დაბლაციხე
სოფელი | |
---|---|
დაბლაციხე | |
სოფლის ხედი ერკეთის მონასტრიდან | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | გურიის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტი |
თემი | დაბლაციხე |
კოორდინატები | 42°00′32″ ჩ. გ. 42°16′16″ ა. გ. / 42.00889° ჩ. გ. 42.27111° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 220 მ |
მოსახლეობა | 279[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 99,6 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
დაბლაციხე — სოფელი საქართველოში, გურიის მხარის ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტში, ადმინისტრაციული ერთეულის ცენტრი (სოფლები: დაბლაციხე, საყვავისტყე).
მდებარეობს მდინარე სუფსის მარჯვენა მხარეს, გურიის ქედის სამხრეთ კალთაზე, ზღვის დონიდან 220 მ., ჩოხატაურიდან 4 კმ., საჯავახოს რკინიგზის სადგურიდან 24 კმ. სოფელში არის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესია, ნიკო მარის სახლ-მუზეუმი, საჯარო სკოლა.[2]
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
დაბლაციხეს ადრე საყვავისტყე ეწოდებოდა, შემდეგ მის ერთ ნაწილს, რომელიც ბუკისციხის ქვემოთ მდებარეობს, დაბლაციხე უწოდეს. სოფელში ნაპოვნია ძვ. წ. II ათასწლლეულის დასასრულის – I ათასწლეულის დასაწყისის კოლხური ცული (დ. ქორიძისეული IV სახეობა), რომელიც დაცულია ჩოხატაურის მუზეუმში. გვიან შუა საუკუნეებში თავად გურიის ერისთავთა მფლობელობაში იყო. 1820-იან წლებში გურიის ხელისუფლების მიწვევით სოფელში მეურნეობა მოაწყო შოტლანდიელმა იაკობ მარმა. საბჭოთა პერიოდში განვითარებული იყო მეჩაიეობა, მევენახეობა, მესიმინდეობა, მეცხოველეობა.
დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 279 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
2002[3] | 369 | 171 | 198 |
2014[1] | 279 | 140 | 139 |
ცნობილი ადამიანები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978. — გვ. 326.
- ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ საგანმანათლებლო დაწესებულებების კატალოგი
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II
|