ალესანდრო დელ პიერო

ალესანდრო დელ პიერო
პირადი მონაცემები
სრული ; სახელი	ალესანდრო დელ პიერო
დაბადების ; თარიღი	9 ნოემბერი, 1974 (50 წლის)
დაბადების ; ადგილი	კონელიანო, იტალია
სიმაღლე	173 სმ
სათამაშო ; პოზიცია	თავდამსხმელი
ახალგაზრდული კარიერა
1982–1988	სან ვენდემიანო
1988–1993	პადოვა
1993–1994	იუვენტუსი
პროფესიონალური კარიერა*
ეროვნული ნაკრები
	* პროფესიონალურ კლუბებში გამოსვლა და გოლები მხოლოდ ეროვნული ლიგებისთვის იანგარიშება;

ალესანდრო დელ პიერო (იტალ. Alessandro Del Piero; დ. 9 ნოემბერი, 1974, კონელიანო, იტალია) — იტალიელი ფეხბურთელი. 2006 წლის მსოფლიო ჩემპიონი და 2000 წლის ევროპის ვიცე-ჩემპიონი იტალიის ეროვნული ნაკრების შემადგენლობაში. 1998 და 2002 წლების მსოფლიო ჩემპიონატების, ასევე, 1996, 2004 და 2008 წლების ევროპის ჩემპიონატების მონაწილე. საყოველთაოდ აღიარებულია იტალიის ყველა დროის ერთ-ერთ საუკეთესო ფეხბურთელად.^[1]^[2]

ბავშვობა

ალესანდრო კონელიანო ვენტოში ჩვეულებრივ იტალიურ ოჯახში დაიბადა. მამა ელექტრიკოსი იყო, დედა დიასახლისი. მისი უფროსი ძმა სტეფანო პროფესიონალი ფეხბურთელი იყო და „სამპდორიაში“ თამაშობდა, თუმცა მძიმე ტრავმის გამო კარიერის გაგრძელება ვერ შეძლო. ფეხბურთის თამაში პატარა დელ პიეროსაც უყვარდა და შვიდ წლამდე ადგილობრივ „სან ვენდემიანოში“ თამაშობდა. პატარა ალექსი ფიზიკურად სუსტი იყო და მეკარის პოზიციაზე გაამწესეს. დედის აზრით, ასე უფრო დაცული იქნებოდა ტრავმებისგან. თუმცა, სტეფანო მალე მიხვდა, რომ უმცროს ძმას შეტევაში ჩართვა უკეთ ეხერხებოდა და დელ პიერომაც მალე შეიცვალა პოზიცია.

13 წლის ასაკში ალექსმა მშობლიური მხარე დატოვა და „პადოვაში“ გადავიდა სათამაშოდ. პროფესიონალურ ფეხბურთში 1991 წელს შედგა ფეხი, როდესაც იტალიის სერია B-ში რამდენიმე მატში ჩაატარა.

იუვენტუსი

1993 წელს დელ პიერო „იუვენტუსში“ გადავიდა და დიდ ფეხბურთში აღმასვლაც დაიწყო. მომავალი კაპიტნის დებიუტი იმავე წელს „ფოჯასთან“ შედგა. სწორედ მაშინ დაიწყო ალექსისა და ტურინული კლუბის დღემდე დაუსრულებელი ისტორია. პირველი გოლი კი უკვე მომდევნო მატჩში „რეჯინასთან“ შეაგდო. ჰეთ-თრიკის შესრულება „რომასთან“ პირველივე დაპირისპირებაში შეძლო და დიდი წვლილი შეიტანა „ბებერი ქალბატონის“ გაჩემპიონებაში, „იუვენტუსმა“ მაშინ 8 წლიანი პაუზის შემდეგ როგორც იქნა მიოგო სკუდეტო.

დელ პიეროს მისვლა ტურინულ კლუბში მის აღმასვლას დაემთხვა, კლუბმა 7-ჯერ გახდა იტალიის ჩემპიონი, მოიგოი ჩემპიონთა ლიგა და სხვა ევროპული ტიტულები. მის კარიერაში საუკეთესო სეზონი 1997–1998 წლებში ჩაატარა. იმ წელს იტალიის ჩემპიონატში 21 გოლის გატანა შეძლო და მეტოქეთა კარი ჩემპიონთა ლიგაზე ყველაზე მეტჯერ მან დალაშქრა სადაც საუკეთესო მეგოლის ტიტული არავის დაუთმო.

მომდევნო სეზონი კი არასასიამოვნოდ დაიწყო. ოქტომბერში „უდინეზესთან“ შეხვედრაში მძიმე ტრავმა მიიღო და სეზონი ნაადრევად დაასრულა. მის გარეშე „იუვენტუსმა“ მხოლოდ მეექვსე ადგილზე გასვლა მოახრხა.

