ნაციონალ-კონსერვატიზმი — კონსერვატიზმის ნაციონალისტური ვარიანტი, რომელიც სხვა კონსერვატული მიმდინარეობებისგან განსხვავებით პრიორიტეტულ მდგომარეობაში აყენებს ეროვნული, ეთნიკური და კულტურული თვითმყოფადობის შენარჩუნებას. ნაციონალ-კონსერვატორებისათვის უცვლელი და პრიორიტეტული ღირებულებებია ოჯახი, რელიგია და ზნე-ჩვეულებები. ისინი მხარს უჭერენ ტრადიციულ საზოგადოებაში არსებული ნორმების შენარჩუნებას და ეწინააღმდეგებიან თავისუფალ მიგრაციას, რომელიც, მათი აზრით, ეთნიკური კონფლიქტების, საზოგადოებრივი უწესრიგობისა და სოციალური არასტაბილურობის წყაროა. ეკონომიკურ საკითხებში ნაციონალ-კონსერვატორების პოზიციები განსხვავდება, ზოგიერთი მათგანი მხარს უჭერს სოციალურ კეთილდღეობაზე ორიენტირებულ ეკონომიკურ მოდელს, ზოგიც – თავისუფალ საბაზრო ეკონომიკას.
ავსტრია — ავსტრიის პარტია თავისუფლებისთვის.
უნგრეთი — ფიდესი — უნგრეთის სამოქალაქო კავშირი.[1][2]
საბერძნეთი — სახალხო მართლმადიდებელი კრება. [3]
დანია — დანიის სახალხო პარტია.[4]
გერმანია — ალტერნატივა გერმანიისთვის.
იტალია — ჩრდილოეთის ლიგა.
ლატვია — ეროვნული ალიანსი — ყველაფერი ლატვიისთვის.[5][6]
ლიეტუვა — წესრიგი და სამართლიანობა.[7][8]
ესპანეთი — ვოქსი.
პოლონეთი — კანონი და სამართლიანობა.[9][10]
დიდი ბრიტანეთი — დემოკრატიული სამოკავშირეო პარტია,[11] ტრადიციონალისტური სამოკავშირეო ხმა[11], დიდი ბრიტანეთის დამოუკიდებლობის პარტია, ეროვნული ფრონტი, ბრიტანული ეროვნული პარტია.
რუსეთი — რუსეთის საერო კავშირი, საერო პოლიტიკური პარტია „სამშობლო“, რუსეთის ნაციონალ-კონსერვატიული პარტია.
სერბეთი — სერბეთის დემოკრატიული პარტია,[12] ახალი სერბეთი.[13][14]
სლოვაკეთი — სახალხო პარტია — მოძრაობა სლოვაკეთის დემოკრატიულობისთვის.[15][16]
ფინეთი — ნამდვილი ფინელები.[17][18]
საფრანგეთი — ეროვნული ფრონტი, მოძრაობა საფრანგეთისთვის.[19]
საქართველო — საქართველოს პატრიოტთა ალიანსი, ქართული მარში, ქართული იდეა, საქართველოს კონსერვატიული პარტია.
შვედეთი — შვედი დემოკრატები.[20][21]
შვეიცარია — შვეიცარიის სახალხო პარტია.[22][23]
ნორვეგია — პროგრესის პარტია.
აშშ — რესპუბლიკური პარტია.
.svg){kind=small}
