შინაარსზე გადასვლა

ხონისჭალა

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სოფელი
ხონისჭალა

ხონე
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე მცხეთა-მთიანეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი დუშეთის მუნიციპალიტეტი
თემი შატილი
კოორდინატები 42°35′05″ ჩ. გ. 45°12′51″ ა. გ. / 42.58472° ჩ. გ. 45.21417° ა. გ. / 42.58472; 45.21417
ცენტრის სიმაღლე 1200—1300
ოფიციალური ენა ქართული ენა
მოსახლეობა 3[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 100 %
სასაათო სარტყელი UTC+4
ხონისჭალა — საქართველო
ხონისჭალა
ხონისჭალა — მცხეთა-მთიანეთის მხარე
ხონისჭალა
ხონისჭალა — დუშეთის მუნიციპალიტეტი
ხონისჭალა

ხონე-ხონისჭალა (ხევსურულად ჴონე-ჴონისჭალა) — შეთეკაურების საზამთრო და საზაფხულო სოფლები დუშეთის მუნიციპალიტეტში, თუშეთ-ხევსურეთის კავკასიონის ჩრდილოეთ კალთაზე. მდინარე ხონის წყალზე. ზღვის დონიდან 1200–1300 მ. დუშეთიდან დაშორებულია 138 კილომეტრით.[2]

2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 3 ადამიანი.

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
1926[3] 54 23 31
2002[4] 31 19 12
2014[1] 3 3 0

მუცოში იყო სალოცავი მთავარანგელოზი. სალოცავი იყო ყველაზე მაღალ მთაზე დაქუეხზე (თებულოსმთა), როომელიც ზამთარ ზაფხულ თოვლითაა დაფარული. ვერ ადენილან სალოცავად, ამიტომ დაკლეს ერთი ხარი და სთხოვეს, დაბლა დაარსებულიყო. ამის შემდეგ ჩმოსულა და დაარსებულა ერთ წმინდა ადგილას ჴონეს. მას შემდეგ აქ დაუწტყიათ ლოცვა.

მთავარანგელოზი არ უშვებდა თავის სოფელში ჟამთ (შავი ჭირი). ერთი კაცი სხვა სოფლიდან გამოქცეულა გატიტვლებულა ჴონის წყალში შევარდნილა, ჴონის მთავარ ანგელოზში მისულა და გადარჩენილა. მუცოდანაც გაქცეულან ჴონესავე ხალხი და უკან ჟამნი მისდევდა თურმე. მისულან ჴონეში და ჟამნი ვეღარ გადარჩენილა. ასე გადარჩენილა ხალხი.[5]

  1. 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 6 სექტემბერი 2016.
  2. ქსე, ტ. 11, გვ. 497, თბ., 1984
  3. სერგი მაკალათია, „ხევსურეთი“ (მეორე გამოცემა), თბილისი, ნაკადული, 1984 წ., გვ. 16.
  4. საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-09-19. ციტირების თარიღი: 2012-07-05.
  5. ზურაბ კიკნაძე, ანდრეზები, ილია ჭავჭავაძის სახელმწიფო უნივერსიტეტის გამომცემლობა, გვ. 138. თბილისი, 2009.