არგენტინის პრეზიდენტების სია

არგენტინას თავისი ისტორიის განმავლობაში სხვადასხვა ტიპის და დასახელების სახელმწიფოს მეთაურები მართავდა. ქვემოთ მოცემულ სიაში წარმოდგენილია არგენტინის მმართველები, რომლებიც ატარებდნენ პრეზიდენტის ტიტულს.

სექციების სია

1 არგენტინის პრეზიდენტების სია
2 რესურსები ინტერნეტში
3 ბიბლიოგრაფია
4 სქოლიო

არგენტინის პრეზიდენტების სია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

#	სახელი (დ.–გ.)	მმართველობა — პოლიტიკური პარტია		შენიშვნა	სქოლიო
1	ბერნარდინო რივადავია (1780–1845)	8 თებერვალი 1826	7 ივლისი 1827	აიჩია საკანონმდებლო ასამბლეამ 1826 წელს, კონსტიტუციის მიღებამდე.^[1] მან აწარმოა არგენტინა-ბრაზილიის ომი.	^[1]
1	ბერნარდინო რივადავია (1780–1845)	უნიტარისტების პარტია			^[1]
2	ვისენტე ლოპეს ი პლანესი (1785–1856)	7 ივლისი 1827	18 აგვისტო 1827	საკანონმდებლო ასამბლეამ აირჩია დროებით პრეზიდენტად 1826 წელს.	^[1]
2	ვისენტე ლოპეს ი პლანესი (1785–1856)	დამოუკიდებელი			^[1]
3	ხუსტო ხოსე დე ურკისა (1801–1870)	5 მარტი 1854	5 მარტი 1860	აირჩია ამომრცეველთა კოლეგიამ. არგენტინის კონფედერაციის პრეზიდენტი.	^[2]
3	ხუსტო ხოსე დე ურკისა (1801–1870)	ფედერალი			^[2]
4	სანტიაგო დერკი (1809–1867)	5 მარტი 1860	4 ნოემბერი 1861	თანამდებობიდან გადადგა პავონის ომის შემდეგ.	^[3]
4	სანტიაგო დერკი (1809–1867)	ფედერალი		თანამდებობიდან გადადგა პავონის ომის შემდეგ.	^[3]
5	ხუან ესტებან პედერნერა (1796–1886)	4 ნოემბერი 1861	12 დეკემბერი 1861	სანტიაგო დერკის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. თანამდებობიდან გადადგა არგენტინის ფედერაციის დაშლის შემდეგ.	^[3]
5	ხუან ესტებან პედერნერა (1796–1886)	ფედერალი			^[3]
6	ბარტოლომე მიტრე (1821–1906)	12 დეკემბერი 1861	12 ოქტომბერი 1862	დროებითი	^[4]
		12 ოქტომბერი 1862	12 ოქტომბერი 1868	თავისუფალი არჩევნები. გაერთიანებული არგენტინის პირველი პრეზიდენტი. აწარმოა პარაგვაის ომი.
