გაეროს გენერალური მდივანი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალური მდივანი
სახელები ოფიციალურ ენაზე:

გაეროს დროშა

გაეროს გერბი
მოქმედი:
ანტონიუ გუტერეში
 1 იანვარი, 2017 (2017-01-01)
მიმართვის სტილი მისი აღმატებულება
ტიპი მთავარი ადმინისტრაციული ოფიცერი
შემოკლებით UNSG
წევრი სამდივნო
გენერალური ასამბლეა
რეზიდენცია Sutton Place, ნიუ-იორკი, აშშ
გაეროს შტაბ-ბინა, ნიუ-იორკი, აშშ (საერთაშორისო ტერიტორია)
წარმდგენი უშიშროების საბჭო
დამნიშვნელი გენერალური ასამბლეა
ვადის ხანგრძლივობა ხუთი წელი, ხელახლა არჩევის შესაძლებლობით
წინამორბედი ერთა ლიგის გენერალური მდივანი
დაარსდა 24 ოქტომბერი, 1945
დამაარსებელი გაეროს ქარტია
პირველი თანამდებობაზე გლედვინ ჯები
როგორც გენერალური მდივნის მოვალეობის შემსრულებელი
ტრიუგვე ლი
როგორც პირველი გენერალური მდივანი
თანაშემწე მოადგილე
საიტი un.org/sg

გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალური მდივანი (UNNSG, SG ან SecGen) — გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის მთავარი ადმინისტრაციული ოფიცერი და გაეროს სამდივნოს ხელმძღვანელი.

გენერალური მდივნისა და სამდივნოს როლი ასახულია გაეროს ქარტიის XV თავში (მუხლები 97-დან 101-მდე). თუმცა, ოფისის კვალიფიკაცია, შერჩევის პროცესი და ვადა ღიაა ინტერპრეტაციისთვის; ისინი დადგენილია ჩვეულებით.[1]

არჩევა და უფლებამოსილების ვადა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სამდივნოს შენობა არის 154 მეტრიანი ცათამბჯენი და გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის შტაბ-ბინის ცენტრი.

გენერალურ მდივანს ნიშნავს გენერალური ასამბლეა უშიშროების საბჭოს წარდგინებით. ვინაიდან რეკომენდაცია უნდა მოდიოდეს უშიშროების საბჭოსგან, საბჭოს ხუთი მუდმივი წევრიდან ნებისმიერს შეუძლია ვეტო დაადოს ნომინაციას. გენერალური მდივნების უმეტესობა არის კომპრომისული კანდიდატები და ნაკლებად არიან პოპულარულები.

არაოფიციალური კვალიფიკაცია წინა შერჩევის პრეცედენტით შეიქმნა. დანიშნული პირი არ შეიძლება იყოს უშიშროების საბჭოს ხუთი მუდმივი წევრიდან რომელიმეს მოქალაქე.[2] 1997 წლის გენერალური ასამბლეის 51/241 რეზოლუციაში ნათქვამია, რომ „საუკეთესო კანდიდატის“ დანიშვნისას სათანადო ყურადღება უნდა მიექცეს დანიშნულების ეროვნული წარმომავლობის რეგიონულ (კონტინენტურ) როტაციას და გენდერულ თანასწორობას,[3]:5თუმცა გენერალური მდივნის თანამდებობა ჯერ არც ერთი ქალს დაუკავებია. ყველა დანიშნული პირი პროფესიითა და კარიერით დიპლომატია.[4]

ვადის ხანგრძლივობა დისკრეციულია, მაგრამ 1971 წლიდან ყველა გენერალური მდივანი დაინიშნა ხუთწლიანი ვადით. 1961 წლიდან ყველა გენერალური მდივანი ხელახლა იქნა არჩეული მეორე ვადით, გარდა ბუტროს ბუტროს-გალისა, რომელსაც ვეტო დაადო ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა 1996 წელს. არსებობს ჩვეულებითი, მაგრამ არაოფიციალური,[5] ვადის ლიმიტი ორი სრული ვადით, რომელიც დადგეინდა, როდესაც ჩინეთმა, 1981 წლის შერჩევისას, დადო რეკორდული 16 ვეტო კურტ ვალდჰაიმის მესამე ვადით არჩევას. 1981 წლის შემდეგ არცერთ გენერალურ მდივანს არ უცდია მესამე ვადის მოპოვება.

