არგენტინის პრეზიდენტების სია

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია

არგენტინას თავისი ისტორიის განმავლობაში სხვადასხვა ტიპის და დასახელების სახელმწიფოს მეთაურები მართავდა. ქვემოთ მოცემულ სიაში წარმოდგენილია არგენტინის მმართველები, რომლებიც ატარებდნენ პრეზიდენტის ტიტულს.

არგენტინის პრეზიდენტების სია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

# სურათი სახელი
(დ.–გ.) 		მმართველობა
—
პოლიტიკური
პარტია 		შენიშვნა
 სქოლიო
1 ბერნარდინო რივადავია
(1780–1845) 		8 თებერვალი 1826 7 ივლისი 1827 აიჩია საკანონმდებლო ასამბლეამ 1826 წელს, კონსტიტუციის მიღებამდე.[1] მან აწარმოა არგენტინა-ბრაზილიის ომი. [1]
უნიტარისტების პარტია
2 ვისენტე ლოპეს ი პლანესი
(1785–1856) 		7 ივლისი 1827 18 აგვისტო 1827 საკანონმდებლო ასამბლეამ აირჩია დროებით პრეზიდენტად 1826 წელს. [1]
დამოუკიდებელი
3 ხუსტო ხოსე დე ურკისა
(1801–1870) 		5 მარტი 1854 5 მარტი 1860 აირჩია ამომრცეველთა კოლეგიამ. არგენტინის კონფედერაციის პრეზიდენტი. [2]
ფედერალი
4 სანტიაგო დერკი
(1809–1867) 		5 მარტი 1860 4 ნოემბერი 1861 თანამდებობიდან გადადგა პავონის ომის შემდეგ. [3]
ფედერალი
5 ხუან ესტებან პედერნერა
(1796–1886) 		4 ნოემბერი 1861 12 დეკემბერი 1861 სანტიაგო დერკის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. თანამდებობიდან გადადგა არგენტინის ფედერაციის დაშლის შემდეგ. [3]
ფედერალი
6 ბარტოლომე მიტრე
(1821–1906) 		12 დეკემბერი 1861 12 ოქტომბერი 1862 დროებითი [4]
12 ოქტომბერი 1862 12 ოქტომბერი 1868 თავისუფალი არჩევნები. გაერთიანებული არგენტინის პირველი პრეზიდენტი. აწარმოა პარაგვაის ომი.
PN
7 დომინგო ფაუსტინო სარმიენტო
(1811–1888) 		12 ოქტომბერი 1868 12 ოქტომბერი 1874 თავისუფალი არჩევნები [4]
დამოუკიდებელი
8 ნიკოლას აველიანედა
(1837–1885) 		12 ოქტომბერი 1874 12 ოქტომბერი 1880 თავისუფალი არჩევნები [4]
PN
9 ხულიო არხენტინო როკა
(1843–1914) 		12 ოქტომბერი 1880 12 ოქტომბერი 1886 თავისუფალი არჩევნები. პირველად. [5]
PAN
10 მიგელ ხუარეს სელმანი
(1844–1909) 		12 ოქტომბერი 1886 6 აგვისტო 1890 თავისუფალი არჩევნები. გადადგა პარკის რევოლუციის დროს. [6]
PAN – PN
11 კარლოს პელეგრინი
(1846–1906) 		6 აგვისტო 1890 12 ოქტომბერი 1892 მიგელ ხუარეს სელმანის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. [6]
PAN
12 ლუის საენს პენია
(1822–1907) 		12 ოქტომბერი 1892 22 იანვარი 1895 თავისუფალი არჩევნები. გადადგა. [7]
PAN
13 ხოსე ევარისტო ურიბურუ
(1831–1914) 		22 იანვარი 1895 12 ოქტომბერი 1898 ლუის საენს პენიას ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. [7]
PAN
14 ხულიო არხენტინო როკა
(1843–1914) 		12 ოქტომბერი 1898 12 ოქტომბერი 1904 თავისუფალი არჩევნები. მეორედ. [8]
PAN
15 მანუელ კინტანა
