ალფონსო გარსია რობლესი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ალფონსო გარსია რობლესი
ალფონსო გარსია რობლესი
მექსიკის საგარეო საქმეთა მინისტრი
თანამდებობაზე ყოფნის დრო
29 დეკემბერი, 1975 – 30 ნოემბერი, 1976
პრეზიდენტი  ლუის ეჩევერია
წინამორბედიემილიო ოსკარ რაბასა
მემკვიდრესანტიაგო როელ გარსია
დაბადებული20 მარტი, 1911
სამორა-დე-იდალგო, მიჩოაკანი
გარდაცვლილი2 სექტემბერი, 1991
მეხიკო, მექსიკა
მამაკირინო გარსია რობლესი
დედატერეზა გარსია რობლესი
მეუღლეხუანა მარია სილსო ვალდელომარი
შვილებიალფონსო, ფერნანდო
განათლებამექსიკის ეროვნული ავტონომიური უნივერსიტეტი
ჯილდოებინობელის პრემია ნობელის მშვიდობის პრემია (1982)

ალფონსო გარსია რობლესი (ესპ. Alfonso García Robles; დ. 20 მარტი, 1911, სამორა-დე-იდალგო, მიჩოაკანი, მექსიკა — გ. 2 სექტემბერი, 1991, მეხიკო, მექსიკა) — მექსიკელი პოლიტიკური მოღვაწე, დიპლომატი, ქვეყნის საგარეო საქმეთა მინისტრი (1975–1976), 1982 წლის ნობელის მშვიდობის პრემიის ლაურეატი (ალვა მიურდალთან ერთად).

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ახალგაზრდობა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დაიბადა 1911 წელს მიჩოაკანის შტატის დედაქალაქ სამორა-დე-იდალგოში, კირინო და ტერეზა გარსია რობლესების ოჯახში. თავდაპირველად სურდა მღვდელი გამხდარიყო, მოგვიანებით შეცვალა გადაწყვეტილება და შევიდა მექსიკის ეროვნული ავტონომიური უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე. 1933 წელს დაამთავრა იგი და მიიღო ხარისხი საერთაშორისო სამართალსა და ურთიერთობებში. შემდეგ სწავლა გააგრძელა პარიზში (1934–1937) და ჰააგის საერთაშორისო სამართლის აკადემიაში (1938). ასევე ეწეოდა დიპლომატიურ საქმიანობას ევროპაში, ორი წელი გაატარა შვედეთში მექსიკის საელჩოში.

კარიერის დასაწყისი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1941 წელს სამშობლოში დაბრუნდა და დანიშნეს საერთაშორისო დეპარტამენტის ხელმძღვანელად, ხოლო მოგვიანებით დიპლომატიური და პოლიტიკური სამსახურის გენერალურ მდივნად. 1945 წელს სან-ფრანცისკოს კონფერენციაზე იმყოფებოდა მექსიკის დელეგაციის შემადგენლობაში, აღნიშნულ კონფერენციაზე დაარსდა გაერო. შემდგომში მუშაობდა ნიუ-იორკის გაეროს სამდივნოში. 1957 წელს ქვეყანაში დაბრუნების შემდეგ დაინიშნა საგარეო საქმეთა სამინისტროს ევროპის, აზიისა და აფრიკის ქვეყნების დეპარტამენტის მმართველად.

სამშვიდობო მოღვაწეობა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1962–1964 წლებში იყო მექსიკის ელჩი ბრაზილიაში. 1962 წლის კარიბის კრიზისის შემდეგ იგი დაფიქრდა ბირთვული იარაღისაგან თავისუფალი ზონის შექმნაზე ლათინურ ამერიკაში. 1964 წელს დაინიშნა მექსიკის საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილედ და ამ პოზიციაზე აქტიურად მონაწილეობდა ტლატელოლკოს ხელშეკრულების ხელმოწერაში.

1967 წელს ხელმძღვანელობდა მექსიკის დელეგაციას გაეროს ჟენევის კონფერენციაზე, სადაც ალვა მიურდალთან ერთად აქტიურად მონაწილეობდა ბირთვული იარაღის გაუვრცელებლობის ხელშეკრულების შემუშავებაში, რომელიც მიიღეს 1968 წელს 115 ქვეყნის ხელმოწერით.

