უოლტ უიტმენ როსტოუ: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
← წინა ცვლილებაშემდეგი ცვლილება →
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ვიზუალურივიკიტექსტი
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1: ხაზი 1:
{{ინფოდაფა ეკონომისტი}}
{{ინფოდაფა ეკონომისტი}}
'''უოლტ უიტმენ როსტოუ''' (ასევე ცნობილია როგორც '''უოლტ როსტოუ''' ან '''უ.უ. როსტოუ''') (დ. [[7 ოქტომბერი]], [[1916]] — გ. [[13 თებერვალი]], [[2003]]) იყო [[ამერიკელი]] [[ეკონომისტთა სია|ეკონომისტი]], პროფესორი და პოლიტიკური თეორეტიკოსი, რომელიც მუშაობდა [[აშშ-ის პრეზიდენტი|ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტის]] ეროვნული უსაფრთხოების მრჩეველად [[ლინდონ ჯონსონი|ლინდონ ბ. ჯონსონის]] მმართველობის დროს — [[1966]] წლიდან 1969 წლამდე.
'''უოლტ უიტმენ როსტოუ''' (ასევე ცნობილია როგორც '''უოლტ როსტოუ''' ან '''უ.უ. როსტოუ''') (დ. [[7 ოქტომბერი]], [[1916]] — გ. [[13 თებერვალი]], [[2003]]) იყო [[ამერიკელი]] [[ეკონომისტთა სია|ეკონომისტი]], პროფესორი და პოლიტიკური თეორეტიკოსი, რომელიც მუშაობდა [[აშშ-ის პრეზიდენტი|ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტის]] ეროვნული უსაფრთხოების მრჩეველად [[ლინდონ ჯონსონი|ლინდონ ბ. ჯონსონის]] მმართველობის დროს — [[1966]] წლიდან [[1969]] წლამდე.


როსტოუ მუშაობდა [[სტრატეგიული სერვისები|სტრატეგიული სერვისების ოფისში]] [[მეორე მსოფლიო ომი]]ს დროს, ხოლო მოგვიანებით იყო აშშ-ის საგარეო საქმეთა მრჩეველი, საპრეზიდენტო კანდიდატი და შემდეგ პრეზიდენტ [[ჯონ ფ. კენედი]]ს გამოსვლების მწერალი; მას ხშირად მოიხსენიებენ კენედის ცნობილი „[[New Frontier]]“ გამოსვლის ავტორად. <Ref name =" telegraph "> [https://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/1422911/Walt-Rostow.html in Walt Rostov Reserve ], [[Daily Telegraph]], February 24, 2003 </ref> 1960-იან წლებში, იგი იყო ძლიერი [[ანტიკომუნიზმი|ანტი-კომუნისტი]], რაც გამოიკვეთა მის სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში გატარებულ [[აშშ საგარეო პოლიტიკა|პოლიტიკაში]]. როსტოუ ცნობილია თავისი წიგნით ''როსტოუს ეკონომიკური ზრდის ეტაპები: არაკომუნისტური მანიფესტაცია” ([[1960]]), რომელიც გამოყენებული იქნა [[[სოციალური მეცნიერებები]]ს რამდენიმე სფეროში. როსტოუს თეორიებს ბევრი თანამდებობის პირი პატივს სცემდა როგორ კენედის, ისე ჯონსონის ადმინისტრაციაში, რადგან აღიქმებოდა, როგორც [[აზია]]ში, [[აფრიკა]]სა და [[ლათინური ამერიკა|ლათინურ ამერიკაში]] მზარდ [[კომუნიზმი|კომუნიზმთან]] ბრძოლის ეფექტურ გზად.
როსტოუ მუშაობდა [[სტრატეგიული სერვისები|სტრატეგიული სერვისების ოფისში]] [[მეორე მსოფლიო ომი]]ს დროს, ხოლო მოგვიანებით იყო აშშ-ის საგარეო საქმეთა მრჩეველი, საპრეზიდენტო კანდიდატი და შემდეგ პრეზიდენტ [[ჯონ ფ. კენედი]]ს გამოსვლების მწერალი; მას ხშირად მოიხსენიებენ კენედის ცნობილი „[[New Frontier]]“ გამოსვლის ავტორად. <Ref name =" telegraph "> [https://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/1422911/Walt-Rostow.html in Walt Rostov Reserve ], [[Daily Telegraph]], February 24, 2003 </ref> 1960-იან წლებში, იგი იყო ძლიერი [[ანტიკომუნიზმი|ანტი-კომუნისტი]], რაც გამოიკვეთა მის სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში გატარებულ [[აშშ საგარეო პოლიტიკა|პოლიტიკაში]]. როსტოუ ცნობილია თავისი წიგნით „როსტოუს ეკონომიკური ზრდის ეტაპები: არაკომუნისტური მანიფესტაცია” ([[1960]]), რომელიც გამოყენებული იქნა [[სოციალური მეცნიერებები]]ს რამდენიმე სფეროში. როსტოუს თეორიებს ბევრი თანამდებობის პირი პატივს სცემდა როგორ კენედის, ისე ჯონსონის ადმინისტრაციაში, რადგან აღიქმებოდა, როგორც [[აზია]]ში, [[აფრიკა]]სა და [[ლათინური ამერიკა|ლათინურ ამერიკაში]] მზარდ [[კომუნიზმი|კომუნიზმთან]] ბრძოლის ეფექტურ გზად.


როსტოვს არასოდეს უნინია ან ბოდიში არ მოუხადებია ვიეტნამში თავისი ქმედებების გამო.
როსტოვს არასოდეს უნინია ან ბოდიში ბოუხდია [[ვიეტნამი|ვიეტნამში]] თავისი ქმედებების გამო.


