კევინ კიგანი

კევინ კიგანი
პირადი მონაცემები
სრული ; სახელი	ჯოზეფ კევინ კიგანი
დაბადების ; თარიღი	14 თებერვალი, 1951 (73 წლის)
დაბადების ; ადგილი	არმთორპი, დონკასტერი, ; სამხრეთ იორკშირი, ინგლისი
სიმაღლე	173 სმ.
სათამაშო ; პოზიცია	თავდამსხმელი
ახალგაზრდული კარიერა
1967–1968	სკანთორპი
პროფესიონალური კარიერა*
ეროვნული ნაკრები
სამწვრთნელო კარიერა
1992–1997	ნიუკასლ იუნაიტედი
1998–1999	ფულჰემი
1999–2000	ინგლისი
2001–2005	მანჩესტერ სიტი
2006	ნიუკასლ იუნაიტედი
	* პროფესიონალურ კლუბებში გამოსვლა და გოლები მხოლოდ ეროვნული ლიგებისთვის იანგარიშება;

ჯოზეფ კევინ კიგანი (ინგლ. Joseph Kevin Keegan დ. 14 თებერვალი, 1951, არმთორპი, დონკასტერი, სამხრეთ იორკშირი, ინგლისი) — ინგლისელი ფეხბურთელი (თავდამსხმელი) და მწვრთნელი. სხვადასხვა დროს იცავდა „სკანთორპ იუნაიტედის“, „ლივერპულის“, „ჰამბურგის“, „საუთჰემპტონის“, „ნიუკასლ იუნაიტედის“, „ბლექთაუნ სიტისა“ და ინგლისის ეროვნული ნაკრების ღირსებას. ინგლისის სამგზის ჩემპიონი (1973, 1976, 1977) და ორგზის ვიცე-ჩემპიონი (1974, 1975), ინგლისის თასის მფლობელი (1974) და ფინალისტი (1977), ინგლისის სუპერთასის ორგზის მფლობელი (1974, 1976), ევროპის ჩემპიონთა თასის მფლობელი (1977) და უეფა-ს თასის ორგზის მფლობელი (1973, 1976) „ლივერპულის“ შემადგენლობაში. გერმანიის ჩემპიონი (1979) და ვიცე-ჩემპიონი (1980), გერმანიის თასის მფლობელი (1977), ევროპის სუპერთასისა (1977) და ევროპის ჩემპიონთა თასის ფინალისტი (1980) „ჰამბურგის“ შემადგენლობაში. 1980 წლის იტალიის ევროპის ჩემპიონატისა და 1982 წლის ესპანეთის მსოფლიო ჩემპიონატის მონაწილე ინგლისის ეროვნული ნაკრების შემადგენლობაში.

ითვლება ყველა დროის მსოფლიოს ერთ-ერთ საუკეთესო და ერთ-ერთ უდიდეს ინგლისელ ფეხბურთელად. როგორც ევროპის საუკეთესო მოთამაშე ორჯერ გახდა ოქროს ბურთის მფლობელი (1978, 1979). ინგლისის ფეხბურთის ისტორიაში იგი ერთადერთია ვინც ორჯერ შეძლო ამ საპატიო ტიტულისა და პრიზის მოპოვება.^[1]^[2]

