ზემო მაკვანეთი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სოფელი
ზემო მაკვანეთი
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე გურიის მხარე
მუნიციპალიტეტი ოზურგეთის მუნიციპალიტეტი
თემი მაკვანეთი
კოორდინატები 41°53′40″ ჩ. გ. 42°02′20″ ა. გ. / 41.89444° ჩ. გ. 42.03889° ა. გ. / 41.89444; 42.03889
ადრეული სახელები მაკვანეთი
ცენტრის სიმაღლე 140
მოსახლეობა 684[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 99,6 %
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995
ზემო მაკვანეთი — საქართველო
ზემო მაკვანეთი
ზემო მაკვანეთი — გურიის მხარე
ზემო მაკვანეთი

ზემო მაკვანეთისოფელი საქართველოში, გურიის მხარის ოზურგეთის მუნიციპალიტეტში, მაკვანეთის თემში (სოფლები: გოგიეთი, ზემო მაკვანეთი, ქვემო მაკვანეთი). მდებარეობს მდინარე აგიდაყვის მარჯვნივ, ზღვის დონიდან 140 მეტრზე. ქვემო მაკვანეთიდან 0,5 კმ., ოზურგეთიდან 5 კმ. სოფელში მოიპოვება კაოლინი, კაოლინის ფენის სიმძლავრე 0,4-დან 11 მეტრამდეა.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

გვიან ფეოდალურ ხანაში წარმოადგენდა ნაკაშიძეების სამფლობელოს. აქვე ცხოვრობდა ნაკაშიძეების ერთი შტო, რომელსაც XVII-XVIII საუკუნეების მიჯნაზე მაკვანეთში სასახლე ჰქონდა მოწყობილი. მამუკა ნაკაშიძე მოხსენიებული იყო სოფელში მდგარი მთავარანგელოზის ეკლესიის მთავარანგელოზის ვერცხლის ხატის ქვემო არშიაზე. აღნიშნული წარწერა XVIII საუკუნის დასაწყისს მიეკუთვნება.[2][3] ნაკაშიძეების სახელი დღემდე აქვს შემორჩენილი ერთ-ერთ გორაკს.

მთავარანგელოზის ხის ტაძარი, მთა გორმაღალზე იდგა და ქვის გალავანი ჰქონდა. 1828 წლისთვის მის სამრევლოში 58 კომლი შედიოდა.[4] ამჟამად ნაკაშიძეების ნამოსახლარზე სოფლის სასაფლაოა.

მოსახლეობა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
2002 842
2014 684 331 353

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.
  2. სოსელია ო., ნარკვევები ფეოდალური ხანის დასავლეთ საქართველოს სოციალურ-პოლიტიკური ისტორიიდან, ტ. II, თბილისი: მეცნიერება, 1981. — გვ. 165.
  3. თაყაიშვილი ე., არხეოლოგიური მოგზაურობანი და შენიშვნანი, ტფილისი: „წიგნების გამომცემელ ქართველთ ამხანაგობა“, 1907. — გვ. 31.
  4. ქართველიშვილი თ., გურიის საეპისკოპოსოები, თბილისი: „არტანუჯი“, 2006. — გვ. 72, ISBN 99940-11-89-8.