(1835–1906) 		12 ოქტომბერი 1904 25 იანვარი 1906 თავისუფალი არჩევნები. გადადგა ჯანმრთელობის პრობლემის გამო, გარდაიცვალა ორ თვეში. [9]
PAN
16 ხოსე ფიგეროა ალკორტა
(1860–1931) 		25 იანვარი 1906 12 ოქტომბერი 1910 მანუელ კინტანას ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. [9]
PAN
17 როკე საენს პენია
(1851–1914) 		12 ოქტომბერი 1910 9 აგვისტო 1914 ხელი შეუწყო საენს პენიას კანონის მიღებას, რომელიც საარჩევნო უფლებას აძლევდა არგენტინის ყველა მოქალაქეს 18 წლის ასაკიდან. გარდაიცვალა თანამდებობაზე. [10]
PAN
18 ვიქტორინო დე ლა პლასა
(1840–1919) 		9 აგვისტო 1914 12 ოქტომბერი 1916 როკე საენს პენიას ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. [10]
PAN
19 იპოლიტო ირიგოიენი
(1852–1933) 		12 ოქტომბერი 1916 12 ოქტომბერი 1922 თავისუფალი არჩევნები. პირველი არჩეული პრეზიდენტი საენს პენიას კანონის შემდეგ. პირველად. [11]
UCR
20 მარსელო ტორკუატო დე ალვეარი
(1868–1942) 		12 ოქტომბერი 1922 12 ოქტომბერი 1928 თავისუფალი არჩევნები. [11]
UCR
21 იპოლიტო ირიგოიენი
(1852–1933) 		12 ოქტომბერი 1928 6 სექტემბერი 1930 თავისუფალი არჩევნები. მეორედ. გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად. [12]
UCR
22 ხოსე ფელიქს ურიბურუ
(1868–1932) 		6 სექტემბერი 1930 20 თებერვალი 1932 პირველი სახელმწიფო გადატრიალება არგენტინის უახლეს ისტორიაში. დაიწყო სამარცხვინო დეკადა. [13]
სამხედრო
23 აგუსტინ პედრო ხუსტო
(1876–1943) 		20 თებერვალი 1932 20 თებერვალი 1938 თაღლითური არჩევნები, რადიკალური სამოქალაქო კავშირი კანონგარეშედ გამოაცხადეს.[14] [15]
24 რობერტო მარია ორტისი
(1886–1942) 		20 თებერვალი 1938 27 ივნისი 1942 თაღლითური არჩევნები.[16] გარდაიცვალა თანამდებობაზე. [16]
UCR-A
25 რამონ კასტილიო
(1873–1944) 		27 ივნისი 1942 4 ივნისი 1943 რობერტო მარია ორტისის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გარდაცვალების შემდეგ. დაამხეს სახელმწიფო გადატრიალების შედეგად. დამთავრდა სამარცხვინო დეკადა. [16]
PDN
26 არტურო როუსონი
(1885–1952) 		4 ივნისი 1943 7 ივნისი 1943 სახელმწიფო გადატრიალება. დაიწყო რევოლუცია 43. გადააყენეს თანამდებობიდან.[17] [16]
სამხედრო
27 პედრო პაბლო რამირესი
(1884–1962) 		7 ივნისი 1943 9 მარტი 1944 სახელმწიფო გადატრიალება. გადააყენეს თანამდებობიდან. [16]
სამხედრო
28 ედელმირო ხულიან ფარელი
(1887–1980) 		11 მარტი 1944 4 ივნისი 1946 სახელმწიფო გადატრიალება. ომი გამოუცხადა ფაშისტური ქვეყნების ალიანსს. დასრულდა რევოლუცია 43. [16]
სამხედრო
29 ხუან პერონი
(1895–1974) 		4 ივნისი 1946 4 ივნისი 1952 თავისუფალი არჩევნები. პირველად. [18]
შრომის პარტია
4 ივნისი 1952 20 სექტემბერი 1955 თავისუფალი არჩევნები. მეორედ. პირველი არჩევნები სადაც დაუშვეს ქალთა ხმის უფლება. გაიმარჯვა არგენტინის ისტორიაში სარეკორდო 62,49 %-ით, გადააყენეს თანამდებობიდან.
