ბარისახო
| სოფელი | |
|---|---|
|
ბარისახო | |
 | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | მცხეთა-მთიანეთის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | დუშეთის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ხევსურეთი |
| კოორდინატები | 42°28′22″ ჩ. გ. 44°55′40″ ა. გ. / 42.47278° ჩ. გ. 44.92778° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 1460 მ |
| ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
| მოსახლეობა | 153[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 100 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
.svg)    | |
ბარისახო — სოფელი საქართველოში, დუშეთის მუნიციპალიტეტში, ხევსურეთის თემის ცენტრი (სოფლები: აკუშო, კორშა, გუდანი, ბისო, ღული, ჩხუბა, ჭიე, ბლო, ამღა, ატაბე, აყნელი, აჭე, ახიელი, ბაცალიგო, ბუჩუკურთა, გველეთი, დათვისი, ზეისტეჩო, კარწაულთა, მაღრაანი, მოწმაო, როშკა, უკანახო, ქობულო, ღელისვაკე, ჩირდილი, ძეძეურთა, ჭალისოფელი, ჭიმღა, ჭორმეშავი, წინხადუ, ხახმატი). მდებარეობს გუდამაყრის ქედის აღმოსავლეთ კალთაზე. მდინარე ხევსურეთის არაგვის მარჯვენა მხარეს. ზღვის დონიდან 1460 მეტრზე, დუშეთიდან 63 კილომეტრში.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
1813 წელს ბარისახოსთან გაიმართა ბრძოლა აჯანყებულ ხევსურებსა და რუსეთის ჯარს შორის, რომელიც ხევსურების დამარცხებით დამთავრდა. XIX საუკუნის მეორე ნახევარში სოფელში 46 კომლი სახლობდა. 1934 წელს ბარისახოში საზეიმოდ გაიხსნა ფშავ-ხევსურეთის გზა (დუშეთი-ბარისახო), რომლის მშენებლობაც 1930 წელს დაიწყო. საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმში ინახება ბარისახოს ხმალას ანგელოზისადმი შეწირული რიტუალური წყლის ჭურჭელი, ლომის გამოსახულებით (XII–XIV სს.), რომელზეც შემონახულია XVII-XVIII სს. წარწერა: „ქ. შემოგწირე მარაულმა საღირამ ხმალას და მთავარანგელოზსა შვილისა და…“
დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 153 ადამიანი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 1926[2] | 115 | 48 | 67 |
| 2002[3] |  215 |
130 | 85 |
| 2014[1] |  153 |
76 | 77 |
ფოტოგალერეა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
-
ღვთისმშობლის მიძინების ეკლესია
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 210.
- ჯამბურია ზ., საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 2, თბ., 2008. — გვ. 226.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 6 სექტემბერი 2016.
- ↑ სერგი მაკალათია, „ხევსურეთი“ (მეორე გამოცემა), თბილისი, ნაკადული, 1984 წ., გვ. 15.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-09-19. ციტირების თარიღი: 2012-07-05.
