სვიატოსლავ ვაკარჩუკი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სვიატოსლავ ვაკარჩუკი

ბიოგრაფია
დაბ. თარიღი 14 მაისი, 1975(1975-05-14) (48 წლის)
დაბ. ადგილი მუკაჩევო
საიტი okeanelzy.com
სვიატოსლავ ვაკარჩუკი ვიკისაწყობში

სვიატოსლავ ივანეს ძე ვაკარჩუკი (უკრ. Святосла́в Іва́нович Вакарчу́к; დ. 14 მაისი, 1975, მუკაჩევო, ზაკარპატიის რეგიონი) — უკრაინელი მუსიკოსი, ჯგუფ „ოკეან ელზის“ ლიდერი, საზოგადო მოღვაწე, პარტია „ხმის“ ყოფილი თავმჯდომარე,[1] კომპოზიტორი, სიმღერების ავტორი, შეიარაღებული ძალების ლეიტენანტი.[2]

ვაკარჩუკმა მოიპოვა ეროვნული და საერთაშორისო აღიარება, როგორც მუსიკოსმა, ვოკალისტმა, როკ ჯგუფის „ოკეან ელზის" ლიდერმა, კომპოზიტორმა. არის უკრაინის დამსახურებული არტისტი,[3] უკრაინის უმაღლესი რადის მე-6 და მე-9 მოწვევის სახალხო დეპუტატი (2007 წლიდან 2008 წლამდე და 2019-2020 წწ.), ფიზიკა-მათემატიკის მეცნიერებათა კანდიდატი (2009).

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დაიბადა 1975 წლის 14 მაისს მუკაჩევოში, ცნობილი უკრაინელი ფიზიკოსის ივან ვაკარჩუკის ოჯახში. ბავშვობა და ახალგაზრდობა ლვოვში გაატარა. მამა — ივან ალექსანდრეს ძე (1947-2020) — უკრაინელი, მოლდოვაში, უკრაინული სოფელი სტარი ბრატუშანიდან იყო. დედა — სვეტლანა ალექსანდრეს ასული (დ. 1947) — უკრაინელი, დაბადებული ქალაქ მუკაჩევოში, სადაც 1946 წელს დედამისი ნინა (უკრაინის დამსახურებული მასწავლებელი) გაანაწილეს განათლების ხაზით. მშობლები ლვოვის უნივერსიტეტში სწავლის პერიოდში შეხვდნენ ერთმანეთს და დაოჯახების შემდეგ დარჩნენ საცხოვრებლად.

სვიატოსლავმა ვერცხლის მედალზე დაამთავრა ლვოვის №4 სკოლა ინგლისური ენის გაძლიერებული შესწავლით (ახლანდელი ლვოვის ლინგვისტური გიმნაზია). მუსიკალურ სკოლაში ორი წლის განმავლობაში ვიოლინოზე დაკვრას სწავლობდა და პარალელურად ბაიანზე დაკვრასაც. სკოლის წლებში მონაწილეობას იღებდა მხიარულთა და საზრიანთა კლუბის თამაშებში, სასკოლო თეატრის შექმნაში. აქტიურად თამაშობდა კალათბურთს. 1990 წელს გაცვლითი პროგრამით გაემგზავრა კანადაში, საიდანაც ჩამოიტანა კასეტების და როკ-მუსიკის ჩანაწერების დიდი კოლექცია.

1991-1996 წლებში სწავლობდა ლვოვის ივან ფრანკოს სახ. ეროვნულ უნივერსიტეტში ფიზიკის ფაკულტეტზე (სპეციალიზაცია — თეორიული ფიზიკა). მეორე უმაღლესი განათლება — საერთაშორისო ეკონომისტი. 1996 წელს ჩაირიცხა ამავე უნივერსიტეტის თეორიული ფიზიკის კათედრის ასპირანტურაში.

1994 წლის ზაფხულში და შემოდგომაზე იგი შეუერთდა არტ-როკ ჯგუფს „Клан тиші“, რომელიც შეიქმნა 1992 წელს შემდეგი შემადგენლობით: ანდრეი გოლიაკი (ვოკალი), პავლო გუდიმოვი (გიტარა), იური ხუსტოჩკა (ბას გიტარა), დენის გლინინი (დრამი). სვიატოსლავის მისვლამდე ჯგუფიდან წავიდა ანდრეი გოლიაკი. 1994 წლის 12 ოქტომბერს ჯგუფს ეწოდა ოკეან ელზი.[4] სვიატოსლავ ვაკარჩუკი გახდა ვოკალისტი, სიმღერისა და მუსიკის უმეტესობის ავტორი და ჯგუფის მუდმივი ლიდერი.

უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ ვაკარჩუკს შეეძლო სწავლის გაგრძელება საზღვარგარეთ, მაგრამ ყურადღება გაამახვილა მუსიკალურ კარიერაზე. 1998 წლის აპრილში ჯგუფი გადავიდა კიევში, სადაც ჩაწერეს სადებიუტო ალბომი „იქ, სადაც ჩვენ არ ვართ" (1998).

2004 წლის სექტემბერში ბასისტმა იური ხუსტოჩკამ და კლავიშისტმა დიმიტრი შუროვმა (ჯგუფის წევრები 2000 წლიდან) დატოვეს ჯგუფი და ჩამოაყალიბეს როკ ჯგუფი Esthetic Education, ისევე როგორც გიტარისტმა პავლე გუდიმოვმა, რომელმაც 2005 წელს ჩამოაყალიბა როკ ჯგუფი Gudimov. დარჩა მხოლოდ დრამერი დენის გლინინი. მათი წასვლის შემდეგ, სვიატოსლავმა დაწერა სიმღერა „გმადლობთ". ალბომი „Gloria" (2005) ჩაიწერა „ოკეან ელზის" ახალი შემადგენლობით.

2005 წელს სვიატოსლავმა მოიგო „Viva! ყველაზე ლამაზი“ ნომინაციაში ყველაზე ლამაზი უკრაინელი „ვივას მიხედვით!“ და დაამშვენა მისი ყდა. [5]

2008 წლის 4 ნოემბერს ივან ფრანკოს ეროვნულ აკადემიურ დრამატულ თეატრში გაიმართა სვიატოსლავ ვაკარჩუკის ახალი მუსიკალური პროექტის „ღამე" კონცერტი-პრეზენტაცია. კონცერტზე შესრულდა 11 სიმღერა, რომლებიც შეტანილი იყო ამავე სახელწოდების ალბომში და წარმოადგენდა სხვადასხვა ჟანრს, ძირითადად ჯაზს[6] [7] .

2009 წლის ზაფხულში სვიატოსლავ ვაკარჩუკმა დაიცვა დისერტაცია ფიზიკა-მათემატიკის მეცნიერებათა კანდიდატის წოდებისთვის უკრაინის მეცნიერებათა ეროვნული აკადემიის კონდენსირებული სისტემების ფიზიკის ინსტიტუტში თემაზე: „ელექტრონის სუპერსიმეტრია მაგნიტურ ველში“[8] . დისერტაციაზე მუშაობა მრავალი წელი გაგრძელდა, მაგრამ მუსიკოსის გამო მხოლოდ 2009 წელს დასრულდა. ადრე „ოკეან ელზის" ერთ-ერთ ალბომს ერქვა „სუპერსიმეტრია", ხოლო ალბომის ერთ-ერთ სიმღერას ჰქვია „Susy“, რომელიც არის სუპერსიმეტრიის აბრევიატურა.

კონცერტი XI საერთაშორისო საინვესტიციო ფორუმზე „სოჭი-2012“ (რუსეთი)

გარდა მშობლიური უკრაინულისა, თავისუფლად ფლობს პოლონურ, ინგლისურ და რუსულ ენებს.

2011 წლის ბოლოს მან წარმოადგინა ახალი მუსიკალური პროექტი „ბრიუსელი", რომელში შესული სიმღერები არ ჯდება ჯგუფის „ოკეან ელზის" კონცეფციაში. ამ ალბომზე სამუშაოდ სვიატოსლავმა მიიწვია მუსიკოსები დიმიტრი შუროვი, მაქს მალიშევი, პეტრო ჩერნიავსკი და სერხი ბაბკინი. 2012 წლის გაზაფხულზე გაიმართა ბრიუსელის პროექტის ტური. 2016 წლის გაზაფხულზე ჯგუფმა გამოუშვა ალბომი „Without Borders" და დაიწყო ორწლიანი მსოფლიო ტური, რომელიც დასრულდა 2017 წლის 17 ივნისს ლვივში.

2013 წელს ახალი ტალღის კონკურსზე, იმღერა ლეონიდ აგუტინის სიმღერა „მე ყოველთვის შენთან ვიქნები“.

2017 წლიდან — ბაბინ იარ ჰოლოკოსტის მემორიალური ცენტრის სამეთვალყურეო საბჭოს წევრი.[9]

2018 წლის 3 აგვისტოდან სვიატოსლავი იყო ჟურნალისტ ივან იაკოვინას თანაწამყვანი გადაცემაში „მოულოდნელი ფიზიკა“ რადიო „NV“-ზე.

