ნინო ნაკაშიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

ნინო ნაკაშიძე
ნინო ნაკაშიძე
დაბადების თარიღი	1 (13) იანვარი, 1872
დაბადების ადგილი	ბახვი
გარდაცვალების თარიღი	2 ივლისი, 1963 (91 წლის)
გარდაცვალების ადგილი	თბილისი
დასაფლავებულია	დიდუბის პანთეონი
საქმიანობა	მწერალი, საზოგადო მოღვაწე და მთარგმნელი
ენა	ქართული ენა
მოქალაქეობა	რუსეთის იმპერია; საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა; სსრკ
ჯილდოები	საპატიო ნიშნის ორდენი
მეუღლე	ილია ნაკაშიძე

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა

[შემოწმებული ვერსია]

← წინა ცვლილება შემდეგი ცვლილება →

შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა

ვიზუალურივიკიტექსტი

შიდახაზური

16:50, 15 იანვარი 2020-ის ვერსია

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ ნაკაშიძე.

ნინო იოსების ასული ნაკაშიძე (ქალიშვილობის გვარია ანთაძე) (დ. 13 იანვარი, 1872, სოფ. ბახვი, ოზურგეთის მაზრა — გ. 2 ივლისი, 1963, თბილისი) — ქართველი მწერალი და საზოგადო მოღვაწე.

ბიოგრაფია

პირველად სოფლის დაწყებით სასწავლებელში მიიყვანეს, სადაც მისი მასწავლებლები იყვნენ ნინო და გიგო შარაშიძეები. შემდეგ გადაიყვანეს ოზურგეთის ქალთა ორკლასიან სასწავლებელში, სადაც მისი მასწავლებლები იყვნენ ნინო ქიქოძე და მარიამ დემურია. 1892 წელს დამთავრა დაამთავრა თბილისის საბებიო ინსტიტუტი და პეტერბურგის ქალთა კურსებზე ისმენდა ლექციებს. 1892 წელს გაიცნო მომავალი მეუღლე, პუბლიცისტი ილია ნაკაშიძე, 1894 წელს დაქორწინდა მასზე და მიიღო მისი გვარი. 1902 წელს გამოაქვეყნა პირველი ლექსი „იმედი“ ჟურნალ „კვალში“^[1]. მეუღლესთან ერთად მოსკოვში გადავიდა საცხოვრებლად. იქ 1903 წლამდე მან გამოაქვეყნა მისი პირველი ნაწარმოებები „შობა“, „დამნაშავე“, მათ შორის პირველი მნიშვნელოვანი მოთხრობა „ძიძა“. 1904 წელს მარიამ დემურიამ და ნინო ნაკაშიძემ საბავშვო ჟურნალი „ნაკადულის“ გამოცემა ითავეს. ამავე წელს გამოაქვეყნა პირველი საბავშვო მოთხრობა. მონაწილეობდა 1905 წლის რევოლუციაში, რომელსაც გურიაში აჯანყება და რესპუბლიკის გამოცხადება მოყვა. ამის გამო 1908 წელს დაიჭირეს და გადასაახლეს ვიატკის გუბერნიაში. 1910 წლიდან, მარიამ დემურიას გარდაცვალების შემდეგ 1928 წლამდე რედაქტორობდა საბავშვო ჟურნალ „ნაკადულს“, აქვეყნებდა საბავშვო მოთხრობებს.

დაჯილდოებულია საპატიო ნიშნის ორდენით და მედლებით. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.

შემოქმედება

ნაკაშიძის შემოქმედების ძირითადი თემა იყო გურული გლეხის მძიმე სოციალური მდგომარეობა (მოთხრობები „გურიის სოფელში“ 1907; „ასპიროზის დახვრეტა“, 1909; პიესა „ჩვენ გავიმარჯვებთ“ და სხვა.), ქალის მძიმე ხვედრი (მოთხრობა „ძიძა“, 1903; „პიესა ვინ არის დამნაშავე?“, 1908), ქალების რევოლუციური საქმიანობა („მოვალეობა“, 1905). განსაკუთრებული აღიარება მოუპოვა პიესამ „ვინ არის დამნაშავე?“, რომელის მიხედვით გადაღებულია ამავე სახელწოდების ფილმი.

ნაკაშიძემ დიდი წვლილი შეიტანა ქართული საბავშვო მწერლობის და ჟურნალისტიკის განვითარებაში. დიდი ამაგი დასდო ქართული საბავშვო წიგნების გამოცემის საქმეს. ის ასევე იყო ქართული საბავშვო თეატრის ერთ-ერთ დამაარსებელი. პირველ მნიშვნელოვან საბავშვო მოთხრობაში „საწყალი ლევანა“ (1908) გამოააშკარავა აღზრდის მახინჯი სისტემა. პირადად იცნობდა ლევ ტოლსტოის და იზიარებდა მის პედაგოგიურ შეხედულებებს. მისი საბავშვო თხზულებანი ეხება ბუნების დაცვას („ბავშვები და ბეღურები“, 1905; „ბოჩოლა“, 1921), მორალის საკითხებს (პიესა „კოტეს დანაშაული“), საზოგადოების განვითარების სხვადასხვა ფორმაციას („პასუხად პატარა მეხრეს“ 1909; „უღუ და თეთ“, 1940), ისტორიულ წარსულს („თბილისი“, 1945; „შურისძიება“, 1946). 1946 წელს გამოსცა „მოგონებანი“ („ლევ ტოლსტოის ახლოს“, „ილია ჭავჭავაძის გარშემო“, „ჟურნალ ნაკადულის ირგვლივ“).

