დომინიკ პირი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია


დომინიკ პირი
დაბადების თარიღი 10 თებერვალი, 1910(1910-02-10)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9]
დაბადების ადგილი Dinant[10]
გარდაცვალების თარიღი 30 იანვარი, 1969(1969-01-30)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] (58 წლის)
გარდაცვალების ადგილი Leuven[1] [11] [12] [13]
მოქალაქეობა  ბელგია
განათლება ლიოვენის კათოლიკური უნივერსიტეტი და Pontifical University of Saint Thomas Aquinas
ჯილდოები ნობელის პრემიის ლაურეატები მშვიდობის განმტკიცებაში[14] [15] , კომანდორის ჯვრის ორდენი „გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკის წინაშე დამსახურებისთვის“ და Croix de guerre 1940–1945 (Belgium)[10]

დომინიკ პირი (ნიდერლ. Dominique Pire, დ.10 თებერვალი, 1910 - გ. 30 იანვარი, 1969) — ბელგიელი მთხოვნელთა ორდენის წევრი, რომელიც ეხმარებოდა ლტოლვილებს მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ. მან 1958 წელს მიიღო ნობელის მშვიდობის პრემია. 1958 წლის 11 დეკემბერს პირმა წაიკითხა ნობელის ლექცია თემაზე: "ძმური სიყვარული: მშვიდობის საფუძველი". [16]

ადრეული ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დომინიკ პირი დაიბადა ბელგიის დინანტში. იყო ოთხ შვილიანი ოჯახის უმცროსი შვილი, სამოქალაქო მოხელე ჯორჯ პირის (Sr.) და ბერტე (რავეტი) პირის ვაჟი.

1914 წელს პირველი მსოფლიო ომის დაწყებისას პირის ოჯახი ბელგიიდან საფრანგეთში გაიქცა ნავით, რათა თავი დაეღწიათ გერმანიის ჯარების შემოტევებისგან. 1918 წელს ომის შეწყვეტის შემდეგ ოჯახმა შეძლო დინანტში დაბრუნება, რომელიც ნანგრევებად იყო ქცეული. [17]

განათლება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დომინიკ პირი სწავლობდა კლასიკასა და ფილოსოფიას Collège de Bellevue-ში და თვრამეტი წლის ასაკში შევიდა ლა სარტის დომინიკელთა ორდენში . მან საბოლოო აღთქმა დადო 1932 წლის 23 სექტემბერს, ეწოდა ორდენის დამფუძნებლის სახელი, დომინიკი. შემდეგ მან შეისწავლა თეოლოგია და სოციალური მეცნიერებები ვატიკანის საერთაშორისო ინსტიტუტ Angelicum-ში, მომავალი, წმინდა თომა აკვინელის საეკლესიო უნივერსიტეტი რომში, სადაც მას მიღებული აქვს სასულიერო ღვთისმეტყველების დოქტორის ხარისხი, 1936 წელს. დაიცვა დისერტაცია სათაურით L'Apatheia ou insensibilité irréalisable et destructrice (აპათია ან გაუგებარი და დამანგრეველი უგრძნობელობა). შემდეგ იგი დაბრუნდა ლა სარტის სტუდიაში, სადაც ასწავლიდა სოციოლოგიას.

კარიერა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სწავლის დასრულების შემდეგ პირი დაბრუნდა ლა სარტში, იუიში, ბელგიაში, სადაც მან თავი მიუძღვნა ღარიბ ოჯახთა დახმარებას, რათა შეძლებოდათ ღირსეულად ცხოვრება. მეორე მსოფლიო ომის დროს პირი მსახურობდა ბელგიის საჯარისო ნაწილში მღვდლად, გარდა ამისა, აქტიურად მონაწილეობდა მათ საქმიანობაში, მაგალითად, ეხმარებოდა მოკავშირეთა მფრინავებს კონტრაბანდის ქვეყნის გარეთ გატანაში. მან, ომის შემდეგ, ამ სამსახურისთვის რამდენიმე მედალი მიიღო.

