ვაკე (კასპის მუნიციპალიტეტი)
| სოფელი | |
|---|---|
|
ვაკე | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | შიდა ქართლის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | კასპის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ქვემო ჭალა |
| კოორდინატები | 42°01′28″ ჩ. გ. 44°24′15″ ა. გ. / 42.02444° ჩ. გ. 44.40417° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 960 მ |
| მოსახლეობა | 86[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა |
ოსები 67,4 % ქართველები 32,6 % (2002) |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)    | |
ვაკე — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში (შიდა ქართლის მხარე), კასპის მუნიციპალიტეტში (ქვემო ჭალის ადმინისტრაციული ერთეული).
მდებარეობს ხარულის ქედის სამხრეთ დაბოლოებაზე. მდინარე ლეხურის (მტკვრის მარცხენა შენაკადი) ხეობაში, ზღვის დონიდან 960 მეტრზე. კასპიდან დაშორებულია 14 კილომეტრით.
სოფელი შესაძლოა იყო ის „ვაკე“, სადაც XIV-XV საუკუნეების ქსნის ერისთავთა საგვარეულო მატიანის მიხედვით, 1342 წელს მეფის ძე დავითი ცხრაზმელებისა და არაგველების შერიგებას ცდილობდა. თანამედროვე ვაკე მდებარეობს რუსეთს ფედერაციის მიერ ოკუპირებული ახალგორის მუნიციპალიტეტის (ყოფ. სამხრეთ ოსეთის აო) სიახლოვეს.[2]
დემოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 86 ადამიანი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 2002[3] | 116 | 58 | 58 |
| 2014[1] |  86 |
46 | 40 |
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ვაკე // ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 274.
- ვაკე // ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 3, თბ., 2014. — გვ. ?.
- კახაძე კ., საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 5, თბ., 1990. — გვ. 158.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ საოკუპაციო ხაზთან მცხოვრები მოსახლეობის საჭიროებები (კასპის მუნიციპალიტეტის სოფლები: ვაკე, ზადიანთკარი, სარიბარი) — „დემოკრატიის კვლევის ინსტიტუტი“, 30 იანვარი 2020.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II
| |||||||||||||
