არგენტინის პრეზიდენტების სია
ნავიგაციაზე გადასვლა
ძიებაზე გადასვლა
არგენტინას თავისი ისტორიის განმავლობაში სხვადასხვა ტიპის და დასახელების სახელმწიფოს მეთაურები მართავდა. ქვემოთ მოცემულ სიაში წარმოდგენილია არგენტინის მმართველები, რომლებიც ატარებდნენ პრეზიდენტის ტიტულს.
არგენტინის პრეზიდენტების სია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
# | სურათი | სახელი (დ.–გ.) |
მმართველობა — პოლიტიკური პარტია |
შენიშვნა |
სქოლიო | |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | ![]() |
ბერნარდინო რივადავია (1780–1845) |
8 თებერვალი 1826 | 7 ივლისი 1827 | აიჩია საკანონმდებლო ასამბლეამ 1826 წელს, კონსტიტუციის მიღებამდე.[1] მან აწარმოა არგენტინა-ბრაზილიის ომი. | [1] |
უნიტარისტების პარტია | ||||||
2 | ![]() |
ვისენტე ლოპეს ი პლანესი (1785–1856) |
7 ივლისი 1827 | 18 აგვისტო 1827 | საკანონმდებლო ასამბლეამ აირჩია დროებით პრეზიდენტად 1826 წელს. | [1] |
დამოუკიდებელი | ||||||
3 | ![]() |
ხუსტო ხოსე დე ურკისა (1801–1870) |
5 მარტი 1854 | 5 მარტი 1860 | აირჩია ამომრცეველთა კოლეგიამ. არგენტინის კონფედერაციის პრეზიდენტი. | [2] |
ფედერალი | ||||||
4 | სანტიაგო დერკი (1809–1867) |
5 მარტი 1860 | 4 ნოემბერი 1861 | თანამდებობიდან გადადგა პავონის ომის შემდეგ. | [3] | |
ფედერალი | ||||||
5 | ხუან ესტებან პედერნერა (1796–1886) |
4 ნოემბერი 1861 | 12 დეკემბერი 1861 | სანტიაგო დერკის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. თანამდებობიდან გადადგა არგენტინის ფედერაციის დაშლის შემდეგ. | [3] | |
ფედერალი | ||||||
6 | ![]() |
ბარტოლომე მიტრე (1821–1906) |
12 დეკემბერი 1861 | 12 ოქტომბერი 1862 | დროებითი | [4] |
12 ოქტომბერი 1862 | 12 ოქტომბერი 1868 | თავისუფალი არჩევნები. გაერთიანებული არგენტინის პირველი პრეზიდენტი. აწარმოა პარაგვაის ომი. | ||||
PN | ||||||
7 | ![]() |
დომინგო ფაუსტინო სარმიენტო (1811–1888) |
12 ოქტომბერი 1868 | 12 ოქტომბერი 1874 | თავისუფალი არჩევნები | [4] |
დამოუკიდებელი | ||||||
8 | ![]() |
ნიკოლას აველიანედა (1837–1885) |
12 ოქტომბერი 1874 | 12 ოქტომბერი 1880 | თავისუფალი არჩევნები | [4] |
PN | ||||||
9 | ხულიო არხენტინო როკა (1843–1914) |
12 ოქტომბერი 1880 | 12 ოქტომბერი 1886 | თავისუფალი არჩევნები. პირველად. | [5] | |
PAN | ||||||
10 | ![]() |
მიგელ ხუარეს სელმანი (1844–1909) |
12 ოქტომბერი 1886 | 6 აგვისტო 1890 | თავისუფალი არჩევნები. გადადგა პარკის რევოლუციის დროს. | [6] |
PAN – PN | ||||||
11 | ![]() |
კარლოს პელეგრინი (1846–1906) |
6 აგვისტო 1890 | 12 ოქტომბერი 1892 | მიგელ ხუარეს სელმანის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. | [6] |
