ახალშენი (ახმეტის მუნიციპალიტეტი)
სოფელი | |
---|---|
ახალშენი | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | კახეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | ახმეტის მუნიციპალიტეტი |
თემი | ქისტაური |
კოორდინატები | 41°59′50″ ჩ. გ. 45°15′54″ ა. გ. / 41.99722° ჩ. გ. 45.26500° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 560 მ |
მოსახლეობა | 337[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა |
ქართველები 62,9 % ოსები 35,6 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
ახალშენი[2] — სოფელი საქართველოში, ახმეტის მუნიციპალიტეტში (ქისტაურის თემი), მდებარეობს მდინარე ხაჭირისხევის (ალაზნის მარჯვენა შენაკადი) მარცხენა ნაპირზე. ზღვის დონიდან 560 მეტრი, ახმეტიდან 6 კილომეტრი.
დემოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 337 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
2002[3] | 351 | 169 | 182 |
2014[1] | 337 | 136 | 201 |
ისტორია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სახელწოდება ახალშენი სოფელს X-XI საუკუნეში უნდა შერქმეოდა, როდესაც საქართველოში მრავალი ახალი დასახლება გაჩნდა. ისტორიულ წყაროებში ახალშენი XVI საუკუნიდან მოიხსენიება, როგორც სვეტიცხოვლის კუთვნილი სოფელი. XVI საუკუნის I ნახევარში კახთა მეფე ალექსანდრე II-მ სვეტიცხოველს განუახლა სოფელზე მფლობელობა. XVII საუკუნეში სოფლის ყმა-მამულზე წილი დაიდო სამეფო კარმა და სხვადასხვა საერო და სასულიერო ფეოდალმა. XVIII საუკუნის I მეოთხედისათვის ახალშენის ყმა-მამულის უდიდესი ნაწილი სახასო საკუთრება იყო, ხოლო სვეტიცხოველს შვიდი ყმა-გლეხი და ორი ბოგანოღა შერჩა. სოფლისთვის ბრძოლა სამეფო სახლსა და კათალიკოსს შორის მთელი XVIII საუკუნის განმავლობაში გრძელდებოდა.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 289.
- კახაძე კ., საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 2, თბ., 2008. — გვ. 63.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის 2014 წლის აღწერა (არქივირებული). საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
- ↑ საქართველოს სსრ გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 1987. — გვ. 20.
- ↑ მოსახლეობის 2002 წლის აღწერა. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (2002 წელი). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
|