შერჩევის პროცესი გაუმჭვირვალეა და ხშირად ადარებენ პაპის კონკლავს .[6][7] 1981 წლიდან უშიშროების საბჭომ კენჭისყრა ფარულად მიიღო ჩალის გამოკითხვების სერიაში; შემდეგ ის გამარჯვებულ კანდიდატს წარუდგენს გენერალურ ასამბლეას რატიფიკაციისთვის. არცერთი კანდიდატი არ ყოფილა უარყოფილი გენერალური ასამბლეის მიერ და მხოლოდ ერთხელ, 1950 წელს, კანდიდატს კენჭი უყარეს გაეროს უშიშროების საბჭოს ვეტოს მიუხედავად.[8]

2016 წელს გენერალურმა ასამბლეამ და უშიშროების საბჭომ მოითხოვეს ნომინაციები და პირველად ჩაატარეს საჯარო დებატები. თუმცა, უშიშროების საბჭომ ხმა მისცა ფარულად და მიჰყვა იგივე პროცესს, როგორც წინა შერჩევისას, რის გამოც გენერალური ასამბლეის პრეზიდენტი ჩიოდა, რომ ეს „არ შეესაბამება წევრობის მოლოდინებს და ღიაობისა და გამჭვირვალობის ახალ სტანდარტს“.[9]

უფლებამოსილებები და მოვალეობები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

გენერალური მდივნის როლი აღწერილია, როგორც ადვოკატის, დიპლომატის, საჯარო მოხელისა და აღმასრულებელი დირექტორის ფუნქციებისა და პასუხისმგებლობების გაერთიანება.[10] გაეროს ქარტია განსაზღვრავს გენერალურ მდივანს, როგორც გაეროს „მთავარ ადმინისტრაციულ ოფიცერს“ და საშუალებას აძლევს მას შეასრულოს „სხვა ფუნქციები, რომლებიცმ ას დაევალება“ გაეროს სხვა ორგანოების მიერ. ქარტია ასევე უფლებას აძლევს გენერალურ მდივანს აცნობოს უშიშროების საბჭოს „ნებისმიერი საკითხის შესახებ, რომელიც მისი აზრით შეიძლება საფრთხეს შეუქმნას საერთაშორისო მშვიდობასა და უსაფრთხოებას“. ეს დებულებები განიმარტება, როგორც ფართო თავისუფლების მინიჭება ოფისის მფლობელებისთვის, რათა შეასრულოს სხვადასხვა როლი, რაც შეეფერება მის პრეფერენციებს, უნარების კომპლექტს ან გარემოებებს.

გენერალური მდივნის რუტინული მოვალეობები მოიცავს სამდივნოს საქმიანობისა და მოვალეობების ზედამხედველობას; გაეროს ორგანოებთან სესიებზე დასწრებას; კონსულტაციებს მსოფლიო ლიდერებთან, მთავრობის წარმომადგენლებთან და სხვა დაინტერესებულ მხარეებთან და მოგზაურობას მსოფლიოში, რათა ყურადღება მიაქციოს გარკვეულ საერთაშორისო საკითხებს.[10] გენერალური მდივანი აქვეყნებს ყოველწლიურ ანგარიშს გაეროს მუშაობის შესახებ, რომელიც მოიცავს მისი საქმიანობის შეფასებას და სამომავლო პრიორიტეტებს. გენერალური მდივანი ასევე არის გაეროს სისტემის მთავარი აღმასრულებელი საბჭოს საკოორდინაციო საბჭოს (CEB) თავმჯდომარე, ორგანო, რომელიც შედგება გაეროს ყველა ფონდის, პროგრამისა და სპეციალიზებული სააგენტოს ხელმძღვანელებისგან, რომელიც წელიწადში ორჯერ იკრიბება არსებითი და მართვის საკითხების განსახილველად, რომლებიც გაეროს სისტემის წინაშე დგას.[10]