მალე „ბებერმა ქალბატონმა“ პირველი ადგილი დაიბრუნა. სხვადასხვა მწვრთნელის პერიოდში დელ პიერო პოზიციებს ხშირად იცვლიდა, ასრულებდა გამთამაშებლის ფუნქციას, იყო წინ წაწეული ნახევარმცველი, თავდამსხმელი.

2006 წლის იანვარში დელ პიერომ ბონიპერტის რეკორდი დაამხო და 185-ე გოლი გაიტანა კლუბში. ფაბიო კაპელოს გუნდში მოსვლის შემდეგ ალექსის ფუნქციები შეიცვლა, რის გამოც ურთიერთობა დაეძაბა მწვრთნელთან. ბოლოს განაცხადა, თუ კაპელო გუნდში დარჩება მაშინ მე წავალო. საბოლოოდ ყველაფერი სხვანაირად დატრიალდა.

2006–2007 სერია B

2006 წლის ზაფხულში იტალიურ ფეხბურთში სკანდალი ატყდა. იტალიის სერია A-ს ლიდერებს გარიგებულ მატჩებში დასდეს ბრალი. ეს ის დროა გერმანიაში „სკუადრა აძურა“ ტრიუმფით რომ ასრულებს მუნდიალს. რაც სამშობლოში მიმდინარე მოვლენების ფონზე ბევრისთვის მოულოდნელი აღმოჩნდა.

სასამართლოს გადაწყვეტილებით „იუვენტუსი“ სერია B-ში დააქვეითეს. გუნდიდან არაერთი ლიდერი წავიდა — ფაბიო კანავარო, ზლატან იბრაჰიმოვიჩი და სხვები. დელ პიერომაც მრავალი შეთავაზება მიიღო ევროპული გრანდებიდან, თუმცა ალექსმა განაცხადა, რომ კაპიტანი გუნდს არ მიატოვებდა და სერია B-შიც მის რიგებში დარჩა. მასთან ერთად „იუვენტუსში“ დარჩნენ პაველ ნედვედი და ჯანლუიჯი ბუფონი. დელ პიერომ დაამტკიცა, რომ ფეხბურთს მხოლოდ თავითა და ფეხებით კი არა, გულითაც თამაშობენ, მან ბოლომდე უერთგულა გუნდს და სერია A-ში დაბრუნებაში დაეხმარა.

მსოფლიო ჩემპიონატზე ტრიუმფის შემდეგ მოედანზე დელ პიერო მოედანზე იტალიის თასის მორიგ მატჩში „ჩეზენას“ წინააღმდეგ შეცვლაზე შევიდა და გადამწყვეტი გოლიც გაიტანა.

სულ მალე ალექსმა ახალი კონტრაქტი გააფორმა კლუბთან და „იუვენტუსში“ დარჩენა 2010 წლის 30 ივნისამდე გადაწყვიტა. ტურინელებს არ გაჭირვებით უმაღლეს ლიგაში დაბრუნება და უკვე მომდევნო სეზონში სერია A-ს გათამაშების ცხრილში „იუვენტუსიც“ გაჩნდა.

დაბრუნება სერია A-ში

სერია A-ში დაბრუნებულმა დელ პიერომ პირველი გოლი 2008 წლოს თებერვალში „რომას“ გაუტანა. „იუვეს“ კაპიტანმა გაეტანო შირეას რეკორდი დაამხო – 552 მატჩში მიიღო მონაწილეობა.

გაზაფხულზე 10 ნომერი კვლავ შესანიშნავად ათამაშდა და 5 მატჩში 7 გოლი გაიტანა.

2007–2008 წლის სეზონის ბოლო მატჩში „სამპდორიასთან“ დუბლი გაიფორმა, საერთო ჯამში სეზონში 21 გოლი გაიტანა, რაც საკმარისი აღმოჩნდა სერია A-ს ბომბარდირობისთვს. მეორე ადგილზე დავიდ ტრეზეგე გავიდა (20 გოლი), მესამეზე კი — მარკო ბორიელო (19 გოლი). იუვენტუსის კაპიტანი ერთადერთი ფეხბურთელია, რომელიც სერია A-ს ბომბარდირი ორჯერ გახდა. მანამდე პაოლო როსიმ შეძლო 2-ჯერ საუკეთესო მეგოლის ტიტულის მოპოვება, იმ განსხვავებით, რომ ჯერ სერია B-ს ბომბარდირი იყო, შემდეგ კი სერია A-სი.