== ადრეული ცხოვრება ==
== ადრეული ცხოვრება ==
Rostow was born in [[Manhattan, New York City]], to a Russian Jewish immigrant family. His parents, Lillian (Helman) and Victor Rostow,<ref>{{Cite web | url=http://oxfordindex.oup.com/viewindexcard/10.1093$002fanb$002f9780198606697.article.1401158 | title=Rostow, W. W. : American National Biography Online |publisher= Oxford Index}}</ref> were active [[socialist]]s, and named Walt after the poet [[Walt Whitman]]. Rostow's father, Victor Rostowsky, was born in the town of Orekhov near Odessa in 1886, and was involved in the Russian socialist movement as a teenager, publishing a left-wing newspaper calling for the overthrow of the Emperor Nicholas II in the basement of his parents' house.{{sfn|Milne|2008|pp=16–17}} In 1904, at the age of 18, Victor Rostowsky boarded a ship that took him from Odessa to Glasgow and another ship that took him to New York.{{sfn|Milne|2008|p=17}} Upon arriving in the United States, Rostowsky "Americanized" his surname to Rostow.{{sfn|Milne|2008|p=17}} On 22 October 1912, he married Lillian Helman, the intellectually gifted daughter of Russian Jewish immigrants who longed go to college, but as her family was too poor to afford higher education, she instead encouraged her sons to attain the higher education she wanted for herself.{{sfn|Milne|2008|p=18}} Like the Rostowskys, the Helmans were ''Ashkenazim'' (Yiddish-speaking Jews). The Rostows were described as being very "idealistic" immigrants who deeply loved their adopted country and named their three sons after the three men they considered to be the greatest Americans, namely Eugene V. Debs, Walt Whitman and Ralph Waldo Emerson.{{sfn|Karnow|1983|p=358}}
Rostow was born in [[Manhattan, New York City]], to a Russian Jewish immigrant family. His parents, Lillian (Helman) and Victor Rostow,<ref>{{Cite web | url=http://oxfordindex.oup.com/viewindexcard/10.1093$002fanb$002f9780198606697.article.1401158 | title=Rostow, W. W. : American National Biography Online |publisher= Oxford Index}}</ref> were active [[socialist]]s, and named Walt after the poet [[Walt Whitman]]. Rostow's father, Victor Rostowsky, was born in the town of Orekhov near Odessa in 1886, and was involved in the Russian socialist movement as a teenager, publishing a left-wing newspaper calling for the overthrow of the Emperor Nicholas II in the basement of his parents' house.{{sfn|Milne|2008|pp=16–17}} In 1904, at the age of 18, Victor Rostowsky boarded a ship that took him from Odessa to Glasgow and another ship that took him to New York.{{sfn|Milne|2008|p=17}} Upon arriving in the United States, Rostowsky "Americanized" his surname to Rostow.{{sfn|Milne|2008|p=17}} On 22 October 1912, he married Lillian Helman, the intellectually gifted daughter of Russian Jewish immigrants who longed go to college, but as her family was too poor to afford higher education, she instead encouraged her sons to attain the higher education she wanted for herself.{{sfn|Milne|2008|p=18}} Like the Rostowskys, the Helmans were ''Ashkenazim'' (Yiddish-speaking Jews). The Rostows were described as being very "idealistic" immigrants who deeply loved their adopted country and named their three sons after the three men they considered to be the greatest Americans, namely Eugene V. Debs, Walt Whitman and Ralph Waldo Emerson.{{sfn|Karnow|1983|p=358}}


როსტოუ დაიბადა [[ნიუ-იორკი|ნიუ-იორკში]], [[მანჰეტენი|მანჰეტენში]], [[რუსები|რუსი]] [[ებრაელები|ებრაელი]] ემიგრანტის ოჯახში. მისი მშობლები, ლილიან (ჰელმანი) და ვიქტორ როსტოუები, <ref>{{Cite web|url=http://oxfordindex.oup.com/viewindexcard/10.1093$002fanb$002f9780198606697.article.1401158|title=Rostow, W. W. : American National Biography Online|publisher=Oxford Index}}</ref> იყვნენ აქტიური [[სოციალიზმი|სოციალისტები]]. მათ უოლტს სახელი უწოდეს პოეტი [[უოლტ უიტმენი|უოლტ უიტმენის]] საპატივსაცემოდ. როსტოუს მამა, ვიქტორ როსტოვსკი, დაიბადა [[1886]] წელს, [[ოდესის ოლქი|ოდესის]] მახლობლად მდებარე ქალაქ [[ორეხოვი|ორეხოვში]] და მოზარდობაში იყო ჩართული რუსეთის სოციალისტურ მოძრაობაში, აქვეყნებდა მემარცხენე გაზეთს მშობლების სახლის სხვენიდან, რომელიც მოითხოვდა იმპერატორ [[ნიკოლოზ II (რუსეთი)|ნიკოლოზ II-ის]] დამხობას. {{Sfn|Milne|2008}} [[1904]] წელს, 18 წლის ასაკში, ვიქტორ როსტოვსკი ავიდა გემზე, რომელმა იგი ოდესიდან [[გლაზგო]]ში გადაიყვანა და კიდევ ერთი გემი, რომელმაც ნიუ-იორკში წაიყვანა. {{Sfn|Milne|2008}} ამერიკის შეერთებულ შტატებში ჩასვლისთანავე როსტოვსკიმ შეიცვალა თავისი გვარი როსტოუზე. {{Sfn|Milne|2008}} [[1912]] წლის [[22 ოქტომბერი|22 ოქტომბერს]], მან ცოლად შეირთო ლილიან ჰელმანი, რუსი ებრაელი ემიგრანტების ინტელექტუალურად დაჯილდოებული ქალიშვილი, რომელიც კოლეჯში წასვლას დიდხანს ცდილობდა, მაგრამ, რადგან მისი ოჯახი ძალიან ღარიბი იყო უმაღლესი განათლების მისაღებად, მან სამაგიეროდ მომავალში მოუწოდა თავის ვაჟებ უმაღლესი განათლება მიეღოთ. თავისთვის სურდა. {{Sfn|Milne|2008}} მსგავსად Rostowskys, რომ Helmans იყო ''Ashkenazim'' (Yiddish მოლაპარაკე ებრაელები). როსტოუებს აღწერდნენ, როგორც ძალიან "იდეალისტურ" ემიგრანტებს, რომლებმაც ღრმად უყვართ თავიანთი სამშობლო და თავიანთი ვაჟიშვილები დაასახელეს იმ სამ კაცის შემდეგ, რომელთაც მათ ყველაზე დიდ ამერიკელად თვლიდნენ, კერძოდ ევგენი ვ დეზს, უოლტ უიტმანს და რალფ ვალდ ემერსონს. {{Sfn|Karnow|1983}}
როსტოუ დაიბადა [[ნიუ-იორკი|ნიუ-იორკში]], [[მანჰეტენი|მანჰეტენში]], [[რუსები|რუსი]] [[ებრაელები|ებრაელი]] ემიგრანტის ოჯახში. მისი მშობლები, ლილიან (ჰელმანი) და ვიქტორ როსტოუები, <ref>{{Cite web|url=http://oxfordindex.oup.com/viewindexcard/10.1093$002fanb$002f9780198606697.article.1401158|title=Rostow, W. W. : American National Biography Online|publisher=Oxford Index}}</ref> იყვნენ აქტიური [[სოციალიზმი|სოციალისტები]]. მათ უოლტს სახელი უწოდეს პოეტი [[უოლტ უიტმენი|უოლტ უიტმენის]] საპატივსაცემოდ. როსტოუს მამა, ვიქტორ როსტოვსკი, დაიბადა [[1886]] წელს, [[ოდესის ოლქი|ოდესის]] მახლობლად მდებარე ქალაქ [[ორეხოვი|ორეხოვში]] და მოზარდობაში იყო ჩართული რუსეთის სოციალისტურ მოძრაობაში, აქვეყნებდა მემარცხენე გაზეთს მშობლების სახლის სხვენიდან, რომელიც მოითხოვდა იმპერატორ [[ნიკოლოზ II (რუსეთი)|ნიკოლოზ II-ის]] დამხობას. {{Sfn|Milne|2008}} [[1904]] წელს, 18 წლის ასაკში, ვიქტორ როსტოვსკი ავიდა გემზე, რომელმა იგი ოდესიდან [[გლაზგო]]ში გადაიყვანა და კიდევ ერთი გემი, რომელმაც ნიუ-იორკში წაიყვანა. {{Sfn|Milne|2008}} ამერიკის შეერთებულ შტატებში ჩასვლისთანავე როსტოვსკიმ შეიცვალა თავისი გვარი როსტოუზე. {{Sfn|Milne|2008}} [[1912]] წლის [[22 ოქტომბერი|22 ოქტომბერს]], მან ცოლად შეირთო ლილიან ჰელმანი, რუსი ებრაელი ემიგრანტების ინტელექტუალურად დაჯილდოებული ქალიშვილი, რომელიც კოლეჯში წასვლას დიდხანს ცდილობდა, მაგრამ, რადგან მისი ოჯახი ძალიან ღარიბი იყო უმაღლესი განათლების მისაღებად, ვერ მოახერხა. მან სამაგიეროდ მომავალში მოუწოდა თავის ვაჟებს მისი დიდი ხნის ოცნება აესურლებინათ და უმაღლესი განათლება მიეღოთ. {{Sfn|Milne|2008}} როსტოვის მსგავსად, ჰელმანსი [[აშქენაზები|აშქენაზი]] ებრაელი იყო ([[იდიში|იდიშზე]] მოლაპარაკე ებრაელები). როსტოუებს აღწერდნენ, როგორც ძალიან „იდეალისტურ“ ემიგრანტებს, რომლებსაც ღრმად უყვარდათ თავიანთი ახალი ქვეყანა და თავიანთ ვაჟიშვილებს უწოდეს მათი აზრით, სამი ყველაზე დიდებული ამერიკელის სახელი, კერძოდ, [[იუჯინ დებსი]]ს, [[უოლტ უიტმანი]]ს და [[რალფ ვალდო ემერსონი]]ს. {{Sfn|Karnow|1983}}


