როკოკო
როკოკო ბაროკოს შემდგომი ეპოქა იყო ხელოვნების ისტორიაში და 1720-1780 წლებს შორის პერიოდს მოიცავს. სტილისტურად როკოკო ბაროკოს ნორმების დარღვევაა, ანუ ყველა იმ სიმეტრიაზე უარის თქმა (შენობებზე, ოთახების და დარბაზების შიდა სივრცეში, ავეჯზე, იარაღებზე და ა.შ.), რომელიც ბაროკოს სტილის უმნიშვნელოვანესი ელემენტია.
მკაცრად განსაზღვრული ფორმების ნაცვლად როკოკო იყენებს მსუბუქ, ნაზ ხაზებს და ძალზე ხშირად ნიჟარისებულ დაბოლოებებს და ჩარჩოებს. სწორედ აქედან მოდის თვით სტილის სახელი „როკოკო“ (ფრანგ.: Rocaille; ქართ.: ნიჟარის ნაკეთობა)
არქიტექტორები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- იოზეფ ანტონ ფოიხტმაიერი
- დომენიკუს ციმერმანი
- ფრანსუა დე კიუვიიე
- იოჰან მიხაელ ფიშერი
- კოზმას დამიან აზამი
- ეგიდ ქუირინ აზამი
მხატვრები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ფრანსუა ბუშე
- როზალბა კარერა
- ფილიპ დე შამპენი
- ჟან-ბატისტ-სიმეონ შარდენი
- ანტუან კუაიპელი
- ფრანსუა დესპორტი
- ჟან-ონორე ფრაგონარი
- მათეუს გიუნთერი
- ჟან ჟუვენე
- ნიკოლა ლანკრე
- ნიკოლა ლარჟიერი
- სერ პიტერ ლელი
- ფრანსუა ლემუიენი
- ჟან-ეტიენ ლიოტარი
- ჟან-მარკ ნატიე
- შარლ-ჟოზეფ ნატუარი
- ჟან-ბატისტ პატე
- იოჰან გეორგ პლაცერი
- იასინტ რიგო
- ანტუან ვატო
შენობები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- აუგუსტუსბურგის სასახლე
- აზამკირხე მიუნხენში
- ვისკირხე
- სოლიტიუდის სასახლე შტუტგარტში
- ვილჰელმსთალის სასახლე
- ლეოპოლდსკრონის სასახლე ზალცბურგში
- როკოკოს დარბაზი ბამბერგის ძველ რატუშაში
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ნატო გენგიური, ქანდაკება, თბილისი, 2006. გვ.88-89. ISBN 99940-65-71-8;
- Fiske Kimball, 1943. Creation of the Rococo (Reprinted as The Creation of the Rococo Decorative Style, 1980);
- Arno Schönberger and Halldor Soehner, 1960. The Age of Rococo Published in the US as The Rococo Age: Art and Civilization of the 18th Century (Originally published in German, 1959);
- Michael Levey, 1980. Painting in Eighteenth-Century Venice, (Revised edition).