კრასნოოქტიაბრსკის ხიდი
კრასნოოქტიაბრსკის ხიდი რუს. Краснооктя́брьский мост | |
---|---|
საერთო ხედი | |
კოორდინატები: 59°54′32″ ჩ. გ. 30°17′39″ ა. გ. / 59.90889° ჩ. გ. 30.29417° ა. გ. | |
ქვეყანა | რუსეთი |
ადგილმდებარეობა | სანქტ-პეტერბურგი, რუსეთი |
გამოყენების სფერო | საფეხმავლო, საავტომობილო |
გადებულია | შემოვლითი არხი |
მასალა | რკინა-ბეტონი |
სიგრძე | 32,44 მ |
სიგანე | 18,8 მ |
გახსნის თარიღი | 1909 წ. |
სურათები ვიკისაწყობში |
კრასნოოქტიაბრსკის ხიდი (რუს. Краснооктя́брьский мост) — საფეხმავლო და საავტომობილო ხიდი სანქტ-პეტერბურგში, შემოვლით არხზე, საადმირალოს რაიონში. ერთმანეთთან აკავშირებს უსახელო კუნძულს და შემოვლითი არხის მარცხენა სანაპიროს.
მდებარეობა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მდებარეობს როზენშტეინის ქუჩის დასაწყისში.
ხიდთან ახლოს განთავსებულია 1911-1912 წლებში არქიტექტორ ნ. ვ. დმიტრიევის მიერ აგებული წითელარმიელთა სახლი, რომელიც მოდერნისტული არქიტექტურის ნიმუშია.
დინების ზემო მიმართულებით მდებარეობს ნოვო-პეტერგოფსკის ხიდი, ხოლო ქვემოთ — ტარაკანოვსკის ხიდი.
უახლოესი მეტროსადგური არის „ბალტიისკაია“, რომელიც მდებარეობს ხიდიდან დაახლოებით 350 მეტრში.
სახელწოდება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ხიდს, რომელიც აქ არსებობდა 1914 წლიდან 1925 წლამდე, ერქვა ლეიხტენბერგის ხიდი, ლეიხტენბერგის ქუჩის მიხედვით. არსებული სახელი კი ხიდმა მიიღო 1958 წელს.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
აღნიშნულ ადგილზე პირველი ხიდი ააგეს 1909 წელს. 1925 წელს მოძველებული ხიდი დაშალეს.
1957-1958 წლებში ახლოს მდებარე ნოვო-პეტერგოფსკის ხიდის განტვირთვის მიზნით და შემოვლით არხზე თბოსადენის მილების გაყვანისათვის ააგეს რკინა-ბეტონის ხიდი. თავდაპირველად იგეგმებოდა აეშენებინათ საფეხმავლო ხიდი-თბოსადენი, თუმცა დაპროექტებისას გეგმა შეიცვალა. ხიდის პროექტი შეიმუშავა „Ленгипроинжпроект“-ის ინსტიტუტის ინჟინერმა ვ. ვ. ბლაჟევიჩმა.
კონსტრუქცია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ხიდი რკინა-ბეტონითაა აგებული და მონოლითურია. განკუთვნილია საავტამობილო ტრანსპრტისა და ფეხით მოსიარულეებისათვის. სავალი ნაწილი შედგება სამი ზოლისაგან და ტროტუარების მსგავსად ისიც ასფალტ-ბეტონითაა მოპირკეთებული. ხიდის სიგრძეა 32,44 მეტრი, ხოლო სიგანე — 18,8 მეტრი.
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- Бунин М. С. Мосты Ленинграда. Очерки истории и архитектуры мостов Петербурга — Петрограда — Ленинграда. — Л.: Стройиздат, 1986. — 280 с.
- Тумилович Е. В., Алтунин С. Е. Мосты и набережные Ленинграда. Альбом. — М.: Издательство Министерства Коммунального Хозяйства РСФСР, 1963. — 298 с.
- Горбачевич К. С., Хабло Е. П. Почему так названы? О происхождении названий улиц, площадей, островов, рек и мостов Ленинграда. — 3-е изд., испр. и доп. — Л.: Лениздат, 1985. — С. 466. — 511 с.
- Новиков Ю. В. Мосты и набережные Ленинграда / Сост. П. П. Степнов. — Л.: Лениздат, 1991. — 320 с.
- Горбачевич К. С., Хабло Е. П. Почему так названы? О происхождении названий улиц, площадей, островов, рек и мостов Санкт-Петербурга. — 4-е изд., перераб. — СПб.: Норинт, 1996. — С. 328. — 359 с. — ISBN 5-7711-0002-1.
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- Краснооктябрьский мост //СПб ГБУ «Мостотрест»