თხზულებები

რჩეული, ტ. 1-3 — თბილისი, 1961-1963
მოთხრობები, თბილისი, 1973

ლიტერატურა

ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, გვ. 52, თბ., 1994

ცისკარიძე ვ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 302.
გვარამაძე ლ., ნინო ნაკაშიძე — თბილისი, 1962
ხომერიკი ნ., ნინო ნაკაშიძე — თბილისი, 1953

რესურსები ინტერნეტში

ნინო ნაკაშიძე — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი

სქოლიო

↑ ჟურნალი „კვალი“ N22 — 1902 წ.

[1] ჟურნალი „კვალი“ N22 — 1902 წ.

[1]

@@ ხაზი 4: / ხაზი 4: @@
 ==ბიოგრაფია==
-პირველად სოფლის დაწყებით სასწავლებელში მიიყვანეს, სადაც მისი მასწავლებლები იყვნენ ნინო და [[გიგო შარაშიძე|გიგო შარაშიძეები]]. შემდეგ გადაიყვანეს [[ოზურგეთი]]ს ქალთა ორკლასიან სასწავლებელში, სადაც მისი მასწავლებლები იყვნენ ნინო ქიქოძე და [[მარიამ დემურია]]. შემდეგ დაამთავრა თბილისის საბებიო ინსტიტუტი და პეტერბურგის ქალთა კურსებზე ისმენდა ლექციებს. 1892 წელს გაიცნო მომავალი მეუღლე, პუბლიცისტი [[ილია ნაკაშიძე]] და 1894 წელს დაქორწინდა მასზე.  1902 წელს გამოაქვეყნა პირველი ლექსი „იმედი“ ჟურნალ „კვალში“. მეუღლესთან ერთად მოსკოვში გადავიდა საცხოვრებლად. იქ 1903 წლამდე მან გამოაქვეყნა მისი პირველი ნაწარმოებები „ძიძა“, „შობა“, „დამნაშავე“. 1904 წელს მარიამ დემურიამ და ნინო ნაკაშიძემ საბავშვო ჟურნალი „ნაკადულის“ გამოცემა ითავეს. მონაწილეობდა [[რუსეთის რევოლუცია (1905)|1905 წლის რევოლუციაში]], რომელსაც გურიაში აჯანყება და [[გურიის რესპუბლიკა|რესპუბლიკის]] გამოცხადება მოყვა. ამის გამო დაიჭირეს და გადასაახლეს [[ვიატკის გუბერნია]]ში. 1910 წლიდან, მარიამ დემურიას გარდაცვალების შემდეგ 1928 წლამდე რედაქტორობდა საბავშვო ჟურნალ „ნაკადულს“, აქვეყნებდა საბავშვო მოთხრობებს.
+პირველად სოფლის დაწყებით სასწავლებელში მიიყვანეს, სადაც მისი მასწავლებლები იყვნენ ნინო და [[გიგო შარაშიძე|გიგო შარაშიძეები]]. შემდეგ გადაიყვანეს [[ოზურგეთი]]ს ქალთა ორკლასიან სასწავლებელში, სადაც მისი მასწავლებლები იყვნენ ნინო ქიქოძე და [[მარიამ დემურია]]. 1892 წელს დამთავრა დაამთავრა თბილისის საბებიო ინსტიტუტი და პეტერბურგის ქალთა კურსებზე ისმენდა ლექციებს. 1892 წელს გაიცნო მომავალი მეუღლე, პუბლიცისტი [[ილია ნაკაშიძე]], 1894 წელს დაქორწინდა მასზე და მიიღო მისი გვარი. 1902 წელს გამოაქვეყნა პირველი ლექსი „იმედი“ ჟურნალ „კვალში“<ref>ჟურნალი „კვალი“ N22 — 1902 წ.</ref>. მეუღლესთან ერთად მოსკოვში გადავიდა საცხოვრებლად. იქ 1903 წლამდე მან გამოაქვეყნა მისი პირველი ნაწარმოებები „შობა“, „დამნაშავე“, მათ შორის პირველი მნიშვნელოვანი მოთხრობა „ძიძა“. 1904 წელს მარიამ დემურიამ და ნინო ნაკაშიძემ საბავშვო ჟურნალი „ნაკადულის“ გამოცემა ითავეს. ამავე წელს გამოაქვეყნა პირველი საბავშვო მოთხრობა. მონაწილეობდა [[რუსეთის რევოლუცია (1905)|1905 წლის რევოლუციაში]], რომელსაც გურიაში აჯანყება და [[გურიის რესპუბლიკა|რესპუბლიკის]] გამოცხადება მოყვა. ამის გამო 1908 წელს დაიჭირეს და გადასაახლეს [[ვიატკის გუბერნია]]ში. 1910 წლიდან, მარიამ დემურიას გარდაცვალების შემდეგ 1928 წლამდე რედაქტორობდა საბავშვო ჟურნალ „[[ნაკადული (საბავშვო ჟურნალი)|ნაკადულს]]“, აქვეყნებდა საბავშვო მოთხრობებს.