		PN
7	დომინგო ფაუსტინო სარმიენტო (1811–1888)	12 ოქტომბერი 1868	12 ოქტომბერი 1874	თავისუფალი არჩევნები	^[4]
7	დომინგო ფაუსტინო სარმიენტო (1811–1888)	დამოუკიდებელი		თავისუფალი არჩევნები	^[4]
8	ნიკოლას აველიანედა (1837–1885)	12 ოქტომბერი 1874	12 ოქტომბერი 1880	თავისუფალი არჩევნები	^[4]
8	ნიკოლას აველიანედა (1837–1885)	PN		თავისუფალი არჩევნები	^[4]
9	ხულიო არხენტინო როკა (1843–1914)	12 ოქტომბერი 1880	12 ოქტომბერი 1886	თავისუფალი არჩევნები. პირველად.	^[5]
9	ხულიო არხენტინო როკა (1843–1914)	PAN		თავისუფალი არჩევნები. პირველად.	^[5]
10	მიგელ ხუარეს სელმანი (1844–1909)	12 ოქტომბერი 1886	6 აგვისტო 1890	თავისუფალი არჩევნები. გადადგა პარკის რევოლუციის დროს.	^[6]
10	მიგელ ხუარეს სელმანი (1844–1909)	PAN – PN		თავისუფალი არჩევნები. გადადგა პარკის რევოლუციის დროს.	^[6]
11	კარლოს პელეგრინი (1846–1906)	6 აგვისტო 1890	12 ოქტომბერი 1892	მიგელ ხუარეს სელმანის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ.	^[6]
11	კარლოს პელეგრინი (1846–1906)	PAN			^[6]
12	ლუის საენს პენია (1822–1907)	12 ოქტომბერი 1892	22 იანვარი 1895	თავისუფალი არჩევნები. გადადგა.	^[7]
12	ლუის საენს პენია (1822–1907)	PAN		თავისუფალი არჩევნები. გადადგა.	^[7]
13	ხოსე ევარისტო ურიბურუ (1831–1914)	22 იანვარი 1895	12 ოქტომბერი 1898	ლუის საენს პენიას ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ.	^[7]
13	ხოსე ევარისტო ურიბურუ (1831–1914)	PAN			^[7]
14	ხულიო არხენტინო როკა (1843–1914)	12 ოქტომბერი 1898	12 ოქტომბერი 1904	თავისუფალი არჩევნები. მეორედ.	^[8]
14	ხულიო არხენტინო როკა (1843–1914)	PAN		თავისუფალი არჩევნები. მეორედ.	^[8]
15	მანუელ კინტანა (1835–1906)	12 ოქტომბერი 1904	25 იანვარი 1906	თავისუფალი არჩევნები. გადადგა ჯანმრთელობის პრობლემის გამო, გარდაიცვალა ორ თვეში.	^[9]
15	მანუელ კინტანა (1835–1906)	PAN			^[9]
16	ხოსე ფიგეროა ალკორტა (1860–1931)	25 იანვარი 1906	12 ოქტომბერი 1910	მანუელ კინტანას ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ.	^[9]
16	ხოსე ფიგეროა ალკორტა (1860–1931)	PAN			^[9]
17	როკე საენს პენია (1851–1914)	12 ოქტომბერი 1910	9 აგვისტო 1914	ხელი შეუწყო საენს პენიას კანონის მიღებას, რომელიც საარჩევნო უფლებას აძლევდა არგენტინის ყველა მოქალაქეს 18 წლის ასაკიდან. გარდაიცვალა თანამდებობაზე.	^[10]
17	როკე საენს პენია (1851–1914)	PAN			^[10]
18	ვიქტორინო დე ლა პლასა (1840–1919)	9 აგვისტო 1914	12 ოქტომბერი 1916	როკე საენს პენიას ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ.	^[10]
18	ვიქტორინო დე ლა პლასა (1840–1919)	PAN			^[10]
