ალაგირი
| ქალაქი | |
|---|---|
|
ალაგირი რუს. Алагир ოს. Алагир | |
 | |
| ქვეყანა |
 რუსეთი |
| ფედერაციის სუბიექტი | ჩრდილოეთი ოსეთი |
| რაიონი | ალაგირი |
| კოორდინატები | 43°02′30″ ჩ. გ. 44°12′38″ ა. გ. / 43.04167° ჩ. გ. 44.21056° ა. გ. |
| დაარსდა | 1850 |
| ამჟამინდელი სტატუსი | 1938 |
| ფართობი | 26,76 კმ² |
| ცენტრის სიმაღლე | 611 მ |
| კლიმატის ტიპი | ზომიერი |
| ოფიციალური ენა | ოსური და რუსული |
| მოსახლეობა |
 20 013[1] კაცი (2019) |
| სიმჭიდროვე | 747,87 კაცი/კმ² |
| ეროვნული შემადგენლობა | ოსები, რუსები და სხვ. |
| სასაათო სარტყელი | UTC+3 |
| სატელეფონო კოდი | +7 86731 |
| საფოსტო ინდექსი | 363240 — 363243, 363245, 363246 |
   | |
ალაგირი[2] (რუს. Алагир) — ქალაქი რუსეთში, ჩრდილოეთ ოსეთის ცენტრალურ ნაწილში, ალაგირის რაიონის ადმინისტრაციული ცენტრი. 20 013 მცხოვრები (2019).[1] მდებარეობს მდინარე არდონზე (თერგის მარცხენა შენაკადი), ალაგირის ხეობიდან მისი გამოსვლის ადგილზე, ჩრდილოეთ ოსეთის ვაკეზე. რკინიგზის სადგური. ოსეთის სამხედრო გზის საწყისი პუნქტი. წარმოიშვა XIX საუკუნის შუა ხანებში, როგორც გამაგრებული დასახლება ფერადი ლითონების გამოდნობის ქარხანასთან (მოქმედებდა 1853–1897 წლებში), ძველი ვერცხლ-ტყვიის საბადოსთან ახლოს, ალაგირის ხეობის შესასვლელთან. 1938 წლიდან ქალაქის სტატუსი გააჩნია. აღსანიშნავია არქიტექტურული ძეგლები: ალაგირის ცენტრში — დაბალი ციხის კედლები კოშკებითა და სათოფურებით, ტაძარი რუსულ-ბიზანტიურ სტილში (1850–1853, მხატვარ გ. გ. გაგარინის პროექტი; იტერიერის მოხატულობა კ. ლ. ხეთაგუროვისა, 1888–1889). ქალაქში მდებარეობს მხარეთმცოდნეობის მუზეუმი, ალაგირის წინაღობებისა და ხის დასამუშავებელი ქარხნები, კვების მრეწველობის საწარმო. ქალაქის სიახლოვეს, მდინარე ტამისკდონის ხეობაში არის ბალნეოლოგიური კურორტი ტამისკი გოგირდწყალბადოვანი წყლებით[3] (დაარსდა 1937 წელს). საბჭოთა პერიოდში მოიპოვებდნენ ტყვია-თუთიის მადანს, ცემენტის მერგელს.[3]
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- АЛАГИР // Большая российская энциклопедия. т. 1. — М., 2005. — стр. 2005.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ 1.0 1.1 Оценка численности постоянного населения Республики Северная Осетия-Алания на 1 января 2019 г. в разрезе муниципальных образований დაარქივებული 11.07.2019, საიტზე Wayback Machine. . Дата обращения 7 мая 2019.
- ↑ ელერდაშვილი ა., ალაგირი // უნივერსალური ენციკლოპედიური ლექსიკონი : [3 ტომად], 1-ლი გამოც., თბ.: ფანტაზია, 2006.
- ↑ 3.0 3.1 Алагир // Большая советская энциклопедия. — М.: Советская энциклопедия 1969—1978.