-ნინო ნაკაშიძის კალამს ეკუთვნის რამდენიმე პიესაც. მათ შორის აღსანიშნავია „ვინ არის დამნაშავე?“ (1908), რომელის მიხედვით გადაღებულია [[ვინ არის დამნაშავე?|ამავე სახელწოდების ფილმი]]. ის ასევე ითვლება საბავშვო თეატრის ერთ-ერთ დამაარსებლად.
 დაჯილდოებულია საპატიო ნიშნის ორდენით და მედლებით. დაკრძალულია [[პანთეონი (დიდუბე)|მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში]].
+==შემოქმედება==
+ნაკაშიძის შემოქმედების ძირითადი თემა იყო [[გურულები|გურული]] გლეხის მძიმე სოციალური მდგომარეობა (მოთხრობები „გურიის სოფელში“ 1907; „ასპიროზის დახვრეტა“, 1909; პიესა „ჩვენ გავიმარჯვებთ“ და სხვა.), ქალის მძიმე ხვედრი (მოთხრობა „ძიძა“, 1903; „პიესა ვინ არის დამნაშავე?“, 1908), ქალების რევოლუციური საქმიანობა („მოვალეობა“, 1905). განსაკუთრებული აღიარება მოუპოვა პიესამ „ვინ არის დამნაშავე?“, რომელის მიხედვით გადაღებულია [[ვინ არის დამნაშავე?|ამავე სახელწოდების ფილმი]].
+ნაკაშიძემ დიდი წვლილი შეიტანა ქართული საბავშვო მწერლობის და ჟურნალისტიკის განვითარებაში. დიდი ამაგი დასდო ქართული საბავშვო წიგნების გამოცემის საქმეს. ის ასევე იყო ქართული საბავშვო თეატრის ერთ-ერთ დამაარსებელი. პირველ მნიშვნელოვან საბავშვო მოთხრობაში „საწყალი ლევანა“ (1908) გამოააშკარავა აღზრდის მახინჯი სისტემა. პირადად იცნობდა [[ლევ ტოლსტოი]]ს და იზიარებდა მის პედაგოგიურ შეხედულებებს. მისი საბავშვო თხზულებანი ეხება ბუნების დაცვას („ბავშვები და ბეღურები“, 1905; „ბოჩოლა“, 1921), მორალის საკითხებს (პიესა „კოტეს დანაშაული“), საზოგადოების განვითარების სხვადასხვა ფორმაციას („პასუხად პატარა მეხრეს“ 1909; „უღუ და თეთ“, 1940), ისტორიულ წარსულს („თბილისი“, 1945; „შურისძიება“, 1946). 1946 წელს გამოსცა „მოგონებანი“ („ლევ ტოლსტოის ახლოს“, „ილია ჭავჭავაძის გარშემო“, „ჟურნალ ნაკადულის ირგვლივ“).
+==თხზულებები==
+* რჩეული, ტ. 1-3 — თბილისი, 1961-1963
+* მოთხრობები, თბილისი, 1973
 == ლიტერატურა ==
 * ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, გვ. 52, თბ., 1994
+{{ქსე|7|302|ცისკარიძე ვ.}}
+*''გვარამაძე ლ.'', ნინო ნაკაშიძე — თბილისი, 1962
+*''ხომერიკი ნ.'', ნინო ნაკაშიძე — თბილისი, 1953
 ==რესურსები ინტერნეტში==
 {{nplg ბიოგრაფია|00001117}}
+==სქოლიო==
+{{სქოლიო}}
 {{ავტორიტეტული წყაროები}}
@@ ხაზი 24: / ხაზი 37: @@
 [[კატეგორია:დიდუბის პანთეონში დაკრძალულები]]
 [[კატეგორია:საპატიო ნიშნის ორდენის კავალრები]]
+[[კატეგორია:დაბადებული 1872]]
+[[კატეგორია:დაბადებული 13 იანვარი]]
+[[კატეგორია:გარდაცვლილი 1963]]
+[[კატეგორია:გარდაცვლილი 2 ივლისი]]
+[[კატეგორია:ქართველი ქალები]]
+[[კატეგორია:ქალი საბავშვო მწერლები]]
+[[კატეგორია:ქართველი რევოლუციონერები]]