ამბროლაური

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ქალაქი
ამბროლაური

ამბროლაურის ხედი
დროშა გერბი

ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე რაჭა-ლეჩხუმისა და ქვემო სვანეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი ამბროლაურის მუნიციპალიტეტი
კოორდინატები 42°31′10″ ჩ. გ. 43°09′00″ ა. გ. / 42.51944° ჩ. გ. 43.15000° ა. გ. / 42.51944; 43.15000
პირველი ხსენება XVII საუკუნე
ამჟამინდელი სტატუსი 1966
ფართობი 1.6 კმ²
ცენტრის სიმაღლე 550
ოფიციალური ენა ქართული ენა
მოსახლეობა 2047[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 99,6 %[2]
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995 439[3]
საფოსტო ინდექსი 0400[4]
ოფიციალური საიტი ambrolauri.gov.ge
ამბროლაური — საქართველო
ამბროლაური
ამბროლაური — რაჭა-ლეჩხუმისა და ქვემო სვანეთის მხარე
ამბროლაური

ამბროლაური[6] — ქალაქი საქართველოში, რაჭა-ლეჩხუმის და ქვემო სვანეთის მხარის და ამბროლაურის მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციული ცენტრი. მოსახლეობა 2047 ადამიანი (2014 წ.). ქალაქში არის ღვინის ქარხანა, სასამართლო, სპორტული დარბაზი, საავადმყოფო, თეატრი, მუზეუმი, ნიკორწმინდის ეპარქიის რეზიდენცია.

გეოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

გაშენებულია რიონის და კრიხულის შესართავთან, ზღვის დონიდან 550 მ სიმაღლეზე, ტყიბულიდან 43 კმ., ქუთაისიდან 96 კმ, თბილისიდან 240 კმ. რელიეფი მთაგორიანია, ჰავა ნოტიოა. იცის ზომიერად ცივი ზამთარი და შედარებით მშრალი, ცხელი ზაფხული. საშუალო წლიური ტემპერატურაა 11,2 °C, იანვრისა -0,3 °C, აგვისტოსი 22,1 °C. ნალექები 1075 მმ წელიწადში.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

წერილობით წყაროებში ამბროლაური XVII საუკუნიდან იხსენიება. იგი იმერეთის მეფეთა ერთ-ერთი რეზიდენცია იყო. აქ იდგა სამეფო სასახლე, რომლის კომპლექსიდან ეკლესიის და კოშკის ნანგრევებია შემორჩენილი. 1930 წლიდან წარმოადგენდა ამბროლაურის რაიონის ადმინისტრაციულ ცენტრს. 1937 წლამდე ეწოდებოდა ენუქიძე. ქალაქად გამოცხადდა 1966 წელს[7]. საბჭოთა პერიოდში ამბროლაურის საქალაქო საბჭო მოიცავდა ასევე სოფლებს ახალსოფელი, გორი, ზემო კრიხი, იწა, ქვემო კრიხი, შუა კრიხი და ძირაგეული. 2014-2017 წლებში გამოყოფილი იყო ამბროლაურის მუნიციპალიტეტიდან, როგორც ცალკე ადმინისტრაციული ერთეული. მოქმედებდა საშენი მასალის და ხის საწარმოები, სამკერვალო, საკონდიტრო, ღვინისა და საკონსერვო ქარხნები, კინოთეატრი. სრულდებოდა საჰაერო რეისები თბილისი-ამბროლაური.

დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2014 წლის აღწერის მონაცემებით ქალაქში ცხოვრობს 2047 ადამიანი.

აღწერის წელი[8] მოსახლეობა კაცი ქალი
1939 1104 -- --
1959 3043 -- --
1970 2317 -- --
1979 2639 -- --
1989 2933 -- --
2002[9] 2541 -- --
2014[1] 2047 959 1088
2020 (შეფასება) 2013

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. 1.0 1.1 მოსახლეობის 2014 წლის აღწერა (არქივირებული). საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
  2. Ethnic composition of Georgia 2014
  3. საქართველოს სატელეფონო კოდები — „სილქნეტი“
  4. საქართველოს საფოსტო ინდექსები — „საქართველოს ფოსტა“
  5. georgia-religion2014
  6. საქართველოს სსრ გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 1987. — გვ. 16.
  7. 1944 წლის 4 სექტემბერის საქართველოს სსრ უმაღლესი პრეზიდიუმის ბრძანება ქალაქად გარდაქმნის შესახებ
  8. Cities and towns of Georgia pop-stat.mashke.org
  9. მოსახლეობის 2002 წლის აღწერა. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (2002 წელი). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.