გენერალური მდივნის ბევრი უფლებამოსილება არაფორმალურია და ღიაა ინდივიდუალური ინტერპრეტაციისთვის; ზოგიერთმა დანიშნულმა უფრო მეტი აქტივისტის როლი აირჩია, ზოგი კი უფრო ტექნოკრატიული ან ადმინისტრაციული იყო. გენერალური მდივანი ხშირად ეყრდნობა მათი „კარგი თანამდებობების“ გამოყენებას, რომელიც აღწერილია, როგორც „საჯარო და პირადად გადადგმული ნაბიჯები, რომლებიც ეყრდნობა მის დამოუკიდებლობას, მიუკერძოებლობას და მთლიანობას, რათა თავიდან აიცილოს საერთაშორისო დავების წარმოშობა, ესკალაცია ან გავრცელება“.[10] შესაბამისად, დამკვირვებლები ახასიათებენ ოფისს, როგორც „მსოფლიოში ყველაზე თვალსაჩინო დაშინების ამბიონს“ ან „მსოფლიოს მოდერატორს“.[11][4] მაგალითები მოიცავს დაგ ჰამარშოლდის მიერ არაბ-ისრაელის კონფლიქტის მეომარ მხარეებს შორის ზავის ხელშეწყობას, ხავიერ პერეს დე კუელარის მოლაპარაკებას ირან-ერაყის ომში ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ და უ ტანის როლი კუბის სარაკეტო კრიზისის დეესკალაციაში.[4]

რეზიდენცია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

გენერალური მდივნის ოფიციალური რეზიდენცია არის თაუნჰაუსი 3 Sutton Place-ში, მანჰეტენი, ნიუ-იორკში, ამერიკის შეერთებული შტატები. თაუნჰაუსი აშენდა ან მორგანისთვის 1921 წელს და გადაეცა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციას 1972 წელს.[12]

გენერალური მდივნების სია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რიგი ფოტო სახელი ვადის დასაწყისი ვადის დასასრული მოქალაქეობა გაეროს რეგიონური ჯგუფი პოლიტიკური პარტია შენიშვნები სქოლიო
მოვალეობის შემსრულებელი ჯები, გლედვინგლედვინ ჯები 24 ოქტომბერი 1945 2 თებერვალი 1946 გაერთიანებული სამეფო დასავლეთი ევროპა და სხვები ლიბერალური მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, ის მსახურობდა როგორც გაეროს მოსამზადებელი კომისიის აღმასრულებელი მდივანი 1945 წლის აგვისტოში და დაინიშნა გაეროს გენერალურ მდივნად 1945 წლის ოქტომბრიდან 1946 წლის თებერვლამდე, როცა აირჩიეს გაეროს პირველი გენერალური მდივანი, ტრიუგვე ლი. [13]
1 ლი, ტრიუგვეტრიუგვე ლი 2 თებერვალი 1946 10 ნოემბერი 1952 ნორვეგია დასავლეთი ევროპა და სხვები ლეიბორისტული ლი, ყოფილი საგარეო საქმეთა მინისტრი და ლეიბორისტული პარტიის ლიდერი, რეკომენდირებული იყო სსრკ-ს მ მიერ. კორეის ომში გაეროს ჩართვის გამო, ლის ხელახლა არჩევას ვეტო დაადო სსრკ-მ 1951 წელს. აშშ-მ გვერდი აუარა სსრკ-ს ვეტოს და ლი პირდაპირ გენერალურ ასამბლეას წარიდგინა დასანიშნად. ლი ხელახლა აირჩიეს 46 ხმით 5-ის წინააღმდეგ და 8 სახელმწიფომ თავი შეიკავა, სსრკ მტრულად იყო განწყობილი ლის მიმართ და ის საბოლოოდ გადადგა 1952 წელს.[14] [15]
2 ჰამარშელდი, დაგდაგ ჰამარშელდი 10 აპრილი 1953 18 სექტემბერი 1961 შვედეთი დასავლეთი ევროპა და სხვები დამოუკიდებელი მას შემდეგ რაც რამდენიმე კანდიდატს ვეტო დაადეს, ჰამარშელდი აღმოჩნდა უშიშროების საბჭოსათვის მისაღები კანდიდატი 1953 წელს. ის კონსესუსით ხელახლა აირჩიეს 1957 წელს. სსრკ-მ რომელიც უკმაყოფილო იყო იმით, თუ როგორ გაუმკლავდა ჰამარშელდი კონგოს კრიზისს, წამოაყენა ტროიკის იდეა, რომლის მიხედვითაც გაეროს გენერალური მდივნის უფლებებსა და ვალდებულებებს სამი ადამიანი გადაინაწილებდა, თუმცა დასავლეთის სახელმწიფოების გამო სსრკ-ს ამ იდეის მიტოვება მოუწია. ჰამარშელდი გარდაიცვალა ავიაკატასტროფაში ჩრდილოეთ როდეზიაში (ახლა ზამბია) 1961 წელს.[14] აშშ-ის პრეზიდენტმა, ჯონ ფიცჯერალდ კენედიმ მას უწოდა „ჩვენი საუკუნის საუკეთესო სახელმწიფო მოღვაწე“.[16] ჰამარშელდს გარდაცვალების შემდეგ მიენიჭა ნობელის მშვიდობის პრემია 1961 წელს. [17]
მოვალეობის შემსრულებელი ტანი, უუ ტანი 3 ნოემბერი 1961 30 ნოემბერი 1962 ბირმა აზია-წყნარი ოკეანე დამოუკიდებელი