2021 წელს მან გამოუშვა თავისი მესამე სოლო პროექტი „სათბური“. გარდა ამისა, პროექტში მონაწილეობა მიიღო ჯგუფ „ოკეან ელზის“ ზოგიერთმა წევრმაც (მილოშ ჯელიჩი, დენის დუდკო და დენის გლინინი, ასევე დენის ადა, ჰრიჰორი ჩაიკა და პროექტის „ხმა“ გამარჯვებული ვიტალინა მუსიენკო)[10] [11] [12] .

2022 წლის რუსეთის შემოსევის პირველ დღეებში იგი ტერიტორიულ საშტატო ცენტრში წავიდა და შეიარაღებულ ძალებთან კონტრაქტი გააფორმა. მან მიიღო უკრაინის შეიარაღებული ძალების ლეიტენანტის წოდება და გაგზავნეს ლვოვის სამხედრო-სამოქალაქო ადმინისტრაციაში[2]

პოლიტიკა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ვაკარჩუკი. 2016 წ.

საპარლამენტო საქმიანობა (2007-2008, 2019-2020 წწ.)[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2007 წლის 30 სექტემბერს ვაკარჩუკი აირჩიეს უმაღლეს რადას ვადამდელ არჩევნებზე „ჩვენი უკრაინა — სახალხო თავდაცვა“ ბლოკის სიით (№15 იყო სიაში). იყო უმაღლესი რადას სიტყვისა და ინფორმაციის თავისუფლების კომიტეტის წევრი, ასევე საპარლამენტთაშორისო ურთიერთობის ჯგუფების წევრი[13]

როგორც სახალხო დეპუტატს, მას არ წარუდგენია კანონპროექტები, წარადგინა 2 ცვლილება, რომელთაგან ერთი გაითვალისწინეს.[14]

ის დაესწრო შეხვედრებს 71-ჯერ, გააცდინა — 56-ჯერ.[15] გამოტოვა შეხვედრების 44 % (მათი უმეტესობა — სახალხო დეპუტატის თანამდებობიდან გადადგომის შესახებ განცხადების წარდგენის შემდეგ). 2008 წლის 11 სექტემბერს ნებაყოფლობით დატოვა დეპუტატის თანამდებობა. [16] 2008 წლის 16 დეკემბერს უმაღლესმა რადამ მიიღო დადგენილება სახალხო დეპუტატის უფლებამოსილების ვადამდე შეწყვეტის შესახებ[17] .

2019 წლის ივნისში თავად ვაკარჩუკმა თქვა, რომ 2008 წლის 11 სექტემბერს მან ოფიციალურად დაწერა განცხადება თანამდებობიდან გადადგომის შესახებ და საჭიროდ ჩათვალა იმ მომენტიდან არ მისულიყო პარლამენტში. იაცენიუკმა, რომელიც მაშინ უზენაესი რადას თავმჯდომარე იყო, ხელი მოაწერა მას, მაგრამ ბლოკის „ჩვენი უკრაინა — სახალხო თავდაცვა“-ს ხელმძღვანელობამ, რომლის სიითაც ის რადაში შეიყვანეს, მაშინვე არ გამორიცხა და, შესაბამისად, მისი ვიზიტების სტატისტიკა საგრძნობლად გაუარესდა. ვაკარჩუკმა დასძინა, რომ წასვლის განცხადების დაწერამდე იყო ის პასუხისმგებელი პარლამენტში მუშაობაზე.

2019 წლის 21 ივლისის ვადამდელ არჩევნებზე ის მეორედ აირჩიეს უმაღლეს რადაში. 2020 წლის 11 ივნისს ვაკარჩუკმა გამოაცხადა სახალხო დეპუტატის სამუშაოს დასრულება. ვაკარჩუკი უკვე მეორედ ტოვებს თანამდებობას. მან განაცხადა, რომ აპირებს დიდი საგანმანათლებლო პროექტის განხორციელებას.[18] ვაკარჩუკის ნაცვლად მისი ადგილი რადაში დაიკავა თავდაცვის ყოფილი მინისტრის ანდრეი ზაგოროდნიუკის მეუღლემ ალინა სვიდერსკამ.

4 სექტემბერს რუსეთმა პერსონალური სანქციები დაუწესა ვაკარჩუკს და, ასევე, პარტია „ხმის“ წევრებსაც, რაზეც სვიატოსლავმა ნეიტრალური რეაგირება მოახდინა.

