შინაარსზე გადასვლა

მარია რესა

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
მარია რესა
დაბადების სახელი მარია ანჯელიტა დელფინ აიკარდო
დაბადების თარიღი 2 ოქტომბერი, 1963 (1963-10-02) (62 წლის)
მანილა, ფილიპინები
მოქალაქეობა ფილიპინების დროშა ფილიპინები აშშ-ის დროშა აშშ
განათლება პრინსტონის უნივერსიტეტი
ფილიპინების უნივერსიტეტი დილიმანი
საქმიანობა ჟურნალისტი, ავტორი
ჯილდოები თავისუფლების ოქროს კალამის ჯილდო (2018)
იუნესკო/გილერმო კანოს მსოფლიო პრესის თავისუფლების პრემია (2021)
ნობელის მშვიდობის პრემია (2021)
საიტი ოფიციალური ვებ-საიტი

მარია ანჯელიტა რესა (ინგლ. Maria Ressa; დ. 2 ოქტომბერი, 1963) — ფილიპინელი-ამერიკელი ავტორი და ჟურნალისტი, ფილიპინური ონლაინ მედიაგამოცემის „Rappler“-ის[1] თანადამფუძნებელი და აღმასრულებელი დირექტორი, პირველი ფილიპინელი ნობელის პრემიის ლაურეატი, წამყვანი გამომძიებელი რეპორტიორი სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში CNN-ისთვის.

2018 წელს რესა ჟურნალი ტაიმის წლის ადამიანის გამოცემის გარეკანზე მოხვდა; აღნიშნული გამოცემა მსოფლიოს გარშემო ყალბი ამბების წინააღმდეგ მებრძოლ ჟურნალისტებს ეძღვნებოდათ. 2019 წლის 13 თებერვალს რესა დააკავეს კიბერდეზინფორმაციის, კერძოდ ბიზნესმენი ვილფრედო კენგის შესახებ ყალბი ინფორმაციის გავრცელების, ბრალდებით. ჟურნალისტს ბრალი კონტროვერსიული ანტიკიბერდანაშაულის კანონით წაუყენეს.[2][3] 2020 წლის 15 იანვარს მანილას სასამართლომ იგი დამნაშავედ სცნო,[4][5] რაც დაგმეს ადამიანის უფლებადამცველმა ჯგუფებმა და მედიის თავისუფლებაზე თავდასხმად მიიჩნიეს.[6][7][8] რამდენადაც რესა ფილიპინების პრეზიდენტი როდრიგო დუტერტეს გამოჩენილი კრიკიკოსია, ოპოზიციამ და საერთაშორისო საზოგადოებამ მისი დაპატიმრება და მსჯავრდება შეაფასა, როგორც დუტერტის ხელისუფლების მიერ პოლიტიკურად მოტივირებული ქმედება. [9][10] რესა ორგანიზაციის „რეპორტიორები საზღვრების გარეშე“ ინფორმაციისა და დემოკრატიის კომისიის წევრია.[11]

რესას 2021 წელს ნობელის პრემია მიენიჭა მშვიდობის დარგში დიმიტრი მურატოვთან ერთად „გაწეული ძალისხმევისთვის გამოხატვის თავისუფლების დასაცავად, რაც დემოკრატიისა და ხანგრძლივი მშვიდობის წინაპირობაა“.[12]