PJ
30 ედუარდო ლონარდი
(1896–1956) 		23 სექტემბერი 1955 13 ნოემბერი 1955 სამხედრო გადატრიალება. დაიწყო გამანთავისუფლებელი რევოლუცია. 1853 წლის კონსტიტუცია აღადგინეს და 1949 წლის კონსტიტუციის გაუქმდა. გადააყენეს თანამდებობიდან. [19]
სამხედრო
31 პედრო ეუხენიო არამბურუ
(1903–1970) 		13 ნოემბერი 1955 1 მაისი 1958 სამხედრო გადატრიალება. პერონიზმი აკრძალეს. დამთავრდა გამანთავისუფლებელი რევოლუცია. [19]
სამხედრო
32 არტურო ფრონდისი
(1908–1995) 		1 მაისი 1958 29 მარტი 1962 გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად. [20]
UCRI
33 ხოსე მარია გიდო
(1910–1975) 		29 მარტი 1962 12 ოქტომბერი 1963 არგენტინის სენატის პრეზიდენტი, დროებითი პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელი.[21] [20]
UCRI
34 არტურო უმბერტო ილია
(1900–1983) 		12 ოქტომბერი 1963 28 ივნისი 1966 გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად. [22]
UCRP
35 ხუან კარლოს ონგანია
(1914–1995) 		29 June 1966 8 June 1970 სახელმწიფო გადატრიალება. რევოლუციის პირველი ხელმძღვანელი. გადააყენეს თანამდებობიდან [22]
სამხედრო
36 რობერტო ლევინგსტონი
(1920–2015) 		8 ივნისი 1970 23 მაისი 1971 სახელმწიფო გადატრიალება. დე ფაქტო, გადააყენეს თანამდებობიდან. [22]
სამხედრო
37 ალეხანდრო ლანუსე
(1918–1996) 		26 მაისი 1971 25 მაისი 1973 სახელმწიფო გადატრიალება. არგენტინის რევოლუციის უკანასკნელი ლიდერი. პერონიზმის აკრძალვა გააუქმა. [22]
სამხედრო
38 ექტორ ხოსე კამპორა
(1909–1980) 		25 მაისი 1973 13 ივლისი 1973 თავისუფალი არჩევნები. პირველი პერონისტი პრეზიდენტი აკრძალვის გაუქმების შემდეგ. ხელისუფლებისაკენ გზა გაუხსნა ხუან პერონს და და გადადგა. მასთან ერთად გადადგა მისი ვიცე-პრეზიდენტიც. [23]
FJL
39 რაულ ალბერტო ლასტირი
(1915–1978) 		13 ივლისი 1973 12 ოქტომბერი 1973 დროებითი. დეპუტატთა პალატის თავმჯდომარე, პრეზიდენტის მოვალეობის შესრულებას შეუდგა კამპორას და მისი ვიცე-პრეზიდენტის გადადგომის შემდეგ.[24] [23]
FJL
40 ხუან პერონი
(1895–1974) 		12 ოქტომბერი 1973 30 ივნისი 1974 თავისუფალი არჩევნები. მესამედ. გარდაიცვალა თანამდებობაზე. [23]
FJL – PJ
41 მარია ესტელა მარტინეს დე პერონი
(1931–) 		30 ივნისი 1974 24 მარტი 1976 ხუან პერონის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გარდაცვალების შემდეგ. ამერიკის და მსოფიოს პირველი ქალი პრეზიდენტი. დაამხეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად.
იტალო არხენტინო ლუდერი დროებითი პრეზიდენტია 1975 13 სექტემბრიდან 1975 16 ოქტომბრამდე. 		[25]
FJL – PJ
42 ხორხე რაფაელ ვიდელა
(1925–2013) 		29 მარტი 1976 29 მარტი 1981 სამხედრო გადატრიალება. სამხედრო ხუნტის პრეზიდენტი. ეროვნული რეორგანიზაციის პროცესის პირველი ხელმძღვანელი. დე ფაქტო ლიდერის ყველაზე ხანგრძლივი მმართველობა. [26]
სამხედრო
43 რობერტო ედუარდო ვიოლა
(1924–1994) 		29 მარტი 1981 12 დეკემბერი 1981 სამხედრო გადატრიალება. სამხედრო ხუნტის პრეზიდენტი. გადააყენეს. [26]
სამხედრო
44 ლეოპოლდო გალტიერი
(1926–2003) 		22 დეკემბერი 1981 17 ივნისი 1982 სამხედრო გადატრიალება. სამხედრო ხუნტის პრეზიდენტი. აწარმოა ფოლკლენდის ომი (ესპ. Guerra del Atlántico Sur). გადააყენეს. [26]
სამხედრო
45 რეინალდო ბინიონე
(1928–2018) 		1 ივლისი 1982 10 დეკემბერი 1983 სამხედრო გადატრიალება. ეროვნული რეორგანიზაციის პროცესის ბოლო ხელმძღვანელი. [26]
სამხედრო
46 რაულ ალფონსინი
(1927–2009) 		10 დეკემბერი 1983 8 ივლისი 1989 თავისუფალი არჩევნები. [27]
UCR
47 კარლოს მენემი
(1930–2021) 		8 ივლისი 1989 8 ივლისი 1995 თავისუფალი არჩევნები. პირველად. 1994 წელს კონსტიტუცია შეასწორა, რომელმაც საპრეზიდენტო ვადა შეამცირა 4 წლამდე. [28]
8 ივლისი 1995 10 დეკემბერი 1999 თავისუფალი არჩევნები. მეორედ.
