მიკლოშ ჰორტი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
მ მომხმარებელმა Fiqriasidamonize გვერდი „მიკლოშ ხორტი“ გადაიტანა გვერდზე „მიკლოშ ჰორტი“ |
|||
| ხაზი 7: | ხაზი 7: | ||
[[ფაილი:Horthy de Nagybánya.jpg|180px|მინიატიურა|მარცხნივ|საფოსტო მარკა 1938 წ.]] |
[[ფაილი:Horthy de Nagybánya.jpg|180px|მინიატიურა|მარცხნივ|საფოსტო მარკა 1938 წ.]] |
||
ჩამომავლობით მიეკუთვნება [[კალვინიზმი]]ს მიმდევარ უძველეს არისტოკრატიულ გვარს. ახალგაზრდობაში ბევრს მოგზაურობდა, რადგან დაკავებული იყო დიპლომატიური სამსახურით. ის იმყოფებოდა [[ავსტრია-უნგრეთი]]ს დიპლომატიურ სამსახურში თურქეთსა და სხვა ქვეყნებში. 1908 - 1914 წ.წ. ის გახლდათ იმპერატორ [[ფრანც იოზეფ I]]-ის [[ადიუტანტი]], [[პირველი მსოფლიო ომი]]ს დროს - [[კაპიტანი]], შემდეგ [[ავსტრია-უნგრეთის სამხედრო საზღვაო ფლოტი]]ს [[ადმირალი]]. მან მოიგო რიგი ბრძოლებისა, რის გამოც 1918 წელს დანიშნულ იქნა ფლოტის მთავრსარდლად. ის ამ თანამდებობას იკავებდა იმპერატორ [[კარლ I (ავსტრია)|კარლ I]]-ის 1918 წლის 31 ოქტომბრის ბრძანებამდე ახალი ფლოტის შექმნის შესახებ. |
ჩამომავლობით მიეკუთვნება [[კალვინიზმი]]ს მიმდევარ უძველეს არისტოკრატიულ გვარს. ახალგაზრდობაში ბევრს მოგზაურობდა, რადგან დაკავებული იყო დიპლომატიური სამსახურით. ის იმყოფებოდა [[ავსტრია-უნგრეთი]]ს დიპლომატიურ სამსახურში თურქეთსა და სხვა ქვეყნებში. 1908 - 1914 წ.წ. ის გახლდათ იმპერატორ [[ფრანც იოზეფ I]]-ის [[ადიუტანტი]], [[პირველი მსოფლიო ომი]]ს დროს - [[კაპიტანი]], შემდეგ [[ავსტრია-უნგრეთის სამხედრო საზღვაო ფლოტი]]ს [[ადმირალი]]. მან მოიგო რიგი ბრძოლებისა, რის გამოც 1918 წელს დანიშნულ იქნა ფლოტის მთავრსარდლად. ის ამ თანამდებობას იკავებდა იმპერატორ [[კარლ I (ავსტრია)|კარლ I]]-ის 1918 წლის 31 ოქტომბრის ბრძანებამდე ახალი ფლოტის შექმნის შესახებ. |
||
ხელმძღვანელობდა 1919 წლის რევოლუციის წინააღმდეგობას ([[უნგრეთის საბჭოთა რესპუბლიკა]]) ქვეყნის სამხრეთში. [[ბუდაპეშტი]]დან [[რუმინეთი|რუმინული]] ჯარების [[ევაკუაცია|ევაკუაციის]] შემდეგ, ჰორტი თეთრ ცხენზე ამხედრებული შევიდა ქალაქში და განაცხადა, რომ პატიობს ცოდვილ დედაქალაქს, შეგინებულ სამშობლოს. ეროვნული არმია ჰორტის ხელმძღვანელობით, რომელიც წარმოადგენდა მთელ რიგ ნახევრად დამოუკიდებელ შეიარაღებულ ფორმირებებს პასუხისმგებლობა დააკისრეს [[კომუნისტები]]ს, სხვა [[მემარცხენეები]]სა და [[ებრაელები]]ს წინააღმდეგ განხორციელებული ე.წ. „თეთრი ტერორის“ გამო. [[1920]] წელს [[ანტანტა]]მ გამოიყვანა ჯარები [[უნგრეთი]]დან თუმცა იმავე წელს [[ტრიანონის საზავო ხელშეკრულება|ტრიანონის საზავო ხელშეკრულებით]] ჩამოაჭრა ტერიტორიების 2/3 (რომელზეც [[სლოვაკები|სლოვაკებთან]] და [[რუმინელები|რუმინელებთან]] ერთად 3 მლნ. ეთნიკური [[უნგრელი]] ცხოვრობდა) და ეკონომიკური ინფრასტრუქტურის დიდი ნაწილი. |