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ Arsenault, Adrienne (April 27, 2017). „'Democracy as we know it is dead': Filipino journalists fight fake news“. CBC News.
  2. ↑ „Philippines: Maria Ressa's cyber libel verdict 'a method of silencing dissent'“. Deutsche Welle. June 15, 2020. დაარქივებულია ორიგინალიდან — June 16, 2020. ციტირების თარიღი: February 14, 2021.
  3. ↑ „Philippine cybercrime law takes effect amid protests“. BBC News. October 3, 2012. ციტირების თარიღი: November 27, 2022.
  4. ↑ Ratcliffe, Rebecca (June 15, 2020). „Maria Ressa: Rappler editor found guilty of cyber libel charges in Philippines“. The Guardian. ISSN 0261-3077. ციტირების თარიღი: June 15, 2020.
  5. ↑ Regencia, Ted (June 15, 2020). „Maria Ressa found guilty in blow to Philippines' press freedom“. Al Jazeera English. დაარქივებულია ორიგინალიდან — November 12, 2020. ციტირების თარიღი: February 14, 2021.
  6. ↑ Philippines: CFWIJ condemns cyber libel conviction of Maria Ressa (June 15, 2020). დაარქივებულია ორიგინალიდან — ივნისი 30, 2020. ციტირების თარიღი: June 29, 2020
  7. ↑ „US Senators Durbin, Markey, Leahy slam Ressa libel verdict“. Philippine Daily Inquirer. June 17, 2020. ციტირების თარიღი: June 29, 2020.
  8. ↑ Cabato, Regine (June 15, 2020). „Conviction of Maria Ressa, hard-hitting Philippine American journalist, sparks condemnation“. The Washington Post. ციტირების თარიღი: November 27, 2022.
  9. ↑ Gonzales, Cathrine. (June 15, 2020) Robredo: Ressa's cyber libel conviction a threat to Filipinos' freedom en. ციტირების თარიღი: June 29, 2020
  10. ↑ Dancel, Raul (June 15, 2020). „Court finds prominent Philippine journalist and Duterte critic Maria Ressa guilty of cyber-libel“. The Straits Times (ინგლისური). ციტირების თარიღი: June 29, 2020.
  11. ↑ Maria A. Ressa (September 9, 2018). ციტირების თარიღი: June 15, 2020
  12. ↑ Gavilan, Jodesz (October 9, 2021). „What you need to know: Filipinos and the Nobel Peace Prize“. Rappler.
ხ • გ • რ
1901-1925

ანრი დიუნანი და ფრედერიკ პასი (1901) · ელი დიუკომენი და შარლ ალბერ გობა (1902) · უილიამ რანდალ კრიმერი (1903) · საერთაშორისო სამართლის ინსტიტუტი (1904) · ბერტა ფონ ზუტნერი (1905) · თეოდორ რუზველტი (1906) · ერნესტო თეოდორო მონეტა და ლუი რენო (1907) · კლას არნოლდსონი და ფრედერიკ ბაიერი (1908) · ოგიუსტ ბერნარი და პოლ კონსტანი (1909) · მშვიდობის საერთაშორისო ბიურო (1910) · ტობიას ასერი და ალფრედ ფრიდი (1911) · ელიუ რუთი (1912) · ანრი ლაფონტენი (1913) · წითელი ჯვრის საერთაშორისო ორგანიზაცია (1917) · ვუდრო უილსონი (1919) · ლეონ ბურჟუა (1920) · კარლ ბრანტინგი და კრისტიან ლანგე (1921) · ფრიტიოფ ნანსენი (1922) · ოსტინ ჩემბერლენი და ჩარლზ დეივისი (1925)

1926–1950

არისტიდ ბრიანი და გუსტავ შტრეზემანი (1926) · ფერდინანდ ბიუისონი და ლუდვიგ კვიდე (1927) · ფრენკ ბილინგს კელოგი (1929) · ნათან სედერბლუმი (1930) · ჯეინ ადამსი და ნიკოლას მიურეი ბატლერი (1931) · ნორმან ეინჯელი (1933) · ართურ ჰენდერსონი (1934) · კარლ ფონ ოსეცკი (1935) · კარლოს საავედრა ლამასი (1936) · რობერტ სესილი (1937) · ნანსენის საერთაშორისო ორგანიზაცია ლტოლვილთა საქმეებში (1938) · წითელი ჯვრის საერთაშორისო კომიტეტი (1944) · კორდელ ჰალი (1945) · ემილი გრინ ბოლჩი და ჯონ მოტი (1946) · მეგობართა საბჭო საზოგადოების სამსახურში და ამერიკის მეგობართა კომიტეტი საზოგადოების სამსახურში (1947) · ჯონ ბოიდ ორი (1949) · რალფ ბანჩი (1950)

