ზორი ზორიანცი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ზორი ზორიანცი
სომხ. Զորի Նավասարդի Զորյան
დაბ. თარიღი 1886
დაბ. ადგილი თბილისი
გარდ. თარიღი 1943
გარდ. ადგილი თბილისი
საქმიანობა პოლიტიკოსი

ზორი ზორიანცი (დ. 1885, ნახიჭევანის მაზრა, ცხნაში — გ. 1943, თბილისი) — პოლიტიკოსი, საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრი.

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ზორი ნავსარდანის ძე ზორიანცი დაიბადა 1885 წელს, ერევნის გუბერნიის ნახიჭევანის მაზრის სოფელ ცხნაში. დაამთავრა თბილისის გიმნაზია.

1910-იან წლებში მუშაობდა ვერმიშელის ფაბრიკაში, მსახურობდა საზოგადოება "ტრეუგოლნიკში". იყო სომხური რევოლუციური ფედერაციის - "დაშნაკცუტიუნის" ერთ-ერთი დამაარსებლის - როსტომ ზორიანცის ბიძაშვილი და ამავე პარტიაში შევიდა 1917 წელს; იყო პარტიის ავლაბრის კომიტეტის ხელმძღვანელი. 1917 წლის 24 ნოემბერს შეუდგა ახალციხის ქალაქისათვის მოვალეობის შესრულებას; მუსლიმ მესხებსა და ახალციხის მაზრის სხვა ეროვნების მოსახლეობას შორის წარმოქმნილი კონფლიქტის დროს ხელმძღვანელობდა ახალციხის დაცვას; ცდილობდა ადგილობრივი მოსახლეობის კონსოლიდაციას. გაწეული ღვაწლისათვის 1918 წელს ახალციხის ერთ-ერთ ქუჩას მისი სახელი დაარქვეს. 1917 წელს აირჩიეს ახალციხის მაზრის სომხური ეროვნული საბჭოს თავმჯდომარედ. 1918 წელს იყო საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტის წევრი "დაშნაკცუტიუნის" სიით. 1918 წლის ბოლოს, საქართველო-სომხეთის ომის დროს, ორჯერ დააპატიმრეს თბილისში, მაგრამ მალევე გაათავისუფლეს დეპუტატის ხელშეუვალობის გამო. 1919 წლის სექტემბრიდან ჩაირიცხა საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად "დაშნაკცუტიუნის" საკანდიტატო სიით; იყო თვითმმართველობის კომისიის წევრი. 1921 წლის მარტში, ახალციხის რევკომის შემადგენლობაში შევიდა. საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებულმა განსაკუთრებულმა სამეულმა (ე.წ. "ტროიკა") 1937 წლის 26 დეკემბერს 10 წლით "შრომა-გასწორების ბანაკში" გადასახლება მიუსაჯა. გადასახლებული იყო მისი მეუღლეც. გადასახლებაში 3 წლის მძიმე მუშაობის შემდეგ ვადაზე ადრე გაათავისულეს; თბილისში შერყეული ჯანმრთელობით დაბრუნდა.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • ირაკლი ხვადაგიანი. საქართველოს დამფუძნებელი კრება 1919. საბჭოთა წარსულის კვლევის ლაბორატორია. თბილისი, 2016, გვ. 238-239.