პარტია „ხმა“[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2019 წლის 16 მაისს ვაკარჩუკმა წარადგინა თავისი პოლიტიკური პარტია „ხმა“ სტაროკიევსკის გორაზე.[19] [20] [21] [22] [23] ის საპარლამენტო არჩევნებში პარტიის სიას ხელმძღვანელობდა.[24] მან ასევე დაასახელა პროგრამის ხუთი ძირითადი პუნქტი: „პირველი — უკრაინის მოქალაქეების ინტერესები უპირველეს ყოვლისა, უკრაინის ეგზისტენციალური არჩევანი — ევროპა, ერთი კანონი ყველასთვის, თავისუფალი ეკონომიკა ოლიგარქების გარეშე, მთავრობა ანგარიშვალდებულია უკრაინის მოქალაქეების წინაშე.

„ხმამ“ მიიღო ამომრჩეველთა ხმების 5.82 % და, შესაბამისად, 17 დეპუტატი სიებში, პარტიიდან კიდევ სამმა დეპუტატმა გაიმარჯვა ერთმანდატიან ოლქებში.[25]

2019 წლის 24 ივლისს პარტია „ხმის“ ყრილობამ პარტიის თავმჯდომარედ ვაკარჩუკი აირჩია.[26] [27] 2019 წლის 29 აგვისტოს პარლამენტში ფრაქცია „ხმა“ შეიქმნა. მისი ლიდერი გახდა სერგი რახმანინი, რომელიც იყო საგარეო პოლიტიკისა და საპარლამენტთაშორისო თანამშრომლობის კომიტეტის წევრი [28]

2020 წლის 11 ივნისს ვაკარჩუკმა განაცხადა, რომ დაარეგისტრირა უმაღლეს რადაში დადგენილება გადადგომის შესახებ. 18 ივნისს უმაღლესმა რადამ უარი თქვა მისი უფლებამოსილების შეწყვეტაზე,[29] [30] 19 ივნისს ვაკარჩუკი გავიდა ფრაქციიდან.

ინტერესები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დაინტერესებულია იაპონური კულტურით და ბუდიზმით. მწერალთა შორის ის უპირატესობას ანიჭებს ნიკოლაი გოგოლს, ივან ფრანკოს, ანტონ ჩეხოვს, ფიოდორ დოსტოევსკის, სერგეი ჟადანს, მარია მათიოსს, ლუბკო დერეშს, იური ანდრუხოვიჩს,[31] იუკიო მისიმას და ჰარუკი მურაკამის, ჰერმან ჰესეს. ის მუსიკალურ კერპებად მიიჩნევს, უპირველეს ყოვლისა, ლეგენდარულ „ბითლზს", ასევე როკ-ჯგუფებს „როლინგ სტოუნზს“, „პინკ ფლოიდს" და „Queen". მეგობრობს რუს მომღერალ ზემფირასთან. 2012 წლის 23 ნოემბერს კლუბ „Stadium Live“-ში კონცერტზე ვაკარჩუკმა მას მიუძღვნა სიმღერა „ეტიუდი“ ალბომიდან „Yananebibuv“ და სიმღერა „მეგობარი“ ალბომიდან „მოდელი“. როდესაც რუსმა მომღერალმა კონცერტი გამართა კიევში 2008 წლის 5 მარტს, მან იმღერა „ოკეან ელზის“ კომპოზიცია „გამიშვი“. 2013 წლის 11 აპრილს, ისევ კიევში გამართულ კონცერტზე ზემფირამ სიმღერა „Жить в твоей голове“ მიუძღვნა ჯგუფ „ოკეან ელზის“.

სამოქალაქო პოზიცია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლვივის პოლიტექნიკურის სტუდენტებთან შეხვედრაზე 2009 წელს
ვაკარჩუკი გაზეთის „კულტურა და ცხოვრება" გარეკანზე

1999 წლის არჩევნებში მან მონაწილეობა მიიღო რამდენიმე სხვა მომღერალთან ერთად ლეონიდ კუჩმას[32] კანდიდატის მხარდასაჭერად. ვაკარჩუკის მამა (უკრაინის სახალხო მოძრაობის ერთ-ერთი დამფუძნებელი) მაშინ იყო კუჩმას წარმომადგენელი არჩევნებში.