|||
04:34, 21 თებერვალი 2015-ის ვერსია
{{subst:ET|თარგის გამოყენების შეცდომა! ეს თარგი გამოიყენება subst-ის მეშვეობით. პრობლემის აღმოსაფხვრელად ჩაანაცვლეთ თარგი {{მუშავდება}} თარგით {{subst:მუშავდება}}.}}{{მუშავდება/ძირი|[[სპეციალური:Contributions/{{subst:REVISIONUSER}}|{{subst:REVISIONUSER}}]].|{{subst:CURRENTDAY}}|{{subst:CURRENTMONTH}}|{{subst:CURRENTYEAR}}}}
მიკლოშ ხორტი ვიტიაზ ნადიბანიაი (უნგრ. vitéz nagybányai Horthy Miklós, გერმ. Nikolaus von Horthy und Nagybánya; 18 ივნისი 1868, კენდერეშ[ენ] — 9 თებერვალი 1957, ეშტორილი) — უნგრეთის სამეფოს მმართველი (რეგენტი) 1920—1944 წ.წ. ადმირალი.
ბიოგრაფია
ჩამომავლობით მიეკუთვნება კალვინიზმის მიმდევარ უძველეს არისტოკრატიულ გვარს. ახალგაზრდობაში ბევრს მოგზაურობდა, რადგან დაკავებული იყო დიპლომატიური სამსახურით. ის იმყოფებოდა ავსტრია-უნგრეთის დიპლომატიურ სამსახურში თურქეთსა და სხვა ქვეყნებში. 1908 - 1914 წ.წ. ის გახლდათ იმპერატორ ფრანც იოზეფ I-ის ადიუტანტი, პირველი მსოფლიო ომის დროს - კაპიტანი, შემდეგ ავსტრია-უნგრეთის სამხედრო საზღვაო ფლოტის ადმირალი. მან მოიგო რიგი ბრძოლებისა, რის გამოც 1918 წელს დანიშნულ იქნა ფლოტის მთავრსარდლად. ის ამ თანამდებობას იკავებდა იმპერატორ კარლ I-ის 1918 წლის 31 ოქტომბრის ბრძანებამდე ახალი ფლოტის შექმნის შესახებ.
ხელმძღვანელობდა 1919 წლის რევოლუციის წინააღმდეგობას (უნგრეთის საბჭოთა რესპუბლიკა) ქვეყნის სამხრეთში. ბუდაპეშტიდან რუმინული ჯარების ევაკუაციის შემდეგ, ჰორტი თეთრ ცხენზე ამხედრებული შევიდა ქალაქში და განაცხადა, რომ პატიობს ცოდვილ დედაქალაქს, შეგინებულ სამშობლოს. ეროვნული არმია ჰორტის ხელმძღვანელობით, რომელიც წარმოადგენდა მთელ რიგ ნახევრად დამოუკიდებელ შეიარაღებულ ფორმირებებს პასუხისმგებლობა დააკისრეს კომუნისტების, სხვა მემარცხენეებისა და ებრაელების წინააღმდეგ განხორციელებული ე.წ. „თეთრი ტერორის“ გამო. 1920 წელს ანტანტამ გამოიყვანა ჯარები უნგრეთიდან თუმცა იმავე წელს ტრიანონის საზავო ხელშეკრულებით ჩამოაჭრა ტერიტორიების 2/3 (რომელზეც სლოვაკებთან და რუმინელებთან ერთად 3 მლნ. ეთნიკური უნგრელი ცხოვრობდა) და ეკონომიკური ინფრასტრუქტურის დიდი ნაწილი.