== პროფესიული და აკადემიური კარიერა ==
== პროფესიული და აკადემიური კარიერა ==
მეორე [[მეორე მსოფლიო ომი|მსოფლიო ომის დროს]] როსტოუ მსახურობდა უილიამ ჯოზეფ დონოვანის სახელობის სტრატეგიული სამსახურების ოფისში . სხვა დავალებებთან ერთად, მან მონაწილეობა მიიღო აშშ-ს დაბომბვის მიზნების შერჩევაში. მოგვიანებით ნიკოლას კატზენბახმა ხუმრობით თქვა: "მე საბოლოოდ მესმის განსხვავება უოლტსა და ჩემს შორის. [...] მე ვიყავი ნავიგატორი, რომელიც ჩამოაგდეს და ორი წელი გავატარე გერმანიის ციხის ბანაკში. {{Sfn|Milne|2008}} 1942 წლის სექტემბერში როსტოუ ჩავიდა ლონდონში, მტრის მიზნების განყოფილების სადაზვერვო ანალიტიკოსად, 1945 წლის გაზაფხულამდე მსახურობდა. {{Sfn|Milne|2008}}
[[მეორე მსოფლიო ომი|მეორე მსოფლიო ომის]] დროს როსტოუ მსახურობდა უილიამ ჯოზეფ დონოვანის სახელობის სტრატეგიული სამსახურების ოფისში. სხვა დავალებებთან ერთად, მან მონაწილეობა მიიღო აშშ-ს დაბომბვის მიზნების შერჩევაში. მოგვიანებით, ნიკოლას კატზენბახმა ხუმრობით თქვა: „მე საბოლოოდ მესმის განსხვავება უოლტსა და ჩემს შორის. ...მე ვიყავი ნავიგატორი, რომელიც ჩამოაგდეს და ორი წელი გავატარე გერმანიის ციხის ბანაკში.“ {{Sfn|Milne|2008}} [[1942]] წლის სექტემბერში როსტოუ ჩავიდა ლონდონში, მტრის მიზნების განყოფილების სადაზვერვო ანალიტიკოსად და [[1945]] წლის გაზაფხულამდე მსახურობდა. {{Sfn|Milne|2008}}


1945 წელს, ომის შემდეგ, როსტოუ გახდა ვაშინგტონში [[აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი|შეერთებული შტატების სახელმწიფო დეპარტამენტში]] გერმანიის-ავსტრიის ეკონომიკური სამმართველოს [[აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი|უფროსის თანაშემწე]], DC Rostow მიიწვიეს მონაწილეობა შეერთებული შტატების სტრატეგიული დაბომბვის კვლევაში (USSBS), შეფასების შესახებ სტრატეგიული დაბომბვის კამპანიის გავლენა გერმანიის ეკონომიკაზე, მაგრამ მან უარი თქვა. {{Sfn|Milne|2008}} 1947 წელს, იგი გახდა ევროპის ეკონომიკური კომისიის აღმასრულებელი მდივნის თანაშემწე და მონაწილეობდა [[მარშალის გეგმა|მარშალის გეგმის შემუშავებაში]].
[[1945]] წელს, ომის შემდეგ, როსტოუ გახდა [[ვაშინგტონი|ვაშინგტონში]] [[აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი|ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო დეპარტამენტში]] გერმანულ-ავსტრიული ეკონომიკური სამმართველოს [[აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი|უფროსის თანაშემწე]], როსტოუ მიიწვიეს ამერიკის შეერთებული შტატების სტრატეგიული დაბომბვის კვლევაში (USSBS) მონაწილეობის მისაღებად, გერმანიის ეკონომიკაზე სტრატეგიული დაბომბვის კამპანიის შესახებ, მაგრამ მან უარი თქვა. {{Sfn|Milne|2008}} [[1947]] წელს, იგი გახდა [[ევროპის ეკონომიკური კომისიის|ევროპის ეკონომიკური კომისიის]] აღმასრულებელი მდივნის თანაშემწე და მონაწილეობდა [[მარშალის გეგმა|მარშალის გეგმის]] შემუშავებაში. როსტოუს ნაშრომებმა ევროპული ეკონომიკის ერთიანობაზე მიიქცია აშშ-ის გენერალური მდივნის თანაშემწის — [[დინ აჩესონი]]ს, ხოლო შემდეგ [[ჟან მონე]]ს ყურადღება. ეს უკანასკნელი იყო [[ფრანგები|ფრანგი]] დიპლომატი, რომელიც მიიჩნევა [[1951]] წელს დაარსებული ევროპული [[ქვანახშირი]]ს და [[ფოლადი]]ს საზოგადოების მამად, რომელიც შემდგომ ევროპის ეკონომიკურ საზოგადეობად გარდაიქმნა [[1957]] წელს. {{sfn|Milne|2008|p=37}}