ანტიფაშისტური სახალხო თავისუფლების ლიგის წევრი 1958 წლამდე

ჰამარშელდის ჩანაცვლების პროცესში განვითარებადი სამყარო ითოხვდა არაევროპელ და არაამერიკელ გენერალურ მდივანს და ამიტომ წარადგინეს პოზიციაზე უ ტანი. თუმცა საფრანგეთის (ტანი ხელმზღვანელობდა ალჟირის დამოუიკიდებლობის კომიტეტს) და არაბული სახელმწიფოების (ბურმა მხარს უჭერდა ისრაელს) წინააღმდეგობის გამო ტანი დაინიშნა მხოლოდ ჰამარშელდის ვადის ამოწურვამდე. მომავალი წლის 30 იანვარს, ის კონსენსუსით აირჩიეს სრული ვადით გენერალურ მდივნად. 1966 წლის 2 დეკემბერს ის ხელახლა აირჩეს უშიშროების საბჭოს სხდომაზე გენერალურ მდივნად სრული ვადით და ისევ კონსენსუსით. ტანის ვადა ამოიწურა 1972 წლის 31 დეკემბერს და მას მესამე ვადის მიღება აღარ უცდია.[14] ტანი არის ერთადერთი გენერალური მდივანი, რომლის სახელმწიფოც მისი პოსტზე ყოფნის პერიოდში არ იყო უშიშროების საბჭოს წევრი. [18]
3 30 ნომებრი 1962 31 დეკემბერი 1971
4 ვალდჰაიმი, კურტკურტ ვალდჰაიმი 1 იასვარი 1972 31 დეკემბერი 1981 ავსტრია დასავლეთი ევროპა და სხვები სახალხო ვალდჰაიმი გენერალური მდივანი გახდა ჩინეთისა და გაერთიანებული სამეფოს თავდაპირველი ვეტოების მიუხედავად. 1976 წელს ჩინეთმა თავიდან დაპლოკა ვალდჰაიმის ხელახლა არჩევა, თუმცა მოგვიანებით გადაიფიქრა. 1981 წელს ვალდჰაიმის მესამედ არჩევა დაბლოკა ჩინეთმა, რომელმაც ის 15 რაუნდში დაბლოკა, ჩინეთის მოტივი ამ ბლოკისთვის უცნობია, თუმცა გავრცელებული მოსაზრების თანახმად ისინი მიიჩნევდნენ, რომ კანდიდატურა უნდა წამოეყენებინა რომელიმე მესამე მსოფლიოს სახელმწიფოს ამერიკის კონტინენტებიდან;[19] თუმცა ასევე იდგა ნაცისტების ომის დანაშაულებში მისი შესაძლო ჩართულობის საკითხი.[20] 1986 წლიდან 1992 წლამდე, ვალდჰაიმი მსახურობდა ავსტრიის პრეზიდენტად, რის შედეგადაც ის გახდა პირველი გენერალური მდივანი, რომელიც თანამდებობის დატოვების შემდეგ გახდა სახელმწიფოს მეთაური. 1985 წელს გასაჯაროვდა ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ გაეროს ომის დანაშაულების კომისიამ ვალდჰაიმი შესაძლო ომის დამნაშავეების სიაში შეიყვანა ვერმახტთან ურთიერთობისა და ჩართულობის გამო. ამასთან დაკავშირებული ფაილები ინახება გაეროს არქივებში.[14] [21]
5 პერეს დე კუელიარი, ხავიერხავიერ პერეს დე კუელიარი 1 იანვარი 1982 31 დეკემბერი 1991 პერუ ლათინური ამერიკა და კარიბის ზღვა დამოუკიდებელი

