Suillellus queletii
| Дубовик Келе | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||
| |||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||
| Suillellus queletii (Schulzer) Vizzini, Simonini & Gelardi (2014 | |||||||||||||
| |||||||||||||
Suillellus queletii (ადრე Boletus queletii) — სოკოს სახეობა ბოლეტუსისებრთა ოჯახისა. იშვიათი სოკოა, რომლის გავრცელების არეალი მოიცავს ევროპის კონტინენტს.
სოკო პირველად აღწერა ავსტრიელმა მიკოლოგმა შტეფან შულცერმა 1885 წელს როგორც Boletus queletii.
სამეცნიერო სინონიმები:
- Tubiporus queletii (Schulzer) Maire, 1937
- Versipellis queletii (Schulzer) Quél. (1886)
- Dictyopus queletii (Schulzer) Quél.
- Tubiporus queletii (Schulzer) Maire (1937)
აღწერა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ქუდის დიამეტრი 15 სმ-მდე აღწევს, მომრგვალებულია, ამოზნექილი წაბლისფერ-ყავისფერი, თავდაპირველად ხავერდოვანი, ასაკთან ერთად გლუვი ხდება, მშრალია, შეზრდილი.
რბილობი ხორციანია, მკვრივი, მოყვითალო, ფეხის რბილობი მოყავისფროა, გაჭრისას ლურჯდება.
ფეხის სიგრძე — 4-15 სმ, სიგანე — 1-3,5 სმ ცილინდრული, ძირში გამსხვილებული, მთლიანი. ზედაპირი ბადისა და ქერცლის გარეშე. თითქმის გლუვი, ყვითელ-ყავისფერი.
ჰიმენოფორი თავისუფალი, მილების სიღრმე — 1,5-3 სმ, ფორები წვრილი, მომრგვალებული, ქუდის ქვედა ზედაპირი ნარინჯისფერია, ხელის დაჭერისას ლურჯდება.
სპორების ფხვნილი — ზეთისხილისფერი, სპორები 10-14 × 5-7 მკმ,[1][2] თითისტარისებრი, გლუვი.
გამოყენება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
უფრო ხშირად არასაჭმელ სოკოდაა მიჩნეული. თუმცა სხვა ლიტერატურაზე დაყრდნობით, პირობითად საჭმელ სოკოდ ითვლება. მოხმარებამდე საჭიროა მისი სათანადოდ მომზადება, წინააღმდეგ შემთხვევაში შესაძლოა გამოიწვიოს მოწამვლა.
მსგავსი სახეობები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ეკოლოგია და გავრცელება[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
იშვიათი სოკოა. იზრდება ფართოფოთლოვან ტყეებში. მიკორიზას ქმნის მუხასთან,[3] ასევე ნაწილობრივ რცხილასთან და ცაცხვთან,[3] იშვიათად წიფელთან და თხილთან.[4]
გავრცელების არეალი მოიცავს ევროპას. ჩეხეთში გადაშენების პირასაა.[5] აზიაში სოკო დაფიქსირებულია ტაივანში.[6]
სეზონი — მაისი-ოქტომბერი.
გალერეა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- Справочник-определитель: Грибы / отв. за выпуск Ю. Г. Хацкевич. — Мн.: Харвест, 2002. — С. 102. — 480 с. — 7000 экз. — ISBN 985-13-0913-3.
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
შეგიძლიათ იხილოთ მედიაფაილები თემაზე „Suillellus queletii“ ვიკისაწყობში.- Suillellus queletii MycoBank-ზე (ინგლისური)
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ (2013) Le guide des champignons France et Europe (French). Belin, გვ. 98. ISBN 978-2-7011-8289-6.
- ↑ (2018) Funga Nordica Agaricoid, boletoid, clavarioid, cyphelloid and gasteroid genera. Copenhagen: Nordsvamp, გვ. 218. ISBN 978-87-983961-3-0.
- ↑ 3.0 3.1 Josef Šutara, Michal Mikšík, Václav Janda (2009). Hřibovité houby. Academia, გვ. 156. ISBN 978-80-200-1717-8.
- ↑ Jan Holec, Miroslav Beran. Červený seznam hub (makromycetů) České republiky. Praha: Příroda. დაარქივებული 2021-01-09 საიტზე Wayback Machine.
- ↑ Mikšik M. (2012). „Rare and protected species of boletes of the Czech Republic“. Field Mycology. 13 (1): 8–16. doi:10.1016/j.fldmyc.2011.12.003.
- ↑ Yeh K-W, Chen Z-C. (1980). „The boletes of Taiwan“ (PDF). Taiwania. 25 (1): 166–184.