შინაარსზე გადასვლა

საქართველოს ქალაქები

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

აქ წარმოდგენილია საქართველოს ქალაქების ცხრილი მოსახლეობის სიდიდის მიხედვით.

XVII საუკუნეში ქართლში ოთხი ქალაქი ითვლებოდა ტფილისი, გორი, სურამი და ალი. დასავლეთ საქართველოში საქალაქო ცხოვრება მეტად ჩამორჩენილი იყო. სამეგრელოს სამთავროში სრულებით არ იყო ქალაქები. იმერეთის სამეფოს სატახტო ქალაქი ქუთაისი იმდენად პატარა იყო, რომ მხოლოდ 200 კომლი ცხოვრობდა. XVIII საუკუნეში საქართველოში ქალაქთა რიცხვი არ გამრავლებულა. ქართლ-კახეთის სამეფოში 8 ქალაქი იყო აღრიცხული: ტფილისი, გორი, სურამი, ახალგორი, წილკანი, ანანური, თელავი და სიღნაღი. უდიდესი ქალაქი იყო ტფილისი 4000 კომლით, შემდეგ მოდიოდა თელავი 740 კომლით. ერეკლე II ცდილობდა ხელი შეეშალა ქალაქების დაცლისთვის. ქალაქის უზენაეს გამგედ ითვლებოდა მოურავი. XVIII საუკუნის მეორე ნახევარში საქართველოს მოსახლეობის მხოლოდ 5 % ცხოვრობდა ქალაქებში. 1800-1832 წლებში ეს მაჩვენებელი კვლავ 5 %-ის ფარგლებში რჩებოდა. 1865 წელს ურბანული მოსახლეობის წილმა 9,2 %-ს მიაღწია. 1913 წელს ქალაქებში მოსახლეობის 25,6 % ცხოვრობდა, 1939 წელს — 30,1 %. 1989 წელს ურბანული მოსახლეობის წილი საქართველოს სსრ-ში იყო 56%, რაც 10%-ით ნაკლები იყო სსრკ-ის საშუალო მაჩვენებელზე. [1] ამჟამად მოსახლეობის 57,4 % ქალაქებში ცხოვრობს.

