ნამეტია ბერძენიშვილი

ნამეტია (ივლიტე) ბერძენიშვილი (დ. 3 მარტი, 1891, შუა ფარცხმა — გ. 1 აგვისტო, 1988, პარიზი) — ქართველი ემიგრანტი, „ლევილის დედა“, სახალხო გვარდიელი, ვლადიმერ გოგუაძის მეუღლე.

ბიოგრაფია

დაიბადა გურიის სოფელ შუა ფარცხმაში ღარიბი და მრავალშვილიანი გლეხების, ანტონ ბერძენიშვილისა და რუსუდან ჯიბლაძის ოჯახში მეცხრე შვილად. ამიტომ შეარქვეს ნამეტია. 1918 წელს შევიდა ახალგახსნილი თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საბუნებისმეტყველო ფაკულტეტზე. 1919 წელს, მე-2 კურსის სტუდენტი, ცოლად გაჰყვა ვლადიმერ გოგუაძეს, მიატოვა სწავლა და გოგუაძესთან ერთად იბრძოდა სახალხო გვარდიის ჯავშნოსან მატარებელზე.

	„მე ჯავშნოსანზე მყავდა ახალი მეომარი – ჩემი მეუღლე. მე ჩემ ძმას და ნათესავებს დავავალე: ბრძოლის დროს ჩემს ცოლთან ახლოს ყოფილიყვნენ და თუ საქმე ცუდად წავიდოდა, მოეკლათ კიდეც, რათა ოსმალებს ტყვედ არ ჩავარდნოდა“
	(ვლადიმერ გოგუაძე)

1921 წელს სტამბოლში ჩააკითხა დაჭრილ მეუღლეს. 1923 წელს ისინი რუმინეთ-პოლონეთის გავლით პარიზში ჩავიდნენ და თავი ლევილის მამულს შეაფარეს. აქ მათ ააგეს ნალია გურულ ყაიდაზე, მოჰყავდათ სიმინდი, ამზადებდნენ ყველსა და თაფლს, აყენებდნენ ღვინოს

ნამეტია ბერძენიშვილის ინიციატივით შეგროვებული იქნა თანხა, რომლითაც შეძენილ იქნა მიწა ქართული სასაფლაოსთვის და მოეწყო ლევილის ქართული სასაფლაო. მანამდე პარიზში და მის ახლომახლო მცხოვრები ქართველებიც სულ სხვადასხვა ადგილას საფლავდებოდნენ. ადგილობრივმა კომუნამ ემიგრანტ ქართველებს ლევილს გარეთ მცხოვრებ ქართველების დასაფლავების ნებაც დართო. ამის გამო ნამეტიას „ლევილის დედა“ შეარქვეს.

ლიტერატურა

• შარაძე, გ., უცხოეთის ცის ქვეშ, ტ. II, თბილისი: „მერანი“, 1993. — გვ. 156-162.
• წერეთელი გ., ლევილის დიდედის გარდაცვალება // გუშაგი, 1988, № 17, გვ. 83-87.
• სამგლოვიარო // ჩვენი დროშა, 1988, № 139-144, გვ. 139-144.
• „მებრძოლი საქართველო“ N6 გვ. 64-66 — პარიზი, 1988
• „მებრძოლი საქართველო“ N3 გვ. 55-56 — პარიზი, 1987