ალი (ხაშურის მუნიციპალიტეტი): განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
მNo edit summary |
|||
ხაზი 57: | ხაზი 57: | ||
{{სქოლიო}} |
{{სქოლიო}} |
||
{{ესკიზი-საქართველო}} |
|||
{{ხაშურის მუნიციპალიტეტი}} |
{{ხაშურის მუნიციპალიტეტი}} |
||
[[კატეგორია:ხაშურის მუნიციპალიტეტის სოფლები]] |
[[კატეგორია:ხაშურის მუნიციპალიტეტის სოფლები]] |
||
[[ru:Али (Хашурский муниципалитет)]] |
19:21, 30 იანვარი 2013-ის ვერსია
სოფელი | |
---|---|
ალი | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | შიდა ქართლის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | ხაშურის მუნიციპალიტეტი |
თემი | ალი |
კოორდინატები | 42°05′14″ ჩ. გ. 43°38′48″ ა. გ. / 42.08722° ჩ. გ. 43.64667° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 760 მ |
ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
მოსახლეობა | 1375[1] კაცი (2002) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები |
სასაათო სარტყელი | UTC+04:00 |
სატელეფონო კოდი | + 995 |
ალი — სოფელი საქართველოში, შიდა ქართლის მხარის ხაშურის მუნიციპალიტეტში. მდებარეობს მდინარე ჭერათხევის ნაპირებზე. ზღვის დონიდან 760 მეტრ სიმაღლეზე. ხაშურიდან 25 კმ. არის თემის ცენტრი. სოფელში არის ბიბლიოთეკა, კინოთეატრი (ამჟამად უმოქმედო), წყარო, სტადიონი, საჭიდაო მოედანი. სოფელში 2006 წლის 1 იანვრის მონაცემებით ცხოვრობს 474 კომლი, სულ 1375 ადამიანი. სოფელში დგას: დედაღვთისა, კვირაცხოვლის ეკლესია, ღვთისმშობლის ეკლესია, უსანეთის ეკლესია და ჯანიაურების ეკლესია.
ალი აღმოსავლეთ და დასავლეთ საქართველოს ისტორიულ გზასაყარზე მდებარეობდა და მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა ქვეყნის სავაჭრო-ეკონომიკურ ცხოვრებაში, რამაც ხელი შეუწყო მის გაქალაქებას (XII ს.). ჩრდილოეთიდან მას იცავდა ალის ციხე, ხოლო სამხრეთიდან — ნაბახტევისა. მონღოლთა ბატონობის პერიოდში ალი დაკნინდა და მცირე ქალაქად იქცა. XVIII ს. კვლავ დაწინაურდა და ზემო ქართლის ერთ-ერთი მთავარი ქალაქი გახდა. ალი სამეფო ქალაქი იყო და მოურავი განაგებდა.
სოფელ ალში წლების მანძილზე ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა გამომგონებელი ვლადიმერ ბექაური, რომლის დაფინანსებითაც აშენდა სოფლის საავადმყოფო[2]
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. I, თბ., 1975. — გვ. 308.
- ს. მაკალათია, ფრონის ხეობა, თბ., 1963 წ., გვ. 78–85
- ჟ. შარდენი, მოგზაურობა საქართველოში (1672-1673 წ.), თბ., 1935 წ., გვ. 82