ალბრეხტ II ჰაბსბურგი

ალბრეხტ II ჰაბსბურგი
უნგრეთისა და ხორვატიის მეფე
კორონაცია:	1 იანვარი, 1438, სეკეშფეჰერვარი
მმართ. დასაწყისი:	18 დეკემბერი, 1437
მმართ. დასასრული:	27 ოქტომბერი, 1439
წინამორბედი:	სიგიზმუნდ I
მემკვიდრე:	ვლადისლავ I
ბოჰემიის მეფე
კორონაცია:	29 ივნისი, 1438, პრაღა
მმართ. დასაწყისი:	6 მაისი, 1438
მმართ. დასასრული:	27 ოქტომბერი, 1439
წინამორბედი:	სიგიზმუნდ I
მემკვიდრე:	ვლადისლავ I
გერმანიის მეფე
მმართ. დასაწყისი:	18 მარტი, 1438
მმართ. დასასრული:	27 ოქტომბერი, 1439
წინამორბედი:	სიგიზმუნდ I
მემკვიდრე:	ფრიდრიხ III
ავსტრიის ჰერცოგი
მმართ. დასაწყისი:	14 სექტემბერი, 1404
მმართ. დასასრული:	27 ოქტომბერი, 1439
წინამორბედი:	ალბრეხტ IV
მემკვიდრე:	ვლადისლავ I
პირადი ცხოვრება
დაბ. თარიღი:	10 აგვისტო, 1397
დაბ. ადგილი:	ვენა, ავსტრია
გარდ. თარიღი:	27 ოქტომბერი, 1439, (42 წლის)
გარდ. ადგილი:	ესტერგომი, უნგრეთი
დაკრძ. ადგილი:	სეკეშფეჰერვარი, უნგრეთი
მეუღლე:	ელიზაბეთ ლუქსემბურგელი; (ქ. 1422)
შვილები:	ანა, თიურინგიის ლანდგრაფინია; ელიზაბეთი, პოლონეთის დედოფალი; ვლადისლავ I, უნგრეთის მეფე
დინასტია:	ჰაბსბურგები
მამა:	ალბრეხტ IV, ავსტრიის ჰერცოგი
დედა:	იოჰანა სოფია ბავარიელი
რელიგია:	კათოლიციზმი
	ალბრეხტ II ჰაბსბურგი ვიკისაწყობში

ალბრეხტ II ჰაბსბურგი (გერმ. Albrecht II. von Habsburg) (1397 - 27 ოქტომბერი 1439) გერმანიის მეფე ჰაბსბურგების გვარიდან, უნგრეთის, და ჩეხეთის მეფე. ზეობდა 1438-1439 წლებში. 1421 წლიდან დაქორწინებული ელისაბეტზე, იმპერატორ სიგიზმუნდის ასულზე (1409 - 1442).

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ალბრეხტი მტკიცე და სასტიკი ხასიათის იყო, თუმცა მან სახელი გაითქვა როგორც, სამართლიანმა მმართველმა. ალბრეხტი, ჯერ კიდევ სიგიზმუნდის ზეობისას გახდა უნგრეთის მეფე და იმპერატორის ნაცვალე ჩეხეთში. ამის გარდა 1438 წლის მარტში კურფიურსტებმა იგი აირჩიეს გერმანიის მეფედ. წერენ რომ მას არ სურდა გერმანიის მეფობა და არჩევის შემდეგაც ყოყმანობდა. ეს ზედმეტი თავმდაბლობით კი არ იყო გამოწვეული, არამედ უამრავი პრობლემით რაც გადასაჭრელი იყო თურქების მიერ აოხრებულ უნგრეთში და ჰუსის მოძრაობით გატაცებულ ჩეხეთში. იგი დათანხმდა გერმანიის ტახტზე იმ პორობით, რომ გერმანიაში მხოლოდ ორი წლის შემდეგ ჩავიდოდა.

ჩეხეთში სიგიზმუნდთან დაპირისპირებული რადიკალი ჰუსიტები არ ცნობდნენ ალბრეხტს, ხოლო სიგიზმუნდის გარდაცვალების შემდეგ, ისინი შეიკრიბნენ ტაბორში და მეფედ პოლონელი პრინცი კაზიმირი გამოაცხადეს. პრაღაში კორონაციის შემდეგ ალბრეხტმა გაილაშქრა ტაბორიტების წინააღმდეგ და დაამარცხა ისინი, და ქალაქ ტაბორს ალყა შემოარტყა. ტაბორი პოლონელმა მხედართმთავარმა გიორგი პოდებრატმა იხსნა, რომელმაც ალბრეხტს აიძულა პრაღისკენ დახევა. თუმცა მალე პოლონეთის მეფე შეურიგდა ალბრეხტს და შეწყვიტა ტაბორიტების მხარდაჭერა.

ჩეხეთში მდგომარეობის დარეგულირებამ ალბრეხტს საშუალება მისცა უნგრეთისთვის მიეხედა, რომელიც თურქების მიერ იყო აოხრებული. თურქები ტრანსელვანიაში შეიჭრნენ და 70 000 ადამიანი მონად წაიყვანეს. ალბრეხტმა ლაშქრობა გამოაცხადა, მაგრამ ლაშქრობამდე მოუწია დიდებულებთან დათმობებზე წასვლა. ამ დათმობების თანახმად მეფეს შეეძლო პალატინების დანიშვნა მხოლოდ მაგნატთა პალატის თანხმობით და მეფის გადაწყვეტილებები სეიმს უნდა დაემტკიცებინა. მიუხედავად დათმობებისა უნგრელები მაინც ძალიან ცუდად იბრძოდნენ. ლაშქარი სამარცხვინოდ გაიფანტა ბრძოლამდე.

ალბრეხტი ავად გახდა და მოკვდა გრანას მახლობლად პატარა დასახლებაში.