იტლიური ფეხბურთის გულშემატკივრები კიდევ ერთხელ დარწმუნდნენ, რომ დელ პიეროსა და იუვენტუსის გარეშე სერია A ინტრიგას მოკლებული იყო.

მომდევნო სეზონში კაპიტანმა გულშემატკივრებს ამცნო, რომ კლუბში 40 წლამდე დარჩებოდა და კარიერას აქ დაასრულებდა.

იუვენტუსი ჩემპიონთა ლიგაზეც დაბრუნდა და ჯგუფურ ეტაპზე შესანიშნავი თამაში ჩაატარა სანქტ-პეტერბურგის ზენიტის წინააღმდეგ. საკუთარ მოედანზე 2–0 დაამარცხა რეალი, პირველი გოლი სწორედ დელ პიერომ გაიტანა, მეორე – ამაურიმ. ტურინელება მადრიდელებს განმეორებითი მატჩიც 2–1 მოუგეს, სანტიაგო ბერნაბეუზე გამართულ შეხვედრაში კაპიტანმა ორივე გოლში ლომის წილი დაიდო და მოედნიდან გასვლისას ორივე გუნდის გულშემატკივარმა ტაშით გააცილა. თუმცა იუვეს ასპარეზობა ლიგაზე მერვედფინალში შეწყდა, ბებერმა ქალბატონმა „ჩელსის“ ბარიერი ვერ გადალახა.

იტალიის ჩემპიონატში ძირითადი ბრძოლა მეორე ადგილისთვის „მილანსა“ და „იუვენტუსს“ შორის გაიმართა. ბოლო მატჩი ტურინელებმა 2–0 მოუგეს „ლაციო“ და ბურთების უკეთესი შეფარდებით „როსონერის“ მეორე ადგილი და შესაბამისად, ჩემპიონთა ლიგაზე ავტომატურად მოხვედრის შანსი წაართვა.

2010 წელს „იუვენტუსი“ ჩემპიონთა ლიგას მერვედფინალიდან გამოეთიშა, დაკარგა იტალიის ჩემპიონობის შანსიც, თუმცა დელ პიერო რჩება კლუბის ლიდერად, კაპიტნად, რომელსაც დიდ პატივს სცემენ არა მხოლოდ იტალიურ ფეხბურთში.

სანაკრებო კარიერა

ალესანდრო დელ პიერო იტალიის ნაკრების ყველა დროის რიგით მეოთხე საუკეთესო მეგოლეა რობერტო ბაჯოსთან ერთად. 96 წლის ევროპის ჩემპიონატზე რუსეთის წინააღმდეგ გამოჩნდა, შეიძლება ითქვას, რომ მან ნაკრებში ტიფოზების საყვარელი რობერტო ბაჯო ჩაანაცვლა. თუმცა ხშირი ტრავმების გამო ბევრი შეხვედრის გამოტოვება მოუწია.

ნაკრებში სრულფასოვნად დაბრუნება 2002 წლის მუნდიალზე მოახერხა. გოლი გაიტანა უნგრეთთან, შემდეგ მექსიკასთან და სკუადრა აძურა ჯგუფური ეტაპიდან გამოვარდნისგან იხსნა. თუმცა შემდეგ მასპინძელ კორეასთან არასამართლიანი მსაჯობით და საბოლოოდ ოქროს გოლის გამო დაემშვიდობა მსოფლიო ჩემპიონატს.

სამაგიეროდ დელ პიეროსთვის წარმატებული გამოდგა მომდევნო მუნდიალი. 2006 წელს მსოფლიო ჩემპიონატზე ასპარეზობა იუვეს კაპიტანმა სათადარიგო სკამიდან დაიწყო. პირველი მატჩი ავსტრალიის წინააღმდეგ ჩაატარა და ერთგვარ კოზირად იქცა მარჩელო ლიპისთვის. ასე მოხდა ნახევარ ფინალში გერმანიის წინააღმდეგაც. ალექსი მეორე ტაიმში შეცვლაზე მაშინ შემოვიდა, როდესაც ანგარიში კვლავ 0–0 იყო და დაძაბულობა პიკს აღწევდა. პირველი გოლი ფაბიო გროსომ გაიტანა, მეორე კი დელ პიერომ.

ფინალში თერთმეტმეტრიანების სერიაში უზადოდ შეასრულა პენალტი და ბავშვობის ოცნება აისრულა – ფეხბურთის უმაღლესი ჯილდო, მსოფლიო ჩემპიონობა მოიგო.