19	იპოლიტო ირიგოიენი (1852–1933)	12 ოქტომბერი 1916	12 ოქტომბერი 1922	თავისუფალი არჩევნები. პირველი არჩეული პრეზიდენტი საენს პენიას კანონის შემდეგ. პირველად.	^[11]
19	იპოლიტო ირიგოიენი (1852–1933)	UCR			^[11]
20	მარსელო ტორკუატო დე ალვეარი (1868–1942)	12 ოქტომბერი 1922	12 ოქტომბერი 1928	თავისუფალი არჩევნები.	^[11]
20	მარსელო ტორკუატო დე ალვეარი (1868–1942)	UCR		თავისუფალი არჩევნები.	^[11]
21	იპოლიტო ირიგოიენი (1852–1933)	12 ოქტომბერი 1928	6 სექტემბერი 1930	თავისუფალი არჩევნები. მეორედ. გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად.	^[12]
21	იპოლიტო ირიგოიენი (1852–1933)	UCR			^[12]
22	ხოსე ფელიქს ურიბურუ (1868–1932)	6 სექტემბერი 1930	20 თებერვალი 1932	პირველი სახელმწიფო გადატრიალება არგენტინის უახლეს ისტორიაში. დაიწყო სამარცხვინო დეკადა.	^[13]
22	ხოსე ფელიქს ურიბურუ (1868–1932)	სამხედრო			^[13]
23	აგუსტინ პედრო ხუსტო (1876–1943)	20 თებერვალი 1932	20 თებერვალი 1938	თაღლითური არჩევნები, რადიკალური სამოქალაქო კავშირი კანონგარეშედ გამოაცხადეს.^[14]	^[15]
23	აგუსტინ პედრო ხუსტო (1876–1943)				^[15]
24	რობერტო მარია ორტისი (1886–1942)	20 თებერვალი 1938	27 ივნისი 1942	თაღლითური არჩევნები.^[16] გარდაიცვალა თანამდებობაზე.	^[16]
24	რობერტო მარია ორტისი (1886–1942)	UCR-A		თაღლითური არჩევნები.^[16] გარდაიცვალა თანამდებობაზე.	^[16]
25	რამონ კასტილიო (1873–1944)	27 ივნისი 1942	4 ივნისი 1943	რობერტო მარია ორტისის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გარდაცვალების შემდეგ. დაამხეს სახელმწიფო გადატრიალების შედეგად. დამთავრდა სამარცხვინო დეკადა.	^[16]
25	რამონ კასტილიო (1873–1944)	PDN			^[16]
26	არტურო როუსონი (1885–1952)	4 ივნისი 1943	7 ივნისი 1943	სახელმწიფო გადატრიალება. დაიწყო რევოლუცია 43. გადააყენეს თანამდებობიდან.^[17]	^[16]
26	არტურო როუსონი (1885–1952)	სამხედრო			^[16]
27	პედრო პაბლო რამირესი (1884–1962)	7 ივნისი 1943	9 მარტი 1944	სახელმწიფო გადატრიალება. გადააყენეს თანამდებობიდან.	^[16]
27	პედრო პაბლო რამირესი (1884–1962)	სამხედრო		სახელმწიფო გადატრიალება. გადააყენეს თანამდებობიდან.	^[16]
28	ედელმირო ხულიან ფარელი (1887–1980)	11 მარტი 1944	4 ივნისი 1946	სახელმწიფო გადატრიალება. ომი გამოუცხადა ფაშისტური ქვეყნების ალიანსს. დასრულდა რევოლუცია 43.	^[16]
28	ედელმირო ხულიან ფარელი (1887–1980)	სამხედრო			^[16]
29	ხუან პერონი (1895–1974)	4 ივნისი 1946	4 ივნისი 1952	თავისუფალი არჩევნები. პირველად.	^[18]
		შრომის პარტია		თავისუფალი არჩევნები. პირველად.
		4 ივნისი 1952	20 სექტემბერი 1955	თავისუფალი არჩევნები. მეორედ. პირველი არჩევნები სადაც დაუშვეს ქალთა ხმის უფლება. გაიმარჯვა არგენტინის ისტორიაში სარეკორდო 62,49 %-ით, გადააყენეს თანამდებობიდან.
