ალამბარი

სოფელი
ალამბარი
მამუკას ციხე
ქვეყანა	საქართველო
ავტონომიური რესპუბლიკა	აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკააჭარის ავტონომიური რესპუბლიკა
მუნიციპალიტეტი	ქობულეთის მუნიციპალიტეტი
თემი	ალამბარი
კოორდინატები	41°49′48″ ჩ. გ. 41°53′01″ ა. გ.
დაარსდა	XV საუკუნე
ცენტრის სიმაღლე	60 მ
მოსახლეობა	1837 კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა	ქართველები 99,6 %, რუსები 0,3 %
სასაათო სარტყელი	UTC+4
სატელეფონო კოდი	+995

ალამბარი — სოფელი ქობულეთის მუნიციპალიტეტში, თემის ცენტრი (სოფლები: ალამბარი, ზედა კონდიდი). მდებარეობს მდინარე აჭყვის მარცხნივ, ზღვის დონიდან 60 მ, ქობულეთიდან 14 კმ. 2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 1837 კაცი.

ისტორია

XV-XVI საუკუნეებში ალამბარი წარმოადგენდა გურიის სამთავროს ცენტრს და მთავრის რეზიდენციას. ვახუშტი ბატონიშვილის ცნობით აქ ჰქონდათ სასახლე გურიელებს. XVII საუკუნის შუიდან XVIII საუკუნის 70-იან წლებამდე წარმოადგენდა თავდგირიძეების საკუთრებას.

საბჭოთა პერიოდში შედიოდა მუხაესტატეს სასოფლო საბჭოში, განვითარებული იყო მეჩაიეობა და მეციტრუსეობა.

დემოგრაფია

აღწერის წელი	მოსახლეობა
1908	315
2002	2325
2014	1837

ციხე

სოფელში, „ციხისყელად" წოდებულ მთაზე დგას XVIII საუკუნის ციხის ნანგრევები. ციხე ეკუთვნოდა მამუკა თავდგირიძეს, რის გამოც მას მამუკას ციხე დაერქვა. ციხე დაინგრა 1959 წლის მიწისძვრის დროს. შემორჩენილია მხოლოდ სამხრეთ-აღმოსავლეთის კედელი, რომლის სიმაღლე სამ მეტრს აღწევს. შემორჩენილ ნანგრევს კოშკის ფორმა აქვს და მისი ფართობი 47 მ²-ს შეადგენს.

ეკლესია

სოფელში იდგა წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესია. ადგილობრივი მოსახლეობა მას შუშანეთის წმინდა გიორგის უწოდებდა. ეკლესია ქვისგან იყო აგებული. 1891 წელს ზაქარია ჭიჭინაძეს იგი დანგრეული დახვდა.

ლიტერატურა

• ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 89.

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 264.
• ქართველიშვილი, თ., გურიის საეპისკოპოსოები, თბილისი: „არტანუჯი“, 2006. — გვ. 88, ISBN 99940-11-89-8.