ალესანდრო დელ პიერო ნაკრების ვიცე კაპიტანი იყო და ხშირად 10 ნომრიანი მოთამაშის ფუნქციასაც ასრულებდა, თუმცა ბოლო პერიოდში ეს ნომერი ფრანჩესკო ტოტის დაუთმო, თვითონ კი 7 ნომერი მოირგო, თანაც ისეთივე წარმატებით, როგორც წინა. 2007 წელს ფრანჩესკო ტოტი ნაკრებიდან წავიდა, 10 ნომერი კვლავ მას შესთავაზეს, თუმცა უარი განაცხადა.

2008 წელს მონაწილეობა მიიღო ევროპის ჩემპიონატზე და გახდა მეორე იტალიელი ფეხბურთელი, რომელმაც 7-ჯერ ითამაშა ევრო-მუნდიალებზე (ევრო 1996, 2000, 2004, 2008 და მსოფლიო 1998, 2002, 2006) პირველი ადგილი ამ კომპონენტში პაოლო მალდინის ეკუთვნის. თუმცა არსებობდა შესაძლებლობა რომ გათანაბრებოდა, ეს იმ შემთხვევაში თუ 2010 წელს სამხრეთ აფრიკაში დელ პიერო ითამაშებდა. ბოლო დროს მწვრთნელები დიდად არ სწყალობდნენ. ბოლოს 2008 წლის სექტემბერში საქართველოს წინააღმდეგ ითამაშა. მიუხედავად ამისა, დელ პიერო ამბობს, რომ ნაკრებში თამაშზე უარს არასდროს იტყვის და ოფიციალურადაც არ წავა, თუკი მწვრთნელი ჩათვლის რომ საჭიროა, აუცილებლად ითამაშებს.

პირადი ცხოვრება

ალესანდრომ ცოლად შეირთო სონია ამორუზო, რომელიც თანაგუნდელ ნიკოლას და იყო. ერთმანეთს 6 წლის განმავლობაში ხვდებოდნენ. თუმცა ურთიერთობა 2005 წელს დააკანონეს. პირველი შვილი — ტობიასი 2007 წელს ეყოლათ, მეორე — დოროთეა 2009 წელს, ხოლო მესამე — საშა 2010 წელს.

დელ პიერო მუსიკის დიდი მოყვარულია. ჩაწერილი აქვს რამდენიმე მუსიკალური ალბომი, რომელიც ფართო საზოგადოებისთვის არ გამხდარა ცნობილი. გარდა ამისა იტალიის ჩემპიონობის აღსანიშნავად მილანში მოწყობილ კონცერტზე, თანაგუნდელ მარკო მატერაცისთან ერთად გამოჩნდა სცენაზე და „როლინგ სტოუნზთან“ იმღერა.

დელ პიერო ცნობილია თავისი იუმორითაც. ფანებს კარგად ახსოვთ გოლის მისეული აღნიშვნა, ენაგამოყოფილი არაერთხელ გაქცეულა გულშემატკივრებისკენ.

იუვეს თავდამსხმელი გარდა საფეხბურთო მონაცემებისა ცნობილია რეკლამებითაც. მას კონტრაქტები აკავშირებს გერმანულ ადიდასთან, იტალიური მანქანების მწარმოებელ კომპანია ფიატთან და იაპონურ სუძუკისთან. აქტიურად მონაწილეობდა 2004 წელს შექმნილ ვიდეო რგოლებში ტიერი ანრისა და რონალდინიოსთან ერთად.

კარიერული სტატისტიკა

საკლუბო

მონაცემები მოცემულია 2014 წლის 5 ნოემბრის ჩათვლით.

სეზონი	კლუბი	ლიგა	ლიგა		თასი		ევროპა		სხვა^[1]		სულ
სეზონი	კლუბი	ლიგა	მატჩი	გოლი	მატჩი	გოლი	მატჩი	გოლი	მატჩი	გოლი	მატჩი	გოლი
1991-92	პადოვა	სერია B	4	0	0	0	-	-	-	-	4	0
1992-93	პადოვა	სერია B	10	1	0	0	-	-	-	-	10	1
სულ			14	1	0	0	–	–	–	–	14	1
1993–94	იუვენტუსი	სერია A	11	5	1	0	2	0	-	-	14	5
1994–95			29	8	10	1	11	2	-	-	50	11
1995–96			29	6	2	1	11	6	1	0	43	13
1996–97			22	8	4	0	6	4	3	3	34	15
1997–98			32	21	4	1	10	10	1	0	47	32
1998–99			8	2	1	0	4	0	1	1	14	3
1999–2000			34	9	2	1	9	2	-	-	45	12
2000–01			25	9	2	0	6	0	-	-	33	9
2001–02			32	16	4	1	10	4	-	-	46	21
2002–03			24	16	0	0	13	5	1	2	38	23
2003–04			22	8	4	3	4	3	1	0	31	14
2004–05			30	14	1	0	10	3	-	-	41	17
2005–06			33	12	4	5	7	3	1	0	45	20
2006–07		სერია B	35	20	2	3	-	-	-	-	37	23
2007–08		სერია A	37	21	4	3	-	-	-	-	41	24
2008–09			31	13	3	2	9	6	-	-	43	21
2009–10			23	9	1	2	5	0	-	-	29	11
2010–11			33	8	2	0	10	3	-	-	45	11
2011–12			23	3	5	2	-	-	-	-	28	5
სულ			513	208	56	25	127	50	9	6	705	289
2012–13	სიდნეი	A-ლიგა	24	14	—		—		—		24	14
2013–14	სიდნეი	A-ლიგა	24	10	—		—		—		24	10
სულ			48	24	—		—		—		48	24
2014	დელი დინამო	ინდოეთის სუპერ ლიგა	10	1	—		—		—		10	1
სულ			10	1	—		—		—		10	1
სულ კარიერაში			585	234	56	25	127	50	9	6	777	315