2016 წლის 7 ნოემბერს ერთ-ერთი ყველაზე უფრო პოპულარული და მრავალტირაჟიანი ყოველკვირეული ბრიტანული გაზეთის The Daily Telegraph-ის სპორტული რედაქციის ფეხბურთის განყოფილების უფროსისა და მთავარი კორესპონდენტის, ფეხბურთის ავტორიტეტული ექსპერტის, ჯეისონ ბარტის (ინგლ. Jason Burt) ავტორობით გამოქვეყნდა სია, სადაც წარმოდგენილი იყო დიდი ბრიტანეთის ფეხბურთის ისტორიაში ყველა დროის 20 საუკეთესო ფეხბურთელი. ამ სიაში კიგანი მე-16 ადგილს იკავებს — ჯორჯ ბესტის, ბობი ჩარლტონის, ბობი მურის, ჯონ ჩარლზის, სტენლი მეთიუზის, კენი დალგლიშის, ტომ ფინის, რაიან გიგზის, დენის ლოუს, ჯიმი გრივზის, გარეთ ბეილის, გორდონ ბენქსის, გრემ სუნესის, გარი ლინეკერისა და სტივენ ჯერარდის შემდეგ.^[3] რამდენიმე თვით ადრე, იმავე წლის 20 აპრილს, ცნობილ საფეხბურთო ჟურნალში „FourFourTwo“ — ამავე გამოცემის სპორტული ჟურნალისტისა და საფეხბურთო მიმომხილველის, ნიკ მურის (ინგლ. Nick Moore) მიერ გამოქვეყნდა „ლივერპულის“ ყველა დროის 11 უდიდესი მოთამაშე, სადაც კევინ კიგანი წარმოდგენილია ისეთ ფეხბურთელებს შორის, როგორებიც არიან — რეი კლემენსი, გრემ სუნესი, ბილი ლიდელი, რონ იეითსი, ლუის სუარესი, ჯონ ბარნსი, ალან ჰანსენი, იან რაში, სტივენ ჯერარდი და კენი დალგლიში.^[4]

ინგლისური ფეხბურთის წინაშე თვალსაჩინო დამსახურებისათვის, მის განვითარებასა და პოპულარიზაციის საქმეში შეტანილი განსაკუთრებული წვლილის, ასევე, სპორტული მიღწევების აღიარების ნიშნად 2002 წელს შეიყვანეს ინგლისური ფეხბურთის მუზეუმის დიდების დარბაზში (ინგლ. National Football Museum Hall Of Fame).^[5]^[6]

სანაკრებო კარიერა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1972–1982 წლებში იყო ინგლისის ეროვნული ნაკრების წევრი, რომლის შემადგენლობაში 63 მატჩი ითამაშა (აქედან 31 შეხვედრა გუნდის კაპიტნის რანგში) და 21 ბურთი გაიტანა.

მსოფლიო ჩემპიონატზე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

კევინ კიგანმა მსოფლიო ჩემპიონატების მხოლოდ ერთ შეხვედრაში მიიღო მონაწილეობა — მადრიდში, სანტიაგო ბერნაბეუზე ესპანელებთან გამართულ 1982 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის მეორე რაუნდის B ჯგუფის დასკვნით მატჩში.

აღსანიშნავია, რომ ამავე ჯგუფში გამართული წინა შეხვედრა ინგლისელებმა დასავლეთ გერმანიის ნაკრებთან ფრედ — 0–0 ითამაშეს, ხოლო თავის მხრივ, ბუნდესნაკრებმა ესპანეთის ნაკრები დაამარცხა ანგარიშით — 2–1. ამდენად, არსებული სატურნირო მდგომარეობიდან გამომდინარე ინგლისელები ნახევარფინალში მხოლოდ ორი ბურთის სხვაობით გამარჯვების შემთხვევაში გადიოდნენ.

შეხვედრაში, რომელიც კიგანის სანაკრებო კარიერაში მსოფლიო ჩემპიონატზე გამართული პირველი და უკანასკნელი მატჩი აღმოჩნდა მან მხოლოდ 26 წუთი დაჰყო მოედანზე. ინგლისელთა მთავარმა მწვრთნელმა რონ გრინვუდმა (ინგლ. Ron Greenwood) იგი ნაკრების მეორე ფორვარდის ტონი ვუდკოკის (ინგლ. Tony Woodcock) ნაცვლად მეორე ტაიმის მე-19 წუთზე შემოიყვანა. კიგანს, რომელიც, როგორც წესი, ყოველთვის დიდ გავლენას ახდენდა თამაშის მთელ მსვლელობაზე და მეტად სახიფათო იყო შეტევების, როგორც ორგანიზებისა და წარმართვის, ისე, განსაკუთრებით მის დამამთავრებელ ფაზებში, არცთუ დიდი დრო რჩებოდა, იმისთვის, რომ როგორმე გარდატეხა შეეტანა შექმნილ ვითარებაში. თუმცა, კიგანისა და მისი თანაგუნდელების მცდელობის მიუხედავად, მათ ვერ შეძლეს ესპანელთა დაცვითი ზღუდეების გარღვევა და მათი კაპიტნის, ლეგენდარული ესპანელი მეკარის — ლუის არკონადას (ესპ. Luis Arconada) კარის აღება. შეხვედრა უგოლო ფრით — 0–0 დასრულდა. ინგლისელებმა ტურნირის შთამბეჭდავი დასაწყისის შემდეგ, მასპინძლებთან ერთად ასე დაასრულეს XII მსოფლიო ჩემპიონატზე გამოსვლა.^[7]