გახდა გაერთიანება პერუსთვის წევრი 1994 წელს 		Pérez de Cuéllar was selected after a five-week deadlock between the re-election of Waldheim and China's candidate, Salim Ahmed Salim of Tanzania. Pérez de Cuéllar, a Peruvian diplomat who a decade earlier had served as President of the UN Security Council during his time as Peruvian ambassador to the UN, was a compromise candidate. He became the first and thus far only secretary-general from the Americas. He was re-elected unanimously in 1986.[14] [22]
6 ბუტროს-გალი, ბუტროსბუტროს ბუტროს-გალი 1 January 1992 31 December 1996 ეგვიპტე აფრიკა ეროვნულ-დემოკრატი The 102-member Non-Aligned Movement insisted that the next secretary-general come from Africa. With a majority in the General Assembly and the support of China, the "Non-Aligned Movement had the votes necessary to block any unfavorable candidate". The Security Council conducted five anonymous straw polls—a first for the council—and Boutros-Ghali emerged with 11 votes on the fifth round. In 1996, the United States vetoed the re-appointment of Boutros-Ghali, claiming he had failed in implementing necessary reforms to the UN.[14] [23]
7 ანანი, კოფიკოფი ანანი 1 იანვარი 1997 31 დეკემბერი 2006 განა აფრიკა დამოუკიდებლი On 13 December 1996, the Security Council recommended Annan.[24][25] He was confirmed four days later by the vote of the General Assembly.[26] He started his second term as secretary-general on 1 January 2002. Kofi Annan and the United Nations were the recipients of the 2001 Nobel Peace Prize. [27]
8 პან გი მუნი 1 January 2007 31 December 2016 სამხრეთი კორეა აზია და წყანრი ოკეანე დამოუკიდებელი Ban became the first East Asian to be selected as the secretary-general and the second Asian overall after U Thant. He was unanimously elected to a second term by the General Assembly on 21 June 2011. His second term began on 1 January 2012.[28] Prior to his selection, he was the Foreign Minister of South Korea from January 2004 to November 2006. [29]
9 გუტერეში, ანტონიუანტონიუ გუტერეში 1 იანვარი 2017 მოქმედი პორტუგალია დასავლეთი ევროპა და სხვები სიციალისტური გუტერეში არის პირველი ყოფილი მთავრობის მეთაური, რომელიც გენერალური მდივანი გახდა და ასევე პირველი, რომელიც გაეროს შექმნის შემდეგ დაიბადა. ის იყო პორტუგალიის პრემიერ-მინისტრი 1995-2002 წლებში და ასევე იყო სოციალისტური ინტერნაციონალის (1999–2005) და გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატის (2005–2015) პრეზიდენტი. მისი მეორე ვადა დაიწყო 2022 წლის 1 იანვარს.
რუკა, რომელიც გვიჩვენებს, თუ რომელ სახელმწიფოებს ჰყავდათ წარმომადგენელი, რომელიც მსახურობდა გაეროს გენერალური მდივნის თანამდებობაზე
გაეროს გენერალური მდივნების დაბადების ადგილები