^ სხვა-ში იგულისხმება იტალიის სუპერთასი, უეფას სუპერთასი და საკონტინენტთაშორისო თასი

სანაკრებო

იტალიის ნაკრები
თარიღი	მატჩი	გოლი
1995	7	1
1996	4	2
1997	6	4
1998	8	3
1999	2	0
2000	13	4
2001	6	3
2002	11	5
2003	4	2
2004	6	1
2005	4	0
2006	9	2
2007	5	0
2008	6	0
სულ	91	27

დელ პიერო – გოლები იტალია 17 წლამდე
გოლი	თარიღი	სტადიონი	მეტოქე	გოლი	შედეგი	ტურნირი
1	20 აგვისტო 1991	ვიარეჯო, იტალია	ჩინეთი	1–1	2–2	1991 წლის ფიფას 17 წლამდელთა მსოფლიო ჩემპიონატი

დელ პიერო – გოლები იტალია 18 წლამდე
გოლი	თარიღი	სტადიონი	მეტოქე	გოლი	შედეგი	ტურნირი
1	14 აპრილი 1992	ჩერვია, იტალია	საბერძნეთი	3–0	3–0	პაოლო ვალენტის ჩემპიონატი
2	19 აპრილი 1992	რავენა, იტალია	იტალია	1–0	1-0	პაოლო ვალენტის ჩემპიონატი
3	15 სექტემბერი 1992	სალერნო, იტალია	ბელგია	1–0	4–0	4 ახალგაზრდა ერების ჩემპიონატი
4	15 სექტემბერი 1992	სალერნო, იტალია	ბელგია	4–0	4–0	4 ახალგაზრდა ერების ჩემპიონატი
5	17 სექტემბერი 1992	სალერნო, იტალია	ნიდერლანდები	2–0	3-0	4 ახალგაზრდა ერების ჩემპიონატი
6	19 სექტემბერი 1992	სალერნო, იტალია	შოტლანდია	1–1	2–1	4 ახალგაზრდა ერების ჩემპიონატი
7	19 სექტემბერი 1992	სალერნო, იტალია	შოტლანდია	2–1	2–1	4 ახალგაზრდა ერების ჩემპიონატი
8	14 ოქტომბერი 1992	ბლონია, სლოვენია	პოლონეთი	1–1	1-5	უეფას 18 წლამდელთა ევროპის საფეხბურთო ჩემპიონატი
9	14 ოქტომბერი 1992	ბლონია, სლოვენია	პოლონეთი	1–2	1-5	უეფას 18 წლამდელთა ევროპის საფეხბურთო ჩემპიონატი
10	14 ოქტომბერი 1992	ბლონია, სლოვენია	პოლონეთი	1–3	1-5	უეფას 18 წლამდელთა ევროპის საფეხბურთო ჩემპიონატი
11	28 ოქტომბერი 1992	ისკია, იტალია	ბულგარეთი	1–0	3-1	უეფას 18 წლამდელთა ევროპის საფეხბურთო ჩემპიონატი
12	11 ნოემბერი 1992	ვერჩელი, იტალია	პოლონეთი	1–0	2–0	უეფას 18 წლამდელთა ევროპის საფეხბურთო ჩემპიონატი

დელ პიერო – გოლები იტალია 21 წლამდე
გოლი	თარიღი	სტადიონი	მეტოქე	გოლი	შედეგი	ტურნირი
1	16 ნოემბერი 1994	კალტანისეტა, იტალია	ხორვატია	1–0	2–1	1996 წლის უეფას 21 წლამდელთა ევროპის საფეხბურთო ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო
2	21 თებერვალი 1996	პერუჯა, იტალია	უნგრეთი	1–0	4–0	ამხანაგური მატჩი
3	21 თებერვალი 1996	პერუჯა, იტალია	უნგრეთი	4–0	4–0	ამხანაგური მატჩი

