თამარ კორძაია

	თამარ კორძაია
საქართველოს პარლამენტის მე-10 მოწვევის დეპუტატი
ამჟამინდელი თანამდებობა
დაიკავა	11 დეკემბერი, 2020
პრეზიდენტი	სალომე ზურაბიშვილი
პრემიერ-მინისტრი	გიორგი გახარია ; ირაკლი ღარიბაშვილი
საქართველოს პარლამენტის მე-8 მოწვევის დეპუტატი
თანამდებობაზე ყოფნის დრო
	17 მაისი, 2013 – 18 ნოემბერი, 2016
პრეზიდენტი	მიხეილ სააკაშვილი; გიორგი მარგველაშვილი
პრემიერ-მინისტრი	ბიძინა ივანიშვილი; ირაკლი ღარიბაშვილი; გიორგი კვირიკაშვილი
დაბადებული	18 მაისი, 1977 (46 წლის); სოხუმი
საარჩევნი ოლქი	ნაძალადევი
მოქალაქეობა	სსრკ →; საქართველო
ეროვნება	ქართველი
პოლიტიკური პარტია	„საქართველოს რესპუბლიკური პარტია“ (2021-მდე)
საქმიანობა	ჟურნალისტი, პოლიტიკოსი

თამარ კორძაია (დ. 18 ივლისი, 1977, სოხუმი) — ქართველი იურისტი, ჟურნალისტი, პოლიტიკოსი. საქართველოს პარლამენტის ორგზის წევრი (2013, 2020).

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დაიბადა 1977 წლის 18 ივლისს. 1999 წელს დაამთავრა გრიგოლ რობაქიძის სახელობის უნივერსიტეტის ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი. 2003 წელს დაამთავრა ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სოხუმის ფილიალი, სამართალმცოდნეობის სპეციალობით. 2002-2012 წლებში იყო საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის მედიის და ინფორმაციის თავისუფლების პროექტების ხელმძღვანელი. 2012-2013 წლებში იყო საქართველოს ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის აღმასრულებელი დირექტორი. 2010 წლიდან არის საქართველოს უნივერსიტეტის ლექტორი. 2013-2016 წლებში იყო საქართველოს მე-8 მოწვევის პარლამენტის წევრი (თბილისის ნაძალადევის მაჟორიტარი), საარჩევნო ბლოკი: „ბიძინა ივანიშვილი — ქართული ოცნება“. 2015-2016 წლებში იყო საქართველოს პარლამენტის ევროპასთან ინტეგრაციის კომიტეტის წევრი. 2013-2015 წლებში იურიდიულ საკითხთა კომიტეტის წევრი. 2013 წელს — საპროცედურო საკითხთა და წესების კომიტეტის წევრი. 2013-2015 წლებში — საპარლამენტო ფრაქცია „ქართული ოცნების“ წევრი. 2016 წელს იყო ფრაქცია „რესპუბლიკელების“ ფრაქციის თავმჯდომარის მოადგილე.

2020 წლიდან არის საქართველოს მე-10 მოწვევის პარლამენტის წევრი პარტიული სიით, საარჩევნო ბლოკი: „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა — გაერთიანებული ოპოზიცია „ძალა ერთობაშია“.^[1] 2021 წლის 4 ივნისს განაცხადა „რესპუბლიკური პარტიის“ დატოვების შესახებ.^[2]