		PJ
30	ედუარდო ლონარდი (1896–1956)	23 სექტემბერი 1955	13 ნოემბერი 1955	სამხედრო გადატრიალება. დაიწყო გამანთავისუფლებელი რევოლუცია. 1853 წლის კონსტიტუცია აღადგინეს და 1949 წლის კონსტიტუციის გაუქმდა. გადააყენეს თანამდებობიდან.	^[19]
30	ედუარდო ლონარდი (1896–1956)	სამხედრო			^[19]
31	პედრო ეუხენიო არამბურუ (1903–1970)	13 ნოემბერი 1955	1 მაისი 1958	სამხედრო გადატრიალება. პერონიზმი აკრძალეს. დამთავრდა გამანთავისუფლებელი რევოლუცია.	^[19]
31	პედრო ეუხენიო არამბურუ (1903–1970)	სამხედრო			^[19]
32	არტურო ფრონდისი (1908–1995)	1 მაისი 1958	29 მარტი 1962	გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად.	^[20]
32	არტურო ფრონდისი (1908–1995)	UCRI		გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად.	^[20]
33	ხოსე მარია გიდო (1910–1975)	29 მარტი 1962	12 ოქტომბერი 1963	არგენტინის სენატის პრეზიდენტი, დროებითი პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელი.^[21]	^[20]
33	ხოსე მარია გიდო (1910–1975)	UCRI			^[20]
34	არტურო უმბერტო ილია (1900–1983)	12 ოქტომბერი 1963	28 ივნისი 1966	გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად.	^[22]
34	არტურო უმბერტო ილია (1900–1983)	UCRP		გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად.	^[22]
35	ხუან კარლოს ონგანია (1914–1995)	29 June 1966	8 June 1970	სახელმწიფო გადატრიალება. რევოლუციის პირველი ხელმძღვანელი. გადააყენეს თანამდებობიდან	^[22]
35	ხუან კარლოს ონგანია (1914–1995)	სამხედრო			^[22]
36	რობერტო ლევინგსტონი (1920–2015)	8 ივნისი 1970	23 მაისი 1971	სახელმწიფო გადატრიალება. დე ფაქტო, გადააყენეს თანამდებობიდან.	^[22]
36	რობერტო ლევინგსტონი (1920–2015)	სამხედრო			^[22]
37	ალეხანდრო ლანუსე (1918–1996)	26 მაისი 1971	25 მაისი 1973	სახელმწიფო გადატრიალება. არგენტინის რევოლუციის უკანასკნელი ლიდერი. პერონიზმის აკრძალვა გააუქმა.	^[22]
37	ალეხანდრო ლანუსე (1918–1996)	სამხედრო			^[22]
38	ექტორ ხოსე კამპორა (1909–1980)	25 მაისი 1973	13 ივლისი 1973	თავისუფალი არჩევნები. პირველი პერონისტი პრეზიდენტი აკრძალვის გაუქმების შემდეგ. ხელისუფლებისაკენ გზა გაუხსნა ხუან პერონს და და გადადგა. მასთან ერთად გადადგა მისი ვიცე-პრეზიდენტიც.	^[23]
38	ექტორ ხოსე კამპორა (1909–1980)	FJL			^[23]
39	რაულ ალბერტო ლასტირი (1915–1978)	13 ივლისი 1973	12 ოქტომბერი 1973	დროებითი. დეპუტატთა პალატის თავმჯდომარე, პრეზიდენტის მოვალეობის შესრულებას შეუდგა კამპორას და მისი ვიცე-პრეზიდენტის გადადგომის შემდეგ.^[24]	^[23]
39	რაულ ალბერტო ლასტირი (1915–1978)	FJL			^[23]
40	ხუან პერონი (1895–1974)	12 ოქტომბერი 1973	30 ივნისი 1974	თავისუფალი არჩევნები. მესამედ. გარდაიცვალა თანამდებობაზე.	^[23]
40	ხუან პერონი (1895–1974)	FJL – PJ		თავისუფალი არჩევნები. მესამედ. გარდაიცვალა თანამდებობაზე.	^[23]
