კონსტანტი II (ბიზანტია)

კონსტანტი II
კონსტანტი II-ის სოლიდუსი
ბიზანტიის იმპერიის იმპერატორი
მმართ. დასაწყისი:	641
მმართ. დასასრული:	15 სექტემბერი, 668
წინამორბედი:	ჰერაკლონასი
მემკვიდრე:	კონსტანტინე IV
პირადი ცხოვრება
დაბ. თარიღი:	7 ნოემბერი, 630
გარდ. თარიღი:	15 სექტემბერი, 668
გარდ. ადგილი:	სირაკუზა
შვილები:	კონსტანტინე IV ჰერაკლე ტიბერიუსი
დინასტია:	ჰერაკლეს დინასტია
მამა:	კონსტანტინე III
დედა:	გრიგორია
რელიგია:	მონოფიზიტი
კონსტანტი II ვიკისაწყობში

კონსტანტი II (ბერძ. Κώνστας Β', ლათ. Kōnstas II; დ. 7 ნოემბერი, 630 — გ. 15 სექტემბერი, 668, სირაკუზა), აგრეთვე ცნობილი როგორც კონსტანტინე წვეროსანი (Κωνσταντίνος Πωγωνᾶτος) — ბიზანტიის იმპერატორი 641–668 წლებში. იმპერატორ კონსტანტინე III-ის შვილი და ჰერაკლეს შვილიშვილი, კონსტანტინე IV-ის მამა. წარმატებულ წინააღმდეგობას უწევდა არაბთა დაპყრობებს მცირე აზიაში, ამიერკავკასიასა და აფრიკაში. ცალკეული მარცხების მიუხედავად (მ.შ. ყველაზე ცნობილი — ფენიქსის საზღვაო ბრძოლა 655 წ.), კონსტანტი II-მ შეძლო თავდაცვის კონსოლიდაცია და ხალიფა მუავია I-თან ორი სამშვიდობო ხელშეკრულება დადო (651, 659). 658 წელს ბალკანეთის ნახევარკუნძულის სლავებით დასახლებულ ოლქში (ე.წ. სკლავინია) ლაშქრობის შედეგად, სლავთა ნაწილი დაიმორჩილა და გადაასახლა მცირე აზიაში. სამხედრო ძლიერების გასაზრდელად აუცილებელი გახდა მოსახლეობისთვის საგადასახადო დატვირთვის გაზრდა, მ.შ. იტალიაში, სადაც დაახლ. 660 წელს თვითონაც ჩავიდა, რამაც უკმაყოფილება გამოიწვია; სავარაუდოდ ეს გახდა მიზეზი კონსტანტის მიუკერძოებლად წარმოჩენისა ისეთ წყაროებში, როგორიცაა თეოფანე აღმსარებლისა და გიორგი მონაზონის ქრონიკები. რელიგიურ სფეროში მხარს უჭერდა მონოთელიტობას (როგორც საშუალებას სირიისა და ეგვიპტის მონოფიზიტებთან ერთობის აღსადგენად) და დევნიდა მის მოწინააღმდეგეებს (კერძოდ, რომის პაპ მარტინ I-სა და მაქსიმე აღმსარებელს). მოკლეს შეთქმულების შედეგად.

სქოლიო

წინამორბედი: ჰერაკლონასი

ბიზანტიის იმპერატორი 641-668

შემდეგი: კონსტანტინე IV