ალი (ხაშურის მუნიციპალიტეტი): განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 38: ხაზი 38:
|ეროვნული შემადგენლობა = [[ქართველები]]
|ეროვნული შემადგენლობა = [[ქართველები]]
|სარწმუნოებრივი შემადგენლობა = [[მართლმადიდებლობა|მართლმადიდებლები]]
|სარწმუნოებრივი შემადგენლობა = [[მართლმადიდებლობა|მართლმადიდებლები]]
|სატელეფონო კოდი =
|სატელეფონო კოდი = + 995
|საფოსტო ინდექსი =
|საფოსტო ინდექსი =
|საიტი =
|საიტი =

20:23, 14 ნოემბერი 2010-ის ვერსია

სოფელი
ალი
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე შიდა ქართლის მხარე
მუნიციპალიტეტი ხაშურის მუნიციპალიტეტი
თემი ალი
კოორდინატები 42°05′14″ ჩ. გ. 43°38′48″ ა. გ. / 42.08722° ჩ. გ. 43.64667° ა. გ. / 42.08722; 43.64667
ცენტრის სიმაღლე 760
ოფიციალური ენა ქართული ენა
მოსახლეობა 1375 კაცი (2006)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები
სასაათო სარტყელი UTC+04:00
სატელეფონო კოდი + 995
ალი (ხაშურის მუნიციპალიტეტი) — საქართველო
ალი (ხაშურის მუნიციპალიტეტი)
ალი (ხაშურის მუნიციპალიტეტი) — შიდა ქართლი
ალი (ხაშურის მუნიციპალიტეტი)
ალი (ხაშურის მუნიციპალიტეტი) — ხაშურის მუნიციპალიტეტი
ალი (ხაშურის მუნიციპალიტეტი)

ალისოფელი ხაშურის მუნიციპალიტეტში. მდებარეობს მდინარე ჭერათხევის ნაპირებზე. ზღვის დონიდან 760 მეტრ სიმაღლეზე. ხაშურიდან 25 კმ. არის ტერიტორიული ორგანოს ცენტრი. სოფელში არის ბიბლიოთეკა , კინოთეატრი (ამჟამად უმოქმედო), წყარო, სტადიონი, საჭიდაო მოედანი. სოფელში 2006 წლის 1 იანვრის მონაცემებით ცხოვრობს 474 კომლი, სულ 1375 ადამიანი. სოფელში დგას: დედაღვთისა, კვირაცხოვლის ეკლესია, ღვთისმშობლის ეკლესია, უსანეთის ეკლესია და ჯანიაურების ეკლესია.

ალი აღმოსავლეთ და დასავლეთ საქართველოს ისტორიულ გზასაყარზე მდებარეობდა და მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა ქვეყნის სავაჭრო-ეკონომიკურ ცხოვრებაში, რამაც ხელი შეუწყო მის გაქალაქებას (XII ს.). ჩრდილოეთიდან მას იცავდა ალის ციხე, ხოლო სამხრეთიდან — ნაბახტევისა. მონღოლთა ბატონობის პერიოდში ალი დაკნინდა და მცირე ქალაქად იქცა. XVIII ს. კვლავ დაწინაურდა და ზემო ქართლის ერთ-ერთი მთავარი ქალაქი გახდა. ალი სამეფო ქალაქი იყო და მოურავი განაგებდა.

ლიტერატურა

  • ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. I, თბ., 1975. — გვ. 308.
  • ს. მაკალათია, ფრონის ხეობა, თბ., 1963 წ., გვ. 78–85
  • ჟ. შარდენი, მოგზაურობა საქართველოში (1672-1673 წ.), თბ., 1935 წ., გვ. 82