საქართველოს პარლამენტის მესამე მოწვევის დეპუტატები

საქართველოს მესამე მოწვევის პარლამენტი — საქართველოს პარლამენტი, რომელიც შეიკრიბა 1992 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ. 1991-1992 წლების პუტჩის შემდეგ დე ფაქტო მმართველმა ორგანომ, საქართველოს რესპუბლიკის სამხედრო საბჭომ დაითხოვა საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭო და არა უგვიანეს იმავე წლის შემოდგომისა დანიშნა ახალი არჩევნები.

შედეგები ასე გადანაწილდა^[1]:

ბლოკი „მშვიდობა“ — 35 (აქედან 29 პარტიული სიით) — მასში გაერთიანებულნი იყვნენ დე-ფაქტო მმართველის, ედუარდ შევარდნაძის მომხრეები
ბლოკი „11 ოქტომბერი“ — 18 — წარმოადგენდა ახალგაზრდა რეფორმატორი პოლიტიკოსების გაერთიანებას. პარლამენტში შესვლის შემდეგ ბლოკის წევრებმა შექმნეს ფრაქცია „რესპუბლიკელები“.
ბლოკი „ერთობა“ — 14 — ყოფილი პოლიტიკური და კულტურული ელიტის წარმომადგენლები, რომლებიც უპირისპირდებოდნენ ჩამოგდებულ პრეზიდენტ ზვიად გამსახურდიას. პარლამენტში შესვლის შემდეგ ბლოკის წევრებმა შექმნეს ფრაქცია „ლიბერალები“.
ეროვნულ-დემოკრატიული პარტია — 12 — ახალგაზრდა პოლიტიკოსების დაკომპლექტებული ოპოზიციური პარტია, რომელიც თანამშრომლობდა ედუარდ შევარდნაძესთან
მწვანეთა პარტია — 11
დემოკრატიული პარტია — 10
ქარტია-91 — 9 — მასში გაერთიანებულნი იყვნენ გამსახურდიას მომხრეები
ქართველ ტრადიციონალისტთა კავშირი — 7 — მასში გაერთიანებულნი იყვნენ გამსახურდიას მომხრეები
ილია ჭავჭავაძის საზოგადოება — 7
საქართველოს მერაბ კოსტავას საზოგადოება — 7
ეროვნული დამოუკიდებლობის პარტია — 4
საქართველოს მშრომელთა სოციალისტური პარტია — 4
ეროვნული თანხმობისა და აღორძინების კავშირი — 4
დანარჩენი პარტიები — 16

მესამე მოწვევის პარლამენტში არჩეული იყო სამეცნიერო ინტელიგენციის (ფიზიკოსები, მათემატიკოსები, ეკონომისტები) 72 წარმომადგენელი, 60 ინჟინერი, ხოლო 22 დეპუტატი იყო კულტურული ინტელიგენციის (კინორეჟისორები, მწერლები) წარმომადგენელი. 1 დეპუტატს ჰქონდა არასრული საშუალო განათლება. პარლამენტში 7 წარმომადგენელი ჰყავდათ ეროვნულ უმცირესობებს 2 აფხაზი (მათგან ერთი თბილისის დიდი ხნის მკვიდრი), 2 სომეხი, 2 ებრაელი და 1 ბერძენი. ქალებმა მიიღეს 12 მანდატი.

ახლადარჩეულმა პარლამენტმა პარლამენტის თავმჯდომარის და ამავდროულად, სახელმწიფოს მეთაურის თანამდებობაზე აირჩია ედუარდ შევარდნაძე. პარლამენტის წევრები გადანაწილდნენ 11 ფრაქციაში.

დეპუტატების სია

ლიტერატურა

ჯონსი ს., „საქართველო: პოლიტიკური ისტორია დამოუკიდებლობის გამოცხადების შემდეგ“ = Georgia: A Political History of Independence, თბილისი: სოციალური მეცნიერებების ცენტრი, 2013 [2012]. — გვ. 122-123, ISBN 978-9941-0-5972-8.

სქოლიო

↑ GEORGIA Parliamentary Chamber

[1] GEORGIA Parliamentary Chamber

[1]