1968 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი ფილოსოფია-ფსიქოლოგიის ფაკულტეტი, ხოლო 1974 წელს დასავლეთ ევროპის ენების და ლიტერატურის ფაკულტეტი და 1997 წელს სამართლისმცოდნეობის ფაკულტეტი.
1964-1968 წლებში იყო საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის დიმიტრი უზნაძის სახელობის ფსიქოლოგიის ინსტიტუტის მეცნიერ-თანამშრომლად. 1964-1969 წლებში — დიმიტრი უზნაძის სახელობის სტიპენდიანტი. 1978-1981 წლებში მუშაობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის სამართლის ინსტიტუტის არასრულწლოვანი დამნაშავეების ფსიქოლოგიის განყოფილების გამგედ. 1992-1998 წლებში — ქართველ ტრადიციონალისტთა კავშირის პრესსამსახურის უფროსად. 1994-1997 წლებში იყო თბილისის ეკონომიკურ ურთიერთობათა სახელმწიფო ინსტიტუტის საზოგადოებრივ მეცნიერებათა კათედრის გამგე. 1995-1998 წლებში — საქართველოს დავით აღმაშენებლის უნივერსიტეტის პრორექტორია. 1981-2001 წლებში თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორია. 2000-2001 წლებში — აშშ-ს ჯორჯ მეისონის უნივერსიტეტის მიწვეული პროფესორი.ა; 2001-2006 წლებში თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სოციალური ფსიქოლოგიის კათედრის გამგეა. 2006 წლიდან არის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სრული პროფესორი, კონფლიქტოლოგიის მიმართულების ხელმძღვანელი. არის 2 მონოგრაფიის — „სოციალური ჯგუფისადმი განწყობა და კონფორმულობა“ (1980), „სოციალური გავლენების ფსიქოლოგია“ (2007) და სახელმძღვანელოს — „კონფლიქტი, გენდერი და მშვიდობის მშენებლობა“ (2005) ავტორი. 1976 წელს დაიცვა საკანდიდატო დისერტაციის თემა — „სოციალური ჯგუფისადმი განწყობა და კონფორმულობა“; სადოქტორო დისერტაციის თემა კი („უმრავლესობის და უმცირესობის ურთიერთობის ფსიქოლოგიური კანონზომიერებები“) დაიცვა 1992 წელს.
სსრკ →
საქართველო