დელ პიერო – გოლები იტალიის ეროვნულ ნაკრებში
გოლი	თარიღი	სტადიონი	მეტოქე	გოლი	შედეგი	ტურნირი
1	15 ნოემბერი 1995	ჯილიოს სტადიონი, რეჯიო ემილია, იტალია	ლიეტუვა	1–0	4–0	1996 წლის უეფას ევროპის საკვალიფიკაციო
2	24 იანვარი 1996	ლიბერო ლიბერატის სტადიონი, ტერნი, იტალია	უელსი	1–0	3–0	ამხანაგური მატჩი
3	29 მაისი 1996	ჯოვანი ზინის სტადიონი, კრემონა, იტალია	ბელგია	1–2	2–2	ამხანაგური
4	22 იანვარი 1997	რენცო ბარბერას სტადიონი, პალერმო, იტალია	ჩრდილოეთი ირლანდია	2–0	2–0	ამხანაგური
5	8 ივნისი 1997	ჟერლანდის სტადიონი, ლიონი, საფრანგეთი	ბრაზილია	1–0	3–3	1997 წლის საფრანგეთის ტურნირი
6	8 ივნისი 1997	ჟერლანდის სტადიონი, ლიონი, საფრანგეთი	ბრაზილია	3–1	3–3	1997 წლის საფრანგეთის ტურნირი
7	11 ივნისი 1997	პარს დეს პრინსი, პარიზი, საფრანგეთი	საფრანგეთი	2–2	2–2	1997 წლის საფრანგეთის ტურნირი
8	28 იანვარი 1998	ანჯელო მასიმინოს სტადიონი, კატანია, იტალია	სლოვაკეთი	2–0	3–0	ამხანაგური
9	10 ოქტომბერი 1998	ფრიულის სტადიონი, უდინეზე, იტალია	შვეიცარია	1–0	2–0	უეფას ევრო 2000-ის საკვალიფიკაციო
10	10 ოქტომბერი 1998	ფრიულის სტადიონი, უდინეზე, იტალია	შვეიცარია	2–0	2–0	ევრო 2000-ის საკვალიფიკაციო
11	23 თებერვალი 2000	რენცო ბარბერას სტადიონი, პალერმო, იტალია	შვედეთი	1–0	1–0	ამხანაგური
12	19 ივნისი 2000	ფილიფსის სტადიონი, ეინდჰოვენი, ნიდერლანდები	შვედეთი	2–1	2–1	ევრო 2000
13	11 ოქტომბერი 2000	კონეროს სტადიონი, ანკონა, იტალია	საქართველო	1–0	2–0	2002 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო
14	11 ოქტომბერი 2000	კონეროს სტადიონი, ანკონა, იტალია	საქართველო	2–0	2–0	2002 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო
15	28 მარტი 2001	ნერეო როკოს სტადიონი, ტრიესტე, იტალია	ლიეტუვა	2–0	4–0	2002 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო
16	28 მარტი 2001	ნერეო როკოს სტადიონი, ტრიესტე, იტალია	ლიეტუვა	4–0	4–0	2002 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო
17	6 ოქტომბერი 2001	ენიო ტარდინის სტადიონი, პარმა, იტალია	უნგრეთი	1–0	1–0	2002 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო
18	13 თებერვალი 2002	ანჯელო მასიმინოს სტადიონი, კატანია, იტალია	აშშ	1–0	1–0	ამხანაგური
19	13 ივნისი 2002	ოიტა სთედიუმი, ოიტა სთედიუმი, იაპონია	მექსიკა	1–1	1–1	2002 წლის მსოფლიო ჩემპიონატი
20	7 სექტემბერი 2002	ტოფიკ ბახრამოვის სტადიონი, ბაქო, აზერბაიჯანი	აზერბაიჯანი	0–2	0–2	ევრო 2004-ის საკვალიფიკაციო
21	12 ოქტომბერი 2002	სან პაოლოს სტადიონი, ნაპოლი, იტალია	იუგოსლავია	1–1	1–1	ევრო 2004-ის საკვალიფიკაციო
22	16 ოქტომბერი 2002	მილენიუმის სტადიონი, კარდიფი, უელსი	უელსი	1–1	2–1	ევრო 2004-ის საკვალიფიკაციო
23	11 ივნისი 2003	ჰელსინკის ოლიმპიური სტადიონი, ჰელსინკი, ფინეთი	ფინეთი	0–2	0–2	ევრო 2004-ის საკვალიფიკაციო
24	6 სექტემბერი 2003	სან სირო, მილანი, იტალია	უელსი	4–0	4–0	ევრო 2004-ის საკვალიფიკაციო
25	8 სექტემბერი 2004	რესპუბლიკელების სტადიონი, შისინაუ, მოლდოვა	მოლდოვა	0–1	0–1	ფიფას 2006 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო
26	1 მარტი 2006	არტემიო ფრანკი, ფლორენცია, იტალია	გერმანია	4–1	4–1	ამხანაგური
27	4 ივლისი 2006	სიგნალ იდუნა პარკი, დორტმუნდი, გერმანია	გერმანია	0–2	0–2	ფიფას 2006 წლის მსოფლიო ჩემპიონატი