^{ჩემპ.}	^{მასპინძელი}	^№	^{პოზიცია}	^შ	^ბ	^მ	^ფ	^წ	^{შედეგი}
1982	ესპანეთი	7	თავდამსხმელი	1	0	0	1	0	მეორე ეტაპი

მიღწევები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

საკლუბო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლივერპული
ინგლისის ჩემპიონატი

ჩემპიონი (3): 1972–73, 1975–76, 1976–77
ვიცე-ჩემპიონი (2): 1973–74, 1974–75

ინგლისის თასი

თასის მფლობელი: 1973–74
ფინალისტი: 1976–77

ინგლისის სუპერთასი

თასის მფლობელი (2): 1974, 1976

ჰამბურგი
გერმანიის ჩემპიონატი

ჩემპიონი: 1978–79
ვიცე-ჩემპიონი: 1979–80

გერმანიის თასი

თასის მფლობელი: 1979

საერთაშორისო ტურნირები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლივერპული
ევროპის ჩემპიონთა თასი

თასის მფლობელი: 1976–77

უეფა-ს თასი

თასის მფლობელი (2): 1972–73, 1975–76

ჰამბურგი
ევროპის ჩემპიონთა თასი

ფინალისტი: 1980

ევროპის სუპერთასი

ფინალისტი: 1977

ინდივიდუალური[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ევროპის წლის საუკეთესო ფეხბურთელი
France Football-ის ვერსიით

ოქროს ბურთის მფლობელი: 1978, 1979 ^[8]^[9]^[10]^[11]
ვერცხლის ბურთის მფლობელი: 1977 ^[12]^[13]

Onze d'Or-ის ვერსიით

ოქროს ბურთის მფლობელი: 1977, 1979 ^[14]^[15]
ვერცხლის ბურთის მფლობელი: 1976, 1980 ^[16]^[17]

FIFA 100

ასეულის წევრი: 2004 ^[18]^[19]

ინგლისური ფეხბურთის მუზეუმი:

დიდების დარბაზის წევრი: 2002 ^[20]^[21]

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ფანჯიკიძე, გურამ (1982). ფორცა, იტალია!. თბილისი: გამ-ბა საბჭ. საქართველო.
გოდუაძე, ლაშა (2010). მსოფლიო თასის ისტორია (1930–2010). თბილისი: გაზეთი „მსოფლიო სპორტი“.
Squires, David (2016). The Illustrated History of Football. Sydney: Random House. ISBN 1780895585
Holt, Nick (2014). The Mammoth Book of the World Cup. London: Running Press Adult. ISBN 0762452242
Witzig, Richard (2006). The Global Art of Soccer. New Orleans, LA: Cusiboy Publishing. ISBN 0977668800