2004 წლის არჩევნებში ის აქტიურად უჭერდა მხარს მაშინდელ ოპოზიციის ლიდერს ვიქტორ იუშჩენკოს. სვიატოსლავ ვაკარჩუკი იყო ნარინჯისფერი რევოლუციის აქტიური მონაწილე, გამოდიოდა კონცერტებზე იუშჩენკოს მხარდასაჭერად დამოუკიდებლობის მოედანზე რუსლანასთან, ოლეგ სკრიპკასთან და სხვა მუსიკოსებთან და მომღერლებთან ერთად. როგორც გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ახალგაზრდობის განვითარების პროგრამის კეთილი ნების ელჩი უკრაინაში, ვაკარჩუკი ჩართულია მრავალ სოციალურ და კულტურულ პროექტში.

2005 წელს, „გლორიას“ გამოსვლის შემდეგ, სადაც გარკვეული სოციალურ-პოლიტიკური პასაჟები და ფილოსოფიური კითხვები გამოჩნდა, ის გახდა გაეროს კეთილი ნების ელჩი უკრაინაში. ატარებს შეხვედრებს სტუდენტებთან უკრაინის მასშტაბით.

სინგლის „გილოცავთ, ძმაო, დადგა დრო“ (2006) გაყიდვიდან მთელი შემოსავალი გადაეცა ბავშვთა სახლს მაკიივკაში.

2006 წლის საპარლამენტო არჩევნებში მან არცერთ პოლიტიკურ ძალას ღიად არ დაუჭირა მხარი. როდესაც უძრაობისა და 2007 წელს პოლიტიკური კრიზისის შემდეგ მიიღეს გადაწყვეტილება უზენაესი რადას ვადამდელი არჩევნების ჩატარების შესახებ, მომღერალი შეიყვანეს პრო-საპრეზიდენტო „ჩვენი უკრაინა — ხალხის თავდაცვა“-ს სიაში. ამასთან, ის არც ერთი პოლიტიკური პარტიის წევრი არ ყოფილა.

უკრაინაში პოლიტიკური კრიზისის შემდეგი ეტაპის დაწყების შემდეგ, 2008 წლის 11 სექტემბერს მომღერალმა თანამდებობა დატოვა. [33] უმაღლესმა რადამ სახალხო დეპუტატის გადადგომა 2008 წლის 16 დეკემბერს დაამტკიცა. 2007 წლის დასაწყისში მან წამოიწყო სოციალური პროექტი „წიგნი ქმნის ადამიანს“, რომლის მიზანი იყო საზოგადოების ყურადღების მიქცევა ქვეყანაში არსებული ვითარებისადმი, სადაც ადამიანებს არ აქვთ ინტელექტუალურად გამდიდრების სურვილი.[34] ტელევიზიით გამოჩნდა სარეკლამო პლაკატები და რეკლამები. ვიდეოში გამოყენებულია სიმღერის „Street (შეიძლება ასე არა)“ მუსიკა ალბომიდან „Model“.

დააარსა საქველმოქმედო ფონდი „მომავლის ხალხი“.[35]

წამოიწყო და დააფინანსა კომპოზიტორ ვოლოდიმირ ივასიუკის ძეგლის დადგმა ლვოვის ცენტრში.[36]

2013 წლის 6 დეკემბერს სვიატოსლავ ვაკარჩუკმა გამოაქვეყნა „მიმართვა ახალგაზრდებს“ და მოუწოდა ახალგაზრდებს შეწყვიტონ ერთმანეთის დაყოფა საცხოვრებელი რეგიონების ან პოლიტიკური უპირატესობების მიხედვით[37]

2014 წლის 22 იანვარს ვაკარჩუკმა მოუწოდა ვიქტორ იანუკოვიჩს შეწყვიტოს სისხლისღვრა.[38]

2014 წლის 23 მაისს მან მოითხოვა რეფერენდუმის ჩატარება ფედერალიზაციისა და ენის საკითხზე[39], მაგრამ 5 წლის შემდეგ მიატოვა იდეა, რადგან „ეროვნული უსაფრთხოების საკითხის რეფერენდუმზე გატანა იმ დროს, როდესაც მტერი გვებრძვის ჩვენ არა მხოლოდ ცხელი ომით, არამედ საინფორმაციო ომითაც, საშიში და უპასუხისმგებლოა.“

2018 წლის 30 მარტს სვიატოსლავ ვაკარჩუკმა ისაუბრა ცირკში ცხოველების ექსპლუატაციის წინააღმდეგ[40]

2018 წლის 30 მაისს მან ჩაწერა ვიდეო მიმართვა რუსეთში უკანონოდ დაპატიმრებული უკრაინელი რეჟისორის ოლეგ სენცოვის [41] მხარდასაჭერად.

