დაამთავრა ლონდონის უნივერსიტეტი (ფილოსოფიის დოქტორი, 1894), სადაც მუშაობდა 1898 წლამდე. 1914 წლიდან იყო კემბრიჯის უნივერსიტეტის ბიოქიმიის პროფესორი. მისი ძირითადი შრომები ეხება ორგანიზმში აზოტური ცვლის ბიოქიმიას. აღმოაჩინა ტრიფტოფანი (1901), გლუტათიონი (1921). 1906 წელს ჩამოაყალიბა დებულება კვების შეუცვლელი ფაქტორების შესახებ (შეუცვლელი ამინომჟავები). პირველმა დაადგინა კუნთში მუშაობისას რძემჟავის დაგროვება. ვიტამინოლოგიის ერთ-ერთი ფუძემდებელი. აღმოაჩინა რძის შემადგენლობაში ზრდის მასტიმულირებელი A და D ვიტამინები. სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის უცხოელი საპატიო წევრი (1934). ნობელის პრემია (1929, კ. ეიკმანთან ერთად). ჰოპკინზი იყო ლონდონის სამეფო საზოგადოების წევრი (1905-დან; 1930-1935 წლებში — პრეზიდენტი). 1925 მიანიჭეს ბრიტანეთის იმპერიის რაინდობა, 1935 წელს — ღირსების ორდენი.