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

კევინ კიგანი დაარქივებული 2018-05-26 საიტზე Wayback Machine. — ფიფას ჩანაწერი

Planet World Cup

National Football Teams

Soccerbase

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

↑ France Football (13 აგვისტო, 2014). 1978 — Kevin Keegan. Le cinquième joueur britannique honoré. C'est à l'issue d'une compétition acharnée que Keegan termina à la première place du classement 1978, devant Krankl : 87 points à 81, c'était une différence infime, neuf places de premier, contre huit, c'était encore très proche de l'égalité. Mais, finalement, le succès de Keegan fut assez impressionnant dans la mesure où il était le seul des huit premiers à n'avoir pas joué la Coupe du monde, comme si son talent dépassait le cadre du plus grand événement de l'année. francefootball.fr. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.
↑ France Football (13 აგვისტო, 2014). 1978 — Kevin Keegan. La marche triomphale. Jamais encore l'élection d'un Ballon d'Or n'avait provoqué une telle unanimité. C'était un plébiscite, c'était un raz-de-marée. Kevin Keegan avait été, fait exceptionnel, nommé par les vingt-six jurés ; et, sur ces vingt-six désignations, dix-huit l'avaient été pour la première place, six pour la deuxième, deux pour la quatrième. C'est ainsi qu'il avait obtenu 118 points sur un total maximal de 130, soit une moyenne de 4,53 points par juré. francefootball.fr. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.
↑ Jason Burt (7 ნოემბერი, 2016). The United Kingdom's top 20 greatest ever footballers. 16. Kevin Keegan — Twice European football of the year, Keegan was a human dynamo, a rampaging forward who could leap, head, shoot and pass with distinction. There was courage, too, to match his energy and skill. Keegan was the most important English footballer of his generation and the best. Jason Burt, Chief Football Correspondent. telegraph.co.uk დაარქივებული 2000-12-19 საიტზე Wayback Machine. . წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.
↑ Nick Moore (20 აპრილი, 2000). Best Liverpool players: the 11 greatest of all time. ‘Mighty Mouse’ is arguably the second-best player to ever wear the Liverpool No.7 shirt, but none worked harder for it. A relentless runner, Keegan had the physique of a modern player at a time when many of his contemporaries didn’t take diet or training seriously. It paid off: his stamina saw him run defenders ragged, and Keegan was so good he became one of the sport’s first crossover superstars. Many Reds felt miffed when he opted to go to Hamburg in 1977 - he’d have surely won a mountain more of silverware, had he stayed. fourfourtwo.com. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.
↑ National Football Museum Hall Of Fame (9 ოქტომბერი, 2014). The National Football Museum Hall Of Fame დაარქივებული 2020-08-18 საიტზე Wayback Machine. . The National Football Museum Hall Of Fame aims to celebrate and highlight the achievements of the all-time top English footballing talents, as well as non-English players and managers who have become significant figures in the history of the English game. nationalfootballmuseum.com. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.
↑ BBC News (7 ოქტომბერი, 2000). Kevin Keegan factfile. Kevin Keegan — 1951: Born 14 February in Armthorpe, Yorkshire. news.bbc.co.uk. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.
↑ Player Profile for Kevin Keegan in the Soccer World Cups. Kevin Keegan in the World Cups. Information about Kevin Keegan and his performace in the FIFA Soccer World Cup. Profile with general and detailed stats and data that include National Team, total games, goals and cards and full list of matches played. The Soccer World Cups.com. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.
↑ José Luis Pierrend (1 მაისი, 2005). European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1978. The results of this voting were published on France Football # 1707 (27 December 1978). There were 26 voters, from Austria, Belgium, Bulgaria, Czechoslovakia, Denmark, East Germany, England, Finland, France, Greece, Hungary, Italy, Luxembourg, the Netherlands, Poland, Portugal, Republic of Ireland, Romania, Scotland, Soviet Union, Spain, Sweden, Switzerland, Turkey, West Germany and Yugoslavia. 1. Kevin Keegan (England, Hamburger SV). Total Number of Points – 87; 2. Hans Krankl (Austria, FC Barcelona). Total Number of Points – 81; 3. Rob Rensenbrink (Netherlands, Anderlecht). Total Number of Points – 50. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.
↑ José Luis Pierrend (1 მაისი, 2005). European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1979. The results of this voting were published on France Football # 1759 (25 December 1979). There were 26 voters, from Austria, Belgium, Bulgaria, Czechoslovakia, Denmark, East Germany, England, Finland, France, Greece, Hungary, Italy, Luxembourg, the Netherlands, Poland, Portugal, Republic of Ireland, Romania, Scotland, Soviet Union, Spain, Sweden, Switzerland, Turkey, West Germany and Yugoslavia. 1. Kevin Keegan (England, Hamburger SV). Total Number of Points – 118; 2. Karl-Heinz Rummenigge (West Germany, Bayern Munich). Total Number of Points – 52; 3. Ruud Krol (Netherlands, Ajax). Total Number of Points – 41. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.
↑ Jean-Philippe Réthacker (13 აგვისტო, 2014). Ballon d'or 1978 (European Footballer of the Year award). France Football numéro 1 707, 27 décembre 1978. Classement 1978 – 1. Keegan (Angleterre, Hambourg), 87 points; 2. Krankl (Autriche, FC Barcelone), 81 pts.; 3. Rensenbrink (Pays-Bas, Anderlecht), 50 pts. web.archive.org. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.