2018 წლის 29 ოქტომბერს სვიატოსლავ ვაკარჩუკმა განაცხადა, რომ არ შეეძლო განზე გადგომა და თუ მას სჭირდებოდა თავის შეზღუდვა თავის საქმიანობაში, რათა შეცვალოს ქვეყანა ყველასთან, ის მზად იყო ამისათვის.[42] [43]

2019 წლის 28 იანვარს სვიატოსლავ ვაკარჩუკმა ოფიციალურად გამოაცხადა, რომ 2019 წლის გაზაფხულზე საპრეზიდენტო არჩევნებში მონაწილეობას არ მიიღებს.[44] 2019 წლის 16 მაისს მან გამოაცხადა პოლიტიკური პარტია „ხმის“ შექმნა და 2019 წლის ზაფხულის საპარლამენტო არჩევნებში მონაწილეობა.[45] [46] ის ემხრობა ყირიმისთვის ყირიმელი თათრების ეროვნულ-ტერიტორიული ავტონომიის სტატუსის მინიჭებას.[47]

ჯილდოები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • თავისუფლების ორდენი (2016 წლის 22 იანვარი) — სახელმწიფოს მშენებლობაში მნიშვნელოვანი პირადი წვლილისთვის, უკრაინის სახელმწიფოს სოციალურ-ეკონომიკური, სამეცნიერო და ტექნიკური, კულტურული და საგანმანათლებლო განვითარებაში, უკრაინის საზოგადოების კონსოლიდაციაში, მრავალწლიანი შრომისმოყვარეობისთვის[48] [49]
  • უკრაინის დამსახურებული არტისტი (2005 წლის 23 აგვისტო) - მნიშვნელოვანი პირადი წვლილისთვის უკრაინის სოციალურ-ეკონომიკურ, სამეცნიერო და კულტურულ განვითარებაში, მნიშვნელოვანი შრომითი მიღწევებისა და აქტიური სოციალური საქმიანობისთვის
  • ვასილ სტუსის პრემიის ლაურეატი (2014) [50]
  • 2015 წლის 1 მაისს სვიატოსლავ ვაკარჩუკს მიენიჭა „ქალაქ ლვივის საპატიო მოქალაქის“ წოდება[51]
  • 2015 წლის 14 მაისს კიევის საკრებულომ ვაკარჩუკს „კიევის საპატიო მოქალაქის“ წოდება მიანიჭა[52]

Საინტერესო ფაქტები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • სვიატოსლავ ვაკარჩუკი არის ავტორი სიმღერისა „ის ელოდება მას“, რომელსაც ასრულებდა ალექსანდრე პონომარევი.[53] ამ სიმღერას „ოკეან ელზი“ ასრულებდა საკონცერტო პროგრამის „წყნარი ოკეანის“ ფარგლებში 2004 წლის დასაწყისში.
  • 2005 წელს ვაკარჩუკმა მოიგო მილიონი გრივნა სატელევიზიო შოუში „პირველი მილიონი“ — პირველად უკრაინაში ამ პროგრამის ისტორიაში. სვიატოსლავმა მოგება ქველმოქმედებას მოახმარა.[54]
  • ერთხელ სვიატოსლავ ვაკარჩუკმა ერთ-ერთი ჩატის დროს (M1-ზე) თქვა, რომ ის არის ამბიდექსტრო, ანუ ადამიანი, რომელიც ერთნაირად იყენებს მარჯვენა და მარცხენა ხელს.[55] .
  • 2017 წლის იანვრის მდგომარეობით, მას 9 სიმღერა ჰქონდა YouTube-ზე უკრაინულენოვან მუსიკალური კლიპების ტოპ-ში.
  • „ოკეან ელზის“ გარდა, სვიატოსლავი თანამშრომლობს სხვა მუსიკოსებთან და ამ თანამშრომლობის შედეგი იყო ორი ალბომი: „ღამით“ (2008) და „ბრიუსელი“ (2011)
  • თანამშრომლობს ხრისტინა სოლოვიისთან და ლეო მანტისთან.

ოჯახი[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

პარტნიორი 2000-იანი წლების დასაწყისიდან 2021 წლამდე — ლიალია ფონარიოვა, წყვილი ოფიციალურად არ იყო დაქორწინებული. მათ აღზარდეს ლიალიას ქალიშვილი პირველი ქორწინებიდან ვოლოდიმირ ტარასიუკთან, დიანა ფონარიოვა, რომელიც ვაკარჩუკმა იშვილა. მათ ერთად შვილი არ ჰყავდათ. 2021 წლის ივნისში ვაკარჩუკმა გამოაცხადა ლიალიასთან ურთიერთობის დასრულება. აღნიშნა, რომ ისინი „იყვნენ, არიან და იქნებიან ახლო ადამიანები".