1951–1975

ლეონ ჟუო (1951) · ალბერტ შვეიცერი (1952) · ჯორჯ მარშალი (1953) · გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი (1954) · ლესტერ პირსონი (1957) · დომინიკ პირი (1958) · ფილიპ ნოელ-ბეიკერი (1959) · ალბერტ ლუთული (1960) · დაგ ჰამარშელდი (1961) · ლაინუს პოლინგი (1962) · წითელი ჯვრისა და წითელი ნახევარმთვარის საერთაშორისო მოძრაობა და წითელი ჯვრის ლიგა (1963) · მარტინ ლუთერ კინგი (1964) · გაეროს ბავშვთა ფონდი (1965) · რენე კასინი (1968) · შრომის საერთაშორისო ორგანიზაცია (1969) · ნორმან ბორლოუგი (1970) · ვილი ბრანდტი (1971) · ჰენრი კისინჯერი და ლე დიკ თხო (ჯილდო უარყო) (1973) · შონ მაკბრაიდი და ეისაკუ სატო (1974) · ანდრია სახაროვი (1975)

1976–2000

ბეტი უილიამსი და მეირიდ კორიგანი (1976) · საერთაშორისო ამნისტია (1977) · ანვარ ალ-სადათი და მენახემ ბეგინი (1978) · დედა ტერეზა (1979) · ადოლფო პერეს ესკიველი (1980) · გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი (1981) · ალვა მიურდალი და ალფონსო გარსია რობლესი (1982) · ლეხ ვალენსა (1983) · დეზმონდ ტუტუ (1984) · მსოფლიოს ექიმები ბირთვული ომის წინააღმდეგ (1985) · ელი ვიზელი (1986) · ოსკარ არიას სანჩესი (1987) · გაეროს სამშვიდობო ძალები (1988) · XIV დალაი ლამა (1989) · მიხეილ გორბაჩოვი (1990) · აუნ სან სუ ჩი (1991) · რიგობერტა მენჩუ (1992) · ნელსონ მანდელა და ფრედერიკ დე კლერკი (1993) · შიმონ პერესი, იცხაკ რაბინი და იასირ არაფატი (1994) · პაგუოშის კონფერენციები და იოსებ როტბლატი (1995) · კარლუშ ბელუ და ჟოზე რამუშ-ორტა (1996) · საერთაშორისო მოძრაობა ქვეითსაწინააღმდეგო ნაღმების აკრძალვის შესახებ და ჯოდი უილიამსი (1997) · ჯონ ჰიუმი და დევიდ ტრიმბლი (1998) · ექიმები საზღვრებს გარეშე (1999) · კიმ დე ჯუნი (2000)

2001–2025

კოფი ანანი და გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია (2001) · ჯიმი კარტერი (2002) · შირინ ებადი (2003) · ვანგარი მაატაი (2004) · მოჰამედ ალ-ბარადეი და ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტო (2005) · მუჰამედ იუნუსი და გრამინ ბანკი (2006) · ალბერტ გორი და კლიმატის ცვლილების სამთავრობათშორისო ექსპერტთა ჯგუფი (2007) · მარტი აჰტისაარი (2008) · ბარაკ ობამა (2009) · ლიუ სიაობო (2010) · ელენ ჯონსონ-სირლიფი, ლეიმა გბოვი და ტავაკულ კარმანი (2011) · ევროკავშირი (2012) · ქიმიური იარაღის აკრძალვის ორგანიზაცია (2013) · მალალა იუსაფზაი და კაილაშ სატიართი (2014) · ტუნისის ეროვნული დიალოგის კვარტეტი (2015) · ხუან მანუელ სანტოსი (2016) · ბირთვული იარაღის განადგურების კამპანია (2017) · დენი მუკვეგე და ნადია მურადი (2018) · აბი აჰმედი (2019) · მსოფლიო სასურსათო პროგრამა (2020) · მარია რესა და დიმიტრი მურატოვი (2021) · ალეს ბიალიაცკი, მემორიალი და სამოქალაქო თავისუფლების ცენტრი (2022) · ნარგიზ მოჰამადი (2023) · ნიჰონ ჰიდანკიო (2024) · მარია კორინა მაჩადო (2025)

მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=მარია_რესა&oldid=4909541“-დან