ჰერები
ჰერები — ძველი ქართველური ტომების (ჰერები, სუჯები, ჭილბები, ლბინები) საერთო სახელი. უძველესი დროიდან სახლობდნენ იორ-ალაზნის აუზის ტერიტორიაზე. მათი სახელის მიხედვით ძველი ქართული საისტორიო წყაროები მთელ მათ ქვეყანას ჰერეთად მოიხსენიებენ. ჰერებმა მნიშვნელოვანი როლი შეასრულეს ერთიანი ქართველი ერის ჩამოყალიბებაში.
ზოგიერთი მეცნიერის (გიორგი მელიქიშვილი, დავით მუსხელიშვილი) მოსაზრებით, ჰერები თავდაპირველად (ანტიკურ ხანაში) ალბანურ ტომთა გაერთიანებაში შედიოდნენ.
უკანასკნელი რამდენიმე ათწლეულის განმავლობაში საინგილოში მცხოვრები ქართველები თავის თავს „ინგილოს“ აღარ უწოდებენ და დაიმკვიდრეს სახელწოდება „ჰერი/ჰერელი“, რადგან ეს მხარე XV საუკუნემდე „ჰერეთის“ სახელს ატარებდა.[1]
იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- პაპუაშვილი თ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 628.
- ბერძენიშვილი ნ., აღმოსავლეთ კახეთის წარსულიდან // საქართველოს ისტორიის საკითხები, წგნ. 3, თბ., 1966.
- პაპუაშვილი თ., ჰერეთის ისტორიის საკითხები, თბ., 1970.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ თოფჩიშვილი რ., ინგილოები // ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 4, თბ., 2018. — გვ. 268.
| ||||||||