  • ქალიშვილი — დიანა (ფონარიოვას ქალიშვილი; დ. 1993)
  • ვაჟი — ივანი (დ. 2021)
  • ქალიშვილი — სოლომეა (დ. 2022)

ქონება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2019 წელს მას ორი ბინა ჰქონდა კიევში (რომელთაგან ერთში ოჯახთან ერთად ცხოვრობდა), ავტომობილი Range rover და 12 მილიონი გრივნა ანგარიშებზე.[56] ის ასევე ფლობს ბილეთების დაჯავშნის კომპანიას „სუპერსიმეტრია“.[56]

2019 წლის დეკლარაციაში ვაკარჩუკმა მიუთითა 3,5 მილიონზე მეტი შემოსავალი, ორი ბინა, როიალი და ოთხი მანქანა.[57]

საპარლამენტო მანდატის შედგენის შემდეგ, 2020 წლის აგვისტოში მან გამოუშვა სინგლი „When we be yourself“, 2020 წლის დეკემბერში გამოუშვა ვიდეო ახალი სიმღერისთვის „Hold“. 2021 წლის დასაწყისში შედგა ახალი საავტორო პროექტის „Orangery“ პრემიერა, რომელშიც წარმოდგენილი იყო ისეთი სიმღერები, როგორიცაა „Again“, „Same“, „No reason“[58]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. ↑ Вакарчук став головою партії «Голос» Укрінформ (24.07.2019)
  2. ↑ 2.0 2.1 Святослав Вакарчук став лейтенантом ЗСУ uk. ციტირების თარიღი: 2022-04-07.
  3. ↑ Указ Президента України 1193/2005 від 23 серпня 2005 року
  4. ↑ репетиції проводили зокрема в гуртожитку № 2 лісотеху (тепер НЛТУ)
  5. ↑ „Про номінацію Viva! Найкрасивіші 2018“ (რუსული). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2017-12-20. ციტირების თარიღი: 2017-12-06.
  6. ↑ Анти-гламур Святослава Вакарчука
  7. ↑ Денисенко, Ганна. (2008-11-07) Вакарчук заспівав “Вночі”. Хрещатик. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2018-10-14. ციტირების თარიღი: 2019-05-16.
  8. ↑ Святослав Вакарчук захистив кандидатську з фізики (ua.korrespondent.net, 6 липня 2009)
  9. ↑ „У Києві створили Меморіальний центр Голокосту "Бабин Яр"“. Укрінформ. 2017-03-19. ციტირების თარიღი: 2020-01-04.
  10. ↑ Святослав Вакарчук. Оранжерея | LIVE
  11. ↑ Оранжерея на Youtube music
  12. ↑ Анонс он-лайн презентація альбому «Оранжерея»
  13. ↑ Офіційний портал Верховної Ради України. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2018-04-06. ციტირების თარიღი: 2018-04-06.
  14. ↑ Вакарчук Святослав Іванович — Законопроєкти, подані суб'єктом права законодавчої ініціативи.
  15. ↑ Офіційний портал Верховної Ради України. ციტირების თარიღი: 2019-03-22.
  16. ↑ Вакарчук пішов з Ради. ციტირების თარიღი: 28 травня 2019.
  17. ↑ ПОСТАНОВА ВЕРХОВНОЇ РАДИ УКРАЇНИ Про дострокове припинення повноважень народного депутата України Вакарчука С.І. ციტირების თარიღი: 2019-05-16.
  18. ↑ Rbc.ua. „Вакарчук йде з Ради“. РБК-Украина (უკრაინული). ციტირების თარიღი: 2020-06-11.
  19. ↑ Gazeta.ua. (2019-05-16) Вакарчук презентував партію і йде на вибори uk. ციტირების თარიღი: 2019-05-16.
  20. ↑ Кравець, Роман. (2019-05-16) “Голос”, країна і Вакарчук. Як лідер “Океану Ельзи” йде на вибори uk. ციტირების თარიღი: 2019-05-16.
  21. ↑ Вакарчук заявив про створення партії і похід у Раду // Українська правда, Четвер, 16 травня 2019, 11:18
  22. ↑ «Ми ж не беремо в олігархів жодної копійки, жодної цукерки». Вакарчук оголосив про створення партії для участі в парламентських виборах // gordon, 16 травня 2019, 11:40
  23. ↑ Старт порлітичного руху Святослава Вакарчука // facebook, 16 травня 2019, 08:38
  24. ↑ Офіційно. Вакарчук очолить список Голосу в Раду Новое Время
  25. ↑ Вибори до Верховної Ради України 2019. Результати підрахунку голосів
  26. ↑ Goloszmin. Святослав Вакарчук став головою Політичної Партії "Голос" uk. ციტირების თარიღი: 2019-07-24.