1970-1975 წლებში იყო მექსიკის წარმომადგენელი გაეროში. 1975–1976 წლებში მექსიკის საგარეო საქმეთა მინისტრია. 1977 წლიდან მექსიკის მუდმივი წარმომადგენელია გაეროს განიარაღების კომიტეტში. 1982 წელს გაეროს გენერალური ასამბლეის სპეციალურ სხდომაზე მან წამოაყენა წინადადება განიარაღების შესახებ საერთაშორისო კამპანიის ორგანიზების შესახებ. დიდი სახელმწიფოების დამოკიდებულების გამო ერთიანი დოკუმენტის ხელმოწერა ვერ მოხერხდა, მაგრამ მის წინადადებას ბევრი მიმდევარი გამოუჩნდა და 1982 წელს აშშ-სა და ევროპაში მოეწყო მრავალათასიანი ანტიბირთვული დემონსტრაციები.

უკანასკნელი წლები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1982 წელს ალვა მიურდალთან ერთად მიიღო ნობელის პრემია განიარაღების საკითხებში ოცწლიანი მოღვაწეობისათვის. 1985 წელს აირჩიეს გაეროს განიარაღების კომიტეტის ხელმძღვანელად. გარდაიცვალა 1991 წლის 2 სექტემბერს.

პირადი ცხოვრება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1949 წელს ახლო აღმოსავლეთში გაეროს მისიის ხელმძღვანელობის პერიოდში გაიცნო პერუელი დელეგატი ხუანა მარია სისლო ვალდელომარი, რომელზეც იქორწინა ერთი წლის შემდეგ. მათ შეეძნათ ორი შვილი ალფონსო და ფერნანდო.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ხ • გ • რ
1901-1925

ანრი დიუნანი და ფრედერიკ პასი (1901) · ელი დიუკომენი და შარლ ალბერ გობა (1902) · უილიამ რანდალ კრიმერი (1903) · საერთაშორისო სამართლის ინსტიტუტი (1904) · ბერტა ფონ ზუტნერი (1905) · თეოდორ რუზველტი (1906) · ერნესტო თეოდორო მონეტა და ლუი რენო (1907) · კლას არნოლდსონი და ფრედერიკ ბაიერი (1908) · ოგიუსტ ბერნარი და პოლ კონსტანი (1909) · მშვიდობის საერთაშორისო ბიურო (1910) · ტობიას ასერი და ალფრედ ფრიდი (1911) · ელიუ რუთი (1912) · ანრი ლაფონტენი (1913) · წითელი ჯვრის საერთაშორისო ორგანიზაცია (1917) · ვუდრო უილსონი (1919) · ლეონ ბურჟუა (1920) · კარლ ბრანტინგი და კრისტიან ლანგე (1921) · ფრიტიოფ ნანსენი (1922) · ოსტინ ჩემბერლენი და ჩარლზ დეივისი (1925)

1926–1950

არისტიდ ბრიანი და გუსტავ შტრეზემანი (1926) · ფერდინანდ ბიუისონი და ლუდვიგ კვიდე (1927) · ფრენკ ბილინგს კელოგი (1929) · ნათან სედერბლუმი (1930) · ჯეინ ადამსი და ნიკოლას მიურეი ბატლერი (1931) · რალფ ნორმან ენჯელი (1933) · ართურ ჰენდერსონი (1934) · კარლ ფონ ოსეცკი (1935) · კარლოს საავედრა ლამასი (1936) · რობერტ სესილი (1937) · ნანსენის საერთაშორისო ორგანიზაცია ლტოლვილთა საქმეებში (1938) · წითელი ჯვრის საერთაშორისო კომიტეტი (1944) · კორდელ ჰალი (1945) · ემილი გრინ ბოლჩი და ჯონ მოტი (1946) · მეგობართა საბჭო საზოგადოების სამსახურში და ამერიკის მეგობართა კომიტეტი საზოგადოების სამსახურში (1947) · ჯონ ბოიდ ორი (1949) · რალფ ბანჩი (1950)