[[კორეის ომი|კორეის ომის დაწყებამ]] გადამწყვეტად შეცვალა როსტოუს [[საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკების კავშირი|საბჭოთა კავშირზე]] ფიქრი. {{Sfn|Milne|2008}} კორეის ომამდე, როსტოუს სჯეროდა, რომ საბჭოთა სისტემა საბოლოოდ "შეერწყმებოდა" საკუთარი სურვილით და მან ასევე [[ცივი ომი]] განიხილა, როგორც დიდწილად დიპლომატიური კონფლიქტი, ვიდრე სამხედრო ბრძოლა. {{Sfn|Milne|2008}} ჩრდილოეთ კორეის აგრესიამ სამხრეთ კორეას წინააღმდეგ დაარწმუნა ის, რომ ცივი ომი მოითხოვს უფრო მეტად გატარებული საგარეო პოლიტიკის გატარებას. {{Sfn|Milne|2008}}
[[კორეის ომი|კორეის ომის]] დაწყებამ გადამწყვეტად შეცვალა როსტოუს მიდგომა და პოზიცი ა [[საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკების კავშირი|საბჭოთა კავშირზე]]. {{Sfn|Milne|2008}} კორეის ომამდე, როსტოუს სჯეროდა, რომ საბჭოთა სისტემა საბოლოოდ „დაწყნარდებოდა“ საკუთარი სურვილით და იგი [[ცივი ომი|ცივ ომს]] აღიქვავდა, როგორც მეტწილად უფრო დიპლომატიურ კონფლიქტად, ვიდრე სამხედრო ბრძოლად. {{Sfn|Milne|2008}} [[ჩრდილოეთ კორეა|ჩრდილოეთ კორეის]] აგრესიამ [[სამხრეთ კორეა|სამხრეთ კორეის]] წინააღმდეგ დაარწმუნა ის, რომ ცივი ომი მოითხოვდა უფრო მეტად მილიტარიზებული საგარეო პოლიტიკის გატარებას. {{sfn|Milne|2008|p=43}} იგი გამოვიდა თავდაცვითი ბიუჯეტის გაზრდის იდეით. ასევე აიძულა ამერიკელი ხალხი, მიეღოთ შედარებით მეტი დაბეგვრა.


== ''ეკონომიკური ზრდის ეტაპები'' ==
== ''ეკონომიკური ზრდის ეტაპები'' ==
1960 წელს როსტოუმ გამოაქვეყნა ''ეკონომიკური ზრდის ეტაპები: არაკომუნისტური მანიფესტი'', რომლის თანახმადაც როსტოური ეკონომიკური ზრდის ერთ – ერთი ძირითადი მოდელია, ეკონომიკური ზრდის ერთ – ერთი ძირითადი ისტორიული მოდელი, რომელიც ამტკიცებს, რომ ეკონომიკური მოდერნიზაცია ხდება ხუთეულის ძირითადი ეტაპზე. განსხვავებული სიგრძე: ტრადიციული საზოგადოება, აფსირების, აფსირების, სიმწიფისკენ და დიდი მასის მოხმარების წინაპირობა. ეს გახდა ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კონცეფცია მოდერნიზაციის თეორიაში სოციალურ ევოლუციონალიზმში .
[[1960]] წელს როსტოუმ გამოაქვეყნა წიგნი სახელწოდებით — ''ეკონომიკური ზრდის ეტაპები: არაკომუნისტური მანიფესტი'', რომელშიც აღწერილია როსტოური ეკონომიკური ზრდის (გაფრენის) ერთ–ერთი ძირითადი ისტორიული მოდელი, რომლის თანახმადაც ეკონომიკური მოდერნიზაცია ხდება ხუთი ძირითადი ეტაპის გავლით, ესენია: ტრადიციული საზოგადოება, გაფრენის წინაპირობები, გაფრენა, სიმწიფისკენ მიმართვა და დიდი მასების მოხმარება. ეს გახდა ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კონცეფცია [[მოდერნიზაციის თეორია|მოდერნიზაციის თეორიის]] [[სოციალური ევოლუციონალიზმი|სოციალურ ევოლუციონალიზმში]]. წიგნის მიხედვით, ცივი ომის ერთ-ერთ მთავარი პრობლემა იყო სიღარიბე [[მესამე მსოფლიო|მესამე მსოფლიოში]], სადაც [[კომუნიზმი]] იყო გაბატონებული. ამ პრობლემის მოგვარება კი შეიძლებოდა პოლიტიკური მოდერნიზაციით და ამერიკული ეკონომიკური დახმარებით.


