ნიკოლოზ ვაჩეიშვილი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ნიკოლოზ ვაჩეიშვილი
დაბადების თარიღი 26 მაისი, 1968
თბილისი, საქართველო
ეროვნება ქართველი
განათლება ხელოვნებათმცოდნე
ალმა-მატერი თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემია
პროფესია ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის სრული პროფესორი
რელიგია მართლმადიდებელი ქრისტიანი
მეუღლე(ები) დიანა ბოლოთაშვილი
შვილ(ებ)ი ორი ქალიშვილი და ვაჟი

ნიკოლოზ (ნიკა) გივის ძე ვაჩეიშვილი (დ. 26 მაისი, 1968, თბილისი) — ქართველი ხელოვნებათმცოდნე.

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1985-1990 წლებში დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემია. 1997 წელს მიენიჭა ხელოვნებათმცოდნეობის კანდიდატის სამეცნიერო ხარისხი თემაზე — საქართველოს რეგიონალური სკოლები: ჯავახეთის X-XI საუკენეების ხუროთმოძღვრება.

1992-1996 ძეგლთა დაცვის სამმართველო, სარესტავრაციო ძეგლთა ექსპერტ-კონსულტანტი. 1997 სადოქტორო დისერტაცია: ჯავახეთის X-XI საუკუნეების ხუროთმოძღვრების მხატვრულ-ისტორიული პრობლემები. 1997-1999 ფონდი „ღია საზოგადოება -საქართველო“, კულტურული მემკვიდრეობის ეროვნული პროგრამა, საექსპერტო კომისიის თავმჯდომარე. 1997-1999 კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ინიციატივა -საქართველოს მთავრობის ერთობლივი პროგრამა, ევროპის საბჭო და მსოფლიო ბანკი-ექსპერტი. 1998-2000 საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ფონდი- მსოფლიო ბანკის პროგრამა -ექსპერტი. 2000- დღემდე ICOMOS საქართველო, წევრი. 2000-2005 საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის საინფორმაციოს ცენტრი, აღმასრულებელი დირექტორი (www.heritage.ge). 2000- დღემდე საქართველოს წმინდა მიწის ასოციაცია, წევრი. 2002- დღემდე ქართული სიძველეთა მოძიებისა და კვლევის ცენტრი, დირექტორატის წევრი. 2003-2008 საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრო, უცხოეთში ქართული კულტურის ძეგლთა კვლევის კომისია, წევრი. 2000-2008 SpaetantikeArchaeologie und ByzantinischeKunstgeschichte E.V., სამეცნიერო საზოგადოების წევრი. 2000-2007 ArbeitsgemeinschaftChristlicheArchaeologiezurErforschung der Spatantiken, Frumittelalterlichen und ByzantinishenKultur, სამეცნიერო საზოგადოების წევრი. 2004-2007 საქართველოს კულტურის, ძეგლთა დაცვისა და სპორტის მინისტრის მოადგილე. 2006-2007 საქართველოს კულტურის, ძეგლთა დაცვისა და სპორტის მინისტრის პირველი მოადგილე. 2008 წლის 31 იანვრიდან - 2008 წლის 2 ნოემბრამდე საქართველოს კულტურის, ძეგლთა დაცვისა და სპორტის მინისტრი. 2009-2013 წლებში საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნული სააგენტოს გენერალური დირექტორი. 2013 წლიდან დღემდე საქართველოს აგარარული უნივერსიტეტის მუზეუმის მენეჯერი. 2014 წლიდან დღემდე ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის სრული პროფესორი, ამავე უნივერსიტეტის ცენტრის: "კულტურული მემკვიდრეობა და გარემო"-ს დირექტორი.

1997- 2004 თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ახალციხის ფილიალი, პედაგოგი; 1998-2000 შოთა რუსთაველის თეარტისა და კინოს სახელმწიფო უნივერსიტეტი,ხელოვნების ისტორიის პედაგოგი; 1991-2004 თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემია , ქართული ხელოვნების ისტორიის პედაგოგი; 1991-1998 თბილისის სასულიერო აკადემია, პედაგოგი; 1990- 2008 საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის გ. ჩუბინაშვილის სახ. ქართული ხელოვნების ისტორიის ინსტიტუტი (1990-1993 თანაშემწე, 1993-1997 უმცროსი მეცნიერ-თანამშრომელი, 1997 -2008 უფროსი მეცნიერ-თანამშრომელი); 1987-1990 საქართველოს საენციკლოპედიო გამოცემა „ ქართულ ძეგლთა აღწერილობა“ თანაავტორი;

ჰყავს მეუღლე დიანა ბოლოთაშვილი, ორი ქალიშვილი და ვაჟი.

