ლეოპოლდ II (სრი): განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
მ clean up, replaced: მშობელებ → მშობლებ using AWB |
||
| ხაზი 13: | ხაზი 13: | ||
იოზეფ II-ის მოულოდნელი გარდაცვალების შემდეგ ლეოპოლდი [[1790]] წლის [[9 ოქტომბერი|9 ოქტომბერს]] [[ფრანკფურტ-ამ-მაინი|მაინის ფრანკფურტში]] იმპერატორად იქნა არჩეული და [[მაინცი]]ს [[კურფიურსტი|კურფიურტს]]-არქიეპისკოპოსმა [[ერთალი, ფრიდრიხ იოზეფ კარლ ფონ|ფრიდრიხ იოზეფ კარლ ფონ ერთალმა]] გვირგვინი დაადგა. მთელი თავისი მეფობა იგი ცდილობდა ძმის დაწყებული რეფორმების შეჩერებას და ძველი ყაიდის აღდგენას. განსაკუთრებით პრობლემატური იყო აჯანყებული [[უნგრეთი|უნგრელების]] და [[ბელგია|ბელგიელების]] დაშოშმინება. ლეოპოლდი ამისათვის სამხედრო ზალისმიერი მეთოდების გამოყენებასაც არ ერიდებოდა. [[1790]] წლის [[15 ნოემბერი|15 ნოემბერს]] ლეოპოლდი [[ბრატისლავა|პრესბურგში]], სანქტ-მარტინის ტაძარში უნგრეთის აპოსტოლარულ მეფედ, ხოლო [[1791]] წლის [[6 სექტემბერი|6 სექტემბერს]] [[პრაღა]]ში სანქტ-ვეიტსის კათედრალში [[ბოჰემია|ბოჰემიის]] მეფედ ეკურთხა. |
იოზეფ II-ის მოულოდნელი გარდაცვალების შემდეგ ლეოპოლდი [[1790]] წლის [[9 ოქტომბერი|9 ოქტომბერს]] [[ფრანკფურტ-ამ-მაინი|მაინის ფრანკფურტში]] იმპერატორად იქნა არჩეული და [[მაინცი]]ს [[კურფიურსტი|კურფიურტს]]-არქიეპისკოპოსმა [[ერთალი, ფრიდრიხ იოზეფ კარლ ფონ|ფრიდრიხ იოზეფ კარლ ფონ ერთალმა]] გვირგვინი დაადგა. მთელი თავისი მეფობა იგი ცდილობდა ძმის დაწყებული რეფორმების შეჩერებას და ძველი ყაიდის აღდგენას. განსაკუთრებით პრობლემატური იყო აჯანყებული [[უნგრეთი|უნგრელების]] და [[ბელგია|ბელგიელების]] დაშოშმინება. ლეოპოლდი ამისათვის სამხედრო ზალისმიერი მეთოდების გამოყენებასაც არ ერიდებოდა. [[1790]] წლის [[15 ნოემბერი|15 ნოემბერს]] ლეოპოლდი [[ბრატისლავა|პრესბურგში]], სანქტ-მარტინის ტაძარში უნგრეთის აპოსტოლარულ მეფედ, ხოლო [[1791]] წლის [[6 სექტემბერი|6 სექტემბერს]] [[პრაღა]]ში სანქტ-ვეიტსის კათედრალში [[ბოჰემია|ბოჰემიის]] მეფედ ეკურთხა. |
||
[[1791]] წლის ზაფხულში მან [[პრუსია|პრუსიის]] მეფე [[ფრიდრიხ ვილჰელმ II (პრუსია)|ფრიდრიხ ვილჰელმ II]]-სთან ერთად გამოაქვეყნა ე.წ. “[[პილნიცის დეკლარაცია]]”, რომელიც ფაქტობრივად [[საფრანგეთი]]ს რევოლუციური მტავრობისათვის ომის გამოცხადებას უდრიდა. მიუხედავად იმისა, რომ დეკლარაცია ოფიციალურად ომს არ უცხადებდა საფრანგეთს, თავისი რეაქციული სინაარსით მან მეფის [[ლუი XVI (საფრანგეთი)|ლუი XVI]]-ის მდგომარეობა კიდევ უფრო გააუარესა. |
[[1791]] წლის ზაფხულში მან [[პრუსია|პრუსიის]] მეფე [[ფრიდრიხ ვილჰელმ II (პრუსია)|ფრიდრიხ ვილჰელმ II]]-სთან ერთად გამოაქვეყნა ე.წ. “[[პილნიცის დეკლარაცია]]”, რომელიც ფაქტობრივად [[საფრანგეთი]]ს რევოლუციური მტავრობისათვის ომის გამოცხადებას უდრიდა. მიუხედავად იმისა, რომ დეკლარაცია ოფიციალურად ომს არ უცხადებდა საფრანგეთს, თავისი რეაქციული სინაარსით მან მეფის [[ლუი XVI (საფრანგეთი)|ლუი XVI]]-ის მდგომარეობა კიდევ უფრო გააუარესა. |
||
=== გარდაცვალება და მემკვიდრე === |
=== გარდაცვალება და მემკვიდრე === |
||
| ხაზი 19: | ხაზი 19: | ||
== ოჯახი == |
== ოჯახი == |
||
''' |
'''მშობლები:''' |
||
* მამა: [[ფრანც I (სრი)|ფრანც I შტეფანი]] - იმპერატორი. |
* მამა: [[ფრანც I (სრი)|ფრანც I შტეფანი]] - იმპერატორი. |
||
* დედა: [[მარია ტერეზია]] - ავსტრიის ერცჰერცოგინია. |
* დედა: [[მარია ტერეზია]] - ავსტრიის ერცჰერცოგინია. |
||
07:50, 16 ოქტომბერი 2017-ის ვერსია
ლეოპოლდ II (გერმ.: Leopold II.) (დ. 5 მაისი 1747, ვენა – გ. 1 მარტი 1792, ვენა) — საღვთო რომის იმპერიის იმპერატორი და ავსტრიის ერცჰერცოგი 1790-1792 წლებში, ასევე ტოსკანის დიდი ჰერცოგი 1765-1790 წლებში, ჰაბსბურგ-ლოტარინგიის დინასტიის წარმომადგენელი.