↑ Jean-Philippe Réthacker (13 აგვისტო, 2014). Ballon d'or 1979 (European Footballer of the Year award). France Football numéro 1 759, 25 décembre 1979. Classement 1979 – 1. Keegan (Angleterre, Hambourg), 118 pts.; 2. K.-H. Rummenigge (RFA, Bayern Munich), 52 pts.; 3. Krol (Pays-Bas, Ajax Amsterdam), 41 pts. web.archive.org. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.
↑ José Luis Pierrend (1 მაისი, 2005). European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1977. The results of this voting were published on France Football # 1655 (27 December 1977). There were 25 voters, from Austria, Belgium, Bulgaria, Czechoslovakia, Denmark, East Germany, England, Finland, France, Greece, Hungary, Italy, Luxembourg, the Netherlands, Norway, Poland, Portugal, Republic of Ireland, Romania, Soviet Union, Spain, Sweden, Switzerland, Turkey, West Germany and Yugoslavia. 1. Allan Simonsen (Denmark, Borussia M’Gladbach). Total Number of Points – 74; 2. Kevin Keegan (England, Hamburger SV). Total Number of Points – 71; 3. Michel Platini (France, AS Nancy). Total Number of Points – 70. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.
↑ Jean-Philippe Réthacker (13 აგვისტო, 2014). Ballon d'or 1977 (European Footballer of the Year award). France Football numéro 1 655, 27 décembre 1977. Classement 1977 – 1. Simonsen (Danemark, Borussia Mönchengladbach), 74 points; 2. Keegan (Angleterre, Hambourg), 71 pts.; 3. Platini (France, Nancy), 70 pts. web.archive.org. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.
↑ José Luis Pierrend (14 დეკემბერი, 2017). "Onze Mondial" Awards (Onze d'Or 1977). Since 1976, the French magazine "Onze Mondial" (originally Onze, changed name 1989) hands out awards at the end of the year. The readers select the "Onze de Onze" (an ideal team of the season) and among those players they choose the top-3 receiving, respectively, the Onze d'Or, Onze d'Argent and Onze de Bronze. Any player in a European league is eligible. In 2010 there was a modification. The award was moved from the end of the calendar year to the end of the season. Therefore after 2009, the next award was for the season 2010–2011. After a two-year interruption, the award returned in 2015 but for French players and coaches only. After another interruption, of one season, it was made into an international award again. Since 1991, there also is an election for Coach of the Year; and at the 20-year anniversary of the magazine in 1995 a "Super Onze d'Or" was chosen among the winners of the Onze d'Or. Onze d'Or winners 1977 – Kevin Keegan (Onze d'Or); Michel Platini (Onze d'Argent); Allan Simonsen (Onze de Bronze). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.
↑ José Luis Pierrend (14 დეკემბერი, 2017). "Onze Mondial" Awards (Onze d'Or 1979). Onze d'Or winners 1979 – Kevin Keegan (Onze d'Or); Trevor Francis (Onze d'Argent); Rob Rensenbrink (Onze de Bronze). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.
↑ José Luis Pierrend (14 დეკემბერი, 2017). "Onze Mondial" Awards (Onze d'Or 1976). Onze d'Or winners 1976 – Rob Rensenbrink (Onze d'Or); Kevin Keegan (Onze d'Argent); Dominique Rocheteau (Onze de Bronze). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.
↑ José Luis Pierrend (14 დეკემბერი, 2017). "Onze Mondial" Awards (Onze d'Or 1980). Onze d'Or winners 1980 – Karl-Heinz Rummenigge (Onze d'Or); Kevin Keegan (Onze d'Argent); Horst Hrubesch (Onze de Bronze). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.
↑ The Guardian (4 მარტი, 2004). The FIFA 100. FIFA today published Pele's list of the 100 greatest living footballers. Compiled to mark the 100th anniversary of the Fifa's foundation, the list is so good it actually contains 125 names. theguardian.com. წაკითხვის თარიღი: 22 ივლისი, 2018.
↑ Marcelo Leme de Arruda (6 მარტი, 2004). Pelé's Choice of 125 Living Players. As part of its Centennial commemorations (1904-2004), FIFA asked Pelé to list the 100 best players (still alive) of all-time, comprised of 50 players still in activity and 50 players from the past. Understandably (given that misproportion), Pelé decided to add more players from the past and came up with 125 players in the end, 50 active and 75 retired (but alive) ones. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 22 ივლისი, 2018.
↑ National Football Museum (2 ივნისი, 2002). Kevin Keegan – Inducted into the inaugural English Football Hall of Fame in 2002. Born in Doncaster, Kevin Keegan made his professional debut for nearby Scunthorpe aged 17 in 1968. The skilful forward caught the eye of Liverpool’s Bill Shankly and made the move there in 1971. At Liverpool, Keegan won three Division One Championships, two UEFA Cups, one FA Cup and the European Cup. web.archive.org. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.
↑ National Football Museum (24 მაისი, 2002). Kevin Keegan – National Football Museum Hall Of Fame (2002). Keegan won a total of 63 England caps, scoring 21 goals and captaining the side 31 times. Honours: 1 European Cup, 2 UEFA Cups, 3 Division One Championships, 1 FA Cup. The National Football Museum Hall of Fame – Inducted: 2002. nationalfootballmuseum.com. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[1] France Football (13 აგვისტო, 2014). 1978 — Kevin Keegan. Le cinquième joueur britannique honoré. C'est à l'issue d'une compétition acharnée que Keegan termina à la première place du classement 1978, devant Krankl : 87 points à 81, c'était une différence infime, neuf places de premier, contre huit, c'était encore très proche de l'égalité. Mais, finalement, le succès de Keegan fut assez impressionnant dans la mesure où il était le seul des huit premiers à n'avoir pas joué la Coupe du monde, comme si son talent dépassait le cadre du plus grand événement de l'année. francefootball.fr. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.