1949 წელს მან დაიწყო ომისშემდგომ ლტოლვილებთან ( იძულებით გადაადგილებულ პირთა ) დაკავშირებული საკითხების შესწავლა და დაწერა წიგნი მათ შესახებ, სახელწოდებით Du Rhin au Danube avec 60,000 D. P. მან დააფუძნა ორგანიზაცია მათ დასახმარებლად. ორგანიზაციამ დააფინანსა ლტოლვილების ოჯახები და 1950-იან წლებში აუშენა უამრავი სოფელი ავსტრიასა და გერმანიაში.

მშვიდობის პრემიაზე გამარჯვების შემდეგ, პირს „მშვიდობის უნივერსიტეტი“ დაეხმარა გლობალური ცნობიერების ამაღლებაში. მოგვიანებით დარწმუნდა, რომ მშვიდობა ვერ დაისადგურებდა სიღარიბის აღმოფხვრის გარეშე, მან დააარსა „მშვიდობის კუნძულები“, არასამთავრობო ორგანიზაცია, რომელიც მიეძღვნა განვითარებად ქვეყნებში სოფლის მოსახლეობის პირობების გაუმჯობესებას. პროექტები დაიწყო ბანგლადეშსა და ინდოეთში .

იგი გარდაიცვალა ლიოვენის რომის კათოლიკურ საავადმყოფოში, 1969 წლის 30 იანვარს, ოპერაციის შემდგომი გართულებებისგან.

მისი გარდაცვალებიდან 30 წელზე მეტი ხნის შემდეგაც კი მის მიერ დაარსებული ოთხი ორგანიზაცია კვლავ აქტიურად მუშაობს. 2008 წელს შეიქმნა პროგრამა მისი მოღვაწეობის პატივსაცემად ლას კასასის ინსტიტუტში, ოქსფორდის უნივერსიტეტის ბლექფრიარს ჰოლში .

ჯორჯ პირი იღებს ნობელის პრემიას მშვიდობისათვის 1958 წელს ნობელის კომიტეტის თავმჯდომარის გუნარ ჯანისგან, ოსლოს უნივერსიტეტში.

დომინიკ პირის მიერ დაარსებული ორგანიზაციები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • Bartlett, R.M., «Heart Open to the World», Christian Century, 78 (August 9, 1961) 955-956.
  • Current Biography, 20 (1959) 362-364.
  • Houart, Victor, The Open Heart: The Inspiring Story of Father Pire and the Europe of the Heart. London, Souvenir Press, 1959.
  • Northcott, Cecil, «Profile: Father Dominique Pire», Contemporary Review, 1160 (1962) 130-131.
  • «Père Pire’s Peace Corps», America, 109 (October 5, 1963) 373.
  • Pire, Dominique Georges, Building Peace, in collaboration with Dr. Charles Dricot. Preface by Prof. Robert Oppenheimer. Translated from the French by Graeme M. Ogg. London, Transworld, 1967. (Bâtir la paix. Verviers, Belgium, Gérard, 1966.)
  • Pire, Dominique Georges, Europe of the Heart: The Autobiography of Father Dominique Pire, as told to Hugues Véhenne. Translated from the French by John L. Skeffington. London, Hutchinson, 1960. (Souvenirs et entretiens du R. P. Dominique Pire. Bruxelles, 1959.)
  • Pire, Dominique Georges, Vivre ou mourir ensemble. Avant-propos, introduction… de Raymond Vander Elst. Bruxelles, Presses Académiques Européennes, 1969.
  • Weyergans, Franz, Le Père Pire et l’Europe du Coeur. Paris, Éditions Universitaires, 1938.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Deutsche Nationalbibliothek Record #118742701 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
  2. ↑ 2.0 2.1 Bibliothèque nationale de France BnF authorities: პლატფორმა ღია მონაცემები — 2011.
  3. ↑ 3.0 3.1 SNAC — 2010.
  4. ↑ 4.0 4.1 Biographie Nationale de Belgique / Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique — BXL.
  5. ↑ 5.0 5.1 Dictionnaire des Wallons — Fédération Wallonie-Bruxelles, Institut Jules-Destrée.
  6. ↑ 6.0 6.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
  7. ↑ 7.0 7.1 Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
  8. ↑ 8.0 8.1 Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 გვრ. — ISBN 978-953-6036-31-8
  9. ↑ 9.0 9.1 Munzinger Personen
  10. ↑ 10.0 10.1 ODIS — 2003.
  11. ↑ Bell A. Encyclopædia Britannica — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768.
  12. ↑ https://www.nobelprize.org/prizes/peace/1958/pire/biographical/
  13. ↑ https://nl.findagrave.com/memorial/82839658/dominique-pire
  14. ↑ http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1958/
  15. ↑ https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/
  16. ↑ https://books.google.com/books?id=ZoKygfNrBzUC&pg=PA157#v=onepage&q&f=false Accessed 21-7-2013
  17. ↑ Archived copy. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2012-07-02. ციტირების თარიღი: 2012-10-15.
ხ • გ • რ
1901-1925