== მუშაობა კენედის და ჯონსონის ადმინისტრაციებში ==
== მუშაობა კენედის და ჯონსონის ადმინისტრაციებში ==
''ეკონომიკური ზრდის ეტაპებმა'' შთაბეჭდილება მოახდინა პრეზიდენტობის კანდიდატმა [[ჯონ ფიცჯერალდ კენედი|ჯონ კენედიმ]], რომელმაც როსტოუ თავის პოლიტიკურ მრჩეველად დანიშნა და რჩევა ითხოვა. მას შემდეგ რაც წარუმატებლად ცდილობდა ეიზენჰაუერის ადმინისტრაციის მთავარ პოსტზე დანიშვნას, როსტოუმ გადაწყვიტა სცადა თავისი იღბალი კენედისთან ერთად 1960 წელს. {{Sfn|Karnow|1983}}
''ეკონომიკური ზრდის ეტაპებმა'' შთაბეჭდილება მოახდინა პრეზიდენტობის კანდიდატ [[ჯონ ფიცჯერალდ კენედი|ჯონ კენედიზე]], რომელმაც როსტოუ თავის პოლიტიკურ მრჩეველად დანიშნა. <ref name="Selverstone2014">{{cite book|author=Marc J. Selverstone|title=A Companion to John F. Kennedy|url=https://books.google.com/books?id=bZ8yAwAAQBAJ&pg=PT277|date=24 March 2014|publisher=Wiley|isbn=978-1-118-60886-9|pages=277–}}</ref> მას შემდეგ რაც წარუმატებლად სცადა [[დუაიტ ეიზენჰაუერი]]ს ადმინისტრაციაში მნიშვნელოვანი პოსტზე დაკავება, როსტოუმ გადაწყვიტა ეცადა თავისი იღბალი კენედისთან ერთად [[1960]] წელს. {{sfn|Karnow|1983|p=358}} 1960 წლის არჩევნების დროს, იგი მუშაობდა კენედის კამპანიის გამოსვლების მწერლად და მრჩეველად. ამ პერიოდში მან განსაკუთრებული აღიარება მოიპოვა, რადგან დაწერა კენედის ცნობილი გამოსვლის — ''ახალი ფრონტის'' (''New Frontier'') ტექსტი. მან ასევე მონაწილეობა მიიღო კენედის კამპანიის სლოგანის შექმნაში — „მოდით ისევ ავამოძრაოთ ამერიკა“ („Let's Get the Country Moving Again“){{sfn|Milne|2008|p=9}}


როდესაც კენედი პრეზიდენტი გახდა 1961 წელს, მან როსტოუ დანიშნა მოადგილედ მისი ეროვნული უსაფრთხოების ასისტენტის მაკგორგ ბუნდი . როსტოუს მეშვეობით მხოლოდ ბუნდის მოადგილე იყო, პრაქტიკაში ის თანაბარი იყო, რადგან თავდაპირველად კენედი დიდ გავლენას ახდენდა იმ რჩევაზე, რომელიც მან მიიღო ცნობილმა, მსოფლიოში ცნობილმა ეკონომისტმა. {{Sfn|Milne|2008}}
როდესაც კენედი პრეზიდენტი გახდა [[1961]] წელს, მან როსტოუ დანიშნა მისი ეროვნული უსაფრთხოების ასისტენტის [[მაკგორგ ბუნდი]]ს მოადგილედ. მიუხედავად იმისა, რომ როსტოუ მხოლოდ ბუნდის მოადგილე იყო, პრაქტიკულად უთანაბრდებოდა მას, რადგან თავდაპირველად კენედიზე დიდ გავლენას ახდენდა მისი რჩევები.{{sfn|Milne|2008|p=81}}


როსტოუმ მხარი დაუჭირა ღორის ყურეში შეჭრის პროცესს, თუმცა დათქმებით, კუბაში კომუნისტური მთავრობის არსებობა ამტკიცებდა, რომ მიუღებელი იყო, რადგან სხვაგვარად, ლათინური ამერიკის დანარჩენი ნაწილი შესაძლოა კომუნიზმით "დაინფიცირდეს". {{Sfn|Milne|2008}} იმავე სტრიქონების გასწვრივ, როსტოუ იყო მთავარი ინსპირაცია ალიანსი პროგრესისთვის, 20 მილიარდი აშშ დოლარის დახმარების პროგრამა ლათინური ამერიკისთვის.
როსტოუმ მხარი დაუჭირა [[ღორების ყურის ოპერაცია|ღორების ყურეში შეჭრის ოპერაციას]], რადგან იგი [[კუბა|კუბაში კომუნისტური მთავრობის]] არსებობა მისთვის მიუღებელი იყო, რადგან სხვაგვარად, ლათინური ამერიკის დანარჩენი ნაწილი შესაძლოა კომუნიზმით „დაინფიცირებულიყო“. ამასთანავე, როსტოუ იყო მთავარი ინსპირაცია პროგრესის ალიანსის შექმნისთვის, რომელიც მოიცავდა 20 მილიარდი აშშ დოლარის დახმარების პროგრამას ლათინური ამერიკის ქვეყნებისთვის.
როსტოუმ გააღიზიანა კენედი, რადგან, მისი აზრით, როსტოუს ძალიან ბევრი იდეა ჰქონდა საკუთარი თავისთვის და ვერ შეძლო ფოკუსირება იმაზე, რაც რეალურად მნიშვნელოვანი იყო. {{Sfn|Mulcahy|1995}} ასევე, კენედი ფიქრობდა, რომ როსტოუ მხოლოდ [[ვიეტნამი]]ს პრობლემებზე იყო ორიენტირებული და ჰქონდა „დომინოს თეორია“, რომლის მიხედვითაც თუ [[სამხრეთ ვიეტნამი]] დაეცემოდა, სხვა სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის ქვეყნებიც მიჰყვებოდნენ მას და საბოლოოდ, [[ინდოეთი]]ც დაეცემოდა. [[1961]] წლის [[ივნისი]]დან როსტოუ ურჩევდა კენედის დაებომბა [[ჩრდილოეთ ვიეტნამი]].{{sfn|Milne|2008|pp=93–94}}


⚫
[[ჯონ კენედის მკვლელობა|ჯონ კენედის მკვლელობის]] შემდეგ, მისმა მემკვიდრემ, ლინდონ ბ. ჯონსონმა, შეუწყო ხელი როსტოუ დაწინაურებულიყო ბუნდის თანამდებობაზე, მას შემდეგ რაც მან დაწერა ჯონსონის გამოსვლა. კენედი ზოგადად არ აქცევდა როსტოუს რჩევებს ყურადღებას, მაგრამ ჯონსონმა მასზე ყურადღება მიაქცია მას შემდეგ, რაც [[1964]] წლის თებერვალში დაწერა სტატია, რომლის მიხედვითაც, ჩრდილოეთ ვიეტნამის წინააღმდეგ სტრატეგიული დაბომბვის კამპანია საკმარისი იქნება ომის მოსაგებად. {{Sfn|Milne|2008}}
როსტოუმ გააღიზიანა კენედი, როგორც "იდეა წუთში კაცმა", რამაც მას უჩივლა, რომ როსტოუმ ძალიან ბევრი იდეა ჰქონდა საკუთარი სიკეთისთვის და ვერ შეძლო ფოკუსირება იმაზე, რაც რეალურად მნიშვნელოვანი იყო. {{Sfn|Mulcahy|1995}} კენედის მთავარი პრეტენზია იყო ის, რომ როსტოუ სწრაფად წამოიწყებდა იდეებს, რაც მას რთული მისდევდა. {{Sfn|Mulcahy|1995}}