PAN | ||||||
12 | ![]() |
ლუის საენს პენია (1822–1907) |
12 ოქტომბერი 1892 | 22 იანვარი 1895 | თავისუფალი არჩევნები. გადადგა. | [7] |
PAN | ||||||
13 | ![]() |
ხოსე ევარისტო ურიბურუ (1831–1914) |
22 იანვარი 1895 | 12 ოქტომბერი 1898 | ლუის საენს პენიას ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. | [7] |
PAN | ||||||
14 | ![]() |
ხულიო არხენტინო როკა (1843–1914) |
12 ოქტომბერი 1898 | 12 ოქტომბერი 1904 | თავისუფალი არჩევნები. მეორედ. | [8] |
PAN | ||||||
15 | ![]() |
მანუელ კინტანა (1835–1906) |
12 ოქტომბერი 1904 | 25 იანვარი 1906 | თავისუფალი არჩევნები. გადადგა ჯანმრთელობის პრობლემის გამო, გარდაიცვალა ორ თვეში. | [9] |
PAN | ||||||
16 | ![]() |
ხოსე ფიგეროა ალკორტა (1860–1931) |
25 იანვარი 1906 | 12 ოქტომბერი 1910 | მანუელ კინტანას ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. | [9] |
PAN | ||||||
17 | ![]() |
როკე საენს პენია (1851–1914) |
12 ოქტომბერი 1910 | 9 აგვისტო 1914 | ხელი შეუწყო საენს პენიას კანონის მიღებას, რომელიც საარჩევნო უფლებას აძლევდა არგენტინის ყველა მოქალაქეს 18 წლის ასაკიდან. გარდაიცვალა თანამდებობაზე. | [10] |
PAN | ||||||
18 | ![]() |
ვიქტორინო დე ლა პლასა (1840–1919) |
9 აგვისტო 1914 | 12 ოქტომბერი 1916 | როკე საენს პენიას ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გადადგომის შემდეგ. | [10] |
PAN | ||||||
19 | ![]() |
იპოლიტო ირიგოიენი (1852–1933) |
12 ოქტომბერი 1916 | 12 ოქტომბერი 1922 | თავისუფალი არჩევნები. პირველი არჩეული პრეზიდენტი საენს პენიას კანონის შემდეგ. პირველად. | [11] |
UCR | ||||||
20 | ![]() |
მარსელო ტორკუატო დე ალვეარი (1868–1942) |
12 ოქტომბერი 1922 | 12 ოქტომბერი 1928 | თავისუფალი არჩევნები. | [11] |
UCR | ||||||
21 | ![]() |
იპოლიტო ირიგოიენი (1852–1933) |
12 ოქტომბერი 1928 | 6 სექტემბერი 1930 | თავისუფალი არჩევნები. მეორედ. გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად. | [12] |
UCR | ||||||
22 | ![]() |
ხოსე ფელიქს ურიბურუ (1868–1932) |
6 სექტემბერი 1930 | 20 თებერვალი 1932 | პირველი სახელმწიფო გადატრიალება არგენტინის უახლეს ისტორიაში. დაიწყო სამარცხვინო დეკადა. | [13] |
სამხედრო | ||||||
23 | ![]() |
აგუსტინ პედრო ხუსტო (1876–1943) |
20 თებერვალი 1932 | 20 თებერვალი 1938 | თაღლითური არჩევნები, რადიკალური სამოქალაქო კავშირი კანონგარეშედ გამოაცხადეს.[14] | [15] |
24 | ![]() |
რობერტო მარია ორტისი (1886–1942) |
20 თებერვალი 1938 | 27 ივნისი 1942 | თაღლითური არჩევნები.[16] გარდაიცვალა თანამდებობაზე. | [16] |
UCR-A | ||||||
25 | ![]() |
რამონ კასტილიო (1873–1944) |