1951–1975

ლეონ ჟუო (1951) · ალბერტ შვეიცერი (1952) · ჯორჯ მარშალი (1953) · გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი (1954) · ლესტერ პირსონი (1957) · დომინიკ პირი (1958) · ფილიპ ნოელ-ბეიკერი (1959) · ალბერტ ლუთული (1960) · დაგ ჰამარშელდი (1961) · ლაინუს პოლინგი (1962) · წითელი ჯვრისა და წითელი ნახევარმთვარის საერთაშორისო მოძრაობა და წითელი ჯვრის ლიგა (1963) · მარტინ ლუთერ კინგი (1964) · გაეროს ბავშვთა ფონდი (1965) · რენე კასინი (1968) · შრომის საერთაშორისო ორგანიზაცია (1969) · ნორმან ბორლოუგი (1970) · ვილი ბრანდტი (1971) · ჰენრი კისინჯერი და ლე დიკ თხო (ჯილდო უარყო) (1973) · შონ მაკბრაიდი და ეისაკუ სატო (1974) · ანდრია სახაროვი (1975)

1976–2000

ბეტი უილიამსი და მეირიდ კორიგანი (1976) · საერთაშორისო ამნისტია (1977) · ანვარ ალ-სადათი და მენახემ ბეგინი (1978) · დედა ტერეზა (1979) · ადოლფო პერეს ესკიველი (1980) · გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი (1981) · ალვა მიურდალი და ალფონსო გარსია რობლესი (1982) · ლეხ ვალენსა (1983) · დეზმონდ ტუტუ (1984) · მსოფლიოს ექიმები ბირთვული ომის წინააღმდეგ (1985) · ელი ვიზელი (1986) · ოსკარ არიას სანჩესი (1987) · გაეროს სამშვიდობო ძალები (1988) · XIV დალაი ლამა (1989) · მიხეილ გორბაჩოვი (1990) · აუნ სან სუ ჩი (1991) · რიგობერტა მენჩუ (1992) · ნელსონ მანდელა და ფრედერიკ დე კლერკი (1993) · შიმონ პერესი, იცხაკ რაბინი და იასირ არაფატი (1994) · პაგუოშის კონფერენციები და იოსებ როტბლატი (1995) · კარლუშ ბელუ და ჟოზე რამუშ-ორტა (1996) · საერთაშორისო მოძრაობა ქვეითსაწინააღმდეგო ნაღმების აკრძალვის შესახებ და ჯოდი უილიამსი (1997) · ჯონ ჰიუმი და დევიდ ტრიმბლი (1998) · ექიმები საზღვრებს გარეშე (1999) · კიმ დე ჯუნი (2000)

2001–დღემდე

კოფი ანანი და გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია (2001) · ჯიმი კარტერი (2002) · შირინ ებადი (2003) · ვანგარი მაატაი (2004) · მოჰამედ ალ-ბარადეი და ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტო (2005) · მუჰამედ იუნუსი და გრამინ ბანკი (2006) · ალბერტ გორი და კლიმატის ცვლილების სამთავრობათშორისო ექსპერტთა ჯგუფი (2007) · მარტი აჰტისაარი (2008) · ბარაკ ობამა (2009) · ლიუ სიაობო (2010) · ელენ ჯონსონ-სირლიფი, ლეიმა გბოვი და ტავაკულ კარმანი (2011) · ევროკავშირი (2012) · ქიმიური იარაღის აკრძალვის ორგანიზაცია (2013) · მალალა იუსაფზაი და კაილაშ სატიართი (2014) · ტუნისის ეროვნული დიალოგის კვარტეტი (2015) · ხუან მანუელ სანტოსი (2016) · ბირთვული იარაღის განადგურების კამპანია (2017) · დენი მუკვეგე და ნადია მურადი (2018) · აბი აჰმედი (2019) · მსოფლიო სასურსათო პროგრამა (2020) · მარია რესა და დიმიტრი მურატოვი (2021) · ალეს ბიალიაცკი, მემორიალი და სამოქალაქო თავისუფლების ცენტრი (2022) · ნარგიზ მოჰამადი (2023)

ხ • გ • რ
← 1982 წლის ნობელის პრემიის ლაურეატები →
ფიზიოლოგია
და მედიცინა
ფიზიკა
ქიმია
ლიტერატურა
მშვიდობა
ეკონომიკა
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ალფონსო_გარსია_რობლესი&oldid=4243327“-დან