ანრი დიუნანი და ფრედერიკ პასი (1901) · ელი დიუკომენი და შარლ ალბერ გობა (1902) · უილიამ რანდალ კრიმერი (1903) · საერთაშორისო სამართლის ინსტიტუტი (1904) · ბერტა ფონ ზუტნერი (1905) · თეოდორ რუზველტი (1906) · ერნესტო თეოდორო მონეტა და ლუი რენო (1907) · კლას არნოლდსონი და ფრედერიკ ბაიერი (1908) · ოგიუსტ ბერნარი და პოლ კონსტანი (1909) · მშვიდობის საერთაშორისო ბიურო (1910) · ტობიას ასერი და ალფრედ ფრიდი (1911) · ელიუ რუთი (1912) · ანრი ლაფონტენი (1913) · წითელი ჯვრის საერთაშორისო ორგანიზაცია (1917) · ვუდრო უილსონი (1919) · ლეონ ბურჟუა (1920) · კარლ ბრანტინგი და კრისტიან ლანგე (1921) · ფრიტიოფ ნანსენი (1922) · ოსტინ ჩემბერლენი და ჩარლზ დეივისი (1925)

1926–1950

არისტიდ ბრიანი და გუსტავ შტრეზემანი (1926) · ფერდინანდ ბიუისონი და ლუდვიგ კვიდე (1927) · ფრენკ ბილინგს კელოგი (1929) · ნათან სედერბლუმი (1930) · ჯეინ ადამსი და ნიკოლას მიურეი ბატლერი (1931) · რალფ ნორმან ენჯელი (1933) · ართურ ჰენდერსონი (1934) · კარლ ფონ ოსეცკი (1935) · კარლოს საავედრა ლამასი (1936) · რობერტ სესილი (1937) · ნანსენის საერთაშორისო ორგანიზაცია ლტოლვილთა საქმეებში (1938) · წითელი ჯვრის საერთაშორისო კომიტეტი (1944) · კორდელ ჰალი (1945) · ემილი გრინ ბოლჩი და ჯონ მოტი (1946) · მეგობართა საბჭო საზოგადოების სამსახურში და ამერიკის მეგობართა კომიტეტი საზოგადოების სამსახურში (1947) · ჯონ ბოიდ ორი (1949) · რალფ ბანჩი (1950)