⚫
კენედის მკვლელობის შემდეგ, მისმა მემკვიდრემ ლინდონ ბ. ჯონსონმა შეუწყო ხელი როსტოუს ბენდის საქმეში, მას შემდეგ რაც მან დაწერა ჯონსონის კავშირის პირველი შტატის გამოსვლა. კენედი ზოგადად უგულებელყოფდა როსტოუს რჩევას, მაგრამ ჯონსონმა მასზე ყურადღება მიაქცია მას შემდეგ, რაც მან 1964 წლის თებერვალში დაწერა სტატია, სადაც ნათქვამია, რომ ჩრდილოეთ ვიეტნამის წინააღმდეგ სტრატეგიული დაბომბვის კამპანია საკმარისი იქნება ომის მოსაგებად. {{Sfn|Milne|2008}}


==ლიტერატურა==
==ლიტერატურა==

08:37, 30 მაისი 2020-ის ვერსია

უოლტ უიტმენ როსტოუ
მშობლიური სახელი Walt Whitman Rostow
დაბ. თარიღი 7 ოქტომბერი, 1916(1916-10-07)[1] [2] [3] [4] [5] [6]
დაბ. ადგილი ნიუ-იორკი, ნიუ-იორკი[7]
გარდ. თარიღი 13 თებერვალი, 2003(2003-02-13)[2] [3] [4] [5] [6] (86 წლის)
გარდ. ადგილი ოსტინი
მოქალაქეობა აშშ
მეუღლე Elspeth Rostow
საქმიანობა ეკონომისტი, უნივერსიტეტის პროფესორი, პოლიტიკოსი, მწერალი, ისტორიკოსი და პოლიტოლოგი
დამსაქმებელი მასაჩუსეტსის ტექნოლოგიის ინსტიტუტი, კოლუმბიის უნივერსიტეტი, Office of Strategic Services, კემბრიჯის უნივერსიტეტი და University of Texas at Austin
საერთაშორისო ორგანიზაცი(ებ)ის წევრობა ხელოვნებისა და მეცნიერების ამერიკული აკადემია და ამერიკის ფილოსოფიური საზოგადოება[8]
ჯილდოები ბრიტანეთის იმპერიის ორდენის ოფიცერი, საპატიო ლეგიონის ორდენის ლეგიონერი, თავისუფლების საპრეზიდენტო მედალი, როდსის სტიპენდია და honorary doctor of the University of Miami[9]
ალმა-მატერი იელის უნივერსიტეტი და ბალიოლის კოლეჯი
სამეცნიერო ხელმძღვანელი Arthur David Gayer
დოქტორანტი Paul Cootner
პოლიტიკური პარტია დემოკრატიული პარტია

უოლტ უიტმენ როსტოუ (ასევე ცნობილია როგორც უოლტ როსტოუ ან უ.უ. როსტოუ) (დ. 7 ოქტომბერი, 1916 — გ. 13 თებერვალი, 2003) იყო ამერიკელი ეკონომისტი, პროფესორი და პოლიტიკური თეორეტიკოსი, რომელიც მუშაობდა ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტის ეროვნული უსაფრთხოების მრჩეველად ლინდონ ბ. ჯონსონის მმართველობის დროს — 1966 წლიდან 1969 წლამდე.

როსტოუ მუშაობდა სტრატეგიული სერვისების ოფისში მეორე მსოფლიო ომის დროს, ხოლო მოგვიანებით იყო აშშ-ის საგარეო საქმეთა მრჩეველი, საპრეზიდენტო კანდიდატი და შემდეგ პრეზიდენტ ჯონ ფ. კენედის გამოსვლების მწერალი; მას ხშირად მოიხსენიებენ კენედის ცნობილი „New Frontier“ გამოსვლის ავტორად. [10] 1960-იან წლებში, იგი იყო ძლიერი ანტი-კომუნისტი, რაც გამოიკვეთა მის სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში გატარებულ პოლიტიკაში. როსტოუ ცნობილია თავისი წიგნით „როსტოუს ეკონომიკური ზრდის ეტაპები: არაკომუნისტური მანიფესტაცია” (1960), რომელიც გამოყენებული იქნა სოციალური მეცნიერებების რამდენიმე სფეროში. როსტოუს თეორიებს ბევრი თანამდებობის პირი პატივს სცემდა როგორ კენედის, ისე ჯონსონის ადმინისტრაციაში, რადგან აღიქმებოდა, როგორც აზიაში, აფრიკასა და ლათინურ ამერიკაში მზარდ კომუნიზმთან ბრძოლის ეფექტურ გზად.

როსტოვს არასოდეს უნინია ან ბოდიში ბოუხდია ვიეტნამში თავისი ქმედებების გამო.

ადრეული ცხოვრება

Rostow was born in Manhattan, New York City, to a Russian Jewish immigrant family. His parents, Lillian (Helman) and Victor Rostow,[11] were active socialists, and named Walt after the poet Walt Whitman. Rostow's father, Victor Rostowsky, was born in the town of Orekhov near Odessa in 1886, and was involved in the Russian socialist movement as a teenager, publishing a left-wing newspaper calling for the overthrow of the Emperor Nicholas II in the basement of his parents' house.[12] In 1904, at the age of 18, Victor Rostowsky boarded a ship that took him from Odessa to Glasgow and another ship that took him to New York.[13] Upon arriving in the United States, Rostowsky "Americanized" his surname to Rostow.[13] On 22 October 1912, he married Lillian Helman, the intellectually gifted daughter of Russian Jewish immigrants who longed go to college, but as her family was too poor to afford higher education, she instead encouraged her sons to attain the higher education she wanted for herself.[14] Like the Rostowskys, the Helmans were Ashkenazim (Yiddish-speaking Jews). The Rostows were described as being very "idealistic" immigrants who deeply loved their adopted country and named their three sons after the three men they considered to be the greatest Americans, namely Eugene V. Debs, Walt Whitman and Ralph Waldo Emerson.[15]