PJ
48 ფერნანდო დე ლარუა
(1937–2019) 		10 დეკემბერი 1999 20 დეკემბერი 2001 თავისუფალი არჩევნები. გადადგა 2001 წლის არგენტინის ეკონომიკური კრიზისის დროს. [29]
UCR – ალიანსი შრომის, სამრთლისა და განათლებისათვის
49 ადოლფო როდრიგეს საა
(1947–) 		22 დეკემბერი 2001 30 დეკემბერი 2001 არჩეული ასამბლეის მიერ სამი თვით. გადადგა. [30]
PJ
50 ედუარდო დუალდე
(1941–) 		2 იანვარი 2002 25 მაისი 2003 არჩეული ასამბლეის მიერ, დე ლა რუას მანდატის გასვლამდე. გადადგა. [30]
PJ
51 ნესტორ კირხნერი
(1950–2010) 		25 მაისი 2003 10 დეკემბერი 2007 [31]
FPV – PJ
52 კრისტინა ფერნანდესი
(1953–) 		10 დეკემბერი 2007 10 დეკემბერი 2015 თავისუფალი არჩევნები. პირველი არჩეული ქალი პრეზიდენტი არგენტინაში. ნესტორ კირხნერის მეუღლე [32]
PJ
53 მაურისიო მაკრი
(1959-) 		10 დეკემბერი 2015 დღემდე
Cambiemos

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ბიბლიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Mendelevich, p. 23-32
  2. ↑ Mendelevich, p. 38-41
  3. ↑ 3.0 3.1 Mendelevich, p. 42-45
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 Mendelevich, p.46-52
  5. ↑ Mendelevich, p. 53-56
  6. ↑ 6.0 6.1 Mendelevich, p. 57-65
  7. ↑ 7.0 7.1 Mendelevich, p. 66-72
  8. ↑ Mendelevich, p. 73-79
  9. ↑ 9.0 9.1 Mendelevich, p. 80-88
  10. ↑ 10.0 10.1 Mendelevich, p. 89-101
  11. ↑ 11.0 11.1 Mendelevich, p. 102-112
  12. ↑ Mendelevich, p. 113-125
  13. ↑ Mendelevich, p. 126-129
  14. ↑ Mendelevich, p. 130—131
  15. ↑ Mendelevich, p. 130-135
  16. ↑ 16.0 16.1 16.2 16.3 16.4 16.5 Mendelevich, p. 136-155
  17. ↑ Mendelevich, p. 145
  18. ↑ Mendelevich, p. 156-176
  19. ↑ 19.0 19.1 Mendelevich, p. 177-186
  20. ↑ 20.0 20.1 Mendelevich, p. 187-195
  21. ↑ Mendelevich, p. 193
  22. ↑ 22.0 22.1 22.2 22.3 Mendelevich, p. 196-214
  23. ↑ 23.0 23.1 23.2 Mendelevich, p. 215-228
  24. ↑ Mendelevich, p. 223
  25. ↑ Mendelevich, p. 229-235
  26. ↑ 26.0 26.1 26.2 26.3 Mendelevich, p. 236-241
  27. ↑ Mendelevich, p. 242-245
  28. ↑ Mendelevich, p. 247-252
  29. ↑ Mendelevich, p. 253-262
  30. ↑ 30.0 30.1 Mendelevich, p. 263-277
  31. ↑ Mendelevich, p. 278-282
  32. ↑ Mendelevich, p. 283-292
ხ • გ • რ
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=არგენტინის_პრეზიდენტების_სია&oldid=4394149“-დან