ამბროლაური
| ქალაქი | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ამბროლაური |
|||||
 ამბროლაურის ხედი |
|||||
|
|||||
| ქვეყანა |  საქართველო |
||||
| მხარე | რაჭა-ლეჩხუმისა და ქვემო სვანეთის მხარე | ||||
| კოორდინატები | 42°31′00″ ჩ. გ. 43°10′00″ ა. გ. / 42.51667° ჩ. გ. 43.16667° ა. გ. | ||||
| პირველი ხსენება | XVII საუკუნე | ||||
| ამჟამინდელი სტატუსი | 1966 | ||||
| ცენტრის სიმაღლე | 550 მ | ||||
| მოსახლეობა |  2 047[1] კაცი (2014) |
||||
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 | ||||
| სატელეფონო კოდი | +995 439[2] | ||||
| საფოსტო ინდექსი | 0400[3] | ||||
| ოფიციალური საიტი | ambrolauri.gov.ge | ||||
|
|||||
.svg)
ამბროლაური — ქალაქი და მუნიციპალიტეტი საქართველოში, რაჭა-ლეჩხუმის და ქვემო სვანეთის მხარის ადმინისტრაციული ცენტრი. მდებარეობს ზღვის დონიდან 550 მ სიმაღლეზე, გაშენებულია რიონის და კრიხულის შესართავთან. მოსახლეობა 2 047 ადამიანი (2014 წ.). ქალაქში არის ღვინის ქარხანა, სასამართლო, სპორტული დარბაზი, საავადმყოფო, თეატრი, მუზეუმი, ნიკორწმინდის ეპარქიის რეზიდენცია.
სექციების სია
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
წერილობით წყაროებში ამბროლაური XVII საუკუნიდან იხსენიება. იგი იმერეთის მეფეთა ერთ-ერთი რეზიდენცია იყო. აქ იდგა სამეფო სასახლე, რომლის კომპლექსიდან ეკლესიის და კოშკის ნანგრევებია შემორჩენილი. 1930 წლიდან წარმოადგენდა ამბროლაურის რაიონის ადმინისტრაციულ ცენტრს. ქალაქად გამოცხადდა 1966 წელს[4]. 2014 წლიდან გამოეყო ამბროლაურის მუნიციპალიტეტს, როგორც ცალკე ადმინისტრაციული ერთეული.[5]
დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2014 წლის აღწერის მონაცემებით ქალაქში ცხოვრობს 2 047 ადამიანი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 1989[6] | 2 935 | -- | -- |
| 2002[6] | 2 541 |
-- | -- |
| 2014[1] | 2 047 |
959 | 1 088 |
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). წაკითხვის თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ საქართველოს სატელეფონო კოდები — „სილქნეტი“
- ↑ საქართველოს საფოსტო ინდექსები — „საქართველოს ფოსტა“
- ↑ 1944 წლის 4 სექტემბერის საქართველოს სსრ უმაღლესი პრეზიდიუმის ბრძანება ქალაქად გარდაქმნის შესახებ
- ↑ ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსი; მუხლი 151. თვითმმართველი ქალაქები და მუნიციპალიტეტების ადმინისტრაციული ცენტრები
- ↑ 6.0 6.1 საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის შედეგბი, ტომი I. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2003). წაკითხვის თარიღი: 7 დეკემბერი, 2016.
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
|
||||||||