41	მარია ესტელა მარტინეს დე პერონი (1931–)	30 ივნისი 1974	24 მარტი 1976	ხუან პერონის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გარდაცვალების შემდეგ. ამერიკის და მსოფიოს პირველი ქალი პრეზიდენტი. დაამხეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად. იტალო არხენტინო ლუდერი დროებითი პრეზიდენტია 1975 13 სექტემბრიდან 1975 16 ოქტომბრამდე.	^[25]
41	მარია ესტელა მარტინეს დე პერონი (1931–)	FJL – PJ			^[25]
42	ხორხე რაფაელ ვიდელა (1925–2013)	29 მარტი 1976	29 მარტი 1981	სამხედრო გადატრიალება. სამხედრო ხუნტის პრეზიდენტი. ეროვნული რეორგანიზაციის პროცესის პირველი ხელმძღვანელი. დე ფაქტო ლიდერის ყველაზე ხანგრძლივი მმართველობა.	^[26]
42	ხორხე რაფაელ ვიდელა (1925–2013)	სამხედრო			^[26]
43	რობერტო ედუარდო ვიოლა (1924–1994)	29 მარტი 1981	12 დეკემბერი 1981	სამხედრო გადატრიალება. სამხედრო ხუნტის პრეზიდენტი. გადააყენეს.	^[26]
43	რობერტო ედუარდო ვიოლა (1924–1994)	სამხედრო			^[26]
44	ლეოპოლდო გალტიერი (1926–2003)	22 დეკემბერი 1981	17 ივნისი 1982	სამხედრო გადატრიალება. სამხედრო ხუნტის პრეზიდენტი. აწარმოა ფოლკლენდის ომი (ესპ. Guerra del Atlántico Sur). გადააყენეს.	^[26]
44	ლეოპოლდო გალტიერი (1926–2003)	სამხედრო			^[26]
45	რეინალდო ბინიონე (1928–2018)	1 ივლისი 1982	10 დეკემბერი 1983	სამხედრო გადატრიალება. ეროვნული რეორგანიზაციის პროცესის ბოლო ხელმძღვანელი.	^[26]
45	რეინალდო ბინიონე (1928–2018)	სამხედრო			^[26]
46	რაულ ალფონსინი (1927–2009)	10 დეკემბერი 1983	8 ივლისი 1989	თავისუფალი არჩევნები.	^[27]
46	რაულ ალფონსინი (1927–2009)	UCR		თავისუფალი არჩევნები.	^[27]
47	კარლოს მენემი (1930–)	8 ივლისი 1989	8 ივლისი 1995	თავისუფალი არჩევნები. პირველად. 1994 წელს კონსტიტუცია შეასწორა, რომელმაც საპრეზიდენტო ვადა შეამცირა 4 წლამდე.	^[28]
		8 ივლისი 1995	10 დეკემბერი 1999	თავისუფალი არჩევნები. მეორედ.
		PJ		თავისუფალი არჩევნები. მეორედ.
48	ფერნანდო დე ლარუა (1937–2019)	10 დეკემბერი 1999	20 დეკემბერი 2001	თავისუფალი არჩევნები. გადადგა 2001 წლის არგენტინის ეკონომიკური კრიზისის დროს.	^[29]
48	ფერნანდო დე ლარუა (1937–2019)	UCR – ალიანსი შრომის, სამრთლისა და განათლებისათვის			^[29]
49	ადოლფო როდრიგეს საა (1947–)	22 დეკემბერი 2001	30 დეკემბერი 2001	არჩეული ასამბლეის მიერ სამი თვით. გადადგა.	^[30]
49	ადოლფო როდრიგეს საა (1947–)	PJ		არჩეული ასამბლეის მიერ სამი თვით. გადადგა.	^[30]
50	ედუარდო დუალდე (1941–)	2 იანვარი 2002	25 მაისი 2003	არჩეული ასამბლეის მიერ, დე ლა რუას მანდატის გასვლამდე. გადადგა.	^[30]
50	ედუარდო დუალდე (1941–)	PJ			^[30]
51	ნესტორ კირხნერი (1950–2010)	25 მაისი 2003	10 დეკემბერი 2007		^[31]
51	ნესტორ კირხნერი (1950–2010)	FPV – PJ			^[31]
52	კრისტინა ფერნანდესი (1953–)	10 დეკემბერი 2007	10 დეკემბერი 2015	თავისუფალი არჩევნები. პირველი არჩეული ქალი პრეზიდენტი არგენტინაში. ნესტორ კირხნერის მეუღლე	^[32]
52	კრისტინა ფერნანდესი (1953–)	PJ			^[32]
53	მაურისიო მაკრი (1959-)	10 დეკემბერი 2015	დღემდე
53	მაურისიო მაკრი (1959-)	Cambiemos