[2] France Football (13 აგვისტო, 2014). 1978 — Kevin Keegan. La marche triomphale. Jamais encore l'élection d'un Ballon d'Or n'avait provoqué une telle unanimité. C'était un plébiscite, c'était un raz-de-marée. Kevin Keegan avait été, fait exceptionnel, nommé par les vingt-six jurés ; et, sur ces vingt-six désignations, dix-huit l'avaient été pour la première place, six pour la deuxième, deux pour la quatrième. C'est ainsi qu'il avait obtenu 118 points sur un total maximal de 130, soit une moyenne de 4,53 points par juré. francefootball.fr. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.

[3] Jason Burt (7 ნოემბერი, 2016). The United Kingdom's top 20 greatest ever footballers. 16. Kevin Keegan — Twice European football of the year, Keegan was a human dynamo, a rampaging forward who could leap, head, shoot and pass with distinction. There was courage, too, to match his energy and skill. Keegan was the most important English footballer of his generation and the best. Jason Burt, Chief Football Correspondent. telegraph.co.uk დაარქივებული 2000-12-19 საიტზე Wayback Machine. . წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.

[4] Nick Moore (20 აპრილი, 2000). Best Liverpool players: the 11 greatest of all time. ‘Mighty Mouse’ is arguably the second-best player to ever wear the Liverpool No.7 shirt, but none worked harder for it. A relentless runner, Keegan had the physique of a modern player at a time when many of his contemporaries didn’t take diet or training seriously. It paid off: his stamina saw him run defenders ragged, and Keegan was so good he became one of the sport’s first crossover superstars. Many Reds felt miffed when he opted to go to Hamburg in 1977 - he’d have surely won a mountain more of silverware, had he stayed. fourfourtwo.com. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.

