ფილიპინების ეკორეგიონები

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

ფილიპინების არქიპელაგი მსოფლიოში ბიომრავალფეროვნებისა და ენდემიზმის ერთ-ერთი უდიდესი რეზერვუარია. არქიპელაგი 7 100-ზე მეტ კუნძულს მოიცავს, რომელთა ფართობიც 300 780 კმ²―ს უტოლდება.

ფილიპინების ეკორეგიონები პირველ რიგში გამყინვარების პერიოდში ზღვის დონითაა განსაზღვრული, რომელიც დღევანდელთან შედარებით 120 მეტრით დაბალი იყო და მილიონობით გალონი წყალი დიდ კონტინენტურ ყინულოვან ფარში იყო მოთავსებული. დღევანდელი ფორმით კუნძულების დანაწევრებამდე ფილიპინების ეკორეგიონები იყო:

ფილიპინების ეკორეგიონების განმსაზღვრელი კიდევ ერთი მთავარი ფაქტორი სიმაღლეა. ლუსონისა და მინდანაოს მაღალი მთები წვიმის ტყეების ეკორეგიონებს მიეკუთვნება. ლუსონის მთები ლუსონის ტროპიკული ფიჭვის ტყეების ეკორეგიონსაც მიეკუთვნება.

სახმელეთო ეკორეგიონები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მთავარი ჰაბიტატების ტიპის მიხედვით[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მტკნარი წყლის ეკორეგიონები[1][რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • ჩრდილოეთ ფილიპინების კუნძულები
  • პალავანი-ბუსუანგა-მინდორო
  • მინდანაო
  • ლანაოს ტბა

საზღვაო ეკორეგიონები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

საზღვაო პროვინციების მიხედვით:[2]

ცენტრალური ინდო-წყნარი ოკეანე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. Spalding, Mark D., Helen E. Fox, Gerald R. Allen, Nick Davidson et al. "Marine Ecoregions of the World: A Bioregionalization of Coastal and Shelf Areas". Bioscience Vol. 57 No. 7, July/August 2007, pp. 573–583.
  2. Spalding, Mark D., Helen E. Fox, Gerald R. Allen, Nick Davidson et al. "Marine Ecoregions of the World: A Bioregionalization of Coastal and Shelf Areas". Bioscience Vol. 57 No. 7, July/August 2007, pp. 573–583. [1]