ტრებიასთან დამარცხების შემდეგ, ძვ. წ. 217 წლისათვის რომში კონსულებად აირჩიეს გნეუს სერვილიუს გემინუსი და გაიუს ფლამინიუსი. მათ ახალი არმიის შეკრება დაიწყეს მტერთან ანგარიშის გასასწორებლად. ახალმა კონსულებმა გადაწყვიტეს დაეკავებინათ შუა იტალიაში შესაჭრელად ყველაზე მოხერხებული გასასვლელი არიმინუმთან და არეციუმთან[1]. ჰანიბალმა აირჩია მესამე, უფრო ძნელად სავალი გზა. მან გაიარა ქალაქი პისტორია და ადიდებული მდინარის შედეგად დატბორილი და დაჭაობებული არნოს ველი[2]. მარცხნივ ჩამოიტოვა არეციუმი სადაც გაიუს ფლამინიუსი იყო ჩასაფრებული და შეიჭრა ეტრურიაში. ფლამინიუსმა როგორც კი შეიტყო ჰანიბალის მანევრირების შესახებ, არ დაელოდა სერვილიუსს და ფორსირებული მარშით გაეშურა მასთან შესახვედრად. არეციუმიდან მიმავალი გზა გადიოდა ტრაზიმენის ტბის ჩრდილოეთ სანაპიროზე, რომელიც ვიწრო დაბლობს წარმოადგენდა. დაბლობს ჩრდილოეთიდან მაღალი მთები ერტყა, დასავლეთიდან შესასვლელი ვიწრო ხეობას წარმოადგენდა, ხოლო აღმოსავლეთისკენ გასასვლელი ციცაბო ფლატეს. ჰანიბალმა სწორედ ეს ადგილი ამოირჩია ჩასაფრებისათვის: აღმოსავლეთით, გასასვლელთან მსუბუქად შეიარაღებულები ჩაასაფრა, დასავლეთით მძიმე ქვეითი ჯარი და გალები, ხოლო მთებს შუბოსნები და მსროლელები შეუსია[3]. სისხლისმღვრელ ბრძოლაში რომაელთა არმიის ნახევარი დაიღუპა, ბრძოლის ველზე დაეცა თავად მთავარსარდალი ფლამინიუსი[4].
ტრაზიმენთან ტრიუმფმა რომისაკენ გზა გაუხსნა ჰანიბალს, მაგრამ მან სულ სხვა გზა აირჩია. რომზე პირდაპირ შეტევის ნაცვლად იტალიის საბოლოო აოხრება გადაწყვიტა, მისი აზრით ეს გარესამყაროსაგან იტალიის სრულ იზოლაციას გამოიწვევდა და დაასუსტებდა. მხოლოდ ამის შემდეგ შეიძლებოდა ფიქრი რომის აღებაზე[5].
ტრაზიმენის ტბის ბრძოლა ვიკისაწყობში