შინაარსზე გადასვლა

ისაბელ ალიენდე

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ისაბელ ალიენდე
ესპ. Isabel Allende

ალიენდე ფრანკფურტში 2015 წელს
სრული სახელი ისაბელ ანჯელიკა ალიენდე ლიონა
დაბადების თარიღი 2 აგვისტო, 1942 (1942-08-02) (82 წლის)
დაბადების ადგილი ლიმა, პერუ
საქმიანობა
მწერალი
ენა ესპანური
ეროვნება ჩილელი
მოქალაქეობა  აშშ
 ჩილე
ალმა-მატერი ხავიერ კარერას ლიცეუმი
ჟანრი ნოველა
Magnum opus სულების სახლი, ზორო და A Long Petal of the Sea
ჯილდოები თავისუფლების საპრეზიდენტო მედალი
მეუღლე მიგელ ფრიასი და უილი გორდონი
შვილ(ებ)ი პაულა ფრიას ალიენდე და ნიკოლას ფრიას ალიენდე
ნათესავ(ებ)ი სალვადორ ალიენდე, ლაურა ალიენდე და რამონ უიდობრო დომინგესი
საიტი isabelallende.com

ისაბელ ალიენდე (ესპ. Isabel Allende; დ. 2 აგვისტო, 1942, ლიმა, პერუ) — ჩილელი მწერალი. მისი ყველაზე გახმაურებული ნამუშევარია 1982 წლის სადებიუტო რომანი „სულების სახლი“, რომელიც ჩილეში წლის საუკეთესო რომანად დასახელდა და მსოფლიოს მრავალ ენაზე ითარგმნა.[1]

2004 წელს მწერალი ამერიკის ხელოვნებისა და ლიტერატურის აკადემიის წევრი გახდა,[2] 2010 წელს ჩილეს ეროვნული ლიტერატურული პრემია მიიღო,[3] ხოლო 2014 წელს ბარაკ ობამას მიერ თავისუფლების საპრეზიდენტო მედალი მიენიჭა. [4]

ალიენდეს რომანები ძირითადად მის პირად ცხოვრებისეულ გამოცდილებასა და ჩილეს ისტორიულ მოვლენებზეა დაფუძნებული და როგორც მითოსური, ასევე რეალისტური ელემენტებითაა აგებული. მწერლის ნაშრომებში მრავლად ვხვდებით მაგიური რეალიზმის დეტალებს, რის გამოც მას ხშირად გაბრიელ გარსია მარკესს ადარებენ. ალიენდეს რომანები 40-ზე მეტ ენაზეა თარგმნილი და მსოფლიოს მასშტაბით მათი 74 მილიონ ეგზემპლარია გაყიდული.

1989 წლიდან ალიენდე კალიფორნიაში ცხოვრობს. აშშ-ის მოქალაქეობა მან 1993 წელს მიიღო.

ბიოგრაფია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ალიენდე პერუს დედაქალაქ ლიმაში დაიბადა. მისი დედა, ფრანსისკა ლიონა, წარჩინებული ოჯახის შვილი იყო, მისი მშობლები ავგუსტინ ლიონა კუევასი და ისაბელ ბაროს მორეირა იყვნენ, ხოლო მამა, ტომას ალიენდე, დიპლომატი იყო და საელჩოში მდივნად მუშაობდა. იგი ჩილეს 28-ე პრეზიდენტის, სალვადორ ალიენდეს, ბიძაშვილი იყო.[5][6][7]

1945 წელს, როცა ალიენდე სამი წლის იყო, მამამისმა ოჯახი მიატოვა, რის შემდეგაც ფრანსისკა ლიონა შვილებთან ერთად ჩილეში, კერძოდ, სანტიაგოში გადავიდა, სადაც 1953 წლამდე ცხოვრობდნენ.[8][9] 1953 წელს ალიენდეს დედა დიპლომატ რამონ ჰუიდობროზე დაქორწინდა, რომელიც ბოლივიასა და ლიბანში მსახურობდა. ბოლივიაში ალიენდე ამერიკულ კერძო სკოლაში, ხოლო ლიბანში ინგლისურ კერძო სკოლაში სწავლობდა. მისი ოჯახი ჩილეში დედამისისა და ჰუიდობროს განქორწინების შემდეგ, 1958 წელს დაბრუნდა, სადაც იგი ხანმოკლე დროით განათლებას სახლში იღებდა. სიყმაწვილის პერიოდში ალიენდე ბევრს კითხულობდა, მას განსაკუთრებით უილიამ შექსპირის ნამუშევრები ხიბლავდა.[10]

ჩილეში ალიენდემ საშუალო განათლების მიღება დაასრულა და ინჟინერიის სტუდენტი მიგელ ფრიასი გაიცნო, რომელზედ 1962 წელს დაქორწინდა.