1951–1975

ლეონ ჟუო (1951) · ალბერტ შვეიცერი (1952) · ჯორჯ მარშალი (1953) · გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი (1954) · ლესტერ პირსონი (1957) · დომინიკ პირი (1958) · ფილიპ ნოელ-ბეიკერი (1959) · ალბერტ ლუთული (1960) · დაგ ჰამარშელდი (1961) · ლაინუს პოლინგი (1962) · წითელი ჯვრისა და წითელი ნახევარმთვარის საერთაშორისო მოძრაობა და წითელი ჯვრის ლიგა (1963) · მარტინ ლუთერ კინგი (1964) · გაეროს ბავშვთა ფონდი (1965) · რენე კასინი (1968) · შრომის საერთაშორისო ორგანიზაცია (1969) · ნორმან ბორლოუგი (1970) · ვილი ბრანდტი (1971) · ჰენრი კისინჯერი და ლე დიკ თხო (ჯილდო უარყო) (1973) · შონ მაკბრაიდი და ეისაკუ სატო (1974) · ანდრია სახაროვი (1975)

1976–2000

ბეტი უილიამსი და მეირიდ კორიგანი (1976) · საერთაშორისო ამნისტია (1977) · ანვარ ალ-სადათი და მენახემ ბეგინი (1978) · დედა ტერეზა (1979) · ადოლფო პერეს ესკიველი (1980) · გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი (1981) · ალვა მიურდალი და ალფონსო გარსია რობლესი (1982) · ლეხ ვალენსა (1983) · დეზმონდ ტუტუ (1984) · მსოფლიოს ექიმები ბირთვული ომის წინააღმდეგ (1985) · ელი ვიზელი (1986) · ოსკარ არიას სანჩესი (1987) · გაეროს სამშვიდობო ძალები (1988) · XIV დალაი ლამა (1989) · მიხეილ გორბაჩოვი (1990) · აუნ სან სუ ჩი (1991) · რიგობერტა მენჩუ (1992) · ნელსონ მანდელა და ფრედერიკ დე კლერკი (1993) · შიმონ პერესი, იცხაკ რაბინი და იასირ არაფატი (1994) · პაგუოშის კონფერენციები და იოსებ როტბლატი (1995) · კარლუშ ბელუ და ჟოზე რამუშ-ორტა (1996) · საერთაშორისო მოძრაობა ქვეითსაწინააღმდეგო ნაღმების აკრძალვის შესახებ და ჯოდი უილიამსი (1997) · ჯონ ჰიუმი და დევიდ ტრიმბლი (1998) · ექიმები საზღვრებს გარეშე (1999) · კიმ დე ჯუნი (2000)

2001–დღემდე

კოფი ანანი და გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია (2001) · ჯიმი კარტერი (2002) · შირინ ებადი (2003) · ვანგარი მაატაი (2004) · მოჰამედ ალ-ბარადეი და ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტო (2005) · მუჰამედ იუნუსი და გრამინ ბანკი (2006) · ალბერტ გორი და კლიმატის ცვლილების სამთავრობათშორისო ექსპერტთა ჯგუფი (2007) · მარტი აჰტისაარი (2008) · ბარაკ ობამა (2009) · ლიუ სიაობო (2010) · ელენ ჯონსონ-სირლიფი, ლეიმა გბოვი და ტავაკულ კარმანი (2011) · ევროკავშირი (2012) · ქიმიური იარაღის აკრძალვის ორგანიზაცია (2013) · მალალა იუსაფზაი და კაილაშ სატიართი (2014) · ტუნისის ეროვნული დიალოგის კვარტეტი (2015) · ხუან მანუელ სანტოსი (2016) · ბირთვული იარაღის განადგურების კამპანია (2017) · დენი მუკვეგე და ნადია მურადი (2018) · აბი აჰმედი (2019) · მსოფლიო სასურსათო პროგრამა (2020) · მარია რესა და დიმიტრი მურატოვი (2021) · ალეს ბიალიაცკი, მემორიალი და სამოქალაქო თავისუფლების ცენტრი (2022) · ნარგიზ მოჰამადი (2023)

ხ • გ • რ
← 1958 წლის ნობელის პრემიის ლაურეატები →
ფიზიოლოგია
და მედიცინა
ფიზიკა
ქიმია
ლიტერატურა
მშვიდობა
ეკონომიკა
  • გაიცემა 1969 წლიდან.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=დომინიკ_პირი&oldid=3933331“-დან