გამოფენები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • 1997-1998 — ფონდი „ღია საზოგადოება-საქართველოს“ კულტურული მემკვიდრეობის პროგრამის საანგარიშო გამოფენა;
  • 1997 — „საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობა“ ფოტოგამოფენა/მსოფლიო ბანკის ოფისი, ვაშინგტონი. ორგანიზატორი;
  • 1998 — „ ქართული ხელოვნება“ ფოტოგამოფენა/ საფრანგეთი. ავტორი;
  • 2000 — „სამცხე-ჯავახეთის უცნობი ძეგლები“/ახალციხის მუზეუმი. ორგანიზატორი;
  • 2001 — „საქართველო და წმ. მიწა იერუსალიმი“ (იერუსალიმი). (ავტორი და ორგანიზატორი);

პუბლიკაციები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • 1992 — „გარემო და შუა საუკუნეების ქართული ნაგებობა“ // ჟურნალი "ლიტერატურა და ხელოვნება", #3.
  • 1992 — „ქოროღოს ეკლესია და მისი მაშენებლები”//ჟურნალი "ლიტერატურა და ხელოვნება", #2;
  • 1993 — „არტოზანის წმ. შიოს ეკლესია“ // საქ. მეცნიერებათა აკადემიის "მაცნე",#3-4;
  • 1994 — არგვეთის IX – X საუკუნეების უცნობი სიძველეები // გ. ჩუბინაშვილის ისტორიისა და ხელოვნების ინსტიტუტის XXX სამეცნიერო სესია;
  • 1995 — კატალოგი : ტაო-კლარჯეთის არქიტექტურა და მხატვრობა (დ. ხოშტარია და მ. დიდებულიძესთან ერთად);
  • 1996 — ტონთიოს ეკლესიის დათარიღებისათვის // "ძეგლის მეგობარი", #2;
  • 1996 — ტაო-კლარჯეთის ექსპედიცია // "საქართველოს საპატრიარქოს მაცნე", #2-3;
  • 1997 — Some Peculiarities of the Artistic Rendering of the Inner Space in the Aisless Vaulted Churces, DzeglisMegobari (Friend of Monuments), 1997, II;
  • 1997 — მელქისედეკ კათოლიკოსის მიერ აგებული ტონთიოს ეკლესიია // "ძეგლის მეგობარი", #4.
  • 1997,1998 — ფონდი „ღია საზოგადოება-საქართველოს“ კულტურული მემკვიდრეობის პროგრამის საანგარიშო კრებულების გამომცემელი;
  • 2000 — VIII-IX საუკუნეების სამცხის არქიტექტურა // "ასპინძა", #1
  • 2000 — „ჯავახეთი“ -ისტორიულ-ხუროთმოძღვრული გზამკვლევი (თანაავტორი და რედაქტორი);
  • 2001 — გამოფენის კატალოგის „საქართველო და წმ. მიწა იერუსალიმი“ რედაქტორი (იერუსალიმი);
  • 2002 — ერთი უცნობი მოვლენის შესახებ ქართულ საეკლესიო ხუროთმოძღვრებაში //“საქართველოს სიძველენი“ 1;
  • 2003 — მასალები „ნიმუშისა და ასლის“ საკითხის შესწავლისათვის ქართულ ხუროთმოძღვრებაში“//“საქართველოს სიძველენი“ 2;
  • 2003 — ქართველთა სააღმშენებლო მოღვაწეობა წმინდა მიწაზე“ //“აკადემია“ #5;
  • 2004 — Die unbekannteAltertümerausdemhistorischenTrialeti, Surtaketi und Argweti. თბილისი.
  • 2002-2009 — ჟურნალი „საქართველოს სიძველენი“, გამომცემელი და რედაქტორი;
  • 2013 — “ბუნებისა და ადამიანის თანაშემოქმედება“ //წინგი „უფალი სუფევს, მშვენიერება შეიმოსა“ აფხაზეთის სულიერებისა და კულტურის ცენტრი 2012;

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]