როსტოუ დაიბადა ნიუ-იორკში, მანჰეტენში, რუსი ებრაელი ემიგრანტის ოჯახში. მისი მშობლები, ლილიან (ჰელმანი) და ვიქტორ როსტოუები, [16] იყვნენ აქტიური სოციალისტები. მათ უოლტს სახელი უწოდეს პოეტი უოლტ უიტმენის საპატივსაცემოდ. როსტოუს მამა, ვიქტორ როსტოვსკი, დაიბადა 1886 წელს, ოდესის მახლობლად მდებარე ქალაქ ორეხოვში და მოზარდობაში იყო ჩართული რუსეთის სოციალისტურ მოძრაობაში, აქვეყნებდა მემარცხენე გაზეთს მშობლების სახლის სხვენიდან, რომელიც მოითხოვდა იმპერატორ ნიკოლოზ II-ის დამხობას. [17] 1904 წელს, 18 წლის ასაკში, ვიქტორ როსტოვსკი ავიდა გემზე, რომელმა იგი ოდესიდან გლაზგოში გადაიყვანა და კიდევ ერთი გემი, რომელმაც ნიუ-იორკში წაიყვანა. [17] ამერიკის შეერთებულ შტატებში ჩასვლისთანავე როსტოვსკიმ შეიცვალა თავისი გვარი როსტოუზე. [17] 1912 წლის 22 ოქტომბერს, მან ცოლად შეირთო ლილიან ჰელმანი, რუსი ებრაელი ემიგრანტების ინტელექტუალურად დაჯილდოებული ქალიშვილი, რომელიც კოლეჯში წასვლას დიდხანს ცდილობდა, მაგრამ, რადგან მისი ოჯახი ძალიან ღარიბი იყო უმაღლესი განათლების მისაღებად, ვერ მოახერხა. მან სამაგიეროდ მომავალში მოუწოდა თავის ვაჟებს მისი დიდი ხნის ოცნება აესურლებინათ და უმაღლესი განათლება მიეღოთ. [17] როსტოვის მსგავსად, ჰელმანსი აშქენაზი ებრაელი იყო (იდიშზე მოლაპარაკე ებრაელები). როსტოუებს აღწერდნენ, როგორც ძალიან „იდეალისტურ“ ემიგრანტებს, რომლებსაც ღრმად უყვარდათ თავიანთი ახალი ქვეყანა და თავიანთ ვაჟიშვილებს უწოდეს მათი აზრით, სამი ყველაზე დიდებული ამერიკელის სახელი, კერძოდ, იუჯინ დებსის, უოლტ უიტმანის და რალფ ვალდო ემერსონის. [18]

პროფესიული და აკადემიური კარიერა

მეორე მსოფლიო ომის დროს როსტოუ მსახურობდა უილიამ ჯოზეფ დონოვანის სახელობის სტრატეგიული სამსახურების ოფისში. სხვა დავალებებთან ერთად, მან მონაწილეობა მიიღო აშშ-ს დაბომბვის მიზნების შერჩევაში. მოგვიანებით, ნიკოლას კატზენბახმა ხუმრობით თქვა: „მე საბოლოოდ მესმის განსხვავება უოლტსა და ჩემს შორის. ...მე ვიყავი ნავიგატორი, რომელიც ჩამოაგდეს და ორი წელი გავატარე გერმანიის ციხის ბანაკში.“ [17] 1942 წლის სექტემბერში როსტოუ ჩავიდა ლონდონში, მტრის მიზნების განყოფილების სადაზვერვო ანალიტიკოსად და 1945 წლის გაზაფხულამდე მსახურობდა. [17]

1945 წელს, ომის შემდეგ, როსტოუ გახდა ვაშინგტონში ამერიკის შეერთებული შტატების სახელმწიფო დეპარტამენტში გერმანულ-ავსტრიული ეკონომიკური სამმართველოს უფროსის თანაშემწე, როსტოუ მიიწვიეს ამერიკის შეერთებული შტატების სტრატეგიული დაბომბვის კვლევაში (USSBS) მონაწილეობის მისაღებად, გერმანიის ეკონომიკაზე სტრატეგიული დაბომბვის კამპანიის შესახებ, მაგრამ მან უარი თქვა. [17] 1947 წელს, იგი გახდა ევროპის ეკონომიკური კომისიის აღმასრულებელი მდივნის თანაშემწე და მონაწილეობდა მარშალის გეგმის შემუშავებაში. როსტოუს ნაშრომებმა ევროპული ეკონომიკის ერთიანობაზე მიიქცია აშშ-ის გენერალური მდივნის თანაშემწის — დინ აჩესონის, ხოლო შემდეგ ჟან მონეს ყურადღება. ეს უკანასკნელი იყო ფრანგი დიპლომატი, რომელიც მიიჩნევა 1951 წელს დაარსებული ევროპული ქვანახშირის და ფოლადის საზოგადოების მამად, რომელიც შემდგომ ევროპის ეკონომიკურ საზოგადეობად გარდაიქმნა 1957 წელს. [19]

კორეის ომის დაწყებამ გადამწყვეტად შეცვალა როსტოუს მიდგომა და პოზიცი ა საბჭოთა კავშირზე. [17] კორეის ომამდე, როსტოუს სჯეროდა, რომ საბჭოთა სისტემა საბოლოოდ „დაწყნარდებოდა“ საკუთარი სურვილით და იგი ცივ ომს აღიქვავდა, როგორც მეტწილად უფრო დიპლომატიურ კონფლიქტად, ვიდრე სამხედრო ბრძოლად. [17] ჩრდილოეთ კორეის აგრესიამ სამხრეთ კორეის წინააღმდეგ დაარწმუნა ის, რომ ცივი ომი მოითხოვდა უფრო მეტად მილიტარიზებული საგარეო პოლიტიკის გატარებას. [20] იგი გამოვიდა თავდაცვითი ბიუჯეტის გაზრდის იდეით. ასევე აიძულა ამერიკელი ხალხი, მიეღოთ შედარებით მეტი დაბეგვრა.

ეკონომიკური ზრდის ეტაპები

1960 წელს როსტოუმ გამოაქვეყნა წიგნი სახელწოდებით — ეკონომიკური ზრდის ეტაპები: არაკომუნისტური მანიფესტი, რომელშიც აღწერილია როსტოური ეკონომიკური ზრდის (გაფრენის) ერთ–ერთი ძირითადი ისტორიული მოდელი, რომლის თანახმადაც ეკონომიკური მოდერნიზაცია ხდება ხუთი ძირითადი ეტაპის გავლით, ესენია: ტრადიციული საზოგადოება, გაფრენის წინაპირობები, გაფრენა, სიმწიფისკენ მიმართვა და დიდი მასების მოხმარება. ეს გახდა ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კონცეფცია მოდერნიზაციის თეორიის სოციალურ ევოლუციონალიზმში. წიგნის მიხედვით, ცივი ომის ერთ-ერთ მთავარი პრობლემა იყო სიღარიბე მესამე მსოფლიოში, სადაც კომუნიზმი იყო გაბატონებული. ამ პრობლემის მოგვარება კი შეიძლებოდა პოლიტიკური მოდერნიზაციით და ამერიკული ეკონომიკური დახმარებით.

