ფრანსუა ჟოზეფ ლეფევრი
ფრანსუა ჟოზეფ ლეფევრი | |
---|---|
დაბადების თარიღი | 25 ოქტომბერი, 1755[1] [2] [3] [4] |
დაბადების ადგილი | Rouffach |
გარდაცვალების თარიღი | 14 სექტემბერი, 1820[1] [5] [6] [2] [3] [4] |
გარდაცვალების ადგილი | პარიზი |
ჯარის სახეობა | ქვეითი ჯარი |
წოდება | საფრანგეთის მარშალი და საფრანგეთის იმპერიის დიდი ოფიცრები |
მეთაურობდა | V Corps და X Corps (Grande Armée) |
ბრძოლები/ომები | საფრანგეთის რევოლუციური ომები და ნაპოლეონის ომები |
ჯილდოები | საპატიო ლეგიონის დიდი ჯვრის ორდენის კავალერი, Marshal of the Empire, წმინდა ლუდოვიკოს ორდენის კავალერი, საფრანგეთის მარშალი, names inscribed under the Arc de Triomphe, საპატიო ლეგიონის ორდენის დიდი ოფიცერი, საპატიო ლეგიონის ორდენის კავალერი, რკინის გვირგვინის ორდენი, Order of Saint Henry, Q104533720?, Pour la Vertu Militaire და კარლოს III-ის ორდენი |
ფრანსუა ჟოზეფ ლეფევრი (ფრანგ. François Joseph Lefebvre, დ. 25 ოქტომბერი, 1755 — გ. 14 სექტემბერი ,1820) — საფრანგეთის მარშალი ნაპოლეონის ომების დროს.
ნაპოლეონის ომები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]1800 წელს საფრანგეთის სენატორად დაინიშნა, 1804 წელს კი ნაპოლეონ ბონაპარტმა მარშლის წოდება მიანიჭა. მონაწილეობდა გერმანიის კამპანიაში (1805), ასევე იენა-აუერშტედტის ბრძოლაძი (1906). 1807 წელს ხელმძღვანელობდა გდანსკის ალყასა და აღებას.
1808 წელს მონაწილეობა მიიღო ნახევარკუნძულის ომში. 1809 წელს, ეკმიულისა და ვაგრამის ბრძოლებში მეთაურობდა საფრანგეთის მხარეზე მებრძოლ ბავარიულ არმიას. იმავე წელს დამარცხდა ტიროლელ ანდრეას ჰოფერთან. ხელმძღვანელობდა „ძველ გვარდიას“ საფრანგეთ-რუსეთის ომში (1812), ასევე მეექვსე კოალიციის ომში. (1812-1814).
საფრანგეთის დამარცხების შემდეგ, სენატში ნაპოლეონის გადადგომას დაუჭირა მხარი და რესტავრაციის პერიოდში საფრანგეთის პერად დაინიშნა. „ასი დღის“ დროს კვლავ ნაპოლეონს მიემხრო.
ბურბონთა მეორედ დაბრუნების შემდეგ თავისი ტიტული დაკარგა.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ 1.0 1.1 SNAC — 2010.
- ↑ 3.0 3.1 GeneaStar
- ↑ 4.0 4.1 Roglo — 1997. — 10000000 ეგზ.
- ↑ Find a Grave — 1996.
- ↑ ბროკჰაუზის ენციკლოპედია