1959-1965 წლებში ალიენდე გაეროს სურსათისა და სოფლის მეურნეობის ორგანიზაციაში ჯერ სანტიაგოში, შემდეგ კი ბრიუსელში და და ევროპის სხვა ქალაქებში მუშაობდა. ხანმოკლე დროით იგი მთარგმნელობითი საქმიანობას ეწეოდა,[11] თუმცა იგი მალევე გაათავისუფლეს, რისი მიზეზიც თარგმანში თვითნებურად განხორციელებული ცვლილებები იყო, კერძოდ მან ქალი პერსონაჟები უფრო ინტელექტუალი და დამოუკიდებელი გახადა.[12]

1963 წელს ალიენდესა და ფრიას ქალიშვილი, პაოლა, შეეძინათ, ხოლო 1966 წელს მათი ვაჟი, ნიკოლასი, დაიბადა.

ვენესუელაში გადასახლება

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1973 წელს სალვარდორ ალიენდე გენერალ აუგუსტო პინოჩეტის მიერ მოწყობილი პუტჩის დროს მოკლეს,[13] რის შემდეგაც ჩილეში დიქტატურა დამყარდა და მასობრივი რეპრესიები დაიწყო. ისაბელი სასიკვდილო საფრთის ქვეშ მყოფ ადამიანებს უსაფრთხო თავშესაფრის მოძიებაში ეხმარებოდა, სანამ საფრთხე თავად მასა და მის ოჯახს არ დაემუქრა. იგი ვენესუელაში გადავიდა, სადაც 13 წელიწადი დაჰყო.[5][14] სწორედ ამ პერიოდში დაწერა სადებიუტო რომანი „სულების სახლი“, რასთან დაკავშირებით მოგვიანებით აღნიშნა: „ვფიქრობ, ჩილეში დარჩენის შემთხვევაში მწერალი ვერ გავხდებოდი, რადგან ოჯახისა და საზოგადოების მოლოდინების ტყვეობაში მოვექცეოდი.“ ვენესუალაში ალიენდე ქვეყნის მთავარი გაზეთის, El Nacional-ის, მესვეტე გახდა. 1978 წელს იგი მეუღლეს დროებით დაშორდა და ორი თვის მანძილზე ესპანეთში ცხოვრობდა.[15]

მომდევნო პერიოდი

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ალიენდე 2007 წელს

1987 წელს ალიენდე პირველ მეუღლეს, მიგელ ფრიას, გაეყარა. 1988 წელს მან კალიფორნიაში იმოგზაურა, სადაც მეორე მეუღლე, მწერალი და კალიფორნიის რწმუნებული უილიამ გორდონი გაიცნო. წყვილი იმავე წლის ივლისში დაქორწინდა და მათი ურთიერთობა 2015 წლის აპრილამდე გაგრძელდა.[16][17]

1994 წელა ალიენდეს გაბრიელა მისტრალის სახელობის ღირსების ორდენი მიენიჭა და ამ ჯილდოს მფლობელი პირველი ქალი გახდა.

2006 წელს ზამთრის ოლიმპიური თამაშების გახსნის ცერემონიაზე ალიენდე რვათაგან ერთ-ერთი მებაირაღე იყო.[18]

2008 წელს ლიტერატურული და ჰუმანიტარული წვლილისთვის სან-ფრანცისკოს სახელმწიფო უნივერსიტეტისგან მწერალმა საპატიო დოქტორის წოდება მიიღო,[19] აგრეთვე 2014 წელს ჰარვარდის უნივერსიტეტმა ლიტერატურაში შეტანილი წვლილისთვის ალიენდეს ლიტერატურის საპატიო დოქტორის წოდება მიანიჭა.