მუშაობა კენედის და ჯონსონის ადმინისტრაციებში

ეკონომიკური ზრდის ეტაპებმა შთაბეჭდილება მოახდინა პრეზიდენტობის კანდიდატ ჯონ კენედიზე, რომელმაც როსტოუ თავის პოლიტიკურ მრჩეველად დანიშნა. [21] მას შემდეგ რაც წარუმატებლად სცადა დუაიტ ეიზენჰაუერის ადმინისტრაციაში მნიშვნელოვანი პოსტზე დაკავება, როსტოუმ გადაწყვიტა ეცადა თავისი იღბალი კენედისთან ერთად 1960 წელს. [15] 1960 წლის არჩევნების დროს, იგი მუშაობდა კენედის კამპანიის გამოსვლების მწერლად და მრჩეველად. ამ პერიოდში მან განსაკუთრებული აღიარება მოიპოვა, რადგან დაწერა კენედის ცნობილი გამოსვლის — ახალი ფრონტის (New Frontier) ტექსტი. მან ასევე მონაწილეობა მიიღო კენედის კამპანიის სლოგანის შექმნაში — „მოდით ისევ ავამოძრაოთ ამერიკა“ („Let's Get the Country Moving Again“)[22]

როდესაც კენედი პრეზიდენტი გახდა 1961 წელს, მან როსტოუ დანიშნა მისი ეროვნული უსაფრთხოების ასისტენტის მაკგორგ ბუნდის მოადგილედ. მიუხედავად იმისა, რომ როსტოუ მხოლოდ ბუნდის მოადგილე იყო, პრაქტიკულად უთანაბრდებოდა მას, რადგან თავდაპირველად კენედიზე დიდ გავლენას ახდენდა მისი რჩევები.[23]

როსტოუმ მხარი დაუჭირა ღორების ყურეში შეჭრის ოპერაციას, რადგან იგი კუბაში კომუნისტური მთავრობის არსებობა მისთვის მიუღებელი იყო, რადგან სხვაგვარად, ლათინური ამერიკის დანარჩენი ნაწილი შესაძლოა კომუნიზმით „დაინფიცირებულიყო“. ამასთანავე, როსტოუ იყო მთავარი ინსპირაცია პროგრესის ალიანსის შექმნისთვის, რომელიც მოიცავდა 20 მილიარდი აშშ დოლარის დახმარების პროგრამას ლათინური ამერიკის ქვეყნებისთვის.

როსტოუმ გააღიზიანა კენედი, რადგან, მისი აზრით, როსტოუს ძალიან ბევრი იდეა ჰქონდა საკუთარი თავისთვის და ვერ შეძლო ფოკუსირება იმაზე, რაც რეალურად მნიშვნელოვანი იყო. [24] ასევე, კენედი ფიქრობდა, რომ როსტოუ მხოლოდ ვიეტნამის პრობლემებზე იყო ორიენტირებული და ჰქონდა „დომინოს თეორია“, რომლის მიხედვითაც თუ სამხრეთ ვიეტნამი დაეცემოდა, სხვა სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის ქვეყნებიც მიჰყვებოდნენ მას და საბოლოოდ, ინდოეთიც დაეცემოდა. 1961 წლის ივნისიდან როსტოუ ურჩევდა კენედის დაებომბა ჩრდილოეთ ვიეტნამი.[25]

ჯონ კენედის მკვლელობის შემდეგ, მისმა მემკვიდრემ, ლინდონ ბ. ჯონსონმა, შეუწყო ხელი როსტოუ დაწინაურებულიყო ბუნდის თანამდებობაზე, მას შემდეგ რაც მან დაწერა ჯონსონის გამოსვლა. კენედი ზოგადად არ აქცევდა როსტოუს რჩევებს ყურადღებას, მაგრამ ჯონსონმა მასზე ყურადღება მიაქცია მას შემდეგ, რაც 1964 წლის თებერვალში დაწერა სტატია, რომლის მიხედვითაც, ჩრდილოეთ ვიეტნამის წინააღმდეგ სტრატეგიული დაბომბვის კამპანია საკმარისი იქნება ომის მოსაგებად. [17]

ლიტერატურა

რესურსები ინტერნეტში

სქოლიო

  1. ↑ SNAC — 2010.
  2. ↑ 2.0 2.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
  3. ↑ 3.0 3.1 Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
  4. ↑ 4.0 4.1 Babelio — 2007.
  5. ↑ 5.0 5.1 Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 გვრ. — ISBN 978-953-6036-31-8
  6. ↑ 6.0 6.1 Munzinger Personen
  7. ↑ Ростоу Уолт Уитмен // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  8. ↑ NNDB — 2002.
  9. ↑ https://commencement.miami.edu/about-us/archives/honorary-degree-recipients/index.html
  10. ↑ in Walt Rostov Reserve , Daily Telegraph, February 24, 2003
  11. ↑ Rostow, W. W. : American National Biography Online. Oxford Index.
  12. ↑ Milne 2008, pp. 16–17.
  13. ↑ 13.0 13.1 Milne 2008, p. 17.
  14. ↑ Milne 2008, p. 18.
  15. ↑ 15.0 15.1 Karnow 1983, p. 358.
  16. ↑ Rostow, W. W. : American National Biography Online. Oxford Index.
  17. ↑ 17.00 17.01 17.02 17.03 17.04 17.05 17.06 17.07 17.08 17.09 Milne 2008.
  18. ↑ Karnow 1983.
  19. ↑ Milne 2008, p. 37.
  20. ↑ Milne 2008, p. 43.
  21. ↑ Marc J. Selverstone (24 March 2014). A Companion to John F. Kennedy. Wiley, გვ. 277–. ISBN 978-1-118-60886-9. 
  22. ↑ Milne 2008, p. 9.
  23. ↑ Milne 2008, p. 81.
  24. ↑ Mulcahy 1995.
  25. ↑ Milne 2008, pp. 93–94.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=უოლტ_უიტმენ_როსტოუ&oldid=3885542“-დან