[5] National Football Museum Hall Of Fame (9 ოქტომბერი, 2014). The National Football Museum Hall Of Fame დაარქივებული 2020-08-18 საიტზე Wayback Machine. . The National Football Museum Hall Of Fame aims to celebrate and highlight the achievements of the all-time top English footballing talents, as well as non-English players and managers who have become significant figures in the history of the English game. nationalfootballmuseum.com. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.

[6] BBC News (7 ოქტომბერი, 2000). Kevin Keegan factfile. Kevin Keegan — 1951: Born 14 February in Armthorpe, Yorkshire. news.bbc.co.uk. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.

[7] Player Profile for Kevin Keegan in the Soccer World Cups. Kevin Keegan in the World Cups. Information about Kevin Keegan and his performace in the FIFA Soccer World Cup. Profile with general and detailed stats and data that include National Team, total games, goals and cards and full list of matches played. The Soccer World Cups.com. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.

[8] José Luis Pierrend (1 მაისი, 2005). European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1978. The results of this voting were published on France Football # 1707 (27 December 1978). There were 26 voters, from Austria, Belgium, Bulgaria, Czechoslovakia, Denmark, East Germany, England, Finland, France, Greece, Hungary, Italy, Luxembourg, the Netherlands, Poland, Portugal, Republic of Ireland, Romania, Scotland, Soviet Union, Spain, Sweden, Switzerland, Turkey, West Germany and Yugoslavia. 1. Kevin Keegan (England, Hamburger SV). Total Number of Points – 87; 2. Hans Krankl (Austria, FC Barcelona). Total Number of Points – 81; 3. Rob Rensenbrink (Netherlands, Anderlecht). Total Number of Points – 50. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[9] José Luis Pierrend (1 მაისი, 2005). European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1979. The results of this voting were published on France Football # 1759 (25 December 1979). There were 26 voters, from Austria, Belgium, Bulgaria, Czechoslovakia, Denmark, East Germany, England, Finland, France, Greece, Hungary, Italy, Luxembourg, the Netherlands, Poland, Portugal, Republic of Ireland, Romania, Scotland, Soviet Union, Spain, Sweden, Switzerland, Turkey, West Germany and Yugoslavia. 1. Kevin Keegan (England, Hamburger SV). Total Number of Points – 118; 2. Karl-Heinz Rummenigge (West Germany, Bayern Munich). Total Number of Points – 52; 3. Ruud Krol (Netherlands, Ajax). Total Number of Points – 41. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[10] Jean-Philippe Réthacker (13 აგვისტო, 2014). Ballon d'or 1978 (European Footballer of the Year award). France Football numéro 1 707, 27 décembre 1978. Classement 1978 – 1. Keegan (Angleterre, Hambourg), 87 points; 2. Krankl (Autriche, FC Barcelone), 81 pts.; 3. Rensenbrink (Pays-Bas, Anderlecht), 50 pts. web.archive.org. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[11] Jean-Philippe Réthacker (13 აგვისტო, 2014). Ballon d'or 1979 (European Footballer of the Year award). France Football numéro 1 759, 25 décembre 1979. Classement 1979 – 1. Keegan (Angleterre, Hambourg), 118 pts.; 2. K.-H. Rummenigge (RFA, Bayern Munich), 52 pts.; 3. Krol (Pays-Bas, Ajax Amsterdam), 41 pts. web.archive.org. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[12] José Luis Pierrend (1 მაისი, 2005). European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1977. The results of this voting were published on France Football # 1655 (27 December 1977). There were 25 voters, from Austria, Belgium, Bulgaria, Czechoslovakia, Denmark, East Germany, England, Finland, France, Greece, Hungary, Italy, Luxembourg, the Netherlands, Norway, Poland, Portugal, Republic of Ireland, Romania, Soviet Union, Spain, Sweden, Switzerland, Turkey, West Germany and Yugoslavia. 1. Allan Simonsen (Denmark, Borussia M’Gladbach). Total Number of Points – 74; 2. Kevin Keegan (England, Hamburger SV). Total Number of Points – 71; 3. Michel Platini (France, AS Nancy). Total Number of Points – 70. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[13] Jean-Philippe Réthacker (13 აგვისტო, 2014). Ballon d'or 1977 (European Footballer of the Year award). France Football numéro 1 655, 27 décembre 1977. Classement 1977 – 1. Simonsen (Danemark, Borussia Mönchengladbach), 74 points; 2. Keegan (Angleterre, Hambourg), 71 pts.; 3. Platini (France, Nancy), 70 pts. web.archive.org. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[14] José Luis Pierrend (14 დეკემბერი, 2017). "Onze Mondial" Awards (Onze d'Or 1977). Since 1976, the French magazine "Onze Mondial" (originally Onze, changed name 1989) hands out awards at the end of the year. The readers select the "Onze de Onze" (an ideal team of the season) and among those players they choose the top-3 receiving, respectively, the Onze d'Or, Onze d'Argent and Onze de Bronze. Any player in a European league is eligible. In 2010 there was a modification. The award was moved from the end of the calendar year to the end of the season. Therefore after 2009, the next award was for the season 2010–2011. After a two-year interruption, the award returned in 2015 but for French players and coaches only. After another interruption, of one season, it was made into an international award again. Since 1991, there also is an election for Coach of the Year; and at the 20-year anniversary of the magazine in 1995 a "Super Onze d'Or" was chosen among the winners of the Onze d'Or. Onze d'Or winners 1977 – Kevin Keegan (Onze d'Or); Michel Platini (Onze d'Argent); Allan Simonsen (Onze de Bronze). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[15] José Luis Pierrend (14 დეკემბერი, 2017). "Onze Mondial" Awards (Onze d'Or 1979). Onze d'Or winners 1979 – Kevin Keegan (Onze d'Or); Trevor Francis (Onze d'Argent); Rob Rensenbrink (Onze de Bronze). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[16] José Luis Pierrend (14 დეკემბერი, 2017). "Onze Mondial" Awards (Onze d'Or 1976). Onze d'Or winners 1976 – Rob Rensenbrink (Onze d'Or); Kevin Keegan (Onze d'Argent); Dominique Rocheteau (Onze de Bronze). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[17] José Luis Pierrend (14 დეკემბერი, 2017). "Onze Mondial" Awards (Onze d'Or 1980). Onze d'Or winners 1980 – Karl-Heinz Rummenigge (Onze d'Or); Kevin Keegan (Onze d'Argent); Horst Hrubesch (Onze de Bronze). Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[18] The Guardian (4 მარტი, 2004). The FIFA 100. FIFA today published Pele's list of the 100 greatest living footballers. Compiled to mark the 100th anniversary of the Fifa's foundation, the list is so good it actually contains 125 names. theguardian.com. წაკითხვის თარიღი: 22 ივლისი, 2018.

