ბიომრავალფეროვნების ცხელი წერტილი — ბიოგეოგრაფიული რეგიონი მდიდარი ბუნებით, რომელიც საფრთხის ქვეშაა ადამიანის უმართავი მოქმედების გამო. ამ თემაზე ნორმან მაიერსმა გამოაქვეყნა ორი სტატია: „ეკოლოგი“ (1988) და „ცხელი წერტილები: დედამიწის ბიომრავალფეროვნების უმდიდრესი და ყველაზე საფრთხიზ ქვეშ მყოფი ეკორეგიონები“ (1990). ამ ნაშრომების თანახმად იმისათვის, რომ რეგიონმა ცხელი წერტილის სტატუსი მიიღოს, აქ უნდა იყოს მინიმუმ 1 500 ენდემური სახეობა, რომელთა თავდაპირველი რაოდენობა 70%-ით შემცირდა.[1]