ხობისწყალი
| ხობისწყალი | |
|---|---|
 | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| ტერიტორიული ერთეულები | სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარე |
| ქალაქები | ხობი, ჩხოროწყუ |
| მარჯვენა შენაკადები | ჭანისწყალი |
| სათავე |
კავკასიონი 42°48′50″ ჩ. გ. 42°13′39″ ა. გ. / 42.81389° ჩ. გ. 42.22750° ა. გ. |
| სათავის მდებარეობა | ეგრისის ქედი |
| შესართავი |
შავი ზღვა 42°16′30″ ჩ. გ. 41°38′02″ ა. გ. / 42.27500° ჩ. გ. 41.63389° ა. გ. |
| შესართავის სიმაღლე | 0 მ |
| სიგრძე | 150 კმ |
| აუზის ფართობი | 1340 კმ² |
     — სათავე,  — შესართავი | |
 ხობისწყალი ვიკისაწყობში | |
ხობისწყალი, ხობი (მეგრ. ხობწყარი) — მდინარე დასავლეთ საქართველოში. სათავეს იღებს ეგრისის ქედზე, მიედინება კოლხეთის დაბლობზე, ერთვის შავ ზღვას. მდინარის სიგრძე 150 კმ-ია, აუზის ფართობი - 1340 კვ.კმ., წყლის საშუალო ხარჯი - 44 კუბ.მ/წმ (შესართავიდან 30 კმ-ზე), მაქსიმალური - 333 კუბ.მ/წმ. საზრდოობს ძირითადად წვიმის წყლებით, გამოიყენება სარწყავად. მისი მთავარი შენაკადია ჭანისწყალი (მარჯვნიდან). ხობისწყალზე დგას ქალაქები ხობი და ჩხოროწყუ.
მეორე მსოფლიო ომის პერიოდში ხობის შესართავთან დროებით დისლოცირებული იყო შავი ზღვის ფლოტი. 2000-2005 წლებში ხობის შესართავთან, სოფელ ყულევის სიახლოვეს, აშენდა ნავთობტერმინალი ტანკერებისთვის.
ხობისწყალზე შენდება ორი ჰიდროელექტროსადგური: ხობიჰესი 1 და ხობიჰესი 2.[1]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
შეგიძლიათ იხილოთ მედიაფაილები თემაზე „ხობისწყალი“ ვიკისაწყობში.
- გიგინეიშვილი გ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 492.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
| |||||||
| ||||||||||||||||||||||