[19] Marcelo Leme de Arruda (6 მარტი, 2004). Pelé's Choice of 125 Living Players. As part of its Centennial commemorations (1904-2004), FIFA asked Pelé to list the 100 best players (still alive) of all-time, comprised of 50 players still in activity and 50 players from the past. Understandably (given that misproportion), Pelé decided to add more players from the past and came up with 125 players in the end, 50 active and 75 retired (but alive) ones. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. RSSSF. წაკითხვის თარიღი: 22 ივლისი, 2018.

[20] National Football Museum (2 ივნისი, 2002). Kevin Keegan – Inducted into the inaugural English Football Hall of Fame in 2002. Born in Doncaster, Kevin Keegan made his professional debut for nearby Scunthorpe aged 17 in 1968. The skilful forward caught the eye of Liverpool’s Bill Shankly and made the move there in 1971. At Liverpool, Keegan won three Division One Championships, two UEFA Cups, one FA Cup and the European Cup. web.archive.org. წაკითხვის თარიღი: 20 ივლისი, 2018.

[21] National Football Museum (24 მაისი, 2002). Kevin Keegan – National Football Museum Hall Of Fame (2002). Keegan won a total of 63 England caps, scoring 21 goals and captaining the side 31 times. Honours: 1 European Cup, 2 UEFA Cups, 3 Division One Championships, 1 FA Cup. The National Football Museum Hall of Fame – Inducted: 2002. nationalfootballmuseum.com. წაკითხვის თარიღი: 21 ივლისი, 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]