ტამარაუ
იერსახე
ტამარაუ | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
ლათინური სახელი | |||||||||||||||||||
Bubalus mindorensis | |||||||||||||||||||
დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||||||
კრიტიკულ საფრთხეში მყოფი IUCN 3.1 Critically Endangered : 3127 | |||||||||||||||||||
გავრცელება | |||||||||||||||||||
|
ტამარაუ[1][2][3], ტამაროუ[4][5], ფილიპინური კამეჩი[6] ან მინდოროული კამეჩი[3] (ლათ. Bubalus mindorensis) — წყვილჩლიქოსანი ძუძუმწოვარი ძროხისებრთა ოჯახისა.[7] ფილიპინების ენდემური სახეობაა. გავრცელებულია კუნძულ მინდოროზე. არსებობს მოსაზრება, რომ ძველად იგი გავრცელებული იყო ლუსონზეც. ტამარაუ მთელ მინდოროზე იყო წარმოდგენილი ზღვის დონიდან 2000 მ-მდე, მაგრამ ჰაბიტატის განადგურებამ, ნადირობამ, ხე-ტყის დამზადებამ და სხვა ფაქტორებმა ეს სახეობა შეამცირა და ახლა მხოლოდ ბალახიან მინდვრებზეა წარმოდგენილი. მას გადაშენების კრიტიკული საფრთხე ემუქრება.[8]
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Callo, R. A. (1991). "The tamaraw population: decreasing or increasing?". Canopy International. 16 (4): 4–9.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ Соколов В. Е. Фауна мира: Млекопитающие: Справочник. — М.: Агропромиздат, 1990. — С. 161. — 254 с. — ISBN 5-10-001036-3
- ↑ Соколов В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Млекопитающие. Латинский, русский, английский, немецкий, французский. / под общей редакцией акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., 1984. — С. 129. — 10 000 экз.
- ↑ 3.0 3.1 Перечень видов млекопитающих, птиц, рептилий, амфибий, рыб и беспозвоночных, экспорт, реэкспорт и импорт которых, а также их частей или дериватов регулируется в соответствии с Конвенцией о международной торговле видами дикой фауны и флоры, находящимися под угрозой исчезновения (СИТЕС) // Справочные материалы по нормативно-правовому обеспечению деятельности зоопарков и питомников Российской Федерации (часть I). Вестник информационного центра ЕАРАЗА. — М.: Информационный центр ЕАРАЗА, 2005. — С. 229. — 274 с.
- ↑ Банников А. Г., Флинт В. Е. Отряд Парнокопытные (Artiodactyla) // Жизнь животных. Том 7. Млекопитающие / под ред. В. Е. Соколова. — 2-е изд. — М.: Просвещение, 1989. — С. 511. — 558 с. — ISBN 5-09-001434-5
- ↑ Фишер Д., Саймон Н., Винсент Д. Красная книга. Дикая природа в опасности / пер. с англ., под ред. А. Г. Банникова. — М.: Прогресс, 1976. — С. 183—187. — 478 с.
- ↑ Соколов В. Е. Систематика млекопитающих. Том 3 (китообразные, хищные, ластоногие, трубкозубые, хоботные, даманы, сирены, парнокопытные, мозоленогие, непарнокопытные). — М.: Высшая школа, 1979. — С. 479. — 528 с.
- ↑ "Bubalus mindorensis". Integrated Taxonomic Information System. Retrieved 17 March 2007.
- ↑ Hedges (2000). "Bubalus mindorensis". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2006. International Union for Conservation of Nature. Retrieved 11 May 2006.