სტატისტიკა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

# სახელი დაბადების თარიღი ასაკი დანიშვნისას
(პირველი ვადა) 		ვადა
(სულ) 		ასაკი გადადგომისას
(ბოლო ვადა) 		სიცოცხის ხანგძლივობა
გარდაცვალების თარიღი ასაკი
– ჯებ, გლედვინიგაერთიანებული სამეფოს დროშა გლედვინ ჯები 25 აპრილი 1900 45 წელი, 5 თვე, 4 კვირა და 1 დღე
24 ოქტომბერი 1945 		3 თვე, 1 კვირა და 3 დღე 45 წელი, 9 თვე, 1 კვირა და 1 დღე
2 თებერვალი 1946 		24 ოქტომბერი 1996 96 წელი, 5 თვე, 4 კვირა და 1 დღე
1 ლი, ტრიუგვენორვეგიის დროშა ტრიუგვე ლი 16 ივლისი 1896 49 წელი, 6 თვე, 2 კვირა და 3 დღე
2 თებერვალი 1946 		6 წელი, 9 თვე, 1 კვირა და 2 დღე 56 წელი, 3 თვე, 3 კვირა და 4 დღე
10 ნოემბერი 1952 		30 დეკემბერი 1968 72 წელი, 5 თვე და 2 კვირა
2 ჰამარშელდი, დაგშვედეთის დროშა დაგ ჰამარშელდი 29 ივლისი 1905 47 წელი, 8 თვე, 1 კვირა და 5 დღე
10 აპრილი 1953 		8 წელი, 5 თვე, 1 კვირა და 2 დღე 56 წელი, 1 თვე, 2 კვირა და 6 დღე
18 სექტემბერი 1961 		18 სექტემბერი 1961 56 წელი, 1 თვე, 2 კვირა და 6 დღე
3 ტანი, უმიანმარის დროშა უ ტანი 22 იანვარი 1909 52 წელი, 9 თვე, 1 კვირა და 5 დღე
3 ნოემბერი 1961 		10 წელი, 1 თვე, 4 კვირა და 1 დღე 62 წელი, 11 თვე, 1 კვირა და 2 დღე
31 დეკემბერი 1971 		25 ნოემბერი 1974 65 წელი, 10 თვე და 3 დღე
4 ვალდჰაიმი, კურტავსტრიის დროშა კურტ ვალდჰაიმი 21 დეკემბერი 1918 53 წელი, 1 კვირა და 4 დღე
1 იანვარი 1972 		10 წელი 63 წელი, 1 კვირა და 3 დღე
31 დეკემბერი 1981 		14 ივნისი 2007 88 წელი, 5 თვე, 3 კვირა და 3 დღე
5 პერეს დე კუელიარი, ხავიერპერუს დროშა ხავიერ პერეს დე კუელიარი 19 იანვარი 1920 61 წელი, 11 თვე, 1 კვირა და 6 დღე
1 იანვარი 1982 		10 წელი 71 წელი, 11 თვე, 1 კვირა და 5 დღე
31 დეკემბერი 1991 		4 მარტი 2020 100 წელი, 1 თვე და 2 კვირა
6 ბუტროს-გალი, ბუტროსეგვიპტის დროშა ბუტროს ბუტროს-გალი 14 ნოემბერი 1922 69 წელი, 1 თვე, 2 კვირა და 4 დღე
1 იანვარი 1992 		5 წელი 74 წელი, 1 თვე, 2 კვირა და 3 დღე
31 დეკემბერი 1996 		16 თებერვალი 2016 93 წელი, 3 თვე და 2 დღე
7 ანანი, კოფიგანის დროშა კოფი ანანი 8 აპრილი 1938 58 წელი, 8 თვე, 3 კვირა და 3 დღე
1 იანვარი 1997 		10 წელი 68 წელი, 8 თვე, 3 კვირა და 2 დღე
31 დეკემბერი 2006 		18 აგვისტო 2018 80 წელი, 4 თვე, 1 კვირა და 3 დღე
8 პან, გი მუნისამხრეთ კორეის დროშა პან გი მუნი 13 ივნისი 1944 62 წელი, 6 თვე, 2 კვირა და 5 დღე
1 იანვარი 2007 		10 წელი 72 წელი, 6 თვე, 2 კვირა და 4 დღე
31 დეკემბერი 2016 		2024-04-27(ცოცხალი) 79 წელი, 10 თვე და 2 კვირა
9 გუტერეში, ანტონიუპორტუგალიის დროშა ანტონიუ გუტერეში 30 აპრილი 1949 67 წელი, 8 თვე და 2 დღე
1 იანვარი 2017 		7 წელი, 3 თვე, 3 კვირა და 5 დღე (მოქმედი) 2024-04-27(ცოცხალი) 74 წელი, 11 თვე და 4 კვირა

რეგიონული ჯგუფის მიხედვით[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

გაეროს რეგიონული ჯგუფი გენერალური მდივნები ვადები
WEOG 4 7
აღმოსავლეთ ევროპის ჯგუფი 0 0
GRULAC 1 2
აზია-წყნარი ოკეანის ჯგუფი 2 4
აფრიკული ჯგუფი 2 3

