ვახტანგისი
| სოფელი | |
|---|---|
|
ვახტანგისი | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | ქვემო ქართლი |
| მუნიციპალიტეტი | გარდაბნის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ვახტანგისი |
| კოორდინატები | 41°23′20″ ჩ. გ. 45°07′07″ ა. გ. / 41.38889° ჩ. გ. 45.11861° ა. გ. |
| ადრეული სახელები | ვოევოვკა, ულიანოვკა |
| ცენტრის სიმაღლე | 270 მ |
| მოსახლეობა |
 2375[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა |
აზერბაიჯანელები 95 % ქართველები 3 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)    | |
ვახტანგისი — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში (ქვემო ქართლის მხარე), გარდაბნის მუნიციპალიტეტში (ვახტანგისის ადმინისტრაციული ერთეული).[2] 2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 2375 ადამიანი.
სოფელი მდებარეობს გარდაბნის ვაკეზე, გარდაბან–აღსთაფის საავტომობილო გზაზე, ზღვის დონიდან 270 მ-ზე, გარდაბნიდან 12 კმ-ში, საქართველო-აზერბაიჯანის სახელმწიფო საზღვართან.
ისტორია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სოფლის წარმოშობა დაკავშირებულია ბაქო-თბილისის რკინიგზის გაყვანასთან (გაიხსნა 1883 წელს). მშენებლობაზე დასაქმებული იყვნენ რუსი ეროვნების მუშები, რომლებიც რკინიგზის შპალებს ამზადებდნენ. მუშების დასახლებას მშენებლობის ხელმძღვანელის ვოეიკოვის პატივსაცემად ვოეიკოვი (ვოიევკოვო) ეწოდა. 1920-იან წლებში ვოეიკოვში ჩამოასახლეს ქართველები კუმისიდან და თეთრიწყაროს რაიონიდან, უფრო მოგვიანებით კი — აზერბაიჯანელები აზერბაიჯანის სსრ ყაზახის რაიონიდან.[3] საბჭოთა პერიოდში სოფელს დაარქვეს ახალი ულიანოვკა, შემდეგ — ულიანოვკა, 1992 წელს კი — ვახტანგისი.[3]
1900-იან წლებში ვოეიკოვის სამხრეთ-აღმოსავლეთით გაჩნდა გერმანელების დასახლება გრიუნტალი.[3] მეორე მსოფლიო ომის დაწყების შემდეგ სოფლიდან გერმანელები გაასახლეს, 1943 წელს კი გრიუნტალს რუისბოლო უწოდეს.[4] 1990-იანი წლების ბოლოსთვის რუისბოლო ვახტანგისს შეერწყა.[3]
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ მოსახლეობის 2014 წლის აღწერა (არქივირებული). საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
- ↑ მოსახლეობის 2002 წლის აღწერა. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (2002 წელი). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 ხახიაშვილი ი., გარდაბნის რაიონის ციხე-ტაძრები, თბ., 2008. — გვ. 127.
- ↑ გაზ. „კომუნისტი“, 1943, №185. — გვ. 1.
| ||||||||||
