დიდი ლილო
| დაბა | |
|---|---|
|
დიდი ლილო | |
 | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მუნიციპალიტეტი | თბილისი |
| რაიონი | სამგორი |
| კოორდინატები | 41°44′11″ ჩ. გ. 44°57′57″ ა. გ. / 41.73639° ჩ. გ. 44.96583° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 800 მ |
| მოსახლეობა | 2417 კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 97,2 %, ეზიდები 1,1 %, სომხები 0,5 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)   | |
დიდი ლილო — დაბა თბილისის შემადგენლობაში, სამგორის რაიონში. მდებარეობს ივრის ზეგნის ჩრდილო-დასავლეთ ნაწილში, ზღვის დონიდან 800 მ, ლილოს რკინიგზის სადგურიდან 8 კმ. დაბის სტატუსი მიენიჭა 1974 წელს.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
საბჭოთა პერიოდში მოქმედებდა მევენახეობის და სატყეო მეურნეობები, საავადმყოფო. 2007 წლამდე ექვემდებარებოდა გარდაბნის მუნიციპალიტეტს და იყო თემის ცენტრი (თავდაპირველად სოფლები: ვარკეთილი და პატარა ლილო, შემდგომში აგრეთვე წინუბანი და ნასაგური).
დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2014 წლის აღწერის მონაცემებით დაბაში ცხოვრობს 2417 კაცი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა |
|---|---|
| 2002 | 2420[1][2] |
| 2014 | 2417[3] 
|
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 417.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ pop-stat.mashke.org — საქართველოს დასახლებული პუნქტების მოსახლეობა. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2012-04-19. ციტირების თარიღი: 2013-09-16.
- ↑ საქართველოს სტატისტიკის სახელმწიფო დეპარტამენტი — სოფლების მოსახლეობა 2002 წელი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-09-19. ციტირების თარიღი: 2012-07-05.
- ↑ georgia-ethnic-2014
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