2018 წელს მწერალი BBC-ის 100 ყველაზე გავლენიან ქალს შორის დასახელდა.[20]

ფონდი

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ალიენდემ თავისი სახელობის ფონდი 1996 წლის 9 დეკემბერს, საკუთარი ქალიშვილის, პაოლა ფრიას ალიენდეს, პატივსაცემად დააარსა. პაოლა პორფირიით იყო დაავადებული, რომლის გართულების შედეგადაც კომაში ჩავარდა და 1992 წელს 29 წლის ასაკში გარდაიცვალა.[21][22] ფონდის საქმიანობის ძირითად მიმართულებას ქალებისა და ბავშვების ფუნდამენტურ უფლებების შესახებ ცნობიერების ამაღლება და მათი დაცვა წარმოადგენს.[23]

კარიერა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ჩილეში ყოფნის პერიოდში ალიენდე ჟურნალისტურ საქმიანობას ეწეოდა და მუშაობდა როგორც ტელევიზიაში, აგრეთვე ჟურნალების რედაქციებში, სადაც სხვადასხვა დროს სარედაქციო ჯგუფის წევრისა და მთავარი რედაქტორის თანამდებობები ეკავა.[24] ერთხელ ალიენდემ პოეტ პაბლო ნერუდასგან სცადა ინტერვიუს აღება, რომლის დროსაც პოეტმა მას უთხრა, რომ ჟურნალისტობისთვის მეტისმეტად მდიდარი წარმოსახვის უნარი ჰქონდა და მწერალი უნდა გამხდარიყო. ვენესუელაში ყოფნის პერიოდში, 1976-1983 წლებში, ალიენდე ჟურნალ El Nacional-ის შტატგარეშე ჟურნალისტი იყო.

1981 წელს კარაკასში მწერალმა სატელეფონო ზარი მიიღო, რომელიც ხანდაზმული ბაბუის მძიმე ავადმყოფობის შესახებ ატყობინებდა. ალიენდემ მომაკვდავ ბებიას სულიერად გასამხნევებლად წერილი დაუწერა, რომელიც მისი პირველი რომანისთვის, „სულების სახლისთვის“, დაწერილი პირველი ტექსტი გახდა.

„სულების სახლი“ 1982 წელს ბუენოს-აირესში გამოქვეყნდა. რომანი XX საუკუნეში ჩილეში მომხდარი ისტორიული და სოციალური ძვრების ფონზე ტრუებას ოჯახის ოთხი თაობის შესახებ მოგვითხრობს, რომლის წევრებიც ზებუნებრივი ნიჭით არიან დაჯილდოებულნი. ალიენდეს სადებიუტო ნამუშევარი გამოცემისთანავე ბესტსელერი გახდა და კრიტიკული აღიარება მოიპოვა. 1982 წელს „სულების სახლი“ ჩილეში წლის საუკეთესო რომანად დასახელდა. წიგნისთვის მწერალმა ეროვნული ლიტერატურული პრემია Panorama Literario მიიღო. 1993 წელს რომანის კინოადაპტაცია შედგა, რომელშიც მთავარ როლებს ჯერემი აირონსი,მერილ სტრიპი, ვაინონა რაიდერი, გლენ კლოუზი და ანტონიო ბანდერასი ასრულებენ.

ალიენდე მაგიური რეალიზმის ოსტატად იწოდება, თუმცა მის შემოქმედებაში ლათინოამერიკული ბუმის ელემენტებსაც ვხვდებით. მწერალს საკმაოდ მკაცრი წერის რუტინა აქვს. იგი ორშაბათიდან შაბათამდე, დილის 9-დან საღამოს 7 საათამდე წერს. „მუშაობას ყოველთვის 8 იანვარს ვიწყებ“, აღნიშნა ალიენდემ. ამ ტრადიციას საფუძველი 1981 წელს ჩაეყარა, როცა მან მომაკვდავ ბებიას წერილი მისწერა.[25]