  27. ↑ Вакарчука обрали головою партії "Голос" ru. ციტირების თარიღი: 2019-07-24.
  28. ↑ Парламент затвердив список своїх комітетів і їх склад. ХТО В ЯКОМУ Новинарня (29.08.2019)
  29. ↑ Вакарчук вийшов із фракції "Голос". ციტირების თარიღი: 2020-06-19.
  30. ↑ Рада відмовилася припинити повноваження Вакарчука. ციტირების თარიღი: 2020-06-19.
  31. ↑ Gazeta.ua. (2009-03-05) Вакарчук знає напам'ять усі повісті Гоголя uk. ციტირების თარიღი: 2019-05-16.
  32. ↑ Співати чи говорити?
  33. ↑ Вакарчук пішов з Ради (2008-09-11). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2017-10-15. ციტირების თარიღი: 2019-05-16.
  34. ↑ Святослав Вакарчук: «Нам потрібно відродити потребу в книжці» («Дзеркало тижня» № 7 (636) 24 лютого — 2 березня 2007). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 15 лютого 2009. ციტირების თარიღი: 3 січня 2008.
  35. ↑ Книга творить Людину — Людина творить Країну! (Громадський простір, 4 березня 2009). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 9 червня 2015. ციტირების თარიღი: 15 березня 2009.
  36. ↑ Gazeta.ua. (2011-01-17) Святослав Вакарчук профінансував пам'ятник Івасюку у Львові uk. ციტირების თარიღი: 2019-05-16.
  37. ↑ С. Вакарчук закликав молодь не розділяти одне одного за регіоном проживання
  38. ↑ С.Вакарчук закликав Президента України зупинити кровопролиття
  39. ↑ Святослав Вакарчук: Нужно провести референдум по федерализации и языку
  40. ↑ Вакарчук виступив за цирк без тварин.
  41. ↑ Святослав Вакарчук приєднався до акції ТСН на підтримку Олега Сенцова // ТСН, 30.05.2018
  42. ↑ „Вакарчук заявил, что ради перемен в стране готов пожертвовать творчеством“. Украинская правда (რუსული). ციტირების თარიღი: 2018-10-29.
  43. ↑ „Вакарчук заявив, що готовий принести у жертву творчість заради того, щоб змінювати країну“. ukranews_com (ua). ციტირების თარიღი: 2018-10-29.
  44. ↑ Святослав Вакарчук не йтиме у президенти — офіційна заява // hromadske.ua, 28 січня 2019
  45. ↑ Святослав Вакарчук оголосив про створення партії «Голос». ციტირების თარიღი: 2019-05-16.
  46. ↑ Вакарчук створює партію “Голос” і йде на парламентські вибори. ციტირების თარიღი: 2019-05-16.
  47. ↑ Вакарчук: Украине пора законодательно закрепить крымскотатарскую автономию ru. ციტირების თარიღი: 2020-03-21.
  48. ↑ Президент нагородив видатних громадян України з нагоди Дня Соборності // Офіційне інтернет-представництво Президента України, 23 січня 2016
  49. ↑ Порошенко нагородив орденами видатних українців на честь Дня Соборності.
  50. ↑ დაარქივებული ასლი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2019-04-12. ციტირების თარიღი: 2022-05-12.
  51. ↑ Святослав Вакарчук — почесний громадянин Львова Радіо «Свобода», 1 травня 2015
  52. ↑ Вакарчук отримав звання "Почесний громадянин Києва". ციტირების თარიღი: 2019-05-16.
  53. ↑ pisni.org.ua
  54. ↑ Вакарчук трішки побув мільйонером. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 20 вересня 2013. ციტირების თარიღი: 3 січня 2012.
  55. ↑ Chat з особистістю — Святослав Вакарчук (канал М1). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 21 травня 2011. ციტირების თარიღი: 20 січня 2008.
  56. ↑ 56.0 56.1 Вакарчук розповів про свій бізнес і статки, Українська правда, 31 травня 2019
  57. ↑ Вакарчук задекларував чотири авто, дві квартири, рояль і понад 3,5 мільйона гривень доходу uk. ციტირების თარიღი: 2020-05-29.
  58. ↑ Святослав Вакарчук. Оранжерея
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=სვიატოსლავ_ვაკარჩუკი&oldid=4617905“-დან