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. ↑ Urquhart, Brian (28 January 2009). „The Next Secretary-General: How to Fill a Job With No Description“. Foreign Affairs: America and the World (ინგლისური). ISSN 0015-7120. ციტირების თარიღი: 3 September 2020.
  2. ↑ Kofi Annan: Job at a Glance. Educational Broadcasting Corporation (2002). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2016-04-20. ციტირების თარიღი: 2023-12-16.
  3. ↑ Appointing the UN Secretary-General. Security Council Report, Inc.. 
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 The Role of the UN Secretary-General.
  5. ↑ Appointment Process: United Nations Secretary-General. ციტირების თარიღი: 19 August 2023
  6. ↑ Sengupta, Somini (21 July 2016). „Secrecy Reigns as U.N. Seeks a New Secretary General“. The New York Times.
  7. ↑ „A Well-Read Secretary General“. The New York Times. 13 December 1981. ციტატა: „With a figurative puff of white smoke, the United Nations Security Council finally selected a new Secretary-General – a seasoned and soft-spoken diplomat from Peru, Javier Perez de Cuellar.“
  8. ↑ Barrett, George (13 October 1950). "Position of U.N. Chief Aide is Thrust Into Uncertainty". The New York Times. p. 1.
  9. ↑ Letter from Mogens Lykketoft to All Permanent Representatives and Permanent Observers to the United Nations, 21 July 2016 (21 July 2016).
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 10.3 The role of the Secretary-General (22 April 2015). ციტირების თარიღი: 2 September 2020
  11. ↑ The Secretary-General Is Dead; Long Live the Secretary-General en-US (10 October 2016). ციტირების თარიღი: 2 September 2020
  12. ↑ Teltsch, Kathleen. "Town House Offered to UN", The New York Times, 15 July 1972. Retrieved 27 December 2007.
  13. ↑ Stout, David (26 October 1996). „Lord Gladwyn Is Dead at 96; Briton Helped Found the UN“. The New York Times. ციტირების თარიღი: 31 October 2008.
  14. ↑ 14.0 14.1 14.2 14.3 14.4 14.5 An Historical Overview on the Selection of United Nations Secretaries-General. UNA-USA. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 25 ოქტომბერი 2007. ციტირების თარიღი: 30 September 2007
  15. ↑ The United Nations: Trygve Haldvan Lie (Norway). Retrieved 13 December 2006.
  16. ↑ Linnér, S. (2007). Dag Hammarskjöld and the Congo crisis, 1960–61. დაარქივებული 5 April 2012 საიტზე Wayback Machine. . Page 28. Uppsala University. (22 July 2008).
  17. ↑ The United Nations: Dag Hammarskjöld (Sweden). Retrieved 13 December 2006.
  18. ↑ The United Nations: U Thant (Myanmar). Retrieved 13 December 2006.
  19. ↑ Nossiter, Bernard D. (29 October 1981). „China Continues to Bar Waldheim Renomination“. The New York Times (ინგლისური). ISSN 0362-4331. ციტირების თარიღი: 14 February 2019.
  20. ↑ The United Nations. Waldheim elected U.N. secretary-general. ციტირების თარიღი: 14 February 2019
  21. ↑ The United Nations: Kurt Waldheim (Austria). Retrieved 13 December 2006.
  22. ↑ The United Nations: Javier Pérez de Cuéllar (Peru). Retrieved 13 December 2006.
  23. ↑ The United Nations: Boutros Boutros-Ghali (Egypt). Retrieved 13 December 2006.
  24. ↑ „Kofi Annan of Ghana recommended by Security Council for appointment as Secretary-General of United Nations“ (პრეს-რელიზი). United Nations. 13 December 1996. ციტირების თარიღი: 12 December 2006.
  25. ↑ Traub, James (2006). The Best Intentions. New York: Farrar, Straus and Giroux, გვ. 66–67. ISBN 978-0-374-18220-5. 
  26. ↑ „General Assembly appoints Kofi Annan of Ghana as seventh Secretary-General“ (პრეს-რელიზი). United Nations. 17 December 1996. ციტირების თარიღი: 12 December 2006.
  27. ↑ The United Nations: The Biography of Kofi A. Annan. Retrieved 13 December 2006.
  28. ↑ „Ban Ki-moon gets second term as UN chief“. The Globe and Mail. 22 June 2011. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 24 June 2011.
  29. ↑ Ban Ki-moon is sworn in as next Secretary-General of the United Nations. United Nations.
ხ • გ • რ
გაეროს სისტემა
ქარტია
ძირითადი ორგანოები
სამდივნოს ოფისები
და დეპარტამენტები

წევრები
და დამკვირვებლები
ისტორია
წინმდევი წლები
მომზადების წლები
აქტივობები

რეზოლუციები
არჩევნები
დაკავშირებული

სხვა
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=გაეროს_გენერალური_მდივანი&oldid=4605377“-დან