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ Penalva, Joanna. "Arts & Culture: Department of Drama Presents ‘The House of the Spirits’," Syracuse University News (November 7, 2017).
  2. ↑ American Academy of Arts and Letters – Current Members. Artsandletters.org. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2016-06-24. ციტირების თარიღი: 2012-12-21
  3. ↑ Isabel Allende gana el Premio Nacional de Literatura tras intenso lobby | Cultura. La Tercera (1990-01-01). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-07-28. ციტირების თარიღი: 2012-12-21
  4. ↑ Schulman, Kori. (10 November 2014) President Obama Announces the Presidential Medal of Freedom Recipients en. ციტირების თარიღი: 25 March 2020
  5. ↑ 5.0 5.1 "Review: The undefeated: A life in writing: Often compared to Gabriel García Márquez, Isabel Allende is more interested in telling stories about her own life, her difficult upbringing, marriage, and her daughter's death.'"Aida Edemariam. The Guardian (London) p. 11. 28 April 2007 Isabel Allende website
  6. ↑ Shirley Christian, "Santiago Journal; Allende's Widow Meditates Anew on a Day in '73", The New York Times. Section A; p. 4, Column 3; Foreign Atlas. 5 June 1990
  7. ↑ Veronica Ross, Sewing didn't cut it for Inés, Guelph Mercury (Ontario, Canada). Books; p. C5. 3 March 2007
  8. ↑ Mirta Ojito, A Writer's Heartbeats Answer Two Calls. 28 July 2003. The New York Times
  9. ↑ Isabel Allende. ციტატა: „1962 Isabel marries Miguel Frías.“ ციტირების თარიღი: 11 November 2017
  10. ↑ (2013) Living with Shakespeare : essays by writers, actors, and directors, Carson, Susannah. New York. ISBN 978-0-307-74291-9. OCLC 793578915. 
  11. ↑ Isabel Allende: A Critical Companion.[მკვდარი ბმული] Karen Castellucci Cox; Greenwood Press, 2003. 184 pp. 2–4.
  12. ↑ Alter, Alexandra (25 May 2010). „Isabel Allende on Superstition and Memory“. The Wall Street Journal (ინგლისური). p. W4. ISSN 0099-9660. ციტირების თარიღი: 23 April 2010. ციტატა: „... she often changed the dialogue and endings to make the heroines seem smarter.“
  13. ↑ Puchner, Martin; Akbari, Suzanne Conklin; Denecke, Wiebke; Fuchs, Barbara; Levine, Caroline; Lewis, Pericles; Wilson, Emily R (2018) The Norton anthology of world literature (en). New York, გვ. 1133–1141. ISBN 978-0-393-60281-4. OCLC 1019855443. 
  14. ↑ Ojito, Mirta (28 July 2003). „A Writer's Heartbeats Answer Two Calls“. The New York Times (ინგლისური). ISSN 0362-4331. ციტირების თარიღი: 2020-03-25. ციტატა: „The only relative on her father's side with whom Ms. Allende had remained close was Salvador Allende, the country's democratically elected Socialist president, who died in the military coup of Sept. 11, 1973 led by Augusto Pinochet. Two years later Ms. Allende – by then a wife, the mother of two children and a journalist – fled to Venezuela.“
  15. ↑ Isabel Allende. ციტატა: „1978 Temporary separation from Miguel Frías. [Isabel Allende] lives in Spain for two months, then returned to her marriage.“ ციტირების თარიღი: 11 November 2017
  16. ↑ Isabel Allende Timeline. ციტატა: „Isabel marries Willie Gordon on 17 July 1988 in San Francisco. They live in nearby San Rafael.“ ციტირების თარიღი: 2019-07-17
  17. ↑ Walker, Tim (15 November 2015). „Isabel Allende, The Japanese Lover: 'Fiction comes from the womb, not the brain' – book review“. The Independent. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 19 November 2015.
  18. ↑ TEDtalks: Isabel Allende Tells Tales of Passion. https://www.ted.com/talks/isabel_allende_tales_of_passion.
  19. ↑ SF State celebrates 107th Commencement: Transcript " SF State News – San Francisco State University – Conferral of the Honorary Degree on Isabel Allende. San Francisco State University (27 May 2008). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 3 ივლისი 2008. ციტირების თარიღი: 14 თებერვალი 2021.
  20. ↑ 100 Women.
  21. ↑ Rodden, John. (1999) Texas Papers on Latin America | After Paula: An Interview with Isabel Allende. Teresa Lozano Long Institute of Latin American Studies, University of Texas at Austin. ციტირების თარიღი: 25 March 2020
  22. ↑ Our Story { (2014).
  23. ↑ The list 101 top leaders of the Latino community in the U.S; Cover story. Allen, Kerri; Miller, Corina; Socorro, Dalia; Stewart, Graeme. Latino Leaders p. 24(27) Vol. 8 No. 4 ISSN 1529-3998. 1 June 2007
  24. ↑ Jaggi, Maya (5 February 2000). „Life at a glance: A view from the bridge“. The Guardian Saturday Pages (ინგლისური). London. p. 6. ISSN 0261-3077. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 8 May 2014. ციტირების თარიღი: 25 March 2020. ციტატა: „Employment: Journalist, Paula Magazine, Santiago, 1967-74; Mampato Magazine 1969-74; Channel 7 humorous programmes 1970–74; freelance, El Nacional, Caracas 1976–83. Administrator, Marrocco School, Caracas. 1979–83.“
  25. ↑ Allende, heroine 'Ines' are kindred spirits. Javier Erik Olvera. Inside Bay Area (California). Bay Area Living; Home and Garden. 25 November 2006.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ისაბელ_ალიენდე&oldid=4694887“-დან