27 ივნისი 1942 | 4 ივნისი 1943 | რობერტო მარია ორტისის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გარდაცვალების შემდეგ. დაამხეს სახელმწიფო გადატრიალების შედეგად. დამთავრდა სამარცხვინო დეკადა. | [16] |
PDN | ||||||
26 | ![]() |
არტურო როუსონი (1885–1952) |
4 ივნისი 1943 | 7 ივნისი 1943 | სახელმწიფო გადატრიალება. დაიწყო რევოლუცია 43. გადააყენეს თანამდებობიდან.[17] | [16] |
სამხედრო | ||||||
27 | ![]() |
პედრო პაბლო რამირესი (1884–1962) |
7 ივნისი 1943 | 9 მარტი 1944 | სახელმწიფო გადატრიალება. გადააყენეს თანამდებობიდან. | [16] |
სამხედრო | ||||||
28 | ედელმირო ხულიან ფარელი (1887–1980) |
11 მარტი 1944 | 4 ივნისი 1946 | სახელმწიფო გადატრიალება. ომი გამოუცხადა ფაშისტური ქვეყნების ალიანსს. დასრულდა რევოლუცია 43. | [16] | |
სამხედრო | ||||||
29 | ![]() |
ხუან პერონი (1895–1974) |
4 ივნისი 1946 | 4 ივნისი 1952 | თავისუფალი არჩევნები. პირველად. | [18] |
შრომის პარტია | ||||||
4 ივნისი 1952 | 20 სექტემბერი 1955 | თავისუფალი არჩევნები. მეორედ. პირველი არჩევნები სადაც დაუშვეს ქალთა ხმის უფლება. გაიმარჯვა არგენტინის ისტორიაში სარეკორდო 62,49 %-ით, გადააყენეს თანამდებობიდან. | ||||
PJ | ||||||
30 | ედუარდო ლონარდი (1896–1956) |
23 სექტემბერი 1955 | 13 ნოემბერი 1955 | სამხედრო გადატრიალება. დაიწყო გამანთავისუფლებელი რევოლუცია. 1853 წლის კონსტიტუცია აღადგინეს და 1949 წლის კონსტიტუციის გაუქმდა. გადააყენეს თანამდებობიდან. | [19] | |
სამხედრო | ||||||
31 | ![]() |
პედრო ეუხენიო არამბურუ (1903–1970) |
13 ნოემბერი 1955 | 1 მაისი 1958 | სამხედრო გადატრიალება. პერონიზმი აკრძალეს. დამთავრდა გამანთავისუფლებელი რევოლუცია. | [19] |
სამხედრო | ||||||
32 | ![]() |
არტურო ფრონდისი (1908–1995) |
1 მაისი 1958 | 29 მარტი 1962 | გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად. | [20] |
UCRI | ||||||
33 | ხოსე მარია გიდო (1910–1975) |
29 მარტი 1962 | 12 ოქტომბერი 1963 | არგენტინის სენატის პრეზიდენტი, დროებითი პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელი.[21] | [20] | |
UCRI | ||||||
34 | ![]() |
არტურო უმბერტო ილია (1900–1983) |
12 ოქტომბერი 1963 | 28 ივნისი 1966 | გადააყენეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად. | [22] |
UCRP | ||||||
35 | ![]() |
ხუან კარლოს ონგანია (1914–1995) |
29 June 1966 | 8 June 1970 | სახელმწიფო გადატრიალება. რევოლუციის პირველი ხელმძღვანელი. გადააყენეს თანამდებობიდან | [22] |
სამხედრო | ||||||
36 | ![]() |
რობერტო ლევინგსტონი (1920–2015) |
8 ივნისი 1970 | 23 მაისი 1971 | სახელმწიფო გადატრიალება. დე ფაქტო, გადააყენეს თანამდებობიდან. | [22] |