სულ კარიერაში

სულ ჯამში ^[3]
კლუბი	სულ წუთები	გოლი	საშუალოდ გოლი/წუთი
პადოვა	618	1	618
იუვენტუსის პრიმავერა	390	2	195
იუვენტუსი	48363	290	166,77
სიდნეი	1958	14	139,86
იტალია (17 წლამდე)	220	1	220
იტალია (18 წლამდე)	977	12	133,17
იტალია (21 წლამდე)	784	3	261,33
იტალია	5189	27	192,19
სულ	58 580	350	167,37

პროფესიონალური კარიერა სულ
კლუბი	მატჩები	გოლი	გოლი საშუალოდ მატჩში
კლუბი	743	305	0,41
იტალია 21 წლამდე	12	3	0,25
იტალია	91	27	0,3
სულ	846	335	0,4

პროფესიონალური შეჯიბრებები
შეჯიბრი	მატჩი	გოლი
სერია A	478	188
სერია B	49	21
იტალიის თასი	56	25
იტალიის სუპერთასი	6	3
A-ლიგა	24	14
საკონტინენტთაშორისო თასი	1	1
უეფას ჩემპიონთა ლიგა	92	44
ევროპის ლიგა	32	6
უეფას სუპერთასი	2	2
უეფას ინტერტოტოს თასი	3	1
ფიფას მსოფლიო საკლუბო ჩემპიონატი	12	2
მსოფლიოს ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო	14	6
ევროპის ჩემპიონატი	13	1
ევროპის ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო	19	8
უეფა-ს 21 წლამდელთა ევროპის ჩემპიონატი	8	1
Tournoi de France	2	3

მიღწევები

იუვენტუსი

სერია A (6): 1994–95, 1996–97, 1997–98, 2001–02, 2002–03, 2011–12 (ასევე ორი: 2004-05, 2005–06 რომელიც მოგვიანებით ჩამოერთვა კლუბს ცნობილი სკანდალის - კალჩოპოლის გამო)
სერია B: 2006–07
იტალიის თასი: 1994–95. ვერცხლის პრიზიორი (3): 2001–02, 2003–04, 2011–12
იტალიის სუპერთასი (4): 1995, 1997, 2002, 2003
უეფას ჩემპიონთა ლიგა: 1995–96. ვერცხლის პრიზიორი (3): 1996–97, 1997–98, 2002–03
უეფას თასი: ვერცხლის პრიზიორი: 1994-95
უეფას სუპერთასი: 1996
უეფას ინტერტოტოს თასი: 1999
საკონტინენტთაშორისო თასი: 1996