ბიოგრაფია
ლეოპოლდი იმპერატორ ფრანც I შტეფანის და მისი მეუღლის მარია ტერეზიას მეცხრე შვილი იყო.
ტოსკანის დიდი ჰერცოგი
თავდაპირველად ლეოპოლდი მილანის ჰერცოგად იყო გამიზნული, თუმცა უფროსი ძმის, კარლის (1745-1761) ადრეული გარდაცვალების გამო ტაოსკანას დიდი ჰერცოგის მემკვიდრე გახდა. მამსი 1765 წელს გარდაცვალების შემდეგ იგი ტოსკანას მმართველი გახდა. ამ მიზეზის გამო ხშირად ტოსკანას ჰაბსბურგების სეკუნდოგენიტურსაც უწოდებენ.
ლეოპოლდმა თავისი მმართველობის დროს ტოსკანაში რამდენიმე რეფორმა გაატარა, რომლებსაც განმანათლებლობის შტრიხი დაჰყვებოდათ, თუმც თავის რეფორმებში ის ისეთი რადიკალური გადაყვეტილებებით არ გამოირჩეოდა როგორც მისი უფროსი ძმა იოზეფი.
იმპერატორი
იოზეფ II-ის მოულოდნელი გარდაცვალების შემდეგ ლეოპოლდი 1790 წლის 9 ოქტომბერს მაინის ფრანკფურტში იმპერატორად იქნა არჩეული და მაინცის კურფიურტს-არქიეპისკოპოსმა ფრიდრიხ იოზეფ კარლ ფონ ერთალმა გვირგვინი დაადგა. მთელი თავისი მეფობა იგი ცდილობდა ძმის დაწყებული რეფორმების შეჩერებას და ძველი ყაიდის აღდგენას. განსაკუთრებით პრობლემატური იყო აჯანყებული უნგრელების და ბელგიელების დაშოშმინება. ლეოპოლდი ამისათვის სამხედრო ზალისმიერი მეთოდების გამოყენებასაც არ ერიდებოდა. 1790 წლის 15 ნოემბერს ლეოპოლდი პრესბურგში, სანქტ-მარტინის ტაძარში უნგრეთის აპოსტოლარულ მეფედ, ხოლო 1791 წლის 6 სექტემბერს პრაღაში სანქტ-ვეიტსის კათედრალში ბოჰემიის მეფედ ეკურთხა.
1791 წლის ზაფხულში მან პრუსიის მეფე ფრიდრიხ ვილჰელმ II-სთან ერთად გამოაქვეყნა ე.წ. “პილნიცის დეკლარაცია”, რომელიც ფაქტობრივად საფრანგეთის რევოლუციური მტავრობისათვის ომის გამოცხადებას უდრიდა. მიუხედავად იმისა, რომ დეკლარაცია ოფიციალურად ომს არ უცხადებდა საფრანგეთს, თავისი რეაქციული სინაარსით მან მეფის ლუი XVI-ის მდგომარეობა კიდევ უფრო გააუარესა.
გარდაცვალება და მემკვიდრე
1792 წელს ლეოპოლდ II მოულოდნელად გარდაიცვალა და იმპერატორი მისი ვაჟი ფრანცი გახდა. ლეოპოლდ II დასაფლავებულია ვენაში, იმპერატორთა საძვალეში (“ტოსკანას საძვალე”).
ოჯახი
მშობლები:
- მამა: ფრანც I შტეფანი - იმპერატორი.
- დედა: მარია ტერეზია - ავსტრიის ერცჰერცოგინია.
მეუღლე:
შვილები:
- მარია თერეზია - საქსონიის დედოფალი.
- ფრანც II - იმპერატორი.
- ფერდინანდ III - ტოსკანას დიდი ჰერცოგი.
- მარია ანა
- კარლ ლუდვიგ იოჰანი - ტეშენის ჰერცოგი.
- ლეოპოლდ ალექსანდერი.
- ალბრეხტი
- მაქსიმილიანი.
- იოზეფი - უნგრეთის პალატინი.
- კლემენტინე - ორივე სიცილის დედოფალი.
- ანტონ ვიქტორი - ტევტონთა ორდენის დიდი მაგისტრი.
- მარია ამალია.
- იოჰანი.
- რაინერი - ლომბარდია-ვენეციის ვიცე-მეფე.
- ლუდვიგ იოზეფი.
- რუდოლფი - ოლმიუცის ფიურსტ-არქიეპისკოპოსი და კარდინალი.
ლიტერატურა
- Vovk, Justin C. (2010). In Destiny's Hands: Five Tragic Rulers, Children of Maria Theresa. iUniverse: Bloomington, Ind. ISBN 978-1-4502-0081-3
| ||||||||