სამხედრო | ||||||
37 | ![]() |
ალეხანდრო ლანუსე (1918–1996) |
26 მაისი 1971 | 25 მაისი 1973 | სახელმწიფო გადატრიალება. არგენტინის რევოლუციის უკანასკნელი ლიდერი. პერონიზმის აკრძალვა გააუქმა. | [22] |
სამხედრო | ||||||
38 | ექტორ ხოსე კამპორა (1909–1980) |
25 მაისი 1973 | 13 ივლისი 1973 | თავისუფალი არჩევნები. პირველი პერონისტი პრეზიდენტი აკრძალვის გაუქმების შემდეგ. ხელისუფლებისაკენ გზა გაუხსნა ხუან პერონს და და გადადგა. მასთან ერთად გადადგა მისი ვიცე-პრეზიდენტიც. | [23] | |
FJL | ||||||
39 | რაულ ალბერტო ლასტირი (1915–1978) |
13 ივლისი 1973 | 12 ოქტომბერი 1973 | დროებითი. დეპუტატთა პალატის თავმჯდომარე, პრეზიდენტის მოვალეობის შესრულებას შეუდგა კამპორას და მისი ვიცე-პრეზიდენტის გადადგომის შემდეგ.[24] | [23] | |
FJL | ||||||
40 | ხუან პერონი (1895–1974) |
12 ოქტომბერი 1973 | 30 ივნისი 1974 | თავისუფალი არჩევნები. მესამედ. გარდაიცვალა თანამდებობაზე. | [23] | |
FJL – PJ | ||||||
41 | მარია ესტელა მარტინეს დე პერონი (1931–) |
30 ივნისი 1974 | 24 მარტი 1976 | ხუან პერონის ვიცე-პრეზიდენტი, თანამდებობა დაიკავა მისი გარდაცვალების შემდეგ. ამერიკის და მსოფიოს პირველი ქალი პრეზიდენტი. დაამხეს სამხედრო გადატრიალების შედეგად. იტალო არხენტინო ლუდერი დროებითი პრეზიდენტია 1975 13 სექტემბრიდან 1975 16 ოქტომბრამდე. |
[25] | |
FJL – PJ | ||||||
42 | ხორხე რაფაელ ვიდელა (1925–2013) |
29 მარტი 1976 | 29 მარტი 1981 | სამხედრო გადატრიალება. სამხედრო ხუნტის პრეზიდენტი. ეროვნული რეორგანიზაციის პროცესის პირველი ხელმძღვანელი. დე ფაქტო ლიდერის ყველაზე ხანგრძლივი მმართველობა. | [26] | |
სამხედრო | ||||||
43 | ![]() |
რობერტო ედუარდო ვიოლა (1924–1994) |
29 მარტი 1981 | 12 დეკემბერი 1981 | სამხედრო გადატრიალება. სამხედრო ხუნტის პრეზიდენტი. გადააყენეს. | [26] |
სამხედრო | ||||||
44 | ლეოპოლდო გალტიერი (1926–2003) |
22 დეკემბერი 1981 | 17 ივნისი 1982 | სამხედრო გადატრიალება. სამხედრო ხუნტის პრეზიდენტი. აწარმოა ფოლკლენდის ომი (ესპ. Guerra del Atlántico Sur). გადააყენეს. | [26] | |
სამხედრო | ||||||
45 | ![]() |
რეინალდო ბინიონე (1928–2018) |
1 ივლისი 1982 | 10 დეკემბერი 1983 | სამხედრო გადატრიალება. ეროვნული რეორგანიზაციის პროცესის ბოლო ხელმძღვანელი. | [26] |
სამხედრო | ||||||
46 | ![]() |
რაულ ალფონსინი (1927–2009) |
10 დეკემბერი 1983 | 8 ივლისი 1989 | თავისუფალი არჩევნები. | [27] |
UCR | ||||||
47 | ![]() |
კარლოს მენემი (1930–2021) |
8 ივლისი 1989 | 8 ივლისი 1995 | თავისუფალი არჩევნები. პირველად. 1994 წელს კონსტიტუცია შეასწორა, რომელმაც საპრეზიდენტო ვადა შეამცირა 4 წლამდე. | [28] |
