დანდალო
| სოფელი | |
|---|---|
|
დანდალო | |
 დანდალოს ხიდი | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| ავტონომიური რესპუბლიკა | აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკა |
| მუნიციპალიტეტი | ქედის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | დანდალო |
| კოორდინატები | 41°38′38″ ჩ. გ. 42°06′05″ ა. გ. / 41.64389° ჩ. გ. 42.10139° ა. გ. |
| დაარსდა | XVI საუკუნე |
| მოსახლეობა | 347[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 100 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)   | |
დანდალო — სოფელი საქართველოში, აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკის ქედის მუნიციპალიტეტში, დანდალოს ადმინისტრაციული ერთეულის ცენტრი (სოფლები: ბალაძეები, გოგიაშვილები, დანდალო, მოსიაშვილები, ტაკიძეები, ხარაულა, ჯალაბაშვილები).
გეოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მდებარეობს აჭარის ქვაბულში, მდინარე აჭარისწყლის მარცხენა მხარეს ტაფობში, რომელიც საკმაოდ ვრცელ ველს წარმოადგენს. დანდალო ერთმანეთისგან ჰყოფს ზემო აჭარასა და ქვემო აჭარას. 2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 347 კაცი.[1]
ისტორია და კულტურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
დანდალო პირველად მოხსენიებულია სამცხე-საათაბაგოს მღვდელმთავართა სამრევლოების აღწერილობათა წიგნში (XVI საუკუნე). სოფლის მახლობლად, მდ. აჭარისწყალზე, შემონახულია შუა საუკუნეების ქვის თაღოვანი ხიდი. წარსულში დანდალოზე გადიოდა შავი ზღვის სანაპიროდან ახალციხეში მიმავალი დიდი მაგისტრალი მდებარეობდა. რუსეთის იმპერიის ხელისუფლებამ აქ ბათუმი– ახალციხის გზატკეცილი გაიყვანა და ძველი ხიდის გვერდით ააშენა დიდი რკინის ხიდი (ამჟამად გაუქმებულია და მის ქვემოთ, 300 მ-ში, აგებულია ახალი ხიდი).
სოფლის განაპირას, აღმოსავლეთით, მაღალ კლდეზე დგას გვიან ფეოდალური ხანის კავიანის ციხე. გადმოცემით კავიანი ციხეს იმიტომ ჰქვია, რომ მხოლოდ კავით შეიძლება მასზე ასვლა. სხვა ვერსიით კი ქავი გალავანს ნიშნავს და აქედან მოდის ციხის ნამდვილი სახელი ქავიანი.[2]
დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
| აღწერის წელი | მოსახლეობა |
|---|---|
| 2002 | 485[3][4] |
| 2014 | 347[1] 
|
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- სიხარულიძე ი., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 308.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 მოსახლეობის 2014 წლის აღწერა (არქივირებული). საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
- ↑ დიმიტრი ბაქრაძე, „არქეოლოგიური მოგზაურობა გურიასა და აჭარაში“, გვ. 52, ბათუმი, „საბჭოთა აჭარა“, 1987.
- ↑ pop-stat.mashke.org — საქართველოს დასახლებული პუნქტების მოსახლეობა. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2012-04-19. ციტირების თარიღი: 2012-08-31.
- ↑ საქართველოს სტატისტიკის სახელმწიფო დეპარტამენტი — სოფლების მოსახლეობა 2002 წელი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-09-19. ციტირების თარიღი: 2012-07-05.
| ||||||||||