საქართველოს ქალაქები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ნომერი ქალაქი მოსახლეობა (წელი) ქალაქის სტატუსი
მიიღო
მხარე
1. თბილისი 1 118 300 (2015) 1801 თბილისი
2. ბათუმი 152 839 (2015) 1878 აჭარის არ
3. ქუთაისი 147 635 (2015) 1811 იმერეთი
4. რუსთავი 125 103 (2015) 1948 ქვემო ქართლი
5. გორი 49 700 (2015) 1801 შიდა ქართლი
6. ზუგდიდი 42 998 (2015) 1918 სამეგრელო/ზემო სვანეთი
7. ფოთი 41 465 (2015) 1858 სამეგრელო/ზემო სვანეთი
8. ხაშური 26 135 (2014) 1921 შიდა ქართლი
9. სამტრედია 25 318 (2014) 1921 იმერეთი
10. სენაკი 21 596 (2014) 1921 სამეგრელო/ზემო სვანეთი
11. ზესტაფონი 20 814 (2014) 1926 იმერეთი
12. მარნეული 20 211 (2014) 1964 ქვემო ქართლი
13. თელავი 19 629 (2015) 1801 კახეთი
14. ახალციხე 17 903 (2015) 1840 სამცხე-ჯავახეთი
15. ქობულეთი 16 546 (2014) 1944 აჭარის არ
16. ოზურგეთი 14 785 (2015) 1840 გურია
17. კასპი 13 423 (2014) 1959 შიდა ქართლი
18. ჭიათურა 12 803 (2014) 1921 იმერეთი
19. წყალტუბო 11 282 (2014) 1953 იმერეთი
20. საგარეჯო 10 871 (2014) 1962 კახეთი
21. გარდაბანი 10 753 (2014) 1969 ქვემო ქართლი
22. ბორჯომი 10 546 (2014) 1918 სამცხე-ჯავახეთი
23. ტყიბული 9 770 (2014) 1939 იმერეთი
24. ხონი 8 987 (2014) 1921 იმერეთი
25. ბოლნისი 8 967 (2014) 1967 ქვემო ქართლი
26. ახალქალაქი 8 295 (2014) 1064 სამცხე-ჯავახეთი
27. გურჯაანი 8 024 (2014) 1934 კახეთი
28. მცხეთა 7 940 (2014) 1956 მცხეთა-მთიანეთი
29. ყვარელი 7 739 (2014) 1964 კახეთი
30. ახმეტა 7 105 (2014) 1966 კახეთი
31. ქარელი 6 654 (2014) 1981 შიდა ქართლი
32. ლანჩხუთი 6 395 (2014) 1961 გურია
33. დუშეთი 6 167 (2014) 1801 მცხეთა-მთიანეთი
34. საჩხერე 6 140 (2014) 1964 იმერეთი
35. დედოფლისწყარო 5 940 (2014) 1963 კახეთი
36. ლაგოდეხი 5 918 (2014) 1962 კახეთი
37. ნინოწმინდა 5 144 (2014) 1983 სამცხე-ჯავახეთი
38. აბაშა 4 941 (2014) 1964 სამეგრელო/ზემო სვანეთი
39. წნორი 4 815 (2014) 1965 კახეთი
40. თერჯოლა 4 644 (2014) 1983 იმერეთი
41. მარტვილი 4 425 (2014) 1982 სამეგრელო/ზემო სვანეთი
42. ხობი 4 242 (2014) 1981 სამეგრელო/ზემო სვანეთი
43. წალენჯიხა 3 847 (2014) 1964 სამეგრელო/ზემო სვანეთი
44. ვანი 3 744 (2014) 1981 იმერეთი
45. ბაღდათი 3 707 (2014) 1981 იმერეთი
46. ვალე 3 646 (2014) 1962 სამცხე-ჯავახეთი
47. ჩხოროწყუ 3 141 (2014) 2018 სამეგრელო/ზემო სვანეთი
48. თეთრიწყარო 3 093 (2014) 1966 ქვემო ქართლი
49. დმანისი 2 661 (2014) 1981 ქვემო ქართლი
50. ონი 2 656 (2014) 1846 რაჭა-ლეჩხუმი/ქვემო სვანეთი
51. წალკა 2 326 (2014) 1984 ქვემო ქართლი
52. ამბროლაური 2 047 (2014) 1966 რაჭა-ლეჩხუმი/ქვემო სვანეთი
53. სიღნაღი 1 485 (2014) 1801 კახეთი
54. ცაგერი 1 320 (2014) 1968 რაჭა-ლეჩხუმი/ქვემო სვანეთი
55. ჯვარი 763 (2014) 1981 სამეგრელო/ზემო სვანეთი

რუსეთის მიერ ოკუპირებული საქართველოს ქალაქები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ნომერი ქალაქი მოსახლეობა (წელი) ქალაქის სტატუსის
მიიღო
მხარე
1. სოხუმი 64 441 (2015) 1848 აფხაზეთი
2. ცხინვალი 32 180 (2019) 1922 ყოფილი სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქი
3. გაგრა 12 115 (2015) 1933 აფხაზეთი
4. ოჩამჩირე 20 600 (1991) 1926 აფხაზეთი
5. გუდაუთა 15 300 (1991) 1926 აფხაზეთი
6. გალი 7 200 (2002) 1932 აფხაზეთი
7. ტყვარჩელი 4 800 (2003) 1942 აფხაზეთი
8. ახალი ათონი 4 300 (1989) 1991 აფხაზეთი

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მოსახლეობის 2014 წლის საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები - საქსტატი დაარქივებული 2016-09-24 საიტზე Wayback Machine.

  1. ჯონსი ს., „საქართველო: პოლიტიკური ისტორია დამოუკიდებლობის გამოცხადების შემდეგ“ = Georgia: A Political History of Independence, თბილისი: სოციალური მეცნიერებების ცენტრი, 2013 [2012]. — გვ. 13, ISBN 978-9941-0-5972-8.