ეპიგრამა

ეპიგრამა (ბერძ. epigramma. სიტყვასიტყვით — „წარწერა“. „ეპი” – ზევიდან და „გრამა” – ნაწერი) — მოკლე, საინტერესო, დასამახსოვრებელი, ზოგჯერ სატირული გამონათქვამი.

ძველ საბერძნეთში ასე უწოდებდნენ მოკლე წარწერებს ტაძარზე, ქანდაკებათა კვარცხლბეკზე. საკურთხეველზე შეწირულ საგნებზე. თავდაპირველად წარწერები არ ატარებდა პოეტურ ხასიათს, მაგრამ მოგვიანებით დაიწყეს წარწერის მოკლე ლექსის სახით ამოკვეთა ან მოჭედვა და ეპიგრამა მხატვრული ლიტერატურის ნიმუშად გადაიქცა. ძველ ბერძნულ ეპიგრამას ფართო მნიშვნელობა ჰქონდა. ამ სიტყვით აღინიშნებოდა სხვადასხვა შინაარსის მოკლე ლირიკული ლექსი: სატრფიალო, სალხინო, ელეგიური, სატირული, სახოტბო და სხვ.

ქართულ ლიტერატურაში ეპიგრამებს წერდნენ ბესიკი, ილია ჭავჭავაძე, აკაკი წერეთელი, ვაჟა-ფშაველა და სხვ.

იხილეთ აგრეთვე

• აფორიზმი
• ეპიტაფია

რესურსები ინტერნეტში

• შეგიძლიათ იხილოთ მედიაფაილები თემაზე „ეპიგრამა“ ვიკისაწყობში.
• ეპიგრამა — სიტყვიერებისა და ლიტერატურის თეორიის ლექსიკონი