ხონისჭალა
სოფელი | |
---|---|
ხონისჭალა | |
ხონე | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | მცხეთა-მთიანეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | დუშეთის მუნიციპალიტეტი |
თემი | შატილი |
კოორდინატები | 42°35′05″ ჩ. გ. 45°12′51″ ა. გ. / 42.58472° ჩ. გ. 45.21417° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 1200—1300 მ |
ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
მოსახლეობა | 3[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 100 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
ხონე-ხონისჭალა (ხევსურულად ჴონე-ჴონისჭალა) — შეთეკაურების საზამთრო და საზაფხულო სოფლები დუშეთის მუნიციპალიტეტში, თუშეთ-ხევსურეთის კავკასიონის ჩრდილოეთ კალთაზე. მდინარე ხონის წყალზე. ზღვის დონიდან 1200–1300 მ. დუშეთიდან დაშორებულია 138 კილომეტრით.[2]
დემოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 3 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
1926[3] | 54 | 23 | 31 |
2002[4] | 31 | 19 | 12 |
2014[1] | 3 | 3 | 0 |
ლეგენდა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]მუცოში იყო სალოცავი მთავარანგელოზი. სალოცავი იყო ყველაზე მაღალ მთაზე დაქუეხზე (თებულოსმთა), როომელიც ზამთარ ზაფხულ თოვლითაა დაფარული. ვერ ადენილან სალოცავად, ამიტომ დაკლეს ერთი ხარი და სთხოვეს, დაბლა დაარსებულიყო. ამის შემდეგ ჩმოსულა და დაარსებულა ერთ წმინდა ადგილას ჴონეს. მას შემდეგ აქ დაუწტყიათ ლოცვა.
მთავარანგელოზი არ უშვებდა თავის სოფელში ჟამთ (შავი ჭირი). ერთი კაცი სხვა სოფლიდან გამოქცეულა გატიტვლებულა ჴონის წყალში შევარდნილა, ჴონის მთავარ ანგელოზში მისულა და გადარჩენილა. მუცოდანაც გაქცეულან ჴონესავე ხალხი და უკან ჟამნი მისდევდა თურმე. მისულან ჴონეში და ჟამნი ვეღარ გადარჩენილა. ასე გადარჩენილა ხალხი.[5]
იხილეთ აგრეთვე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 6 სექტემბერი 2016.
- ↑ ქსე, ტ. 11, გვ. 497, თბ., 1984
- ↑ სერგი მაკალათია, „ხევსურეთი“ (მეორე გამოცემა), თბილისი, ნაკადული, 1984 წ., გვ. 16.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-09-19. ციტირების თარიღი: 2012-07-05.
- ↑ ზურაბ კიკნაძე, ანდრეზები, ილია ჭავჭავაძის სახელმწიფო უნივერსიტეტის გამომცემლობა, გვ. 138. თბილისი, 2009.