8 ივლისი 1995 | 10 დეკემბერი 1999 | თავისუფალი არჩევნები. მეორედ. | ||||
PJ | ||||||
48 | ![]() |
ფერნანდო დე ლარუა (1937–2019) |
10 დეკემბერი 1999 | 20 დეკემბერი 2001 | თავისუფალი არჩევნები. გადადგა 2001 წლის არგენტინის ეკონომიკური კრიზისის დროს. | [29] |
UCR – ალიანსი შრომის, სამრთლისა და განათლებისათვის | ||||||
49 | ![]() |
ადოლფო როდრიგეს საა (1947–) |
22 დეკემბერი 2001 | 30 დეკემბერი 2001 | არჩეული ასამბლეის მიერ სამი თვით. გადადგა. | [30] |
PJ | ||||||
50 | ![]() |
ედუარდო დუალდე (1941–) |
2 იანვარი 2002 | 25 მაისი 2003 | არჩეული ასამბლეის მიერ, დე ლა რუას მანდატის გასვლამდე. გადადგა. | [30] |
PJ | ||||||
51 | ![]() |
ნესტორ კირხნერი (1950–2010) |
25 მაისი 2003 | 10 დეკემბერი 2007 | [31] | |
FPV – PJ | ||||||
52 | ![]() |
კრისტინა ფერნანდესი (1953–) |
10 დეკემბერი 2007 | 10 დეკემბერი 2015 | თავისუფალი არჩევნები. პირველი არჩეული ქალი პრეზიდენტი არგენტინაში. ნესტორ კირხნერის მეუღლე | [32] |
PJ | ||||||
53 | ![]() |
მაურისიო მაკრი (1959-) |
10 დეკემბერი 2015 | დღემდე | ||
Cambiemos |
რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ბიბლიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- მენდელევიჩი, პაბლო (2010). El Final. Buenos Aires: Ediciones B. ISBN 978-987-627-166-0.
- როსა, ხოსე მარია (1974). არგენტინის ისტორია. Buenos Aires: Editorial Oriente S.A..
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Mendelevich, p. 23-32
- ↑ Mendelevich, p. 38-41
- ↑ 3.0 3.1 Mendelevich, p. 42-45
- ↑ 4.0 4.1 4.2 Mendelevich, p.46-52
- ↑ Mendelevich, p. 53-56
- ↑ 6.0 6.1 Mendelevich, p. 57-65
- ↑ 7.0 7.1 Mendelevich, p. 66-72
- ↑ Mendelevich, p. 73-79
- ↑ 9.0 9.1 Mendelevich, p. 80-88
- ↑ 10.0 10.1 Mendelevich, p. 89-101
- ↑ 11.0 11.1 Mendelevich, p. 102-112
- ↑ Mendelevich, p. 113-125
- ↑ Mendelevich, p. 126-129
- ↑ Mendelevich, p. 130—131
- ↑ Mendelevich, p. 130-135
- ↑ 16.0 16.1 16.2 16.3 16.4 16.5 Mendelevich, p. 136-155
- ↑ Mendelevich, p. 145
- ↑ Mendelevich, p. 156-176
- ↑ 19.0 19.1 Mendelevich, p. 177-186
- ↑ 20.0 20.1 Mendelevich, p. 187-195
- ↑ Mendelevich, p. 193
- ↑ 22.0 22.1 22.2 22.3 Mendelevich, p. 196-214
- ↑ 23.0 23.1 23.2 Mendelevich, p. 215-228
- ↑ Mendelevich, p. 223
- ↑ Mendelevich, p. 229-235
- ↑ 26.0 26.1 26.2 26.3 Mendelevich, p. 236-241
- ↑ Mendelevich, p. 242-245
- ↑ Mendelevich, p. 247-252
- ↑ Mendelevich, p. 253-262
- ↑ 30.0 30.1 Mendelevich, p. 263-277
- ↑ Mendelevich, p. 278-282
- ↑ Mendelevich, p. 283-292