ზედა ვანი
| სოფელი | |
|---|---|
|
ზედა ვანი | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | იმერეთის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | ვანის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ზედა ვანი |
| კოორდინატები | 42°04′06″ ჩ. გ. 42°30′59″ ა. გ. / 42.06833° ჩ. გ. 42.51639° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 160 მ |
| ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
| მოსახლეობა | 910[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 99,7 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)   | |
ზედა ვანი — სოფელი საქართველოში, იმერეთის მხარის ვანის მუნიციპალიტეტში, თემის ცენტრი (სოფელი: ტყელვანი). მდებარეობს მდინარე ჭიშურის (რიონის აუზი) ორივე ნაპირზე. ზღვის დონიდან 160 მეტრი, ვანიდან 2,5 კილომეტრი.
დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 910 ადამიანი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 2002[2] | 658 | 318 | 340 |
| 2014[1] |  910 |
462 | 448 |
ზედა ვანის ეკლესია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მთავარი სტატია: ზედა ვანის მთავარანგელოზის ეკლესია.სოფელში დგას XII-XIII საუკუნეების მთავარანგელოზის ეკლესია და სამრეკლო. კარგად გათლილ, ქვით ნაგებ ეკლესიას ჩრდილოეთით და სამხრეთით ნართექსები აქვს, დასავლეთ - ეგვტერი, კარისა და ფანჯრის საპირეები მოჩუქურთმებულია. ეგვტერისა და ნართექსების კედლებზე შემორჩენილია მხატვრობის ფრაგმენტები. პირველი ფენა XII-XIII საუკუნეებს მიეკუთვნება, მეორე - XVII საუკუნისს უგვიანესი არ უნდა იყოს. ქვის ფილების (ლორფინების) სახურავი ჩამოქცეულია. ქვით ნაგები ექვსწახნაგა სამრეკლო XIX ს. მიეკუთვნება. I სართული გადახურულია შეკრული კამარით, II სართული გახსნილია, III სართული კი თაღებით დაკავშირებული სვეტებისაგან შედგება და კონუსისებრი სახურავი აქვს.
სოფლის ტერიტორიაზე შემორჩენილია შუასაუკუნეების ციხის ნანგრევები, მთავარანგელოზის ეკლესიიდან ორ კილომეტრში. „ნაციხვარიდან“ ჩრდილოეთით ნახევარი კილომეტრის დაშორებით, შემორჩენილია ეკლესიის ნანგრევები, რომელთაც „კელენჯვარს“ ან სოსელიების ეკლესიას უწოდებენ.[3].
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. IV, თბ., 1979. — გვ. 494.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II
- ↑ ვანი III, გვ. 32-33, თბილისი — 1977 წ
| ||||||||||