ახალგაზრდული

ვიარეჯოს თასი: 1994
პრიმავერას ნაციონალური ჩემპიონატი: 1993-1994

იტალია

მსოფლიო ჩემპიონატი: 2006
ევროპის ჩემპიონატი: 2000 ვერცხლის პრიზიორი

ინდივიდუალური

ევროპის სპორტული ჟურნალების მიხედვით - წლის გუნდი: 1995–96, 1996–97, 1997–98
ყველაზე ღირებული მოთამაშე - საკონტინენტთაშორისო თასი: 1996
21 წლამდელთა ევროპის წლის საუკეთესო ფეხბურთელი: 1996
ფიფა 100
UEFA Golden Jubilee Poll: საუკეთესო 50 1954-2004, საუკეთესო 250 1994-2003
ჯუზეპე პრისკოს ნაციონალური ჯილდო: 2006
USSI Prize-Italian sportsman of the year: 2006^[4]
Special Prize Gentleman Silver Cup: 2006
San Siro Gentleman Award Serie A: 2006
Golden Foot to career: 2007
Telegatto-Best Sportsman: 2007
Scirea Award to career: 2008
USSI Silver Ball: 2008
International Award for Sport and Civility-Ambassador of Sports: 2009
Sportsman of the Year Golden Award: 2010
Globe Soccer Award: 2011
Novara Fair Play Award: 2011^[5]
Oscar AIC-Italian Footballer ot the Year: 1998, 2008
Oscar AIC-Top scorer: 2008
Oscar AIC-Serie A Fan Award: 2001, 2008
Oscar AIC-Award to Career: 2011
უეფას ჩემპიონთა ლიგის საუკეთესო ბომბარდირი: 1995-96 (6 გოლი), 1997–98 (10 გოლი)
Tournoi de France-საუკეთესო ბომბარდირი: 1997 (3 გოლი)
იტალიის თასი-საუკეთესო ბომბარდირი: 2005-06 (5 გოლი)
სერია B-საუკეთესო ბომბარდირი: 2006-2007 (20 გოლი)
სერია A-საუკეთესო ბომბარდირი: 2007-2008 (21 გოლი)
სიდნეის წლის საუკეთესო ფეხბურთელი: 2013^[6]
სიდნეის ოქროს ბუცი: 2013^[6]
სიდნეის წევრთა ჯილდო: 2013^[7]
PFA Team of the Season: 2013^[8]
A-ლიგის სეზონის საუკეთესო გოლი: 2012-2013^[9]
აფკ-ს დეკადის საუკეთესო გუნდი: 2015
სიდნეის დეკადის საუკეთესო გუნდი: 2015

ჯილდო

5th Class/Knight: Cavaliere Ordine al Merito della Repubblica Italiana: 2000^[10]

Collar of Merit Sports: 2006^[11]

4th Class/Officer: Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana: 2006^[12]

პერიოდიკა

თორელი, გივი., ასე არასოდეს უთამაშია // „ლელო“, 9–12 მაისი, 1998, № 36 (11185), გვ. 3, ISSN 2233-3827.

რესურსები ინტერნეტში

ოფიციალური საიტი
ალესანდრო დელ პიერო დაარქივებული 2013-10-22 საიტზე Wayback Machine. SydneyFC.com-ზე
ალესანდრო დელ პიერო — ფიფას ჩანაწერი^{[დაარქივებული]}
ალესანდრო დელ პიერო დაარქივებული 2017-01-04 საიტზე Wayback Machine. Goal.com-ზე
ალესანდრო დელ პიერო Transfermarkt.com-ზე
ალესანდრო დელ პიერო UEFA.com-ზე
ალესანდრო დელ პიერო დაარქივებული 2016-03-04 საიტზე Wayback Machine. FICG.it-ზე
ალესანდრო დელ პიერო დაარქივებული 2012-12-11 საიტზე Wayback Machine. LegaSerieA.it-ზე
ალესანდრო დელ პიერო AIC.it-ზე
ალესანდრო დელ პიერო Twitter-ზე
ალესანდრო და ძველი პოსტერი ჟურნალი ტაბულა 16-05-2012

სქოლიო

↑ FIFA 100 – list of the 125 greatest living footballers in 2004 created by Pelé for FIFA´s 100th anniversary
↑ FIFA names greatest list. news.bbc.co.uk
↑ http://en.alessandrodelpiero.com/profile/my-number.html
↑ დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2016-03-04. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.
↑ დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-11-29. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.
↑ ^6.0 ^6.1 დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-05-16. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.
↑ დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-03-27. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.
↑ დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-11-29. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.
↑ დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-11-29. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.
↑ "Cavaliere Ordine al Merito della Repubblica Italiana Sig. Alessandro Del Piero" Retrieved 26 May 2012
↑ Collar of Merit Sports Mr. Alessandro Del Piero. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2007-02-24. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.
↑ "Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana Sig. Alessandro Del Piero" Retrieved 26 May 2012

[1] FIFA 100 – list of the 125 greatest living footballers in 2004 created by Pelé for FIFA´s 100th anniversary

[2] FIFA names greatest list. news.bbc.co.uk

[en.alessandrodelpiero.com-3] ttp://en.alessandrodelpiero.com/profile/my-number.html

[4] დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2016-03-04. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.

[5] დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-11-29. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.

[ReferenceA-6] 6.0 ^6.1 დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-05-16. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.

[7] დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-03-27. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.

[8] დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-11-29. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.

[9] დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-11-29. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.

[5th_class-10] "Cavaliere Ordine al Merito della Repubblica Italiana Sig. Alessandro Del Piero" Retrieved 26 May 2012

[11] Collar of Merit Sports Mr. Alessandro Del Piero. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2007-02-24. ციტირების თარიღი: 2013-06-02.

[4th_class-12] "Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana Sig. Alessandro Del Piero" Retrieved 26 May 2012

[1]

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]